Του Γιώργου Θεοχάρη
"Εγώ όμως αντί για μια κοσμική γυναίκα το δακτυλίδι το αφιέρωσα στην Παναγία όταν ήρθα στο Άγιο Όρος και έγινα μοναχός.΄΄εξηγεί σήμερα στο agioritikovima.gr ο 40χρονος μοναχός Βασίλειος.
Εγκατέλειψε.. έντεκα μετάλλια στην ελευθέρα πάλη,τη δόξα και τις παρέες του στην Πρωτεύσουσα και ζεί προσευχόμενος στην έρημο του Αγίου Όρους.
Το απόκρημνο ησυχαστήριο της Γέννησης του Χριστού στα ξακουστά Κατουνάκια είναι το πνευματικό "καταφύγιό" του όπου ζει με πέντε ακόμα μοναχούς.Εκεί, όπου η μετακίνηση γίνεται μόνο με μουλάρια μέσα από αυτοσχέδια μονοπάτια,εκεί όπου ο χρόνος δείχνει να έχει σταματήσει...
Λίγο αργότερα τον Πατέρα Βασίλειο ακολουθεί και ο κατά σάρκα αδερφός του Πατέρας Δωρόθεος. Κάτι που στοίχισε πολύ στη μητέρα τους που ζει μόνη της στις Αχαρνές, έξω από την Αθήνα, όπως μας είπε ο μοναχός Βασίλειος.
ΕΡ.Πατέρα Βασίλειε, τι σας έφερε εδώ; Τι σας έκανε να εγκαταλείψετε τα εγκόσμια και να ζείσετε στην έρημο... απομονωμένος;
Η αγάπη του Θεού και ιδιαίτερα η αγάπη της Παναγίας. Το περιβόλι της Θεοτόκου ήταν το πιο ιδανικό μέρος για να μπορέσω να σώσω πιο εύκολα την ψυχή μου. Η απομάκρυνση απο τα αίτια του κόσμου δηλ. τους πειρασμούς, τις αμαρτωλές επιθυμίες που κυοφορούνται μέσα στην κοινωνία βοηθούν σημαντικά στην επίτευξη του παραπάνω στόχου.
Οι γήινες απολαύσεις, οι μάταιες και πρόσκαιρες ηδονές δεν οδηγούν πουθενά. Κύριος σκοπός εδώ είναι η κάθαρση της ψυχής αλλά και του σώματος. Μέσα σε αυτό το πνευματικό περιβάλλον όπου ο κάθε καλόγερος βιώνει στιγμές του παραδείσου.
ΕΡ.Βρήκατε αυτό που αναζητούσατε;
Βέβαια, το βρήκα και με το παραπάνω. Δεν περίμενα να βρω τόσα πολλά πνευματικά αγαθά. Χωρίς καμμία κοσμική μέριμνα και μέσα στην ηρεμία της φύσης κάνω τα πνευματικά μου καθήκοντα και βιώνω την ψυχική πληρότητα. Εύχομαι και η μετέπειτα πορεία της ζωής μου να είναι έτσι. Ο μοναχικός βίος είναι σωτήριος αρκεί να είσαι συνεπής στο έργο σου.
Ο πόλεμος με τις σαρκικές επιθυμίες δεν σταματά ποτέ. Απλά εδώ απέχεις απο τα αίτια και οχυρώνεσαι πνευματικά. Με αποτέλεσμα να μπορείς να επιβληθείς σε κάθε τι που ζητά η σάρκα. Με όπλα την πίστη, την υπομονή και την υπακοή στον γέροντα μου προσπαθώ να ξεπεράσω κάθε εμπόδιο που προκύπτει στην πνευματική πορεία μου.
ΕΡ.Ποια είναι τα αγαθά που βρήκατε εδώ και δεν μπορούσατε να τα αποκτήσετε μέσα στον κόσμο;
Η κάθαρση του νοός. Η θεία χάρη, η αγαλλίαση, ο θείος έρωτας, και η γαλήνη που σου προσφέρει η απόλυτη ησυχία και ο ευλογημένος τόπος του Αγίου Όρους. Πράγματα τα οποία είναι δυσερμήνευτα για τον κόσμο. Δεν μπορεί να καταλάβει ο κόσμος το τι αισθάνεται ένας μοναχός μέσα σε αυτή την έρημο.
Μακριά από κοσμικές μέριμνες και παντός τύπου φροντίδων. Χωρίς πίστη είναι αδύνατον να μείνεις εδώ. Πίστη και εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού που μεριμνά για όλα τα πλάσματά του. Είναι κάτι το ασύλληπτο. Αυτό μόνο βιώνεται δεν περιγράφεται με λόγια. Η ένταση και το άγχος της κοσμικής ζωής εμποδίζουν να αποκτήσεις
πνευματικά εφόδια για να κερδίσεις τη βασιλεία των ουρανών και να σώσεις την
ψυχή σου.
ΕΡ.Μήπως κάποιο γεγονός που σας απαγοήτευσε στην κοσμική ζωή σας έφερε εδώ;
Όχι, δεν έπαιξε ρόλο κάποιο συγκεκριμένο γεγονός. Μόνο ο πόθος μου για τον Χριστό και την Παναγία. Ο ασκητικός βίος με προσέλκυσε σαν μαγνήτης και με ενθουσίαζε. Άλλωστε από μικρό παιδί ήμουν στην εκκλησία.
Συγκεκριμένα, από 8 χρόνων βοηθούσα τον ιερέα στην ενορία μου. Ταυτόχρονα, με τραβούσε και ο αθλητισμός με τον οποίο ασχολήθηκα περίπου 6 χρόνια. Η ελευθέρα πάλη που δραστηριοποιήθηκα με γέμιζε. Δεν άφησα όμως ποτέ και τα πνευματικά μου. Σε ηλικία 19 ετών και εφόσον είχα βιώσει έντονες κοσμικές καταστάσεις έγινε η αρχή της γνωριμίας μου με το μοναχισμό. Επισκέφθηκα κάποια ησυχαστήρια της Αγιορείτικης ερήμου και τότε άρχισα να εντυπωσιάζομαι, βλέποντας ότι υπάρχει ένας διαφορετικός τρόπος ζωής. Μπορεί να είχα τους φίλους μου,τα αδέλφια μου και τη μάνα που με υπεραγαπάει αλλά ένα τεράστιο ψυχικό κενό με έκανε
δυστυχισμένο. Έτσι μου δημιουργήθηκε ένας έρωτας για τον ασκητισμό και το Θεό. Που στη συνέχεια έγινε πράξη.
ΕΡ.Είχατε κάποιες διακρίσεις στον πρωταθλητισμό πάλης;
Ναι, είχα αρκετές στην ελευθέρα πάλη παίδων, εφήβων και νέων. Έντεκα μετάλλια σε πανελλαδικό επίπεδο. Έξι χρυσά, τρία ασημένια και δύο χάλκινα.
Μετά από και τη συμμετοχή μου σε πανευρωπαϊκό αγώνα πάλης στην Τουρκία, ο Θεός μου χτύπησε το καμπανάκι για να τον υπηρετήσω. Πήρα το δρόμο της τελειότητας, αφιερώθηκα σώματι και ψυχή στο Θεό.
Είπα τέρμα πια η κοσμική ζωή, η ύλη, η σάρκα. Αυτά χάνονται και φθείρονται στο χρόνο, αυτό που μένει είναι μόνο η πνευματική άσκηση και σωτηρία της ψυχής.
ΕΡ.Είχατε σκεφθεί κάποια στιγμή να δημιουργήσετε οικογένεια;
Μου έλεγαν συνεχώς οι δικοί μου και ιδιαίτερα η γιαγιά μου αλλά εγώ καταλάβαινα ότι δεν αντισταθμίζεται η οικογενειακή με την πνευματική ζωή.
Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη κλίση στην απόκτηση οικογένειας. Άλλωστε στην εφηβεία μου όταν άρχισα να σκέπτομαι και αυτό το θέμα με πρόλαβε ο ασκητισμός.
ΕΡ.Μετά απο εσάς στο Άγιο Όρος ήρθε και ο κατά σάρκα αδερφός σας;
Ναι, εγώ ήρθα το 1992 και μετά από ενάμιση χρόνο ήρθε και εκείνος.
ΕΡ.Τον παρακινήσατε εσείς ή από μόνος του πήρε την απόφαση;
Ο μοναχισμός δεν είναι βια. Ο Χριστός είπε: "όσοι θέλετε πίσω μου ελθειν".
Αν δεν γινόταν έτσι, αργότερα εάν το μετάνιωνε θα είχα μεγάλη ευθύνη. Απλά ήρθε κάποιες φορές στο Άγιο Όρος, κάτι τον προσέκλυσε και μετά από κάποιο διάστημα μας γνωστοποίησε ότι αποφάσισε να μονάσει.
Επίσης, η κατήχηση των πατέρων του ησυχαστηρίου μας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφαση του αδερφού μου. Ο αδελφός μου ήταν έτοιμος να παντρευτεί. Είχε ήδη βρει και τη γυναίκα που νυμφευόταν. Στην αρχή τα πράγματα για τον αδελφό μου ήταν πολύ δύσκολα δεδομένου της σχέσης του με τη κοπέλα του.
ΕΡ.Η οικογένειά σας πώς το αντιμετώπισε; Ο πατέρας σας, η μητέρα σας;
Ο πατέρας μου δεν ήταν στη ζωή. Η μητέρα μου το δέχτηκε αλλά στεναχωρήθηκε πολύ με τη φυγή του αδελφού μου. Εκεί λοιπόν, πόνεσε, λυπήθηκε, και πικράθηκε πάρα πολύ.
Της στοίχισε πολύ ακριβά ο χαμός δύο παιδιών που εγκατέλειψαν το σπίτι για πάντα. Έκλαψε πολύ η μητέρα μου. Εμείς όμως το σκεφτήκαμε διαφορετικά. Είπαμε, ότι ο Θεός μεριμνά για την ψυχή της, το σώμα της καθώς δύο παιδιά αφιέρωσε για την αγάπη του Θεού..
Έφτασε σε κατάσταση πολύ δύσκολη. Λίγο έλειψε να φύγει από τη ζωή λόγω της έντονης στεναχώριας της. Αλλά δόξα το Θεό, σήμερα τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Το έχει πλέον αποδεχτεί απόλυτα. Εν τω μεταξύ, στην Αθήνα ζει και ο μεγαλύτερός μου αδελφός ο οποίος έχει αποκτήσει οικογένεια και έχει τρία παιδάκια. Όπως καταλαβένετε είναι ένα σημαντικό στήριγμα για τη μητέρα μου.
ΕΡ.Τώρα τι αισθάνεστε για τη μητέρα σας; Εάν ήταν μαζί μας τι θα της λέγατε; Ποιά είναι τα συναισθήματά σας;
Τα συναισθήματά μου είναι πλέον διαφορετικά. Δεν είμαι παιδί της, ήμουν κάποτε παιδί της. Μητέρα μου πλέον είναι η Παναγία. Την σαρκική μου μητέρα την έχω ως αδελφή. Η πραγματική μητέρα μου είναι η Παναγία. Αυτή πρέπει να αγαπήσω, γι' αυτήν ήρθα και αυτή πιστεύω να με σώσει κάποια στιγμή. Να με βοηθήσει να σώσω την ψυχή μου.
Μιας και αναφερόμαστε στην οικογένειά μου να σας διηγηθώ ένα ενδιαφέρον περιστατικό που συνέβη λίγο πριν φύγω για να μονάσω. Κάποια στιγμή λοιπόν σε ανύποπτο χρόνο η νονά μου με δώρισε ένα δακτυλίδι και μου είπε: "αυτό στο χαρίζω για τους αρραβώνες σου, όποτε και εάν γίνουν". Εγώ όμως αντί για μια κοσμική γυναίκα το δακτυλίδι το αφιέρωσα στην Παναγία όταν ήρθα στο Άγιο Όρος.
Αυτή θα υπηρετώ, πρώτα ο Θεός μέχρι το σαρκικό θάνατό μου. Νυμφεύθηκα πνευματικώς τον Κύριο Ιησού Χριστό και τη μητέρα μου τη Θεοτόκο παρά μια σαρκική γυναίκα.
ΕΡ.Η Νονά σας είχε καταλάβει ότι ίσως κάποια στιγμή μονάσετε;
Eίχα λειτουργήσει έτσι ώστε από κανένα δεν πέρναγε από το μυαλό ότι θα μπορούσα να μονάσω.
Είχα φίλους και παρέες αλλά δεν παραμελούσα καθόλου τα πνευματικά μου καθήκοντα. Εκκλησιαζόμουν κάθε Κυριακή, προσευχόμουν τακτικά, νήστευα κάθε Τετάρτη και Παρασκευή και φυσικά κάθε Σαρακοστή. Βοηθούσα όπου μπορούσα τους αδελφούς μου και δεν εννοώ μόνο τους κατά σάρκα αλλά κάθε συνάνθρωπό μου. Το "καταλάβανε" μόνο την ημέρα που έφυγα για το Άγιο Όρος. Εκεί τους το γνωστοποίησα και έμειναν έκλπηκτοι.
Είμασταν δεμένη οικογένεια και με τους συγγενείς είχαμε μια αρκετά στενή και αληθινή σχέση.
ΕΡ.Μετά από τόσα χρόνια μοναχός δεν σας έχουν λείψει η μητέρα σας και ο κατά σάρκα αδερφός σας που ζουν στην Αθήνα αλλά και συγγενείς και παιδικοί φίλοι;
Δεν μου έχουν λείψει ιδιαίτερα. Εφόσον με προσέλκυσε η αγάπη και ο πόθος της Παναγίας και δεδομένου ότι πήρα μια οριστική απόφαση να μείνω μοναχός αυτομάτως η αγάπη προς τους δικούς μου απομακρύνθηκε.
Πλέον δεν συγκινούμαι, ούτε νιώθω ιδιαίτερο δεσμό. Τους βλέπω όλους σαν αδέλφια μου, όχι κάτι ιδιαίτερο. Αυτά ειναι τα συναισθήματά μου...
ΕΡ.Κάποια στιγμή ίσως μετανιώσατε για την απόφασή σας να μονάσετε;
Τους διαφόρους λογισμούς περι αυτού τους πολεμάω με την προσευχή. Και έτσι μένουν μόνο λογισμοί. Για να το αποφασίσω θα έπρεπε να συγκαταθέσει και η καρδιά μου σε αυτό. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Οπότε κατηγορηματικά σας λέγω ότι ουδέποτε μετάνιωσα για την απόφαση που πήρα να ασκητέψω.
Η γαλήνη της πνευματικής ζωής δεν αντικαθίσταται με όλους τους θησαυρούς του κόσμου. Είναι μια μοναδική εμπειρία.
ΕΡ.Πόσοι μοναχοί εγκαταβοιήτε στο ησυχαστήριό σας;
Είμαστε 10 μοναχοί. Σχετικά μεγάλη αδελφότητα για την ασκητική περιοχή. Ζούμε κοινόβια και όλοι συνεισφέρουμε με το εργόχειρό μας στην αδελφότητα.
ΕΡ.Πώς μπορεί κάποιος να επισκεφθεί τα ησυχαστήρια στα Κατουνάκια και των γύρω περιοχών του Αγίου Όρους;
Πρώτα από όλα να πούμε ότι η πρόσβαση στα ησυχαστήρια της Αγιορείτικης ερήμου, όπως λέγεται, γίνεται μόνο από αυτοσχέδια μονοπάτια με πεζοπορία ή με μουλάρια. Και εδώ να πούμε ότι μόνο με πίστη μπορεί κάποιος να αντέξει αυτές τις συνθήκες.
Ο ιερός σκοπός σου κάνει να υπομένεις κάθε δυσκολία και δοκιμασία. Άλλωστε για αυτό ήρθα εδώ για να ταπεινωθώ και να πονέσω. Η βασιλεία του Θεού δεν κερδίζεται με ανέσεις και πολυτέλεια. Παρά μόνο εξασκώντας την αρετή και καταργώντας τα πάθη της σάρκας και ζώντας από λιτά μέχρι την απόλυτη σκληραγωγία.
ΕΡ.Πώς είναι το 24ωρο σας;
Ξεκινάει στις 4 το πρωί με την κοσμική ώρα. Είναι η ώρα του όρθρου στο μικρό εκκλησάκι που έχουμε στο απόκρημνο ησυχαστήριό μας. Ακολουθεί θεία λειτουργία, όταν υπάρχει ιερέας. Αυτό μέχρι τις 8 το πρωί σε καθημερινή βάση. Η τράπεζα, δηλ. το φαγητό είναι το επόμενο βήμα στο πρόγραμμά μας.
Έπειτα ο κάθε μοναχός κάνει το διακόνημά του, δηλ. την εργασία του. Από τα μαγειρεία μέχρι τον μικρό κήπο που καλλιεργούμε ζαρζαβατικά. Δύο με τέσσερις είναι η ανάπαυση και ακολουθεί ο εσπερινός και η τράπεζα. Στη συνέχεια, και πάλι στα διακονήματά μας μέχρι την βραδινή ανάπαυση.
ΕΡ.Βαριά η καλογερική... Πατέρα Βασίλειε;
Ανάλογα τι θέλεις απο τη ζωή σου. Η άνεση και η καλοπέραση που σου προσφέρουν απλόχερα τα εγκόσμια σαφώς δεν σημαίνει ότι κερδίζεις και την ευτυχία.
Αυτή η αρετή... αποκτάται μόνο με την εσωτερική εξάσκηση. Όσο βαριά κι αν είναι η καλογερική ... αξίζει που αφοσιώθηκα. Άλλωστε αυτή είναι το μέσο ... για την επίτευξη του ουράνιου πόθου μου, η βασιλεία των ουρανών.
Εγκατέλειψε.. έντεκα μετάλλια στην ελευθέρα πάλη,τη δόξα και τις παρέες του στην Πρωτεύσουσα και ζεί προσευχόμενος στην έρημο του Αγίου Όρους.
Το απόκρημνο ησυχαστήριο της Γέννησης του Χριστού στα ξακουστά Κατουνάκια είναι το πνευματικό "καταφύγιό" του όπου ζει με πέντε ακόμα μοναχούς.Εκεί, όπου η μετακίνηση γίνεται μόνο με μουλάρια μέσα από αυτοσχέδια μονοπάτια,εκεί όπου ο χρόνος δείχνει να έχει σταματήσει...
Λίγο αργότερα τον Πατέρα Βασίλειο ακολουθεί και ο κατά σάρκα αδερφός του Πατέρας Δωρόθεος. Κάτι που στοίχισε πολύ στη μητέρα τους που ζει μόνη της στις Αχαρνές, έξω από την Αθήνα, όπως μας είπε ο μοναχός Βασίλειος.
ΕΡ.Πατέρα Βασίλειε, τι σας έφερε εδώ; Τι σας έκανε να εγκαταλείψετε τα εγκόσμια και να ζείσετε στην έρημο... απομονωμένος;
Η αγάπη του Θεού και ιδιαίτερα η αγάπη της Παναγίας. Το περιβόλι της Θεοτόκου ήταν το πιο ιδανικό μέρος για να μπορέσω να σώσω πιο εύκολα την ψυχή μου. Η απομάκρυνση απο τα αίτια του κόσμου δηλ. τους πειρασμούς, τις αμαρτωλές επιθυμίες που κυοφορούνται μέσα στην κοινωνία βοηθούν σημαντικά στην επίτευξη του παραπάνω στόχου.
Οι γήινες απολαύσεις, οι μάταιες και πρόσκαιρες ηδονές δεν οδηγούν πουθενά. Κύριος σκοπός εδώ είναι η κάθαρση της ψυχής αλλά και του σώματος. Μέσα σε αυτό το πνευματικό περιβάλλον όπου ο κάθε καλόγερος βιώνει στιγμές του παραδείσου.
ΕΡ.Βρήκατε αυτό που αναζητούσατε;
Βέβαια, το βρήκα και με το παραπάνω. Δεν περίμενα να βρω τόσα πολλά πνευματικά αγαθά. Χωρίς καμμία κοσμική μέριμνα και μέσα στην ηρεμία της φύσης κάνω τα πνευματικά μου καθήκοντα και βιώνω την ψυχική πληρότητα. Εύχομαι και η μετέπειτα πορεία της ζωής μου να είναι έτσι. Ο μοναχικός βίος είναι σωτήριος αρκεί να είσαι συνεπής στο έργο σου.
Ο πόλεμος με τις σαρκικές επιθυμίες δεν σταματά ποτέ. Απλά εδώ απέχεις απο τα αίτια και οχυρώνεσαι πνευματικά. Με αποτέλεσμα να μπορείς να επιβληθείς σε κάθε τι που ζητά η σάρκα. Με όπλα την πίστη, την υπομονή και την υπακοή στον γέροντα μου προσπαθώ να ξεπεράσω κάθε εμπόδιο που προκύπτει στην πνευματική πορεία μου.
ΕΡ.Ποια είναι τα αγαθά που βρήκατε εδώ και δεν μπορούσατε να τα αποκτήσετε μέσα στον κόσμο;
Η κάθαρση του νοός. Η θεία χάρη, η αγαλλίαση, ο θείος έρωτας, και η γαλήνη που σου προσφέρει η απόλυτη ησυχία και ο ευλογημένος τόπος του Αγίου Όρους. Πράγματα τα οποία είναι δυσερμήνευτα για τον κόσμο. Δεν μπορεί να καταλάβει ο κόσμος το τι αισθάνεται ένας μοναχός μέσα σε αυτή την έρημο.
Μακριά από κοσμικές μέριμνες και παντός τύπου φροντίδων. Χωρίς πίστη είναι αδύνατον να μείνεις εδώ. Πίστη και εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού που μεριμνά για όλα τα πλάσματά του. Είναι κάτι το ασύλληπτο. Αυτό μόνο βιώνεται δεν περιγράφεται με λόγια. Η ένταση και το άγχος της κοσμικής ζωής εμποδίζουν να αποκτήσεις
πνευματικά εφόδια για να κερδίσεις τη βασιλεία των ουρανών και να σώσεις την
ψυχή σου.
ΕΡ.Μήπως κάποιο γεγονός που σας απαγοήτευσε στην κοσμική ζωή σας έφερε εδώ;
Όχι, δεν έπαιξε ρόλο κάποιο συγκεκριμένο γεγονός. Μόνο ο πόθος μου για τον Χριστό και την Παναγία. Ο ασκητικός βίος με προσέλκυσε σαν μαγνήτης και με ενθουσίαζε. Άλλωστε από μικρό παιδί ήμουν στην εκκλησία.
Συγκεκριμένα, από 8 χρόνων βοηθούσα τον ιερέα στην ενορία μου. Ταυτόχρονα, με τραβούσε και ο αθλητισμός με τον οποίο ασχολήθηκα περίπου 6 χρόνια. Η ελευθέρα πάλη που δραστηριοποιήθηκα με γέμιζε. Δεν άφησα όμως ποτέ και τα πνευματικά μου. Σε ηλικία 19 ετών και εφόσον είχα βιώσει έντονες κοσμικές καταστάσεις έγινε η αρχή της γνωριμίας μου με το μοναχισμό. Επισκέφθηκα κάποια ησυχαστήρια της Αγιορείτικης ερήμου και τότε άρχισα να εντυπωσιάζομαι, βλέποντας ότι υπάρχει ένας διαφορετικός τρόπος ζωής. Μπορεί να είχα τους φίλους μου,τα αδέλφια μου και τη μάνα που με υπεραγαπάει αλλά ένα τεράστιο ψυχικό κενό με έκανε
δυστυχισμένο. Έτσι μου δημιουργήθηκε ένας έρωτας για τον ασκητισμό και το Θεό. Που στη συνέχεια έγινε πράξη.
ΕΡ.Είχατε κάποιες διακρίσεις στον πρωταθλητισμό πάλης;
Ναι, είχα αρκετές στην ελευθέρα πάλη παίδων, εφήβων και νέων. Έντεκα μετάλλια σε πανελλαδικό επίπεδο. Έξι χρυσά, τρία ασημένια και δύο χάλκινα.
Μετά από και τη συμμετοχή μου σε πανευρωπαϊκό αγώνα πάλης στην Τουρκία, ο Θεός μου χτύπησε το καμπανάκι για να τον υπηρετήσω. Πήρα το δρόμο της τελειότητας, αφιερώθηκα σώματι και ψυχή στο Θεό.
Είπα τέρμα πια η κοσμική ζωή, η ύλη, η σάρκα. Αυτά χάνονται και φθείρονται στο χρόνο, αυτό που μένει είναι μόνο η πνευματική άσκηση και σωτηρία της ψυχής.
ΕΡ.Είχατε σκεφθεί κάποια στιγμή να δημιουργήσετε οικογένεια;
Μου έλεγαν συνεχώς οι δικοί μου και ιδιαίτερα η γιαγιά μου αλλά εγώ καταλάβαινα ότι δεν αντισταθμίζεται η οικογενειακή με την πνευματική ζωή.
Ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη κλίση στην απόκτηση οικογένειας. Άλλωστε στην εφηβεία μου όταν άρχισα να σκέπτομαι και αυτό το θέμα με πρόλαβε ο ασκητισμός.
ΕΡ.Μετά απο εσάς στο Άγιο Όρος ήρθε και ο κατά σάρκα αδερφός σας;
Ναι, εγώ ήρθα το 1992 και μετά από ενάμιση χρόνο ήρθε και εκείνος.
ΕΡ.Τον παρακινήσατε εσείς ή από μόνος του πήρε την απόφαση;
Ο μοναχισμός δεν είναι βια. Ο Χριστός είπε: "όσοι θέλετε πίσω μου ελθειν".
Αν δεν γινόταν έτσι, αργότερα εάν το μετάνιωνε θα είχα μεγάλη ευθύνη. Απλά ήρθε κάποιες φορές στο Άγιο Όρος, κάτι τον προσέκλυσε και μετά από κάποιο διάστημα μας γνωστοποίησε ότι αποφάσισε να μονάσει.
Επίσης, η κατήχηση των πατέρων του ησυχαστηρίου μας έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφαση του αδερφού μου. Ο αδελφός μου ήταν έτοιμος να παντρευτεί. Είχε ήδη βρει και τη γυναίκα που νυμφευόταν. Στην αρχή τα πράγματα για τον αδελφό μου ήταν πολύ δύσκολα δεδομένου της σχέσης του με τη κοπέλα του.
ΕΡ.Η οικογένειά σας πώς το αντιμετώπισε; Ο πατέρας σας, η μητέρα σας;
Ο πατέρας μου δεν ήταν στη ζωή. Η μητέρα μου το δέχτηκε αλλά στεναχωρήθηκε πολύ με τη φυγή του αδελφού μου. Εκεί λοιπόν, πόνεσε, λυπήθηκε, και πικράθηκε πάρα πολύ.
Της στοίχισε πολύ ακριβά ο χαμός δύο παιδιών που εγκατέλειψαν το σπίτι για πάντα. Έκλαψε πολύ η μητέρα μου. Εμείς όμως το σκεφτήκαμε διαφορετικά. Είπαμε, ότι ο Θεός μεριμνά για την ψυχή της, το σώμα της καθώς δύο παιδιά αφιέρωσε για την αγάπη του Θεού..
Έφτασε σε κατάσταση πολύ δύσκολη. Λίγο έλειψε να φύγει από τη ζωή λόγω της έντονης στεναχώριας της. Αλλά δόξα το Θεό, σήμερα τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Το έχει πλέον αποδεχτεί απόλυτα. Εν τω μεταξύ, στην Αθήνα ζει και ο μεγαλύτερός μου αδελφός ο οποίος έχει αποκτήσει οικογένεια και έχει τρία παιδάκια. Όπως καταλαβένετε είναι ένα σημαντικό στήριγμα για τη μητέρα μου.
ΕΡ.Τώρα τι αισθάνεστε για τη μητέρα σας; Εάν ήταν μαζί μας τι θα της λέγατε; Ποιά είναι τα συναισθήματά σας;
Τα συναισθήματά μου είναι πλέον διαφορετικά. Δεν είμαι παιδί της, ήμουν κάποτε παιδί της. Μητέρα μου πλέον είναι η Παναγία. Την σαρκική μου μητέρα την έχω ως αδελφή. Η πραγματική μητέρα μου είναι η Παναγία. Αυτή πρέπει να αγαπήσω, γι' αυτήν ήρθα και αυτή πιστεύω να με σώσει κάποια στιγμή. Να με βοηθήσει να σώσω την ψυχή μου.
Μιας και αναφερόμαστε στην οικογένειά μου να σας διηγηθώ ένα ενδιαφέρον περιστατικό που συνέβη λίγο πριν φύγω για να μονάσω. Κάποια στιγμή λοιπόν σε ανύποπτο χρόνο η νονά μου με δώρισε ένα δακτυλίδι και μου είπε: "αυτό στο χαρίζω για τους αρραβώνες σου, όποτε και εάν γίνουν". Εγώ όμως αντί για μια κοσμική γυναίκα το δακτυλίδι το αφιέρωσα στην Παναγία όταν ήρθα στο Άγιο Όρος.
Αυτή θα υπηρετώ, πρώτα ο Θεός μέχρι το σαρκικό θάνατό μου. Νυμφεύθηκα πνευματικώς τον Κύριο Ιησού Χριστό και τη μητέρα μου τη Θεοτόκο παρά μια σαρκική γυναίκα.
ΕΡ.Η Νονά σας είχε καταλάβει ότι ίσως κάποια στιγμή μονάσετε;
Eίχα λειτουργήσει έτσι ώστε από κανένα δεν πέρναγε από το μυαλό ότι θα μπορούσα να μονάσω.
Είχα φίλους και παρέες αλλά δεν παραμελούσα καθόλου τα πνευματικά μου καθήκοντα. Εκκλησιαζόμουν κάθε Κυριακή, προσευχόμουν τακτικά, νήστευα κάθε Τετάρτη και Παρασκευή και φυσικά κάθε Σαρακοστή. Βοηθούσα όπου μπορούσα τους αδελφούς μου και δεν εννοώ μόνο τους κατά σάρκα αλλά κάθε συνάνθρωπό μου. Το "καταλάβανε" μόνο την ημέρα που έφυγα για το Άγιο Όρος. Εκεί τους το γνωστοποίησα και έμειναν έκλπηκτοι.
Είμασταν δεμένη οικογένεια και με τους συγγενείς είχαμε μια αρκετά στενή και αληθινή σχέση.
ΕΡ.Μετά από τόσα χρόνια μοναχός δεν σας έχουν λείψει η μητέρα σας και ο κατά σάρκα αδερφός σας που ζουν στην Αθήνα αλλά και συγγενείς και παιδικοί φίλοι;
Δεν μου έχουν λείψει ιδιαίτερα. Εφόσον με προσέλκυσε η αγάπη και ο πόθος της Παναγίας και δεδομένου ότι πήρα μια οριστική απόφαση να μείνω μοναχός αυτομάτως η αγάπη προς τους δικούς μου απομακρύνθηκε.
Πλέον δεν συγκινούμαι, ούτε νιώθω ιδιαίτερο δεσμό. Τους βλέπω όλους σαν αδέλφια μου, όχι κάτι ιδιαίτερο. Αυτά ειναι τα συναισθήματά μου...
ΕΡ.Κάποια στιγμή ίσως μετανιώσατε για την απόφασή σας να μονάσετε;
Τους διαφόρους λογισμούς περι αυτού τους πολεμάω με την προσευχή. Και έτσι μένουν μόνο λογισμοί. Για να το αποφασίσω θα έπρεπε να συγκαταθέσει και η καρδιά μου σε αυτό. Αυτό δεν έγινε ποτέ. Οπότε κατηγορηματικά σας λέγω ότι ουδέποτε μετάνιωσα για την απόφαση που πήρα να ασκητέψω.
Η γαλήνη της πνευματικής ζωής δεν αντικαθίσταται με όλους τους θησαυρούς του κόσμου. Είναι μια μοναδική εμπειρία.
ΕΡ.Πόσοι μοναχοί εγκαταβοιήτε στο ησυχαστήριό σας;
Είμαστε 10 μοναχοί. Σχετικά μεγάλη αδελφότητα για την ασκητική περιοχή. Ζούμε κοινόβια και όλοι συνεισφέρουμε με το εργόχειρό μας στην αδελφότητα.
ΕΡ.Πώς μπορεί κάποιος να επισκεφθεί τα ησυχαστήρια στα Κατουνάκια και των γύρω περιοχών του Αγίου Όρους;
Πρώτα από όλα να πούμε ότι η πρόσβαση στα ησυχαστήρια της Αγιορείτικης ερήμου, όπως λέγεται, γίνεται μόνο από αυτοσχέδια μονοπάτια με πεζοπορία ή με μουλάρια. Και εδώ να πούμε ότι μόνο με πίστη μπορεί κάποιος να αντέξει αυτές τις συνθήκες.
Ο ιερός σκοπός σου κάνει να υπομένεις κάθε δυσκολία και δοκιμασία. Άλλωστε για αυτό ήρθα εδώ για να ταπεινωθώ και να πονέσω. Η βασιλεία του Θεού δεν κερδίζεται με ανέσεις και πολυτέλεια. Παρά μόνο εξασκώντας την αρετή και καταργώντας τα πάθη της σάρκας και ζώντας από λιτά μέχρι την απόλυτη σκληραγωγία.
ΕΡ.Πώς είναι το 24ωρο σας;
Ξεκινάει στις 4 το πρωί με την κοσμική ώρα. Είναι η ώρα του όρθρου στο μικρό εκκλησάκι που έχουμε στο απόκρημνο ησυχαστήριό μας. Ακολουθεί θεία λειτουργία, όταν υπάρχει ιερέας. Αυτό μέχρι τις 8 το πρωί σε καθημερινή βάση. Η τράπεζα, δηλ. το φαγητό είναι το επόμενο βήμα στο πρόγραμμά μας.
Έπειτα ο κάθε μοναχός κάνει το διακόνημά του, δηλ. την εργασία του. Από τα μαγειρεία μέχρι τον μικρό κήπο που καλλιεργούμε ζαρζαβατικά. Δύο με τέσσερις είναι η ανάπαυση και ακολουθεί ο εσπερινός και η τράπεζα. Στη συνέχεια, και πάλι στα διακονήματά μας μέχρι την βραδινή ανάπαυση.
ΕΡ.Βαριά η καλογερική... Πατέρα Βασίλειε;
Ανάλογα τι θέλεις απο τη ζωή σου. Η άνεση και η καλοπέραση που σου προσφέρουν απλόχερα τα εγκόσμια σαφώς δεν σημαίνει ότι κερδίζεις και την ευτυχία.
Αυτή η αρετή... αποκτάται μόνο με την εσωτερική εξάσκηση. Όσο βαριά κι αν είναι η καλογερική ... αξίζει που αφοσιώθηκα. Άλλωστε αυτή είναι το μέσο ... για την επίτευξη του ουράνιου πόθου μου, η βασιλεία των ουρανών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου