Υπάρχουν τρία στάδια που ζει ο άνθρωπος... και μετά την Μεγάλη Εβδομάδα και κάθε μεγάλη γιορτή της Εκκλησίας μας...:
Το πρώτο στάδιο της ζωής του, νιώθει πως υπάρχει Θεός και Τον φοβάται.
Ξέρει ότι παραφέρετε, ξέρει ότι αμαρτάνει, αλλά ελπίζει να συγχωρεθεί.
Το πρώτο στάδιο της ζωής του, νιώθει πως υπάρχει Θεός και Τον φοβάται.
Ξέρει ότι παραφέρετε, ξέρει ότι αμαρτάνει, αλλά ελπίζει να συγχωρεθεί.
Βεβαίως ο Θεός είναι φιλάνθρωπος, αλλά ο ίδιος έχει απομακρυνθεί από τον
Θεό. Φορά στο λαιμό του χάντρες με μάτια και σταυρό, λες και αν δεν
μπορέσει ο Κύριος να τον βοηθήσει, να έχει δεύτερη καλύτερηπροστασία.
Μαζί με την προσευχή και επικαλούμενος το Όνομα του Χριστού,
χτυπά ξύλο στις δυσκολίες του και αναλώνεται στο άναμμα ενός κεριού, για
κάθε αίτημά του. Εκκλησιάζεται τις μεγάλες γιορτές για να τα έχει καλά
με τον Θεό και συμπεριφέρεται απερίσκεπτα, κάνοντας αμαρτίες, έχοντας
μία βολική δική του πίστη, που τον αναπαύει. Επιλέγει τα Μυστήρια της
Εκκλησίας και εύκολα κατακρίνει ανθρώπους και Ιερωμένους, ενώ αποφεύγει
συζητήσεις για τον Θεό, Θείες Λειτουργίες και οτιδήποτε έχει σχέση με
τον Θεό, που αισθάνεται ότι τον περιορίζει και του στερεί την ελευθερία
του. Είναι μία δουλική και στενάχωρη συμπεριφορά.
Το δεύτερο στάδιο της ζωής του, αποκτά μία υπαλληλική σχέση με τον Θεό.
Δηλαδή ζητά πράγματα ως αντάλλαγμα της ευσέβειάς του και της προσωρινής του μεταμέλειας. Είναι χριστιανός που ελεεί για να λάβει μισθό από τους ανθρώπους ή από τον Θεό και συνήθως τις μεγάλες γιορτές. Είναι άνθρωπος που ενώ κατάφερε με δυσκολία να αποφύγει προσωρινά μεγάλες αμαρτίες, αγνοεί εγωισμούς που έχει και σταματά να αγωνίζεται περισσότερο για να του αποκαλυφθούν περισσότερα ελαττώματα. Είναι μία κατάσταση ψεύτικης ευσέβειας που απευθύνεται εγωιστικά προς τον Θεό και πολλές φορές αγνοεί τον συνάνθρωπο. Είναι προσωρινή κατάσταση αναισθησίας για τον πόνο του αδερφού και αναζήτησης επίτευξης του προσωπικού θελήματος, που τις περισσότερες φορές δεν πραγματοποιείται και έρχεται η κατάθλιψη, οι πτώσεις και η απιστία. Είναι μία καταναγκαστική συμπεριφορά.
Και το τρίτο στάδιο της ζωής του, είναι η Θεάρεστη συμπεριφορά του, να βιώνει τις Εντολές του Θεού αβίαστα και με απαλότητα και να ζητά, να γίνεται το Θέλημα του Κυρίου, αφού Αυτό είναι και το Σωτήριο για αυτόν και την οικογένειά του.
Είναι μία ζωή Μυστηριακή αληθινής ελευθερίας και αναπαύσεως. Είναι ένας τρόπος ζωής που αποδέχεται με καθαρή συνείδηση, εξομολογούμενη και μετανοημένη, καθετί άσχημο γεγονός, ως μέρος του γενικότερου Σχεδίου Σωτηρίας του Θεού για αυτόν. Αφού ο άνθρωπος μέσα από τις πτώσεις του, θα αναγνωρίσει περισσότερο τις αδυναμίες του και θα μετανοήσει πιο πολύ, ενώ τα καλά του, τα αποδίδει όλα στον Κύριο, τον Οποίον αυξάνει εντός της καρδιάς του, με απλότητα, υπομονή και συνεχή προσευχή. Σε αυτό το στάδιο ο άνθρωπος σιωπά και δεν αναδεικνύει τον πνευματικό αγώνα του. Όμως η συμπεριφορά, τα χαρακτηριστικά του προσώπου και τα έργα αυτού του ανθρώπου, φανερώνουν το βίωμα αυτού του σταδίου της ζωής του. Οι πειρασμοί αυξάνονται, ενώ αυξάνεται και η πίστη και ο δρόμος της μετανοίας, οδηγεί σε πιο ταπεινούς και σιωπηλούς δρόμους, δρόμους ζωντανής χαρμολύπης. Λύπης για την μεταγενέστερη ζωή, που αν και έχει συγχωρεθεί Μυστηριακά, ανακαλείται σε περιπτώσεις εγωισμού και υπέρμετρης χαράς, και χαράς, ιλαρότητας, γιατί ο Κύριος είναι ο Σωτήρας των συνειδητοποιημένων ασθενών, πόρνων, τελώνων και ληστών. Είναι μία καρδιακή συμπεριφορά, απέναντι σε ανθρώπους και Θεό, που με αδιάλειπτη προσευχή και προσοχή, συγχωράει τον εαυτό του, κάθε άνθρωπο και ζητά να μείνει κοντά στο Έλεος του Θεού. Αυτή η συμπεριφορά οδηγεί σε ξεβόλεμα του εαυτού του, κατά το μέτρο που δεν θα αυξηθεί ο εγωισμός και σε ανάπαυση ψυχική και σωματική υγεία. Ο άνθρωπος σε αυτή την κατάσταση απλοποιεί την ζωή του και χαίρεται με λιγότερα πράγματα, ως πραγματικά πλούσιος. Είναι μία στάση ζωής στηριγμένη στον Κύριο, δίχως άγχος και ανησυχίες, ευπροσάρμοστη στο Θέλημά Του.
Καθότι, ο Θεός είναι ότι αληθινά μας αναπαύει και μας απελευθερώνει από πάθη και προσωπικά ανούσια θελήματα, ότι μας χαροποιεί και μας συμφιλιώνει με τον θάνατο. Θέλουμε τους αναγκαίους πνευματικούς πνεύμονες για να Τον βιώσουμε. Είθε ο Καλός Θεός να φωτίζει όλους μας, να έχουμε τις καρδιές και τις συνειδήσεις μας, δέκτες της Αγάπης Του, ώστε να ελπίζουμε στις Αναστάσιμες Υποσχέσεις Του, αναξίως αλλά μετανοημένοι, με συνεχόμενο ειρηνικό αγώνα.
Το δεύτερο στάδιο της ζωής του, αποκτά μία υπαλληλική σχέση με τον Θεό.
Δηλαδή ζητά πράγματα ως αντάλλαγμα της ευσέβειάς του και της προσωρινής του μεταμέλειας. Είναι χριστιανός που ελεεί για να λάβει μισθό από τους ανθρώπους ή από τον Θεό και συνήθως τις μεγάλες γιορτές. Είναι άνθρωπος που ενώ κατάφερε με δυσκολία να αποφύγει προσωρινά μεγάλες αμαρτίες, αγνοεί εγωισμούς που έχει και σταματά να αγωνίζεται περισσότερο για να του αποκαλυφθούν περισσότερα ελαττώματα. Είναι μία κατάσταση ψεύτικης ευσέβειας που απευθύνεται εγωιστικά προς τον Θεό και πολλές φορές αγνοεί τον συνάνθρωπο. Είναι προσωρινή κατάσταση αναισθησίας για τον πόνο του αδερφού και αναζήτησης επίτευξης του προσωπικού θελήματος, που τις περισσότερες φορές δεν πραγματοποιείται και έρχεται η κατάθλιψη, οι πτώσεις και η απιστία. Είναι μία καταναγκαστική συμπεριφορά.
Και το τρίτο στάδιο της ζωής του, είναι η Θεάρεστη συμπεριφορά του, να βιώνει τις Εντολές του Θεού αβίαστα και με απαλότητα και να ζητά, να γίνεται το Θέλημα του Κυρίου, αφού Αυτό είναι και το Σωτήριο για αυτόν και την οικογένειά του.
Είναι μία ζωή Μυστηριακή αληθινής ελευθερίας και αναπαύσεως. Είναι ένας τρόπος ζωής που αποδέχεται με καθαρή συνείδηση, εξομολογούμενη και μετανοημένη, καθετί άσχημο γεγονός, ως μέρος του γενικότερου Σχεδίου Σωτηρίας του Θεού για αυτόν. Αφού ο άνθρωπος μέσα από τις πτώσεις του, θα αναγνωρίσει περισσότερο τις αδυναμίες του και θα μετανοήσει πιο πολύ, ενώ τα καλά του, τα αποδίδει όλα στον Κύριο, τον Οποίον αυξάνει εντός της καρδιάς του, με απλότητα, υπομονή και συνεχή προσευχή. Σε αυτό το στάδιο ο άνθρωπος σιωπά και δεν αναδεικνύει τον πνευματικό αγώνα του. Όμως η συμπεριφορά, τα χαρακτηριστικά του προσώπου και τα έργα αυτού του ανθρώπου, φανερώνουν το βίωμα αυτού του σταδίου της ζωής του. Οι πειρασμοί αυξάνονται, ενώ αυξάνεται και η πίστη και ο δρόμος της μετανοίας, οδηγεί σε πιο ταπεινούς και σιωπηλούς δρόμους, δρόμους ζωντανής χαρμολύπης. Λύπης για την μεταγενέστερη ζωή, που αν και έχει συγχωρεθεί Μυστηριακά, ανακαλείται σε περιπτώσεις εγωισμού και υπέρμετρης χαράς, και χαράς, ιλαρότητας, γιατί ο Κύριος είναι ο Σωτήρας των συνειδητοποιημένων ασθενών, πόρνων, τελώνων και ληστών. Είναι μία καρδιακή συμπεριφορά, απέναντι σε ανθρώπους και Θεό, που με αδιάλειπτη προσευχή και προσοχή, συγχωράει τον εαυτό του, κάθε άνθρωπο και ζητά να μείνει κοντά στο Έλεος του Θεού. Αυτή η συμπεριφορά οδηγεί σε ξεβόλεμα του εαυτού του, κατά το μέτρο που δεν θα αυξηθεί ο εγωισμός και σε ανάπαυση ψυχική και σωματική υγεία. Ο άνθρωπος σε αυτή την κατάσταση απλοποιεί την ζωή του και χαίρεται με λιγότερα πράγματα, ως πραγματικά πλούσιος. Είναι μία στάση ζωής στηριγμένη στον Κύριο, δίχως άγχος και ανησυχίες, ευπροσάρμοστη στο Θέλημά Του.
Καθότι, ο Θεός είναι ότι αληθινά μας αναπαύει και μας απελευθερώνει από πάθη και προσωπικά ανούσια θελήματα, ότι μας χαροποιεί και μας συμφιλιώνει με τον θάνατο. Θέλουμε τους αναγκαίους πνευματικούς πνεύμονες για να Τον βιώσουμε. Είθε ο Καλός Θεός να φωτίζει όλους μας, να έχουμε τις καρδιές και τις συνειδήσεις μας, δέκτες της Αγάπης Του, ώστε να ελπίζουμε στις Αναστάσιμες Υποσχέσεις Του, αναξίως αλλά μετανοημένοι, με συνεχόμενο ειρηνικό αγώνα.
Αληθώς Χριστός Ανέστη!
Άσωτος Υιός.
Άσωτος Υιός.
Πηγή: logia-tou-aera.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου