"Απλά και ωφέλιμα..."

 Ήταν μία φορά σε ένα δάσος τρία δέντρα.Το καθένα από αυτά είχε για τον ευατό του έναν οραματισμό,μία προοπτική.Το πρώτο επιθυμούσε να αξιωθεί να γίνει κάποια στιγμή ένα πολύτιμο μπαούλο ξυλόγλυπτο όμορφα σκαλισμένο,που μέσα του θα φυλάσσεται ένας πολύτιμος θησαυρός. Αυτό ήταν το όραμά του και η προοπτική του.
Το δεύτερο δέντρο ήθελε να αξιωνόνταν να γίνει στα χέρια ενός καλού ναυπηγού ένα μεγάλο καράβι γερό σκαρί όμορφο,μαγαλόπρεπο που θα  μετέφερε βασιλιάδες και επίσημα πρόσωπα,και θα έκανε ταξίδια υψηλών προσώπων.

Το τρίτο δέντρο έλεγε ότι το μόνο που θα ήθελε ήταν να είχε γίνει το πιο ψηλό και πιο δυνατό δέντρο έτσι ώστε οι άνθρωποι,που θα βλέπουν το ύψος του στην κορυφή του λόφου,να σκέπτωνται τον Ουρανό και τον  Θεό.
Όμως πέρασαν τα χρόνια και τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως αλλιώς.
Πήγαν υλοτόμοι και έκοψαν το πρώτο δέντρο,και ενώ σχεδίαζε και ποθούσε να γίνει ένα όμορφο ξυλόγλυπτο μπαούλο για θησαυρούς,ο ξυλουργός το έκανε δοχείο για την τροφή των ζώων,παχνίγια τα άχυρα των ζώων.Το δεύτερο δέντρο που ήθελε να γίνει ωραίο καράβι για να μεταφέρει βασιλιάδες,έγινε ένα μικρό ψαροκάικο,που το είχαν φτωχοί ψαράδες να ψαρεύουν.Το τρίτο δέντρο που ήθελε να μείνει το ψηλότερο του δάσους το έκοψε κάποιος ξυλοκόπος και το έβαλε στην αποθήκη του. Περνούσαν τα χρόνια και τα δέντρα απογοητευμένα από την εξέλιξη των πραγμάτων ξέχασαν ακόμα και τα όνειρά τους.Όμως κάποια μέρα ένας άνδρας και μία γυναίκα ήρθαν στον σταύλο που ήταν εκείνο το ξύλινο παχνί με τα άχυρα και εκεί η γυναίκα γέννησε ένα αγοράκι και το τοποθέτησαν στο παχνί που είχε φτιαχτεί από το πρώτο δέντρο.Ήταν ο Ιωσήφ και η Παναγία Θεοτόκος.Απόθεσαν σε εκείνο το ξύλινο παχνί όχι απλώς διαμάντια και χρυσάφια,αλλά τον ίδιο τον Θεό,που είχε γίνει άνθρωπος για μας.Έτσι αξιώθηκε αυτό το παχνί,η φάτνη να δεχτεί μέσα της το θησαυρό των θησαυρών,τον ίδιο τον Θεό.
Στο μικρό ψαροκάικο που είχε γίνει από το δεύτερο δέντρο μετά από χρόνια μπήκαν κάτι ψαράδες και ένας από αυτούς κουρασμένος ξάπλωσε να κοιμηθεί.Είχαν ανοιχθεί στη θάλασσα όταν ξέσπασε μία μεγάλη τρικυμία.Το ψαροκάικο δεν ήταν αρκετά δυνατό για να κρατήσει.Οι άλλοι τότε ξύπνησαν εκείνον που κοιμόνταν.Εκείνος τότε σηκώθηκε και διέταξε την φουρτουνισμένη θάλασσα: "Σιώπα πεφίμωσο",και η θάλασσα ειρήνεψε αμέσως. Ήταν ο Χριστός μαζί με τους μαθητές του στη λίμνη Γεννησαρέτ. Έτσι και το δεύτερο δέντρο που είχε φιλοδοξήσει να γίνει μεγάλο πλοίο, που να μεταφέρει υψηλά πρόσωπα και βασιλιάδες,αξιώθηκε να μεταφέρει τον Βασιλέα των βασιλέων,τον ίδιο τον Χριστό με τους μαθητές Του.
Και το τρίτο δέντρο που ήταν στην αποθήκη του ξυλουργού,μία μέρα το πήραν και έκαναν ένα σταυρό. Και σε αυτόν τον σταυρό εσταύρωσαν το Χριστό.Έτσι το δέντρο αυτό έγινε πιο ψηλό από ότι είχε επιθυμήσει. Έφθασε στον Ουρανό και στον Θεό!Έγινε όπως λέμε σε ένα τροπάριο,ουρανού ισοστάσιο.

Πηγή: Αναπλαστική Σχολή Πατρών