Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ο κυριευμένος από υλικά πράγματα είναι κυριευμένος πάντα από στενοχώρια και άγχος.

 

Οι κοσμικοί λένε: «Καλότυχοι αυτοί που ζούν στα παλάτια και έχουν όλες τις ευκολίες».

Αλλ’ όμως μακάριοι είναι αυτοί που κατόρθωσαν να απλοποιήσουν την ζωή τους και ελευθερώθηκαν από την θηλειά της κοσμικής αυτής εξελίξεως των πολλών ευκολιών, ίσον των πολλών δυσκολιών, και απαλλάχθηκαν από τον φοβερό άγχος της σημερινής εποχής μας. Αν δεν απλοποιήση την ζωή του ο άνθρωπος, βασανίζεται. Ενώ, αν την απλοποιήση, δεν θα έχη αυτό το άγχος.

Ένας Γερμανός μία φορά στο Σινά είπε σε ένα Βεδουινάκι που ήταν πανέξυπνο: «Εσύ είσαι έξυπνο, μπορείς να μάθης γράμματα». «Και μετά;», τον ρωτάει εκείνο. «Με­τα θα γίνης μηχανικός». «Και μετά;». «Μετά θ’ ανοίξης ένα συνεργείο αυτοκινήτων». «Και μετά;». «Μετά θα το μεγαλώσης». «Και μετά;». «Μετά θα πάρης και άλλους να δουλεύουν και θα έχης πολύ προσωπικό». «Δηλαδή, του λέει, να έχω έναν πονοκέφαλο, να βάλω άλλον έναν πονοκέφαλο και μετά να βάλω και έναν άλλον; Δεν είναι καλύτερα τώρα που έχω ήσυχο το κεφάλι μου;». Ο περισσότερος πονοκέφαλος είναι από αυτές τις σκέψεις, να κάνουμε αυτό, να κάνουμε εκείνο. Αν ήταν πνευματικές οι σκέψεις, θα ενίωθε κανείς πνευματική παρηγοριά και δεν θα είχε πονοκέφαλο.

Τώρα και στους κοσμικούς τονίζω πολύ την απλότητα. Γιατί πολλά από αυτά που κάνουν, δεν χρειάζονται και τους τρώει το άγχος. Τους μιλάω για την λιτότητα και την ασκητικότητα. Συνέχεια φωνάζω: «Απλοποιήστε την ζωή σας, για να φύγη το άγχος». Και τα περισσότερα διαζύγια από ‘κει ξεκινούν. Πολλές δουλειές, πολλά πρα­γματα έχουν να κάνουν οι άνθρωποι και ζαλίζονται. 

Δουλεύουν και οι δύο, πατέρας και μάνα, αφήνουν και τα παιδιά εγκαταλελειμμένα. Κούραση, νεύρα – μικρό θέμα, μεγάλος καυγάς – αυτόματο διαζύγιο μετά, εκεί φθάνουν. Αν απλοποιούσαν όμως την ζωή τους, θα ήταν και ξεκούραστοι και χαρούμενοι. Αυτό το άγχος είναι καταστροφή!

Μία φορά βρέθηκα σε ένα σπίτι που ήταν όλο πολυτέλεια και, καθώς συζητούσαμε, μου είπαν: «Ζούμε στον Παράδεισο, ενώ άλλοι άνθρωποι στερούνται». «Ζήτε στην κόλαση, τους λέω. «Άφρον, ταύτη τη νυκτί» (1), είπε ο Θεός στον πλούσιο. Αν ο Χριστός με ρωτούσε: «Που θέλεις να σε βάλουμε, σε μία φυλακή ή σε ένα σπίτι σαν αυτό;», θα έλεγα: «Σε μία σκοτεινή φυλακή». Γιατί η φυλακή θα με βοηθούσε. Θα μου θύμιζε τον Χριστό, θα μου θύμιζε τους αγίους Μάρτυρες, θα μου θύμιζε τους ασκητές που ήταν στις οπές της γης, θα μου θύμιζε καλογερική. 

Η φυλακή θα εμοίαζε και λίγο με το κελλί μου και θα χαιρόμουν. Αυτό το δικό σας τι θα μου θύμιζε και σε τι θα με βοηθούσε; Γι’ αυτό οι φυλακές με αναπαύουν καλύτερα όχι μόνον από ένα σαλόνι κοσμικό αλλά και απ’ένα ωραίο κελλί μοναχού. Χίλιες φορές στην φυλακή παρά σε ένα τέτοιο σπίτι».

Κάποτε που είχα φιλοξενηθή στην Αθήνα σ’ έναν φίλο μου, με παρακάλεσε να δεχθώ έναν οικογενειάρχη πριν φωτίση, γιατί άλλη ώρα δεν ευκαιρούσε. Ήρθε λοιπόν χαρούμενος και συνέχεια δοξολογούσε τον Θεό. Είχε και πολλή ταπείνωση και απλότητα και με παρακαλούσε να εύχωμαι για την οικογένειά του. Ο αδελφός αυτός ήταν περίπου τριάντα οκτώ ετών και είχε επτά παιδιά. Δυό το ανδρόγυνο και άλλοι δυό οι γονείς του, εν όλω έντεκα ψυχές, και έμεναν όλοι σε ένα δωμάτιο. 

ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥ_παποράκι του Μπουρνόβα

Τεριρέμ – Επική Βυζαντινή Μουσική

 

Επικά βυζαντινά μουσικά κομμάτια, με στοιχεία λειτουργικού Βυζαντινού ύμνου με κοσμική ελληνική μουσική.

«Ο Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν γνωρίζετε…».

 

Άγιος Νεκτάριος

Έλεγε ο Άγιος Νεκτάριος στα πνευματικά του παιδιά:

«Το κύριο έργο του ανθρώπου είναι η προσευχή. Ο άνθρωπος πλάστηκε για να υμνεί το Θεό. Αυτό είναι το έργο που του αρμόζει. 

Αυτό μόνο εξηγεί την πνευματική του υπόσταση. Αυτό μόνο δικαιώνει την εξέχουσα θέση του μέσα στη δημιουργία. 

Ο άνθρωπος πλάστηκε για να λατρεύει το Θεό και να μετέχει στη θεία του αγαθότητα και μακαριότητα.

Αναθέστε όλες τις φροντίδες σας στο Θεό. Εκείνος προνοεί για σας. Μη γίνεστε ολιγόψυχοι και μην ταράζεστε. Αυτός που εξετάζει τα απόκρυφα βάθη της ψυχής των ανθρώπων, γνωρίζει και τις δικές σας επιθυμίες και έχει τη δύναμη να τις εκπληρώσει όπως Αυτός γνωρίζει. 

Εσείς να ζητάτε από το Θεό και να μη χάνετε το θάρρος σας. Μη νομίζετε ότι, επειδή ο πόθος σας είναι άγιος, έχετε δικαίωμα να παραπονιέστε, όταν οι προσευχές σας δεν εισακούονται. Ο Θεός εκπληρώνει τους πόθους σας με τρόπο που εσείς δεν γνωρίζετε. Να ειρηνεύετε λοιπόν και να επικαλείστε το Θεό.

«Και τι να κάνω;’», με ρωτάς.

 

 

Τα λόγια γεννάνε λόγια. 

Τα μούτρα, μούτρα. 

Ο θυμός γεννά θυμό. 

Και η βία γεννάει βία.

Αν περιμένεις να ξεπεράσεις τα προβλήματα στη σχέση σου, με κάτι από τα παραπάνω, τότε απλά γελιέσαι.

Γελιέσαι αν νομίζεις ότι το κακό, μπορεί ποτέ του να σε ωφελήσει.

‘’Και τι να κάνω;’’, με ρωτάς…

Να αγαπάς. Να καλλιεργείς το κόντεμα, το σμίξιμο, με τους ανθρώπους που σε περιβάλουν.

Να συγχωρείς. Να συγχωρείς όσο μπορείς. Ξεκίνα από τα μικρά. Από τα λαθάκια. Και σύντομα θα μπορείς να δίνεις άφεση και στα μεγάλα.

Κάποιες φορές

 

 

Κάποιες φορές καλό είναι να λέτε δυνατά το

 «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», 

Ἡ Ἁγία Παρασκευὴ ἡ Ὁσιομάρτυς

 

 

Ἡ Ἁγία Ὁσιομάρτυς Παρασκευή, καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη, οἱ δὲ γονεῖς της Ἀγάθων καὶ Πολιτεία ἦταν χριστιανοί.

Ἐπειδὴ ὅμως ἦταν ἄτεκνοι παρακαλοῦσαν τὸν Θεὸ νὰ τοὺς χαρίσει ἕνα παιδί. Πράγματι ὁ Θεὸς τοὺς ἄκουσε καὶ τοὺς χάρισε ἕνα παιδί. 

Καὶ ἐπειδὴ ὅταν γεννήθηκε ἦταν ἡ ἕκτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος, τὴν ὀνόμασαν Παρασκευὴ καὶ ἀπὸ μικρὴ τὴν ἀφιέρωσαν στὸν Θεό. 

Ἡ Παρασκευή, ἔλαβε τὴν χριστιανικὴ μόρφωση ἀπὸ τὴν μητέρα της καὶ μάλιστα μελετοῦσε συνέχεια τὰ ἱερὰ γράμματα καὶ προσευχόταν πολλὲς ὧρες στὴν ἐκκλησία.

Μετὰ τὸν θάνατο τῶν δικῶν της μοίρασε ὅλα της τὰ ὑπάρχοντα στοὺς φτωχοὺς καὶ ἔγινε μοναχή. 

Ἔμεινε ἐκεῖ ἀρκετὸ χρονικὸ διάστημα καὶ μετὰ λαμβάνοντας τὴν εὐχὴ τῆς ἡγουμένης βγῆκε ἔξω στὸν κόσμο καὶ κήρυττε τὸν Χριστὸ προσελκύοντας πολὺ κόσμο στὸν χριστιανισμό.

Γιὰ ὅλα αὐτὰ ὁδηγήθηκε στὸν βασιλιὰ Ἀντωνῖνο ὁ ὁποῖος θαμπωμένος ἀπὸ τὴν ὀμορφιά της καὶ τὴν σύνεσή της προσπάθησε νὰ τὴν πείσει νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα καὶ θὰ τῆς ἔδινε ὅτι ἤθελε.
Ἡ Ἁγία ὅμως ἀρνήθηκε καὶ τότε διέταξε νὰ ἀρχίσουν τὰ βασανιστήρια. Μάλιστα τὴν ἔβαλαν μέσα σὲ ἕνα θερμασμένο λέβητα γεμάτο πίσσα καὶ λάδι. 

Τρία πράγματα που πρέπει να προσέξουμε στη διατροφή όταν έχει ζέστη

 

 

Οι υψηλές θερμοκρασίες, μας ταλαιπωρούν σχεδόν καθημερινά το καλοκαίρι και ένα από τα πράγματα που πρέπει να προσέξουμε για να αντιμετωπίσουμε τον καύσωνα είναι η διατροφή μας.

Το τι τρώμε, παίζει καθοριστικό ρόλο στο πώς αντιμετωπίζει ο οργανισμός μας τη ζέστη, γι’ αυτό θα πρέπει να ακολουθούμε συγκεκριμένες συμβουλές.

Δείτε τρία πράγματα που πρέπει να προσέξετε…

1. Αλάτι

Το αλάτι είναι ένα συστατικό που συχνά συστήνεται κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Βρίσκεται φυσικά σε τροφές, όπως τα λαχανικά και το κρέας αλλά και σε τυποποιημένα τρόφιμα, όπως οι κονσέρβες και τα αλλαντικά. Το αλάτι περιέχει νάτριο (έναν βασικό ηλεκτρολύτη), που αυξάνει απότομα την ώσμωση στο αίμα μας και ενεργοποιεί έτσι τον μηχανισμό τής δίψας. 

H κατανάλωσή του σε περιόδους καύσωνα βοηθάει στην πρόληψη της αφυδάτωσης. Βέβαια, άτομα υπερτασικά ή ασθενείς με προβλήματα στη νεφρική τους λειτουργία πρέπει να είναι πολύ προσεκτικά.

2. Νερό

Πρέπει να καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες. Ο καύσωνας ανεβάζει πολύ τη θερμοκρασία του σώματος, κάνοντάς το να καταναλώνει πολλή ενέργεια για να το «ψύξει». Το συνολικό ποσό του νερού που πρέπει να καταναλώνουμε εξαρτάται από το φύλο, την ηλικία, το επίπεδο της φυσικής μας δραστηριότητας, το πόσο κινούμαστε σε εξωτερικούς χώρους και από το είδος της διατροφής μας. 

Αρχιεπίσκοπος: «Αποτύχαμε όπου υιοθετήσαμε ξένα πρότυπα»

 

του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου Β’

---

Ἡ συμπλήρωση ἐπετείων καὶ μάλιστα τῆς τάξεως πεντηκονταετίας ἀποτελεῖ ἀδιαμφισβήτητα εὐκαιρία ἀναστοχασμοῦ πεπραγμένων ὡς πρὸς τὸ διαρρεῦσαν παρελθόν, ἀλλὰ καὶ θέσεως στόχων γιὰ τὸ μέλλον.

Ἡ συμπλήρωση πεντηκονταετίας ( 1974 – 2024 ) ἀπὸ τὴν ἀποκατάσταση τοῦ κοινοβουλευτισμοῦ καὶ τῆς δημοκρατίας στὴν Πατρίδα μας ἀποτελεῖ δίχως ἄλλο ἐξαιρετικὴ εὐκαιρία καὶ ὑποχρέωση ἀναστοχασμοῦ μας ἀτομικοῦ καὶ συλλογικοῦ, μὲ αἴσθηση καλοπροαίρετης καὶ ἐμπεριστατωμένης κριτικῆς, ἀλλὰ καὶ αὐτοκριτικῆς, πάντοτε δύσκολης, ἀλλὰ καὶ πάντοτε τόσο ἀναγκαίας γιὰ νὰ προοδεύσουμε. Χωρὶς ἀναγνώριση λαθῶν, ἐλλείψεων καὶ ἀποτυχιῶν, ἀναζήτηση αἰτιῶν, θέση στόχων γιὰ τὸ ἐφ’ ἑξῆς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ἐπιθυμητὴ πρόοδός μας.

Κατ’ ἀρχάς, μία σύντομη καὶ «ἐπιλεκτικὴ» ἀποτίμηση: Ἡ Μεταπολίτευση ὑπῆρξε μία σημαντικὴ περίοδος καὶ σαφῶς ἡ δημοκρατικότερη καὶ ὁμαλότερη περίοδος σύνολης τῆς πολιτικῆς ἱστορίας τῆς Πατρίδας μας (χωρὶς μείζονες πολεμικὲς συρράξεις, στρατιωτικὰ κινήματα, μείζονες συγκρούσεις, διαιρέσεις, διχασμούς, μὲ οἰκονομικὴ εὐημερία καὶ πρόοδο).

Ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ διάχυτη καὶ ἀδιαμφισβήτητη πολιτισμικὴ παρακμή, ὁ ὑλιστικός καὶ ὑπέρμετρος δικαιωματισμός τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, ἀλλὰ καὶ ἡ οἰκονομικὴ χρεοκοπία τῆς Χώρας (ὡς ἀπόρροια πνευματικῆς καὶ ἀξιακῆς κρίσης καὶ θεσμικῶν ἀνεπαρκειῶν), ἀποτελοῦν, δυστυχῶς, στίγμα στὴν Ἱστορία τῆς Μεταπολίτευσης. Ἡ πολιτισμικὴ παρακμή, ἡ πνευματικὴ καὶ ἀξιακὴ κρίση (ἐξωγενὴς καὶ ἐνδογενής) καὶ ἡ οἰκονομικὴ χρεοκοπία καταδεικνύουν ὅτι χωρὶς πνευματικὲς καὶ ἠθικὲς ἀξίες δὲν εἶναι δυνατὴ πραγματικὴ πρόοδος.

Ἐπίσης, ἡ «εὐημερία» καὶ δὴ ἡ ὑλικοκρατικὴ δὲν ἀρκεῖ ἀπὸ μόνη της γιὰ νὰ ἐμπνεύσει ἕνα Λαὸ νὰ ἐπιτύχει συνολικά.

Μήπως ἀποτύχαμε; Ὑπάρχουν σήμερα σημαντικὰ προβλήματα σὲ διαφόρους τομεῖς: πολιτικῆς (ποιότητα πολιτικοῦ λόγου καὶ συμπεριφορᾶς, διαφάνεια, ἀξιοκρατία), θεσμῶν (θεσμικῆς ἐπάρκειας καὶ ἀποτελεσματικότητας), οἰκονομίας (ἀντιμετώπισης τῶν οἰκονομικῶν ἀνισοτήτων, ὑπερσυγκέντρωσης πλούτου, φορολογικῆς δικαιοσύνης, συμφεροντολογικῆς συντεχνειακῆς νοοτροπίας), ἐξωτερικῆς πολιτικῆς καὶ ἄμυνας (Κυπριακό, ἑλληνοτουρκικά, ἐθνικὰ θέματα), κοινωνικῆς πολιτικῆς (κοινωνικὴ δικαιοσύνη, μεταναστευτικό, πληθυσμιακὴ καὶ πολιτιστικὴ συνοχή), παιδείας (προσανατολισμός, ταυτότητα, ποιότητα), ὑγείας (πρόσβασης σὲ ὑπηρεσίες ὑγείας), περιβάλλοντος (περιβαλλοντικῆς προστασίας, πολεοδομικῆς ἰσορροπίας), πολιτισμοῦ (πολιτιστικῆς ποιότητας), δικαιοσύνης (ἀπονομὴ δικαιοσύνης) καὶ ἀσφάλειας (ἐγκληματικότητα).

Ἡ αἰτιολογία τῶν ἀστοχιῶν εἶναι πολυπαραγοντική, ἐνδογενὴς καὶ ἐξωγενής, ἀλλὰ σίγουρα πνευματική, ἀξιακή, πολιτισμική καὶ θεσμική (ἀνεπάρκεια θεσμῶν καὶ διαδικασιῶν, ἀδιαφάνεια, κομματοκρατία).

Ὑπερέχει πολλὲς φορὲς τὸ ἀτομικὸ ἐγὼ καὶ τὸ συντεχνειακὸ καὶ τοπικιστικὸ συμφέρον εἰς βάρος τοῦ συλλογικοῦ καὶ καθολικοῦ ὀφέλους.

Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: «Έτσι σε θέλει ο Θεός..»

 

 

Αχ, τι να σας πω τώρα. Να σας πω και αυτό, καίτοι αυτό είναι ένα απόρρητο της ζωής μου, αλλά για την αγάπη σας, να πούμε, γιατί κι εσείς ανηψάκιά μου είσαστε, θα σας το πω.

Το έκζεμα το οποίο έχω, αυτήν την πληγή που έχω στο ποδάρι, το ῾χω από δεκαπέντε χρονών. Δοκίμασα διάφορα φάρμακα, τίποτε. Τώρα που πέρασε η ηλικία, τότες περισσότερο επιδεινώθη το πράγμα. Καθήμενος στο κρεβάτι, το ονομάζω το “κρεβάτι του πόνου” εγώ.

Διότι να καθίσω όπως καθόσαστε εσείς, δεν μπορώ. Θα καθίσω λίγο, δεν μπορώ, κατεβαίνουν τα αίματα και πονάει περισσότερο η πληγή, ενώ έτσι, τρόπον τινά, αν βάλεις κι ένα μαξιλάρι και σηκώσεις λιγάκι το ποδάρι πιο ψηλά, κατεβαίνουν κάτω τα αίματα και ελαφρώνεται ο πόνος. Ε, τη νύχτα προσπαθώ έτσι να ελαφρώσω τον πόνο.

Αλλά καθήμενος εδώ μου δημιουργήθηκε και κύστη κόκκυγος. Όταν το σκέπτεσθε αυτό, είναι το πλέον φρικωδέστερο, να πούμε. Διότι είναι… πολύ πόνο! Πως να καθίσεις, βρε παιδί μου; Πως να καθίσεις; Στο κρεβάτι κάθεσαι, Θα καθίσεις λίγο έτσι, θα καθίσεις λιγάκι δεξιά, λιγάκι αριστερά. Υπομονή· γυρίζεις δεξιά. Δεξιά ο γλουτός εκεί σε πονάει, μετά από μισή ώρα σε πονάει, σε τσούζει, σε προειδοποιεί ότι θ᾿ ανοίξει πληγή. 

Γυρίζεις αριστερά. Πάλι μισή ώρα που κάθεσαι αριστερά, πάλι σε τσούζει, σε πονάει, σε ειδοποιεί ότι θ᾿ ανοίξει πληγή. Μα εδώ θ᾿ ανοίξει πληγή, δεξιά θ᾿ ανοίξει πληγή, αριστερά θ᾿ ανοίξει πληγή, έτσι ανάσκελα που κάθεσαι πάλι πληγή προμηνύει· ε, τότες εγώ πως να καθίσω; Δοκίμασα να καθίσω μπρούμυτα, μα μπρούμητα μπορείς να καθήσεις;

Τα Σμυρνεϊκα τραγούδια - Μουσικο Σχολειο Βόλου

 

Νίκος Οικονομόπουλος: «Είναι τιμή μας να υπηρετούμε και την Εκκλησία και τον Χριστό»

 

 

«Είναι τιμή μας να υπηρετούμε και την Εκκλησία και τον Χριστό», εξομολογήθηκε ο Νίκος Οικονομόπουλος κατά τη διάρκεια της συναυλίας του.

Ο Νίκος Οικονομόπουλος κατά τη διάρκεια συναυλίας του στο γήπεδο του Πιερικού στην Κατερίνη, μίλησε για τη βαθιά πίστη του στον Χριστό και τη σχέση του με την Εκκλησία.

Σε βίντεο, που δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο γνωστός τραγουδιστής υποστήριξε ότι η Εκκλησία βοηθάει και συνεισφέρει στην κοινωνία, παρά τα λεγόμενα πολλών ανθρώπων. Επίσης, εξέφρασε τη μεγάλη του πίστη στον Χριστό και προέτρεψε το κοινό του να στραφεί προς τον δρόμο της θρησκείας. Τέλος, τόνισε ότι η φράση «πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια» είναι για εκείνον θετική και δεν θα έπρεπε κανείς να ντρέπεται εάν ακολουθεί αυτή τη γραμμή.

Δείτε το βίντεο

«Δεν υπάρχει δυσκολία πού δεν έχει λύση εν Χριστώ»

 

Θέλω να καταλάβεις κι εσύ ότι δεν υπάρχει δυσκολία πού δεν έχει λύση εν τω Χριστώ. Δώσου στο Χριστό και Εκείνος θα σου βρει λύση.

«Να ζητάμε στην προσευχή μόνο τη σωτηρία της ψυχής μας. Δεν είπε ο Κύριος: «Ζητείτε δε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού…και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν»; (Ματθ. 6, 33• Λουκ. 12, 31).

Λεμεσού Αθανάσιος: Όταν ήρθα από το Άγιον Όρος, πριν 30 χρόνια, είχα έναν πειρασμό..

 

 

Όταν ήρθα από το Άγιο Όρος, πριν 30 χρόνια, είχα ένα πειρασμό.

Δεν ήθελα να φύγω από το Άγιο Όρος και έτσι με πολεμούσε πολύ η στεναχώρια: Ότι έφυγα από το Άγιο Όρος και με έστειλε ο γέροντας στην Κύπρο κι εγώ δεν ήθελα να ήμουν στην Κύπρο και όλα μου έφταιγαν!

Βέβαια το ήθελα κι εγώ και το έκανα. Η αλήθεια είναι ότι κατά βάθος το ήθελα.

Μία φορά θυμάμαι εξομολογούσα εκεί στο μοναστηράκι που πήγαμε μόλις ήρθαμε από το Άγιο Όρος, σε ένα μοναστήρι στην Πάφο, στην Αγία Μονή. Είναι ένα αρχαίο και πολύ όμορφο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου δίπλα από την Χρυσορρογιάτισσα. Εκεί μία μέρα είχα πολλούς λογισμούς και ήρθε ένα παιδί, ο οποίος ήταν κυβερνητικός υπάλληλος που έκανε κάποιες στατιστικές και γύριζε τα χωριά. Τα χωριά τότε ήταν υπό κατάρρευση, πολύ λίγοι άνθρωποι. Ήρθε λοιπόν και λέει:

‘Εδώ έχει κάποιους μοναχούς από το Άγιο Όρος; – Ναι. – Έχει, λέει, μια γιαγιά που θέλει να εξομολογηθεί. Εε, λέω κι εγώ, ήρθα από το Άγιο Όρος να εξομολογώ τις κοτζιάκαρες, δεν έχω άλλη δουλειά να κάνω!

Του λέω, φέρτην. Ήμουν πνιγμένος μέσα στους λογισμούς μου, ήρθε και η καημένη η γιαγιούλα με τις κουρούκλες της, με το μπαστουνάκι της, πήγαινε κουτσά-κουτσά. Θα ήταν 65 χρόνων. Λοιπόν ήρθε εκεί, έκατσε και μου λέει, θέλω να σου εξομολογηθώ, δάσκαλε. Εε άντε γιαγιά μου, πες μου.

Έλεγε εκείνη τα δικά της, εγώ είχα τους λογισμούς μου: ότι ήμουν στο Άγιο Όρος με τον Άγιο Παΐσιο, με τον Άγιο Εφραίμ, με τον γέροντα, με τον έναν, με τον άλλον και τώρα ήρθα να κάνω παρέα με τις κοτζιάκαρες της Πάφου! Ήταν από ένα χωριό, Λάσα το έλεγαν, που ούτε ο χάρτης δεν το έχει! Μην το ψάξετε, δεν θα το βρείτε!

Χωρίς καρπούς

 

 

Εάν ο Κύριος δεν στείλει τα καθαρτικά νερά της θείας του Χάριτος,