Σταυρός και παρεπόμενα!

Του Αρχιμ. Πορφυρίου, Ηγουμένου Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βέροιας

---

Άραγε όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος εγκαινίαζε την επίσημη εγκαθίδρυση του Τιμίου Σταυρού ως παγκόσμιου συμβόλου γιά τον άνθρωπο, είχε σεκάποιο σημείο του μυαλού του το ότι θα υπάρξει εποχή που ο Σταυρός θα πάψει να είναι και να θεωρείται παγκόσμιο σύμβολο προστασίας και σωτηρίας;

Ας το δούμε από την αρχή. Τί υπήρχε πριν από τον σταυρό;

Εφόσον ο σταυρός είναι σύμβολο του Χριστού, τα προηγούμενα θρησκευτικά σύμβολα τί δήλωναν;

Ας πάρουμε τό νόμισμα της εποχής εκείνης. Στην μία πλευρά ο θεός ήλιος και από την άλλη το πρόσωπο του αυτοκράτορα.

Και τί έκανε ο Μέγας Κωνσταντίνος;

Στην θέση του ήλιου έβαλε τον σταυρό ενώ στην άλλη όψη άφησε την μορφή του αυτοκράτορα.

Δηλαδή ο θεός ήλιος έφυγε και εισήλθε ο σταυρός.

Ο σταυρός είναι πλέον το σύμβολο του Χριστού, το σύμβολο της Εκκλησίας. Όλα τα άλλα σύμβολα θεωρήθηκαν σύμβολα των ψεύτικων θεών, σύμβολα των δαιμόνων.

Και να που φθάσαμε στις ημέρες που ζούμε και τα πράγματα αλλάζουν.

Ναι. Οι εποχές αλλάζουν. Τα σύμβολα αλλάζουν. Όλα στους καιρούς μας αλλάζουν.

Και ο σταυρός καταργείται από την κοσμική του χρήση, σαν δύναμη και προστασία.

Η δύναμή του προφανώς είναι ασάλευτη, αλλά οι ηγέτες της Ευρώπης αποφάσισαν να καταργήσουν τον Σταυρό.

Καταργώντας όμως τον Σταυρό τί γίνεται; Επιστρέφουμε στην περίοδο της ειδωλολατρείας, επιστρέφουμε στην ειδωλολατρεία.

Και τί είναι η ειδωλολατρεία; Η κυριαρχία του δαίμονα. Οι κύριοι δηλαδή της Ευρώπης διώχνουν τον Τίμιο Σταυρό, καταργούν την κοσμική του ισχύ και την προστασία του κόσμου και ξαναφέρνουν στην κυριαρχία τον Σατανά.

Δεν αναφερόμαστε στην θέση του Τιμίου Σταυρού εντός της Αγίας Εκκλησίας, αλλά του Σταυρού ως κοσμικού και παγκόσμιου συμβόλου.

Βέβαια, φαίνεται σαν μία απλή αλλάγή. Σαν μία αντικατάσταση ενός συμβόλου από κάτι ἀλλο. Όμως, αν σκεφτούμε το νόημα και τον συμβολισμό του, βλέπουμε ότι τα πράγματα είναι τραγικά.

Μερίδιο ευθύνης στην αλλαγή αυτήν έχουν και οι Χριαστιανοί. Αναφερόμαστε προφανώς στους Δυτικούς Σταυροφόρους, που όμως ήταν ήδη σε σχίσμα με την Αγία Εκκλησία.

Αλλά και σβάστικα των Ναζί τον σταυρό έχει ως βάση. Αλλά εκκί μιλούμε γιά σχιζοφρενή ηγέτη, εμπνευστή των πιό αποτρόπαιων εγκλημάτων.

Και ερχόμαστε στην πατρίδα μας, στην πρώην ορθόδοξη Ελλάδα, όπου οι κρατούντες μιλούν γιά ουδετρεόθρησκο κράτος.

Είναι αλήθεια το ότι πολλοί γόνοι συντηρητικών και ίσως δεξιών -ακροδεξιών οικογενειών διακατέχονται από συμπλεγματική συμπεριφορά.

Και αρνούμενοι τα ιδεολογικά πιστεύω των γονέων τους, όχι μόνο πορεύονται σε αριστερά και κομμουνιστικά ιδεολογικά πλαίσια, αλλά αρνούνται και την θρησκευτικότητά τους και δηλώνουν άθεοι.

Όμως η αθεΐα έχει καλύτερα πεδεία δράσης και στους συντηρητικούς και δεξιούς, Και εδώ τα πράγματα είναι πολύ πιό τραγικά. Δεξιές κυβερνήσεις στην πατρίδα μας έφεραν τις πρώτες αλλαγές στην γλώσσσα και στην παιδεία, ώστε σήμερα σιγά σιγά οδηγηθήκαμε σε συγκλονιστικές αλλαγές.

Και το χειρότερο, γιά όλες τις πολιτικές θεωρήσεις. Κάνουν την νύχτα μέρα, λέν το σκοτάδι φως και αντί γιά τον μοναδικό αληθινό ήλιο της δικαιοσύνης, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, λατρεύουν, τιμούν και προσκυνούν τον Λούκιφερ, τον Σατανά.

Την ημέρα διαπληκτίζονται γιά το καλό δήθεν του λαού και την νύχτα συντρώγουν και συμπίνουν το αίμα του, στην λατρεία του Εωσφόρου.

Δεν θα προχωρήσουμε περισσότερο. Θα πούμε μόνο ότι σήμερα χρειάζεται μεγάλη σύνεση γιά τους πιστούς ορθοδόξους.

Οι καινοφωνίες είναι κενοφωνίες και τα μεγάλα λόγια δυστυχώς είναι κούφια λόγια.

Τα παραδείγματα κάποιων, και μέσα στην Εκκλησία, γενικεύονται. Και η Εκκλησία, ο χώρος της απόλυτης πνευματικής ομορφιάς, ωραιότητας και ελευθερίας, συγκρίνεται με τα στυγνά καθεστώτα του σκοταδισμού.

Αν θέλουμε να βρούμε παραδείγματα, είναι τόσο εύκολο όσο και ο ανθρώπινος βίος.

Σημασία όμως έχει η διδασκαλία, η ορθή διδασκαλία, της Εκκλησίας, το Άγιο Ευαγγέλιο, και όχι οι παραφωνίες και η συμπόρευση της διοίκησης κάποιες φορές με την εξουσία.

Λάθος αλλά ανθρώπινο. Κατακριτέο αλλά και αφελές.

Ας το σταματήσουμε εδώ. Εμείς, οι λίγοι που ίσως είμαστε πολλοί, θα μείνουμε σταθεροί, κάτω από την δροσερή σκιά του Τιμίου Σταυρού.

Του Τιμίου Σταυρού, που δόθηκε, ως τρόπαιο κατά εχθρών και δαιμόνων, στον Κωνσταντίνο, τον θεόστεπτο βασιλιά και αυτοκράτορά μας.

Αδελφοί, στώμεν καλώς. Στώμεν μετά φόβου. Αμήν