«Δεν μπορώ να κάνω ελεημοσύνη αφού δεν μου περισσεύουν».

Όσοι μπορούν και υλικά να δώσουν, ας το κάνουν. Κάποιοι άλλοι σαν τον α­­πόστολο Πέτρο μπορεί να απαντήσουν: «Αργύριον και χρυσίον ουχ υ­πάρχει μοι». Δεν έχουν δυνατότητα να δώσουν χρήματα, υλικά αγαθά. Πέρα όμως από τα υλικά υπάρχει και κάτι άλλο που μπορούν να χαρίσουν.

Μπορούν να προσφέρουν γνήσια α­γάπη, συμπόνια, δυνατή πίστη, ζων­τανή ελπίδα, ειλικρινείς σχέσεις, παρηγορητικό λόγο, στήριγμα στις θλιμμένες, τις απελπισμένες ψυχές.

Κάποτε ο Ρώσος λογοτέχνης Ντοστο­γέφσκι συνάντησε στο δρόμο ένα φτωχό επαίτη, στάθηκε, πήγε να βγάλει χρήματα για να τον βοηθήσει. Διεπίστωσε όμως πως δεν είχε μαζί του εκείνη τη στιγμή. Λυπήθηκε και μη έχοντας τι άλλο να του προσφέρει, έσκυψε και τον ασπάσθηκε. Του έδωσε αγάπη, τον στήριξε μ᾿ άλλον τρόπο. Ήταν λίγο;

Όσοι δεν έχουμε χρήματα, έχουμε τον Χριστό, κι Αυτόν μπορούμε να δώσουμε. Γνωρίζουμε την αλήθεια Του, και αυ­τήν μπορούμε να παρουσιάσουμε. Γευόμαστε την παρουσία της θεϊκής Του α­γάπης και μπορούμε να προσκαλέσουμε όσους επιθυμούν να τη γευθούν. Α­γωνιζόμαστε να εφαρμόζουμε καθημερινά το Νόμο Του, και αυτό μιλά περισσότερο, το παράδειγμά μας.

Απ’ αυτά που έχουμε, που βιώνουμε, μπορούμε να προσφέρουμε. Μπορούμε, διότι, ό­πως λέγει ο Άγιος των ημερών μας, ο άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης:

«Ο Χριστιανός όταν βρεί τον Χριστό, ό­ταν γνωρίσει τον Χριστό, όταν ο Χριστός εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του και Τον αισθανθεί, θέλει να φωνάζει και να το λέει παντού τι είναι ο Χριστός. Ο Χριστός είναι το πάν, είναι η πηγή της ζωής, είναι το άκρον των εφετών, είναι το πάν. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία»*

*(Γέροντος Πορφυρίου, Ανθολόγιο Συμβουλών, έκδ. Μεταμόρφωσις Σωτήρος, Μήλεσι Αττικής 2002).

Πηγή:  Βήμα Ορθοδοξίας