Σταμάτα να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους.

 

Σταμάτα να εύχεσαι να ήσουν κάποιος άλλος.

Σταματά να έχεις ηττοπάθεια και μιζέρια.
Πάψε να ζηλεύεις, να κατακρίνεις, να μειώνεις τους άλλους για να νιώθεις καλύτερα.

Αποδέξου το ποιος είσαι, το πρόσωπό σου, τα καλά σου τα κακά σου, τα πάθη τις αρετές σου, την ζωή σου…

Αγάπησε τον εαυτό σου όχι φίλαυτα, αλλά γιατί είσαι κι εσύ εικόνα Θεού.

Ναι, μπορεί να μην είσαι τέλειος, αλλά είσαι εσύ. Η αποδοχή του εαυτού μας δεν σημαίνει ότι μοιρολατρικά παραμένουμε σε στασιμότητα, αλλά αναγνωρίζω ποιος είμαι και πλέον προσπαθώ για το καλύτερο. Δεν ζω στην άρνηση. Χρειάζεται η αναγνώριση της κατάστασής μου, ώστε έπειτα να πάω παρακάτω.

Ναι, έχεις κάνει μερικές λάθος επιλογές, όμως μη μείνεις στα λάθη, μη μείνεις στα προβλήματα που προέκυψαν, αλλά εστίασε στην λύση, στην θεραπεία, στην εξέλιξή σου.

Η ευτυχία είναι επιλογή και απόφαση· και θεμέλιο έχει την αυτοεκτίμηση και την αυτογνωσία, όχι με αλαζονεία και αδιαλλαξία, όχι με εγωιστικές υστερίες «αυτός είμαι σε όποιον αρέσω», αλλά με ταπεινό φρόνημα και διάθεση να γίνεις καλύτερος από ότι ήσουν χθες.

«Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν», είπε ο Χριστός. Για να αγαπήσουμε λοιπόν τον άλλον χρειάζεται πρωτίστως να αγαπήσουμε τον εαυτό μας· η αγάπη προς τον άλλον προϋποθέτει την αγάπη προς τον εαυτό μας.
Μην το ξεχνάμε αυτό.

Γι’ αυτό και ο άνθρωπος που τα βρήκε με τον εαυτό του, αγάπησε τον εαυτό του, εύκολα δημιουργεί σχέσεις ισορροπημένες και με τους άλλους· ενώ ο άνθρωπος ο οποίος δεν έχει αποδεχτεί τον εαυτό του, δεν ξέρει ποιος είναι, δεν μπορεί να έχει και ισορροπημένες σχέσεις στη ζωή του…

Χρειάζεται να ισορροπήσουμε εσωτερικά ώστε να ισορροπήσουμε και εξωτερικά, στην συμπεριφορά μας, στις σχέσεις μας.

Αρχιμανδρ. Παύλος Παπαδόπουλος