Το σκάνδαλο του Σταυρού και οι αποκαλυπτικοί χρόνοι.

του Πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Καλλιακμάνη, Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

α) Στο Ευαγγέλιο τονίζεται συχνά τη διπλή εντολή της αγάπης, της αγάπης προς τον Θεό και το συνάνθρωπο. Να σημειωθεί όμως, ότι, η αγάπη προς το πρό­σωπο του Χριστού δεν επιβάλλεται. Εμπνέ­εται από το φως της θυσίας που Εκείνος εκπέμπει. Και πράγματι πρώτος ο Θεός α­γάπησε τον άν­θρωπο.

Γράφει σχετικά ο ευαγγελιστής Ιωάννης (Ιωάν. 3, 13-17): «Τόσο πολύ αγάπησε ο Θεός τον κόσμο, ώστε παρέδωσε στο θά­να­το το μο­νο­γε­νή Του Υιό, για να μη χαθεί όποιος πιστεύει σ’ αυτόν αλλά να έχει ζωή αι­­ώ­νια. Γιατί ο Θεός δεν έστειλε τον Υιό του στον κόσμο για να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος δι’ αυτού».

β) Με την ευκαιρία της εορτής της Παγκόσμιας ΄Υψωσης του τιμίου Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου τα αναγνώσματα τόσο της προηγούμενης όσο και της επόμενης Κυ­ρια­­κής βρίσκονται εντός του λειτουργικού κλίματος και μυσταγωγούν τους χριστιανούς στο μυστήριο του Σταυρού του Χριστού. Διότι, όπως διδάσκει ο άγιος Ιωάννης Δα­μα­σκη­νός, με το Σταυρό του Χριστού καταργήθηκε ο θάνατος, λύθηκε η αμαρ­τία του προ­πά­­τορος, λαφυραγωγήθηκε ο φοβερός ΄Αδης, δωρίσθηκε η ανά­στα­ση, ανοί­χτη­καν οι πύλες του παραδείσου. Κι ακόμη ο Σταυρός έγινε: των πεσμένων η ανάσταση, των ορ­θίων το στήριγμα, των αρρώστων το ραβδί, των επιστρεφόντων η χειραγωγία, ό­σων προκόβουν η τελείωση και ξύλο ζωής αιωνίου.

γ) Και πράγματι, στο Σταυρό του Κυρίου που αποτελούσε και εξακολουθεί να α­­ποτελεί σκάνδαλο για τους Εβραίους και μωρία για τους κατά κόσμο σοφούς, στη­ρί­ζε­ται η πνευματική ζωή των χριστιανών. Την αλήθεια αυτή δεν είναι εύκολο να τη δεχθεί ο ανθρώπινος νους, ακόμη και ο πεπαιδευμένος. Η κοσμική σοφία και επι­στήμη δωρίζεται από το Θεό και αποτελεί ευλογία για τον άνθρωπο. Κι αυτή όμως έχει τα όριά της και δεν μπορεί να ερμηνεύσει και να περιγράψει αντικειμενικά α­κό­μη και τα κοσμικά φαινόμενα. Πολύ πιο δύσκολο είναι να κατανοήσει τις θείες α­λή­θειες και μάλιστα εκείνες που στηρίζονται στη σταυρική θυσία του Χριστού.

δ) Είναι λίαν χαρακτηριστική η συζήτηση του Χριστού με το νυχτερινό μα­θητή του Νικόδημο. Ο Νικόδημος ήταν μορφωμένος άρχοντας των Ιουδαίων από τη με­ρίδα των Φα­­­ρι­σαίων και επειδή φοβόταν τους συναδέλφους του, επισκέπτονταν νύ­χτα τον Κύ­ριο και μυούνταν στα μυστήρια της βα­σιλείας του Θεού. Σε μια νυχτε­ρινή συ­νάντηση τον ρωτά ο Ιησούς: Εσύ είσαι δάσκαλος του Ισραήλ και δε γνωρίζεις πως α­ναγεννιέται πνευματικά ο άνθρωπος; Και συνεχίζει: «Αν δε με πιστεύετε όταν σας μι­λάω για πράγματα που συμβαίνουν στη γη, πως θα με πιστέ­ψε­τε για πράγματα που γί­­νο­νται στον ου­ρα­νό;»

ε) Και για να συνδέσει ο Χριστός τα σύμβολα και τις προτυπώσεις της Πα­λαι­άς Διαθήκης με το ζωοποιό Σταυρό συμπληρώνει: «Οπως ο Μωυσής ύψωσε το χά­λκινο φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο Υιός του ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ’ αυτόν να μη χαθεί, αλλά να ζει αιώνια». Επομένως ο Σταυρός του Κυρίου δε λειτουργεί μαγικά, όπως νομίζουν ορισμένοι. Η πίστη στο σταυρικό θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού πρέπει να μπολιάζουν το ήθος των χριστιανών. Οποιος αρνείται τη θυσιαστική αγάπη, την κε­­νωτική ζωή, την κοινωνική ευθύνη και το ασκη­τικό ήθος αμφισβητεί πρακτικά την αξία του Σταυρού του Χριστού.

στ) Το μήνυμα της σταυρικής θυσίας του Κυρίου είναι επίκαιρο σε κάθε επο­χή αλλά ιδιαίτερα στις μέρες μας. Όπως ο Χριστός θυσιάζεται «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας», έτσι και κάθε χριστιανός καλείται να διαμορφώσει θυσιαστικό και διακονικό ήθος. Να εγκαταλείψει την εωσφορική εγωκεντρικότητα και να ανοιχ­θεί φι­λάδελφα στο συνάνθρωπο. Παράλληλα κάθε ηγέ­της -εκκλησιαστικός ή πολι­τι­κός- καλείται να φθάσει μέχρι τη θυσία για τη σω­τηρία του λαού!

ζ) Εάν πο­λι­τικοί, κληρικοί και πολίτες εμπνεόμασταν από το σταυρικό πο­λί­τευμα του ευαγγελίου και ση­κώ­ναμε αγόγγυστα το σταυρό της προσωπικής και κοι­νω­­­νικής ευ­θύνης, τότε η κοι­νω­νία θα άλλαζε. Μπορεί να μη γινόταν πα­ρά­δεισος, σί­γου­ρα όμως δεν θα γινόταν κόλαση! Τέλος, πολλές υπερβολές λέγονται στις μέρες μας για τους αποκαλυπτικούς χρόνους που διερχόμαστε με συχνές ανα­φο­ρές στον α­ρι­­θμό του θηρίου της Αποκαλύψεως χ ξ ς΄ (666) (Αποκ.13,18). ΄Ομως, μήπως η ερμη­νεία, ότι ο αριθμός χ ξ ς΄ ση­μαίνει χρι­στός ξένος σταυρού, είναι αλη­θι­νή, αφού α­πη­χεί το σύγχρονο τρόπο ζωής μας και την πίστη σε ένα χριστό βολικό και ασταύ­ρωτο; «Ο έχων ους ακουσάτω τι το Πνεύμα λέγει ταις εκκλησίαις» (Αποκ. 2,7)…

Πηγή:  Βήμα Ορθοδοξίας