Είδα τον Χριστό!

Είδα τον Χριστό. Αν σας πω όμως που Τον είδα, θα αηδιάσετε. Δεν θα με πιστέψετε. Θα γίνετε άπιστοι. Θα σκανδαλιστείτε. Ίσως και να χάσετε την πίστη σας. Τον είδα να τρώει μαζί με κλέφτες και να πλησιάζει ανθρώπους να γιατρέψει οι οποίοι είχαν κάνει ανομίες στη ζωή τους. 

Τον είδα να υπερασπίζεται γυναίκες που είχαν διαπράξει μοιχεία. Τον είδα να τρώει και να συζητάει σε παρέα μοιχών και πορνών. Τον είδα να μην Τον νοιάζει που το ένδυμα Του λερωνόταν από τα γυναικεία ενδύματα που λίγο πριν είχαν κυλιστεί σε κρεβάτια με διαφορετικούς άντρες. Τον είδα να καλεί μπροστά σε κόσμο τον τελώνη για να φάει μαζί του, ενώ λίγο πριν είχε κατακλέψει και αδικήσει για άλλη μία φορά φτωχούς. 

Τον είδα στον Σταυρό ενώ πονούσε και δοκιμαζόταν να στρέφει το βλέμμα του προς έναν ληστή εγκληματία που του άξιζε η σταυρική καταδίκη κι εκείνη την ώρα ετοιμαζόταν να εισέλθει πρώτος στη Βασιλεία του Θεού. Τον είδα να συνομιλεί με ανθρώπους που είχαν κυριευτεί από ακάθαρτα πνεύματα. Πείστηκε και θεράπευσε μία εθνική κόρη που είχε δαιμονιστεί. Έπιασε κουβέντα στο πηγάδι με τη Φωτεινή Σαμαρείτιδα που είχε έξι άνδρες στη ζωή της. Δίδαξε έχοντας δίπλα του εκείνον που μετά από λίγα χρόνια θα τον πρόδιδε, κι όμως ενώ το γνώριζε τον ανεχόταν.

Τον είδα και αλλού τον Χριστό. Τον είδα να κρατάει συντροφιά σε γονείς που τα παιδιά τους, τους είχαν πετάξει στο δρόμο. Τον είδα να προσπαθεί να κρατήσει στη ζωή νέους και νέες που βυθίστηκαν στον λευκό αργό θάνατο. Τον είδα να κάνει παρέα σε Α.Μ.Ε.Α. που οι γονείς τους ντρέπονται για εκείνα και δεν τα φέρονται σωστά. Τον είδα να μετράει τις ώρες και να ελπίζει μαζί με ψυχές που έπασχαν από καρκίνο και πίστευαν στο θαύμα. 

Τον είδα να παρηγορεί γονείς για τον άδικο χαμό των παιδιών τους. Τον είδα να μεριμνά για ανθρώπους που δεν πιστεύουν στη θεότητα Του, τον βρίζουν, τον χλευάζουν, τον αρνούνται. Τον είδα να βρίσκεται σε μοναχικούς ανθρώπους όταν όλοι οι άλλοι απουσίαζαν. Τον είδα να ψιθυρίζει λόγια αγάπης σε ανθρώπους που μισούν τους συνανθρώπους τους, έχουν μνησικακία και γίνονται χαιρέκακοι. Τον είδα να προσπαθεί να πείσει μητέρες να μην εγκαταλείψουν τα παιδιά τους στα αζήτητα.

Τον είδα να προσπαθεί με αγάπη να μονιάσει οικογένειες. Τον είδα να αγωνίζεται να ενώσει χωρισμένα ζευγάρια με αγωνία και αγάπη. Τον είδα να ενώνει γονείς και παιδιά που δεν μιλούσαν για χρόνια. Τον είδα να καλλιεργεί ψυχές που δεν είχαν μάθει στη ζωή τους να αγαπούν. Τον είδα να αγωνιά να αποτρέψει δολοφονίες και εγκλήματα. Τον είδα να σώζει ψυχές πριν αυτοκτονήσουν. Τον είδα τα βράδια να επισκέπτεται φτωχές οικογένειες. 

Τον είδα στις πλατείες να κοιμάται με τους άστεγους. Τον είδα στα συσσίτια να τρώει με τους μη έχοντες. Τον είδα στη φυλακή να επισκέπτεται ξεχασμένους ανθρώπους. Τον είδα να παρηγορεί αδύναμους ανθρώπους. Τον είδα να δίνει το Έλεος Του σε αδίστακτους και αμετανόητους ανθρώπους. Τον είδα να δίνει αγάπη κι Έλεος σε όσους δεν πίστευαν στην ύπαρξη Του.

Είδα κι εσένα εκεί. Είδα και την άλλη. Είδα κι εμένα εκεί ανάμεσα.
Και είδα τις σκέψεις μας, ότι δεν έχουμε καμία σχέση με εκείνους. Εκείνοι δεν γνωρίζουν από Χριστό, δεν προσεύχονται, ζουν στην αμαρτία χωρίς Θεό, μακριά από την Εκκλησία, ούτε να εκκλησιαστούν δεν ξέρουν, ούτε νηστεύουν, ούτε κάνουν ελεημοσύνες σαν εμάς, ούτε ἐγκρατεύονται. 

Αυτούς θα τους κρίνει ο Θεός αυστηρά, ενώ για εμάς ο Θεός είναι αγάπη. Ο Θεός είναι δικαστής για τα πάθη και τις ακολασίες τους, ενώ για εμάς είναι Ελεήμων και Φιλάνθρωπος. Μα εμείς δεν είμαστε εκείνοι. Εμείς είμαστε, αυτό που λένε «της Εκκλησίας». Πρέπει να ξεχωρίζουμε. Κι αν δεν πρέπει, όντως ξεχωρίζουμε. Αχ Θεέ μου πως τους ανέχεσαι; Πως δεν αποδίδεις δικαιοσύνη κατά τα δικά μας μέτρα;

Κι όλοι δακρύζαμε γιατί ποτέ δεν αναγνωρίσαμε το Έλεος και την αμέτρητη Του φιλανθρωπία. Τον παραγκωνίσαμε και Του είπαμε με κυνικό τρόπο «σταυρώσου Εσύ για Σένα και για όλους αυτούς τους άπιστους», εμείς είμαστε εντάξει.
Κι όμως μας κοιτούσε με αγάπη. Έλεος κι αγάπη. Ακόμη και μας τους αγίους και ευσεβείς χριστιανούς, με τις πορωμένες μας συνειδήσεις!

Ταπείνωση και διάρκεια θέλει ο αγώνας μας, όσο λυπημένος ή όσο χαρούμενος γίνεσαι...

(Διασκευασμένο κείμενο - Ηρακλής Φίλιος)
Άσωτος Υιός