Στα περιβόλια του Παραδείσου...

 

Ο ένας ο Άγιος της Ομόνοιας και ο άλλος ο Άγιος γέροντας των Εξαρχείων ! Από την Ομόνοια ως τα Εξάρχεια, από τον Άγιο Γεράσιμο ως τον Άγιο Νεκτάριο, από την πολυκλινική ως το ίδρυμα ! Ένας εξάψαλμος δρόμος! 

Βήματα μετρημένα! Δρόμοι παλιοί που αγάπησα όπως έγραψε κι ο ποιητής ! Όσο κι αν τα χνάρια τους προσπαθούν να τα σβήσουν εκείνοι που Θεοστυγώς τούτους τους δρόμους πλέον περπατούν ή και παρελαύνουν, αυτές τις διαδρομές του Ουρανού πάντοτε θα τις θυμίζει και θα τις φωτίζει το Πανάγιο Πνεύμα. 

Κι έτσι θαυμαστά, όπως αυτοί οι δυο θαυμαστά μεταφέρονταν, νοερώς ή και υποστατικώς, στο ηρωικό και μαρτυρικό παρελθόν της Αγίας μας Πίστης, έτσι και κάποιοι κρυμμένοι από τον κόσμο «τρελοί» και παράξενοι, της διπλανής πόρτας διαλεχτοί, μεταφέρονται στο τότε και πηγαίνουν ως τον Άγιο Γεράσιμο να πάρουν ευχή απ τον ταπεινό παππούλη τον τόσο φωτεινό που θεράπευε ψυχές και σώματα με την χάρη του Χριστού και έπειτα αξημέρωτα να προλάβουν τον ξενύχτη παπά Ανανία που ξεκινά τον Όρθρο άλλης μιας σπουδαίας μέρας της Αγίας Ορθοδοξίας, συντροφιά με την χορεία αυτής της σελίδας του συναξαριού που εκείνος λάτρεψε και εμβάθυνε όσο ελάχιστοι !

Τα λόγια του εξάψαλμου στο στόμα των οδοιπόρων !
Ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες…Ινα τι εγκατέλιπές με ; Ινα τι απωθείς την ψυχήν μου ;Μη εγκαταλίπεις με , μη αποστής απ εμού! Μην τω θυμώ Σου ελέγξης με ! μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με! Ότι επί Σοι Κύριε ήλπισα !
Έχει παράπονο και τόσο δάκρυ μέσα του ο εξάψαλμος!
Η προσευχή των θλιμμένων ελπιζόντων ! Αυτοί οι παράξενοι, της διαδρομής Ομόνοια-Εξάρχεια, τους έχουν δει …τον Άγιο της Ομόνοιας και εκείνον των Εξαρχείων να σεργιανούν μαζί στα περιβόλια του Παραδείσου...