Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Όταν από τον χρόνο αφαιρεθεί ή αμαρτία και ο θάνατος, τότε ο χρόνος γίνεται ένα θαυμάσιο προοίμιο στη θεία αιωνιότητα, μία εξοχή εισαγωγή στη θεανθρωπότητα, σύμφωνα με τον παναληθινό λόγο του Αιωνίου, του Θεανθρώπου: «Ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον» (Ιωάν. 6,47).
Η πικρία του χρόνου προέρχεται από τον θάνατο και την αμαρτία και
γίνεται γλυκύς ο χρόνος με την αθανασία και την αναμαρτησία. Χωρίς τον
Χριστό, τον Μόνο Παντοδύναμο, ο χρόνος είναι ένα βαρύ φορτίο. Μαζί Του
γίνεται ελαφρό.
Αλλά και ο παράδοξος δίδυμος αδελφός του χρόνου, ο χώρος, με ότι
περικλείει μέσα του, και αυτός με όλο το βάρος του πιέζει και συντρίβει
τον άνθρωπο. Φοβερό λοιπόν και τρομακτικό είναι το φορτίο του ανθρώπου•
βαρύς και ακανθώδης ο ζυγός του.
Μόνον με τη βοήθεια του πανάγαθου και παντοδυνάμου Θεανθρώπου ο ζυγός
αυτός γίνεται «χρηστός» και το φορτίο «ελαφρόν». Κατά τον αληθινό λόγο
της Αλήθειας: «Ο ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρόν
εστί»(Ματθ. 11,30).
Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου