Κυριακή του Παραλύτου…..

 

Σήμερα Κυριακή του Παραλύτου…..
Υπάρχει όμως και η άλλη παραλυσία.....
Η πνευματική ακαμψία.....
Τότε που μπορεί το κορμί
να τρέχει όπου λαχταρά
μα η ψυχή σέρνεται ματωμένη
ξοπίσω δεμένη
σαν σε καουμπόικη σκηνή.....
Αλήθεια πόσες φορές δεν νοιώσαμε
δέσμιοι των αμαρτιών μας…..
Να θέλεις να κάνεις κάτι καλό
μα μια αόρατη δύναμη
εντός σου
να σε τραβά ''πίσω''.....

 

Είναι τα πάθη
που σαν αλυσίδες βαρυποινίτη
μας δυσκολεύουν την κίνηση της ψυχής μας….
Δεν μας αφήνουν να χαρούμε
τον περίπατο τούτης της ζωής…..
Μας την φυλακίζουν την ψυχούλα μας......
Και δεν φθάνει αυτό….
Έρχεται και η δύναμη της συνήθειας
και μας σκοτεινιάζει το νου
έτσι για να χαθεί η ελπίδα
απ’ το κομμάτι του Ουρανού
που κουβαλάμε μέσα μας
και αντί να παλέψουμε
για την ελευθερία μας
εμείς γλύφουμε τις πληγές
που μας κάνουν τούτα τα δεσμά….
Μη λησμονάς ψυχή μου
ότι σαν κύλισε ο λίθος
από τον Τάφο Του
θρυμμάτισε συνάμα
κάθε εμπόδιο
που μας κρατά μακριά
από την Ελευθερία,
από το Φως και την Χαρά…..
Ας γίνει η Αγάπη Σου
Χριστέ μου η λάβα
να λιώσει κείνες τις αλυσίδες
που με κρατούν μακριά Σου…..