Ο εκούσιος Σταυρός ως μέσον σωτηρίας.

Με τον Σταυρό ο Θεός μάς συγχώρεσε, μας άνοιξε την πόρτα του σπιτιού Του, του Παραδείσου. Εμείς οι άσωτοι πρέπει να επιστρέψουμε. Αν δε δεχθούμε ελεύθερα το κάλεσμα του Θεού για τη σωτηρία και δεν αγωνισθούμε να ανταποκριθούμε στη μεγάλη δωρεά, η συγχώρεση, η συμφιλίωση, δε θα μας αγγίξει καθόλου. 

Εμείς μοιάζουμε με κάποιον που πνίγεται. Αν δεν πιάσουμε το σωσίβιο που μας έριξε ο Θεός, δεν πρόκειται να σωθούμε. Ο Θεός με τη σταυρική θυσία Του μας συμφιλίωσε μαζί Του, συγχώρεσε τις αμαρτίες μας, δεν μας ανακαίνισε όμως ως δια μαγείας, αλλά περιμένει το δικό μας αγώνα. 

Η ροπή προς το κακό που παρέμεινε, κάνει τον αγώνα πιο έντονο και τη σωτηρία μας και δικό μας κατόρθωμα.
Ο Χριστός κάποια στιγμή κάλεσε κοντά Του τους ακροατές Του λέγοντάς τους: «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι». Ζητά να σηκώσουμε σταυρό: να σταυρώσουμε τον παλαιό εαυτό μας με τα πάθη του. Αυτή η εξάλλειψη των παθών γίνεται με την μεταστοιχείωση-αλλαγή των παθών σε αρετές ή την αντικατάστασή τους με τις αρετές. Να μετανοήσουμε και να ακολουθούμε τις εντολές του Χριστού. Σταυρός είναι η αναγνώριση των λαθών μας. 

Να σταυρώσουμε τη φιλοδοξία, τη φιληδονία και τη φιλαργυρία. Να σταυρώσουμε τον εγωισμό μας. Ο εγωισμός μας όχι μόνο διώχνει την αγάπη προς τον Θεό, αλλά διώχνει και την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Με την ταπείνωση συγχωρούμε τον άλλο. Σταυρός δεν είναι να συγχωρείς τον εχθρό σου; Σταυρός δεν είναι να υπερνικούμε το θυμό και την οργή και να καλλιεργούμε την αγάπη και την υπομονή;

Σταυρός δεν είναι να αρνούμαστε το ψέμα και την κλοπή, όταν όλοι γύρω είναι ψεύτες και κλέφτες και ευημερούν; Σταυρός δεν είναι να μην ανταποδίδεις το κακό, αλλά να αγαπάς τους εχθρούς σου και μάλιστα να τους ευεργετείς και να προσεύχεσαι γι’ αυτούς, όπως ζήτησε ο Κύριος (Ματθ. 5,44); 

Σταυρός δεν είναι να ξυπνάς την Κυριακή το πρωί και να πας στην Εκκλησία, ενώ οι άλλοι κοιμούνται; Σταυρός δεν είναι να μη δουλεύεις Κυριακές, ενώ οι άλλοι δουλεύουν; Σταυρός δεν είναι να νηστεύεις, ενώ μπορείς να φας αρτύσιμα φαγητά; Σταυρός δεν είναι να αφαιρείς από το πορτοφόλι σου χρήματα και να τα δίνεις φιλανθρωπία;
Μέσα για να κατορθώσουμε να σηκώσουμε τον εκούσιο σταυρό είναι η νηστεία, η αγρυπνία, η προσευχή, η εγκράτεια και η λιτότητα. Όλα αυτά μας βοηθούν να νικούμε με τη θεία Χάρη το εντός μας κακό, τα πάθη μας και τους πειρασμούς από συνανθρώπους και το διάβολο.
Όταν πιστεύουμε βαθιά στο Θεό, έχουμε ταπείνωση και σηκώνουμε τον σταυρό του πνευματικού αγώνα, έρχεται η θεία χάρη και μας χαροποιεί. Πεθαίνει ο παλαιός κακός εαυτός και ανασταίνεται ο νέος, ο καλός. Τότε έρχεται το Άγιο Πνεύμα και κατοικεί μέσα μας, μας ημερώνει, μας καλοσυνεύει και μας γλυκαίνει. Τότε η θεία χάρη μας αγιάζει και αγαπούμε, όπως ο Θεός, φίλους και εχθρούς. Τότε φωτιζόμαστε και διακρίνουμε το θέλημα του Θεού στη ζωή μας. Τότε δυναμώνει η θέλησή μας προς το αγαθό.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μιλούν για χαρμολύπη, για λύπη που οδηγεί στη χαρά, για σταύρωση που οδηγεί στην ανάσταση. Η λύπη της μετάνοιας και της άρνησης του θελήματος του κακού εαυτού μας προξενεί βαθιά χαρά στην ψυχή μας.
Η αγάπη του Θεού στο Σταυρό μας γεμίζει με παρηγοριά στην πορεία της ζωής μας και μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.