Ένα κερί....

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

 

Τι σημασία έχει στην Ορθόδοξη λατρεία μας και στην πνευματική μας ζωή το άναμμα ενός κεριού; 


Το παρατηρούμε συχνά πυκνά στους μικρούς και τους μεγάλους Ναούς. 


Το βιώνουμε στην εκκλησιαστική μας παράδοση, αιώνες τώρα μας το θυμίζουν Πατέρες της Εκκλησίας, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όπως αυτοκράτορες, κληρικού και λαϊκοί, συνόδευαν με αναμμένες λαμπάδες τα ιερά και τα όσια της Πίστεώς μας.


Το βλέπουμε στη ζωή των Αγίων μας, απλά, αγαπητικά, θυσιαστικά σαν ένα μικρό παιδί που απευθύνεται προς τον πατέρα του.

Να ανάβουν κεριά μπροστά στις εικόνες των Αγίων και να παρακαλούν το Θεό με υψωμένα τα χέρια τους για τη σωτηρία όλου του κόσμου.


Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, άναβε κεριά μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.


Ο παπα-Δημήτρης ο Γκαγκαστάθης από τα Τρίκαλα, στους Ταξιάρχες.


Οι Γέροντες Αμφιλόχιος της Πάτμου, Φιλόθεος της Πάρου, Ιάκωβος του Οσίου Δαυίδ και άλλοι πολλοί στο ίδιο μήκος κύματος.


Ο Γέροντας Παΐσιος σε έναν τενεκέ από άμμο, στο μέσο του ναΐσκου του κελιού του.
Τα αναμμένα κεριά για κάθε κουρασμένο οδοιπόρο αυτής της ζωής να τον συνοδεύουν στις πολύωρες προσευχές του, έλεγε χαρακτηριστικά : «Το κερί το παίρνει ο Άγιος στο όνομα του οποίου το ανάβουμε και το προσφέρει στο Θεό και δέεται για τη δική μας σωτηρία».


Ο Μακαριστός Πατριάρχης Αθηναγόρας κάθε μέρα να κατεβαίνει στον Πατριαρχικό Ναό και να ανάβει τρία κεριά και να μονολογεί : «Ένα για την Πόλη, ένα για το εμπιστευθέν ποίμνιο, ένα για τους κεκοιμημένους μου».
Το ίδιο κάνει και ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, όπου κι αν βρίσκεται, σε οποιοδήποτε τόπο, σε οποιοδήποτε Ναό, η προσευχή του, ο ασπασμός του στις Ιερές Εικόνες (και μάλιστα όταν φεύγει από την Πόλη για ένα ταξίδι), θα συνοδεύεται με το άναμμα των κεριών και την εκζήτηση του Θείου Ελέους.


Ρώτησα κάποτε τον Μακαριστό Γέροντα του Μακρινού Δαμασκηνό, έναν πνευματικό αετό του πνεύματος, τι σημαίνει το άναμμα ενός κεριού και μου απήντησε χαρακτηριστικά : «Είναι η ζωντανή παρουσία μας μπροστά στο Θεό. Η συνομιλία μας με το Θεό».


Έτσι το άναμμα ενός κεριού μπορεί να έχει εξελιχθεί σε ένα στερεότυπο τυπικό, όμως δεν στερείται ορθόδοξης ομολογίας, κινήσεως προσφοράς προς το Θεό, ευχαριστίας για την εκπλήρωση ενός αιτήματος, θερμής προσευχής και μάλιστα με τη μνημόνευση των ονομάτων των οικείων μας.

Και ακόμη ένα κερί για τους κεκοιμημένους μας, διότι έχουν και αυτοί θέση και μερίδιο στην προσευχή μας και τη Θεία Λατρεία.



Άκουσα παραγγελίες από τα στόματα Αγίων ανδρών και γυναικών λίγες στιγμές πριν από το τέλος τους : «Να έρχεσαι στον τάφο μου να μου ανάβεις ένα κερί, να με θυμάσαι, να με μνημονεύεις».

Αυτό μου παρήγγειλε και ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ : «Να ανάβεις ένα κεράκι για την ψυχή μου και να με μνημονεύεις στην Ιερά Πρόθεση».


Το άναμμα ενός κεριού δεν στερείται ακόμη και πνευματικών νοημάτων. Η φλόγα του, μάς υπενθυμίζει τη φωτεινή ζωή μας καθώς και τη θερμότητα της Πίστεώς μας. Το φώς του, μάς φανερώνει το μοναδικό φως του κόσμου που είναι ο Χριστός και μας παρηγορεί στα σκοτάδια των θλίψεων, της απελπισίας, του ψεύδους και των ψευδαδέλφων που προκλητικά και ασφυκτικά γεμίζουν την κοινωνία μας.


Ακόμη και το σβησμένο κεράκι στο μανουάλι έρχεται να μάς υπενθυμίσει πως μάς χρειάζεται η κάθαρσις, πως δεν πρέπει να αναβάλλουμε την πνευματική μας ανάπλαση και όταν βλέπουμε ένα σβησμένο κεράκι θα πρέπει να σκεφτόμαστε μήπως έχουμε γίνει πτωχοί πνευματικά και δεν αγωνιζόμαστε για κάτι καλύτερο.


Μήπως τελικά έχει πτωχύνει ο τόπος μας;
 Γιατί έτσι το θέλησαν κάποιοι; Να μας αποκόψουν δηλαδή από την παράδοσή μας και τον τρόπο ζωής της Εκκλησίας μας;


Γι’ αυτό και μάς κατηγορούν ως συντηρητικούς; Μήπως και το άναμμα ενός κεριού είναι συντηρητισμός, οπισθοδρομισμός και μεσαιωνισμός;


Απόψε είναι Ψυχοσάββατο και οι κεκοιμημένοι μας χρειάζονται την αγάπη μας, το κερί μας, το πρόσφορο, το κρασί για τη Θεία Λειτουργία, το θυμίαμα και την προσευχή μας.

Και μαζί με όλα αυτά και την ελεημοσύνη μας, όπως τη βιώνει η ορθόδοξη παράδοσή μας.
Επιστροφή, λοιπόν, στην παράδοσή μας!
Αυτό έχει ανάγκη ο τόπος μας!

 

Πηγή: Πρακτορείο εκκλησιαστικών ειδήσεων, Ρομφαία