Η ματαιοδοξία.

 

 

«Χάνουμε εύκολα τη Χάρη εξαιτίας της ματαιοδοξίας από μία και μόνη σκέψη υπερηφανείας. Μπορούμε να νηστέψουμε πολύ, να προσευχηθούμε πολύ και να κάνουμε πολλά καλά. 

Ωστόσο, εάν με αυτό πέφτουμε στην ματαιοδοξία, θα μοιάζουμε με το τύμπανο, που ηχεί μεν, αλλά που στο εσωτερικό του είναι άδειο. 

Από εκείνη τη στιγμή, η ψυχή δεν μπορεί πια να προσεύχεται με καθαρότητα.

Άσχημες σκέψεις θα έρχονται και θα την βασανίζουν. Ο Κύριος μας αγαπά, και όμως εμείς πέφτουμε, διότι δεν έχουμε ταπείνωση».

Ο Άγιος Σιλουανός μας νουθετεί: Η νηστεία, η εγκράτεια, οι αγρυπνίες, η προσευχή, όλες αυτές οι ασκητικές προσπάθειες, μας βοηθούν, αλλά χωρίς ταπείνωση, καταλήγουν να είναι σαν να χύνεις νερό μέσα σε ένα τρύπιο δοχείο. 

 

Αν το Άγιο Πνεύμα μπορεί να μεταμόρφωση τα πάθη σε αρετές, η υπερηφάνεια μπορεί να μεταβάλει τις αρετές σε δηλητήριο της ψυχής. Το να είσαι ταπεινός σημαίνει να γνωρίζεις τα όριά σου και τις αδυναμίες σου, να στηρίζεις την ελπίδα για σωτηρία όχι πάνω στις δικές σου προσπάθειες, αλλά στο έλεος του Θεού.

Η πληρότητα της νικηφόρου Χάριτος παρέχεται στην ταπεινή ψυχή, και όλη μας η άσκηση έχει τελικά ένα σκοπό: την ταπείνωση.

Από το βιβλίο: Κρατά το νου σου στον Άδη. Ο Άγιος Σιλουανός και η ελπίδα της βασιλείας.

π. Μάξιμος Εγκέρ

Εκδόσεις: Εν πλω