Ο αρχαίος εχθρός.

Πρέπει να προσευχόμαστε συνέχεια για να συντριβή κάτω από τα πόδια μας. Διότι είναι αδιάντροπος και άχρηστος, αν και βέβαια, αγωνίζεται από κάτω. 

Αλλά όμως και έτσι νικάει. Και η αιτία είναι, ότι δεν προσπαθούμε εμείς να βρεθούμε πιο ψηλά από τα κτυπήματά του. Διότι δεν μπορεί να σηκωθεί ψηλά αλλά σέρνεται. 

Και ο τύπος του διαβόλου είναι το φίδι. Και αν έτσι τον ώρισε από την αρχή ο Θεός, πολύ περισσότερο τώρα.

Τι σημαίνει το να μάχεται από κάτω; Το να δίνει κτυπήματα από τα πράγματα της γης. Από την ηδονή, από τον πλούτο, από όλα τα βιοτικά. Γι’ αυτό, αν δη κάποιον να πετάει προς τον ουρανό, δεν θα μπορέσει να πηδήξει προς αυτόν. Κι αν ακόμη, όμως, επιχειρήσει, γρήγορα θα πέση. Διότι δεν έχει πόδια, μη φοβηθείς. Δεν έχει φτερά, μην τρομάξεις. Επάνω στη γη σέρνεται και στα πράγματα της γης.

Ας μην έχεις, λοιπόν, τίποτε κοινό με τη γη και δε θα χρειαστείς κόπο. Διότι δε γνωρίζει την κατά μέτωπο μάχη, αλλά σαν το φίδι κρύβεται στα αγκάθια, παραμονεύοντας συνέχεια στην απάτη του πλούτου. Κι αν κόψεις τα αγκάθια, θα φύγει γρήγορα, διότι είναι δειλός.

Κι αν ξέρεις να χρησιμοποιής προς αυτόν τα Θεία ξόρκια, θα πληγωθεί αμέσως. Διότι υπάρχουν σε μας, υπάρχουν ξόρκια πνευματικά. Κι αυτά είναι το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και η δύναμις του Σταυρού. Αυτό το ξόρκι όχι μόνον βγάζει το φίδι από τη φωλιά του και το ρίχνει στη φωτιά, αλλά και τα τραύματα θεραπεύει.

Προς Ρωμαίους, θ’ ΕΠΕ 16Β’, 596-598-PG 60,463
Αγ. Ιωάννου Χρυσόστομου, Ο διάβολος και η μαγεία, υπό μοναχού Βενέδικτου Αγιορείτου
Έκδοσις: Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη Αγίου Όρους, 1996