Χριστούγεννα στην ενορία μας

 

Καλή σας νύχτα!

  

"Χρειάζεται ο κόσμος ρούχα ψυχή μου,
για ώρες βροχής, για ώρες ανέμου,
για ώρες αφέγγαρης λύπης και νύχτας.

Το πνευματικό νόημα των Χριστουγέννων και με ποιους τρόπους βιώνεται από μας τους Χριστιανούς

 

 

Ομιλία στην Κυριακή προ Χριστουγέννων. π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος Κυρ. Προ των Χριστουγέννων

Την περασμένη Κυριακή αδελφοί μου είπα τι λέγει η εντολή του Θεού μέσα στην Αγία Γραφή, σχετικά με την ενδυμασία ανδρών και γυναικών, και παρατηρήθηκε και προηγουμένως αυτό.

Η ενδυμασία των ανθρώπων από αρχαιοτάτους χρόνους μέχρι και σήμερα, έχει υποστεί πολλές αλλαγές. Μάλιστα δε κατά τόπους, φυλές και έθνη υπάρχουν πολλές διαφοροποιήσεις.

Πάντοτε όμως και παντού υπήρχε διαφορά στον τρόπον ενδυμασίας των γυναικών από τους άνδρες. Αυτό το βλέπουμε ακόμα και μέσα στην Αγία Γραφή. σαν νόμος και εντολή Θεού, και όπως καταλαβαίνετε για μας τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, ο Λόγος του Θεού ισχύει πάντοτε, είναι ο ίδιος, αναλλοίωτος και αιώνιος, χωρίς να τροποποιείται ανάλογα με τις εποχές και τα πάθη μας.

«Ο Χριστός χθες και σήμερον, ο αυτός και εις τους αιώνας», βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος. Έτσι αν στις ημέρες μας οι χριστιανοί, με την ενδυμασία τους αλλάζουν φύλο, από γυναικείο σε ανδρικό και αντιστρόφως, αυτό απαγορεύεται ρητά από τον νόμον του Θεού.

Εμένα προσωπικά σαν ιερέα της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας με ενδιαφέρει η ενδυμασία όλων, μόνον μέσα στον Ιερό Ναό, στη Θεία Λατρεία, εδώ στη Θεία Κοινωνία όταν έρχεσθε, όταν προσέρχεσθε στο γάμο, στη βάπτιση ή στην εξομολόγηση.

Εξ αφορμής λοιπόν μιας κακής και πεισματάρικης συμπεριφοράς μιας ψυχής, ο Θεός για να την συνετίσει, της έδειξε με όνειρο πολύ αποκαλυπτικό ποια θα πρέπει να είναι η ενδυμασία της όταν εκκλησιάζεται, όχι όταν είναι έξω.

Το πώς όμως θα ντύνεσθε εσείς, στην ιδιωτική σας ζωή, άνδρες και γυναίκες, στο σπίτι, στη δουλειά, στο δρόμο, στις κοινωνικές σας υποχρεώσεις και λοιπά, αυτό είναι και δική σας ευθύνη. Αυτό που αφορά εμένα σαν ιερέα, το επαναλαμβάνω, είναι αποκλειστικά και μόνον ο χώρος εδώ της εκκλησίας που είναι και ιερός.

Παρά ταύτα, εγώ προσωπικά, πολύ σπάνια όπως θα το γνωρίζετε κιόλας, κάνω παρατηρήσεις και υποδείξεις πάνω σ’ αυτό το θέμα. Αφήνω να έλθει ο φωτισμός, για να καταλάβετε έτσι σεις, πιο είναι το καθήκον σας απέναντι στο Θεό και να το εφαρμόζετε. Αυτά είπα και αυτά εννοούσα την περασμένη Κυριακή και νομίζω ότι έγινα σαφής.

Και ας έλθουμε στη σημερινή μας Κυριακάτικη ομιλία.

Χριστός γεννάται, δοξάσατε.
Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε.
Χριστός επί γης, υψώθητε.

Σαράντα δύο χρόνια χριστιανοί μου που είμαι κληρικός, ιερεύς, και λειτουργός του Υψίστου και εξομολόγος, αυτές τις ημέρες των Χριστουγέννων, αλλά και όλων των άλλων εορτών του Δωδεκαημέρου, με απασχολεί πάντοτε το πνευματικό νόημα αυτών των αγίων ημερών, που ασφαλώς είναι κάτι το πολύ βαθύ, το υπέροχο και συγχρόνως ακατάληπτο.

Αν τις ημέρες αυτές τις αντιμετωπίζουμε και τις χαιρόμαστε μόνον με τους στολισμούς και τα Χριστουγεννιάτικα δένδρα, και μάλιστα με τους φαντασμαγορικούς στολισμούς, με τους χιλιάδες πολύχρωμους φωτισμούς στους δρόμους και στις βιτρίνες των καταστημάτων, τις φωτοβολίδες, τα γλέντια και τις διασκεδάσεις, και τότε δεν πετύχαμε, δεν πετύχαμε απολύτως τίποτε για την ωφέλεια της ψυχής μας απ’ αυτές τις άγιες ημέρες.

Είναι όντως πολύ ωραία και εντυπωσιακά, και εγώ εντυπωσιάστηκα και ευχαριστήθηκα, όταν την νύχτα βλέπουμε τους πολύχρωμους φωτισμούς, στα μπαλκόνια και στα δένδρα των σπιτιών, στους κεντρικούς δρόμους και στις βιτρίνες των μεγάλων καταστημάτων. Όλα αυτά και θα τα απολαύσουμε και θα τα θαυμάσουμε.

Αλλά, υπάρχει ένα αλλά. Θα κρατήσουμε εκείνα που δένουν ολόκληρη την οικογένεια, σε μια πνευματική ενότητα μέσα στο αληθινό πνεύμα των εορτών. Να ζήσουμε δηλαδή σε μια ατμόσφαιρα καθαρώς μυστηριακή, με εκκλησιασμό από τις πέντε το πρωί. Με Ιερά Εξομολόγηση που θα προηγηθεί πριν από μέρες αρκετές. Με Θεία Κοινωνία και με πνευματικές συζητήσεις και ιερά μελέτη γύρω από το βαθύ και πνευματικότητα νόημα της εορτής των Χριστουγέννων, που μπορούμε να το κάνουμε και στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Συνέντευξη του Μητροπολίτου Μεσογαίας για τα Χριστούγεννα

 

«Όταν ζεις στον κόσμο τον πνευματικό, ζεις σε άλλον κόσμο, σ’ αυτόν που αρέσκεται και λαχταράει η ψυχή σου»

 

Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτ’ άλλο, ησυχάζεις.

Γίνεσαι άλλος άνθρωπος.

Ζεις παντού, όπου υπάρχει ο Χριστός.

Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα.

Όπου υπάρχει η αγάπη στον Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά.

Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος.

Ούτε μελαγχολία, ούτε αρρώστια, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια, ούτε κόλαση.

Ο Χριστός είναι σ’ όλες σου τις σκέψεις, σ’ όλα σου τα έργα.

Έχεις την χάρι και μπορείς όλα να τα υποφέρεις για τον Χριστό.

Ακόμη μπορείς να πάσχεις και αδίκως.

Να υποφέρεις αδικίες για τον Χριστό, και μάλιστα με χαρά.

Όπως έπαθε Εκείνος, το ίδιο κι εσύ μπορείς να πάσχεις αδίκως.

Διάλεξες τον Χριστό, για να μην πάθεις;

Τι λέει ο Απόστολος Παύλος; «Χαίρω εν τοις παθήμασί μου».

Αυτή είναι η θρησκεία μας. Να ξυπνήσει η ψυχή και ν’ αγαπήσει τον Χριστό, να γίνει αγία.

Κάλαντα Χριστουγέννων Κρήτης

 

Χριστούγεννα, είναι η Ελπίδα. Η Ελπίδα που γεννήθηκε ξανά, σε έναν κόσμο σκοτεινό..

 

 

Χριστούγεννα, δεν είναι μόνο οι στολισμοί. Ούτε τα φώτα, ούτε τα δώρα, ούτε τα λαμπάκια, ούτε οι φιόγκοι και οι κορδέλες.

Χριστούγεννα, δεν είναι μόνο οι γιορτές. Ούτε τα γλέντια, ούτε οι φιέστες, ούτε τα τραγούδια και τα μαζώματα γύρω από τραπέζια γιορτινά με κρασιά, γλυκά και γαλοπούλες.

Χριστούγεννα, δεν είναι μόνο οι άνθρωποί μας. Όχι. Γονείς. Παιδιά. Συγγενείς και φίλοι…

Χριστούγεννα δεν είναι μια αγάπη γενική. Ούτε ευχές για τύχη, υγεία, πλούτο και πολλά τα χρόνια…

Χριστούγεννα δεν είναι ούτε οι αγκαλιές, ούτε τα φιλιά…

Χριστούγεννα δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω.

Χριστούγεννα, είναι η Ελπίδα. Η Ελπίδα που γεννήθηκε ξανά, σε έναν κόσμο σκοτεινό. Σε έναν κόσμο που είχε χάσει τον προορισμό του.

Από την σοφία των Πατέρων μας.

 

 

Ὁ πόλεμος, πού γίνεται μέσα μας, δέν γίνεται κατά τόν ἴδιο τρόπο

 μέ τούς ἐξωτερικούς καί τούς ἔνοπλους πολέμους, 

ἀλλά εἶναι πολύ πιό τρομερός ἀπό ἐκεῖνο τόν πόλεμο.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα....

  

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα,  κοίτα να τακτοποιηθείς.
Κοίτα να τα βρεις με όσους είσαι μαλωμένος.

Κοίτα να πεις τα ‘’σ’αγαπώ’’, τα ‘’ευχαριστώ’’ και τα ‘’συγγνώμη’’’ που χρωστάς.
Κοίτα να συγχωρέσεις…

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα κοίτα να ξεσφίξεις τη γροθιά.
Κοίτα να χαλαρώσεις τα θυμωμένα φρύδια και τα μουτρωμένα χείλη.

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα κοίτα να απλώσεις χέρι, σε άνθρωπο που έχει ανάγκη.

Ξέρεις…

Η προαίρεσις του ανθρώπου.

 

 

Χρειάζεται ο άνθρωπος ακριβώς να δείξει την προαίρεση 

και την πρόθεσή του, ότι κινείται προς τον Θεό εξ αγάπης και μόνο

Οἱ Ἅγιοι 10 Μάρτυρες οἱ ἐν Κρήτῃ

 

 

Ἀπὸ αὐτούς, οἱ μὲν Θεόδουλος, Σατορνῖνος, Εὔπορος, Γελάσιος καὶ Εὐνικιανός, ἦταν ἀπὸ τὴ Γορτυνία τῆς Κρήτης. Ὁ Ζωτικός, ἀπὸ τὴν Κνωσό. Ὁ Ἀγαθόπους ἀπὸ τὸ λιμένα Πανούρμου. Ὁ Βασιλειάδης (ἢ Βασιλείδης) ἀπὸ τὴν Κυδωνία. Ὁ Εὐάρεστος καὶ ὁ Μόβιος (ἢ Πόμπιος, ἢ Πόντιος) ἀπὸ τὸ Ἡράκλειο.

Ὅλοι μαρτύρησαν τὸν 3^ο αἰώνα μ.Χ., ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Δέκιος. Καὶ οἱ δέκα μὲ πολὺ ζῆλο ἐργάζονταν γιὰ τὴ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου στὸ νησί. 

Καταγγέλθηκαν στὸν ἔπαρχο Κρήτης, ποὺ ἦταν συνώνυμος τοῦ αὐτοκράτορα, ὀνομαζόταν δηλαδὴ καὶ αὐτὸς Δέκιος. Ὁ ἔπαρχος, ὅταν εἶδε τὴν ἀνθηρὴ νεότητά τους καὶ τὸ ἀρρενωπό τους παράστημα, προσπάθησε νὰ τοὺς παρασύρει μὲ πολλὲς ὑποσχέσεις ἐγκόσμιων ἀπολαύσεων καὶ ἡδονῶν. 

Ἀλλὰ ὅταν εἶδε ὅτι τίποτα δὲν πετύχαινε, διέταξε νὰ τοὺς μαστιγώσουν, καὶ κατόπιν τοὺς λιθοβόλησαν.

Οἱ γενναῖοι μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ ὑπέμειναν ἡρωικὰ τὰ βασανιστήρια, ἐνθυμούμενοι τὰ λόγια τοῦ ψαλμωδοῦ: «Ἀνδρίζεσθε καὶ κραταιούσθω ἡ καρδίᾳ ὑμῶν, πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ Κύριον». Δηλαδή, νὰ ἔχετε γενναῖο καὶ ἀνδρεῖο φρόνημα, καὶ ἡ καρδιά σας ἂς γίνεται κραταιὰ καὶ ἀτρόμητη, ὅλοι ἐσεῖς ποὺ ἐλπίζετε στὸν Κύριο.

Μια μικρή Χριστουγεννιάτικη ιστορία.

  

Κάποτε τα ζώα συνεδρίαζαν και συζητούσαν το νόημα των Χριστουγέννων, αλλά και τις επιθυμίες που είχε το καθένα τις άγιες αυτές ημέρες:
Το λόγο παίρνει πρώτη η κυρ’ αλεπού φωνάζοντας την επιθυμία της
-Λογικό... μία ψητή γαλοπούλα, ποιός γιορτάζει σήμερα Χριστούγεννα χωρίς να έχει στο τραπέζι του ψητή γαλοπούλα;
Το ελαφάκι από την απέναντι γωνιά με τη ψιλή του φωνούλα εύχεται ένα έλατο.
-Χωρίς έλατο εγώ δε γιορτάζω ποτέ τα Χριστούγεννα.
-Αλλά όχι με πολλά κεριά συμπληρώνει κλαψιάρικα η κουκουβάγια. Όχι πολλά φώτα και στολίδια, εμένα μ’ αρέσει η απλότητα, η σκοτεινιά, ένα έλατο στολισμένο με γούστο, πράσινο ζωντανό, δηλαδή φυσικό!
-Τι λες μωρή; φωνάζει το παγόνι. Και πως θα δείξω εγώ το καινούριο μου φόρεμα και τα χρώματά του; Όχι, όχι εγώ χωρίς καινούριο φόρεμα δε γιορτάζω Χριστούγεννα.
-Μη ξεχνάς και τα κοσμήματα, στριγκλίζει η κίσσα. Εγώ Χριστούγεννα χωρίς να κλέψω κανένα δακτυλίδι, βραχιόλι ή καδένα δε γίνεται… Τα ωραιότερα Χριστούγεννα για μένα είναι, όταν έχω κοσμήματα.
-Και τα μελομακάρονα που τ΄ αφήνεις; φωνάζει η αρκούδα με τη χοντρή φωνή της. Οι λιχουδιές και τα γλυκίσματα είναι η μεγαλύτερη επιθυμία μου, χωρίς αυτά δε γιορτάζω Χριστούγεννα.

Το νόμισμα της καλοσύνης

  

Κάποτε, ο γνωστός συγγραφέας Ντοστογιέφσκυ βγήκε στον απογευματινό του περίπατο.
Ενώ η ημέρα έφθανε στο σούρουπο ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι και ζητούσε βοήθεια.
Ο Ντοστογιέφσκυ ψάχνει τις τσέπες του να βρεί κανένα κέρμα, αλλά δεν βρίσκει τίποτα.
Ψάχνει το ωρολόγι του να το προσφέρει, αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του.

Κάλαντα Χριστουγέννων Πελοποννήσου

 

Η Γενεαλογία του Χριστού και η Προαιώνια Οικονομία

 

 

Μάξιμος Παφίλης, Επίσκοπος Μελιτηνής

---

Στους στίχους του κατά Ματθαίον Ευαγγελίου (Ματθ. 1,1-25) αποκαλύπτεται το μυστήριο της θείας ενανθρωπήσεως.

Η γενεαλογία του Κυρίου αποτελεί την πορεία της θείας οικονομίας μέσα στους αιώνες, όπου κάθε όνομα λειτουργεί ως ψηφίδα στο μωσαϊκό της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους.

Από τον Αβραάμ έως τον Δαβίδ, και από εκεί έως την Βαβυλώνιο αιχμαλωσία, η ιστορία του Ισραήλ χαράζει το μονοπάτι της θείας πρόνοιας. Μέσα στο σκοτάδι της πτώσεως, η υπόσχεση του Θεού παραμένει αναλλοίωτη, καθώς η προαιώνια βουλή εκτυλίσσεται με ακρίβεια ουράνιου σχεδίου.

Η διαδοχή των γενεών μοιάζει με κλίμακα που ενώνει τη γη με τον ουρανό, όπου κάθε σκαλοπάτι φέρει το αποτύπωμα της θείας παιδαγωγίας.

Ο Ιωσήφ, ο μνήστωρ της Παρθένου, στέκεται στο κατώφλι του μυστηρίου με δέος και απορία. Η θεία χάρις τον επισκιάζει μέσα στην ταραχή του, καθώς η αγγελική παρουσία διαλύει τα σύννεφα της αμφιβολίας. «Ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν» (Ματθ. 1,19).

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναδεικνύει το μεγαλείο της ψυχής του Ιωσήφ γράφοντας: «Τοσοῦτον γὰρ ἦν θαυμαστὸς ὁ ἀνὴρ, ὅτι οὐ μόνον οὐκ ἐκόλασεν, ἀλλ᾿ οὐδὲ εἶπέ τινι, οὐδὲ αὐτῇ τῇ ὑποπτευομένῃ, ἀλλὰ καθ᾿ ἑαυτὸν ἐλογίζετο». [1]

Η σιωπηλή του αγωνία μετουσιώνεται σε υπακοή στο θείο θέλημα, καθώς η ψυχή του ανοίγεται στο μυστήριο της θείας οικονομίας.

Το χωρίο αυτό αποκαλύπτει την θεία διαλεκτική μεταξύ της ανθρώπινης λογικής και του θείου μυστηρίου, όπου η πεπερασμένη σκέψη υποχωρεί μπροστά στο άπειρο της θείας αγάπης.

Η διάνοια του Ιωσήφ, καθαρή ως κρύσταλλος πρωινής δροσιάς, αντανακλά το φως της θείας χάριτος, ενώ η καρδιά του, ως θυμιατήριο πνευματικό, αναδίδει το άρωμα της πίστεως.

Μέσα στο βάθος της συνειδήσεως, όπου η αλήθεια συναντά την αγάπη, ο δίκαιος ανήρ υπερβαίνει τα όρια της ανθρώπινης δικαιοσύνης και εισέρχεται στην περιοχή της θείας συγκαταβάσεως, όπου η σιωπή γίνεται προσευχή και η αμφιβολία μεταμορφώνεται σε μυστική θεωρία του απροσπέλαστου μυστηρίου.

Η προφητεία του Ησαΐα βρίσκει την εκπλήρωσή της στο πρόσωπο της Παρθένου. «Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱὸν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ» (Ματθ. 1,23).

Το όνομα Εμμανουήλ γίνεται η σφραγίδα της θείας παρουσίας, ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η ιστορία της σωτηρίας.

Η παρουσία του θείου βρέφους μεταμορφώνει την ιστορία σε θεοφάνεια.