Το ανεξίτηλο του βαπτίσματος….Κωνσταντίνος Καρούσος...

Όταν ένας άνθρωπος βαπτιστή και μπει στην χορεία της στρατευόμενης Εκκλησίας, το μυστήριο αυτό, της αναγέννησης του στη νέα ζωή είναι ανεξίτηλο. Δηλαδή η σφραγίδα του Αγίου Πνεύματος πάνω του μένει για πάντα όποια τροπή και αν πάρει η ζωή του. 

Αυτή η ιδιότητα παραμένει ακόμα και για τους χριστιανούς που αποφασίζουν να εισέλθουν στον μοναχικό στίβο και κατά την διάρκεια της κουράς τους θα αλλάξουν το όνομα τους.

Το 1926, γεννήθηκε στο Βαρθολομιό  του Νομού Ηλείας ο πρωτότοκος γιός του Ιωάννη και της Θεοδώρας Καρούσου και πήρε το όνομα Κωνσταντίνος. Μετά τον Κωνσταντίνο ακολούθησαν οι τρείς αδερφές του Ευγενία, Παναγιώτα και Αικατερίνη. Ο πατέρας ήταν έμπορος σε εποχές δύσκολες όπου στις επαρχίες δεν υπήρχαν συγκοινωνιακά μέσα, ηλεκτρισμός, ύδρευση, σχολεία. Τα παιδία όμως μεγάλωναν με στοργή και αγάπη και οι γονείς τους πάσχιζαν για να τους δώσουν όλα τα εφόδια για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για μια καλύτερη ζωή. 

Ο Κωνσταντίνος Καρούσος παρακολούθησε τα μαθήματα του Δημοτικού σχολείου Βαρθολομιού και δωδεκαετής αρίστευσε σε αυτό. Οι γονείς του τον προόριζαν να ακολουθήσει την ιατρική επιστήμη. Όπως όμως μαρτυρούν οι αδερφές του « εκείνος είχε πέσει στη θρησκεία και βρήκε μόνος του το δρόμο του Χριστού». Δεν ενδιαφερόταν για τίποτα άλλο παρά μόνο για τα θρησκευτικά βιβλία. Μέρα νύχτα διάβαζε θρησκευτικά βιβλία από την βιβλιοθήκη της Ιεράς Μονής Αγίας Ελεούσας αλλά και κάποια παλιά βιβλία που είχε ο πατέρας του. Έμαθε την Αγία Γραφή καλά και ενδιαφερόταν μόνο για τα πνευματικά θέματα αφήνοντας το παιχνίδι και την ανεμελιά της νεότητας. 

Από πολύ μικρός είχε έμφυτη ροπή στην φιλανθρωπία και διέθετε τα πενιχρά του χρήματα ακόμα και αυτά που μάζευε για τα κάλαντα στους φτωχούς αδερφούς. Από μικρός διακρινόταν για την ευγένεια και την καλοσύνη του και εντυπωσίαζε για την φιλομάθεια του. Όταν η οικογένεια του πήγαινε να τρυγήσει το χωραφάκι-αμπέλι τους στην εξοχή, στη Σκοτεινού, όπως την έλεγαν, ο Κωνσταντίνος μετά το μάζεμα των σταφυλιών, καθόταν σε ένα κούτσουρο και διάβαζε την Αγία Γραφή. Έτρεχε σε δουλειές για όλο τον κόσμο, δίχως μισθό, μόνο για την αγάπη. 

Μεγαλώνοντας δημιούργησε χριστιανικούς κύκλους Νέων και ομίλους Γονέων και σε νοικιασμένες αίθουσες δίδασκε την Αγία Γραφή. Κατά την διάρκεια της κατοχής ήταν ψάλτης του Μητροπολιτικού Ναού Βαρθολομιού, ορφανός από πατέρα και προστάτης της χήρας μάνας του και των αδελφών του. Τα δύσκολα αυτά χρόνια η προσπάθεια του Κωνσταντίνου ήταν πρωτόγνωρη για την εποχή, συγκεντρώνοντας δίπλα του εκατοντάδες νέους που τους γαλουχούσε με τα ιερά της πίστεως και της πατρίδας. 

Όλοι αυτοί οι νέοι στην συνέχεια έγιναν οικογενειάρχες και στελέχωσαν τις δημόσιες αρχές και πρόκοψαν στα γράμματα και στις επιστήμες. Ο ίδιος έβρισκε πνευματικό καταφύγιο στην Ιερά Μονή Αγίας Ελεούσας στη Λυγιά και κατηχούταν από την ηγουμένη Χριστονύμφη Κάρτσωνα.

 Για όσους δεν κατάλαβαν μιλάμε για τον μετέπειτα Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο τον πνευματικό ηγέτη που άλλαξε την ζωή σε εκατοντάδες από εμάς και έγραψε μοναδική πνευματική ιστορία στον Πειραιά αλλά και στην Εκκλησία της Ελλάδος. 

Και επειδή το βάπτισμα ποτέ δεν χάνετε. Σε εκείνον τον Κωνσταντίνο, στον μετέπειτα Γέροντα Καλλίνικο, στον άνθρωπο που καθόρισε τη ζωή μας, χρόνια πολλά και ευλογημένα. Πάντα να μας δίνει τους καρπούς της προσευχής του…

Κώστας Ζουρδός