ΟΙ ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ .

«Λέγω γαρ υμίν ότι ουδείς των ανδρών εκείνων των κεκλημένων γεύσεταί μου του δείπνου» (Λουκ. 14, 24)

«Γιατί σας βεβαιώνω πως κανένας από κείνους που κάλεσα δε θα γευτεί το δείπνο μου».

                Η αναβλητικότητα και η μετάθεση  για το μέλλον αποφάσεων ή εκπλήρωσης ευκαιριών που μπορούν να αλλάξουν την ζωή μας είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της ζωής μας. Άλλοι από οκνηρία, γιατί η κάθε απόφαση θέλει κόπο για να εκπληρωθεί, άλλοι από δειλία, μην τυχόν και το αποτέλεσμα δεν είναι το αναμενόμενο και δεν θέλουν είτε να ηττηθούν είτε να πληγωθούν, άλλοι από αδιαφορία, γιατί είναι βέβαιοι ότι στο μέλλον θα έρθουν κι άλλες ευκαιρίες, οπότε γιατί να βιαστούν, στηρίζουν την ζωή τους στην άρνηση των προσκλήσεων και των προκλήσεων. 

Δεν συνειδητοποιούν ότι κάθε ευκαιρία, κάθε απόφαση, κάθε δρόμος αλλαγής είναι καταστάσεις συνδεδεμένες και με άλλους ανθρώπους, που προσδοκούν ή έχουν επενδύσει σ’ αυτούς που κάλεσαν. Και έτσι η αναβλητικότητα  φέρνει απογοήτευση. Φέρνει στενοχώρια και θυμό. Και επειδή η ζωή απεχθάνεται το κενό, άλλοι αδράχνουν τις ευκαιρίες. Ο έρωτας, η εργασία, οι διάφοροι τομείς της ζωής δείχνουν ακριβώς ότι όποιος αρνείται την κλήση, χάνει τις δωρεές της.

                Ο Χριστός διδάσκει στους Ιουδαίους ότι η βασιλεία του Θεού είναι ένα μεγάλο δείπνο, στο οποίο οι αρχικοί καλεσμένοι αρνούνται να παρακαθίσουν στο τραπέζι, αρνούνται στην πράξη να αποδεχτούν την πρόσκληση, ενώ αρχικά, εν λόγοις, την είχαν δεχτεί. Με προφάσεις οι οποίες δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική, την ώρα του δείπνου απουσιάζουν. Έτσι, ο οικοδεσπότη οργίζεται και τους αντικαθιστά με ανθρώπους που ούτε ο ίδιος αρχικά είχε καλέσει, ούτε οι πρώτοι προσκεκλημένοι θα φαντάζονταν ότι θα έπαιρναν την θέση τους, αλλά και ούτε εκείνοι θα μπορούσαν να υπολογίσουν ότι θα τύχαιναν τέτοιας τιμής. Οι πρώτοι καλεσμένοι δεν είναι βέβαιο ότι κατά βάθος δεν θα ήθελαν να πάρουν μέρος στο τραπέζι. 

Να προσέχουμε το στόμα μας….

Ας απομακρύνουμε από το στόμα μας κοροϊδίες

 και βρισιές, και αισχρολογίες και κακολογίες,

Ὁ Προφήτης Ἀγγαῖος.

Καταγόταν ἀπὸ τὴν ἱερατικὴ φυλὴ τοῦ Λευΐ καὶ εἶναι ὁ 10^ος τῶν μικρῶν λεγόμενων προφητῶν. Γεννήθηκε στὴν Βαβυλώνα, ὅταν διαρκοῦσε ἡ αἰχμαλωσία τῶν Ἰουδαίων. 

Ὁ Ἀγγαῖος ἦταν αὐτός, ποὺ μαζὶ μὲ τὸν Προφήτη Ζαχαρία ἀναθέρμαναν τὸν ζῆλο τῶν Ἰουδαίων γιὰ τὴν ἀνοικοδόμηση τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος.

Τὸ προφητικὸ βιβλίο τοῦ Ἀγγαίου εἶναι χωρισμένο σὲ δύο κεφάλαια καὶ ἔχει ἁπλὸ καὶ αὐστηρὸ ὕφος. Ἐπειδὴ ὁ Ἀγγαῖος καταγόταν ἀπὸ λευϊτικὴ οἰκογένεια, ὅταν πέθανε, τάφηκε στὰ μνήματα τῶν ἱερέων.
Νὰ ὅμως καὶ τί συμβουλεύει στοὺς ἱερεῖς: «Οὕτως πάντα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν, καὶ ὃς ἐὰν ἐγγίση ἐκεῖ, μιανθήσεται ἕνεκεν τῶν λημάτων αὐτῶν τῶν ὀρθρινῶν». 

Ἔτσι, λέει ὁ Ἀγγαῖος, συμβαίνει μὲ ὅλα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν.

Αγγελιοφόροι των Χριστουγέννων!

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και είναι Γιορτή Ανα-γέννησης του Χριστού μέσα μας. 

Μπορεί οι υποχρεώσεις μας να είναι πολλές και πολλές οι έγνοιες μας και τα προβλήματά μας. 

Ας μην ξεχνάμε ότι είπε ο Χριστός, πως όποιος αναζητήσει Εκείνον με την καρδιά του, θα βρει την Χαρά και την Πλήρωση και όλα τα άλλα θα γίνουν, όπως τα πουλιά που βρίσκουν τροφή, έτσι και όλες οι βιοτικές ανάγκες μας θα γίνουν και αυτές. 

Ας πιστεύσουμε σε όσα έχει πει. Θεός Αληθινός, Αναστημένος , Ζωντανός είναι. 

Αυτό που έχει σημασία, είναι να έχουμε περισσότερη έγνοια, για το τι καρδιά θα έχουμε, ως φάτνη στον μικρό Χριστό. Ας ζητήσουμε συγχώρεση από τους ανθρώπους γύρω μας, ας σβήσουμε κάθε χρέος αδερφού μας ακόμη και στην σκέψη μας και ας συγχωρεθούμε από τον Ίδιο τον Χριστό στο Μυστήριο μίας ειλικρινούς Εξομολόγησης. 

Υπάρχει Θεός για τους Έλληνες!

Οι Έλληνες ξεπερνούν στην πίστη και τους Ρώσους!
Απίστευτα αποτελέσματα στατιστικής έρευνας για την σχέση των Ελλήνων με τον Θεό. Ενώ η παρούσα Κυβέρνηση κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να διώξει τον Θεό μακριά από την ζωή του λαού μας, φαίνεται ότι, παρόλα αυτά, παρά τους αντιχριστιανικούς νόμους που θεσπίζει και τις επιθέσεις της στην Ορθόδοξη χριστιανική θρησκευτική ταυτότητά μας, δεν μπορεί να τα καταφέρει.

Η μεγάλη έρευνα διενεργήθηκε από το αμερικανικό Pew Research Center την περίοδο 2015-2017 μεταξύ 56.000 ενηλίκων σε 34 κράτη της Δυτικής, Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, αλλά δημοσιοποιήθηκε στις 29.10.2018.
Το 92% των Ελλήνων απαντούν ότι υπάρχει Θεός!
Μεταξύ των 34 κρατών και εθνικοτήτων, οι Ελληνες πρωτεύουμε στην πίστη μας ότι υπάρχει Θεός (92%), ξεπερνώντας ακόμα και τους Ρώσους (75%)!
Την ίδια ώρα μόνο το 36% των Σουηδών δηλώνει το ίδιο!

Επιπλέον η Ελλάδα έρχεται τέταρτη ανάμεσα σε 34 χώρες της Ευρώπης στο πεδίο της ταύτισης της θρησκείας με την εθνική ταυτότητα.
Τρεις στους τέσσερις Ελληνες (76%) θεωρούν ότι το να είναι χριστιανοί ισοδυναμεί με το να είναι «αληθινοί Ελληνες».
Το αντίστοιχο για τον εαυτό τους πιστεύουν μόνο ένας στους επτά Σουηδούς και ένας στους τρεις Αγγλους, Γάλλους και Γερμανούς.
Την πρώτη θέση σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο καταλαμβάνουν οι Έλληνες όσον αφορά και στην πεποίθηση ότι ο πολιτισμός μας είναι ανώτερος όλων των άλλων (89%).
Το 75% των Γερμανών και το 77% των Βρετανών υποστηρίζουν τον γάμο ομοφύλων, ενώ τον απορρίπτουν το 90% των Ρώσων, το 79% των Βουλγάρων και το 70% των Ελλήνων. Τέλος, προξενεί εντύπωση ότι το 52% των Ελλήνων θα ήθελε να απαγορευτεί η έκτρωση (!), κάτι που δηλώνουν μόνο το 18% των Βρετανών και μόλις το 3% των Σουηδών.

Ο θυμός και οι συνέπειές του.

Σχόλια στο Ευαγγέλιο της Κυριακής (Κυριακή των Αγίων Προπατόρων)

Το Δείπνο της θεϊκής αγάπης

                                                                           «Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Σ’ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει για συμμετοχή στο ξεχωριστό αυτό δείπνο, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες και την τύρβη της καθημερινής ζωής για ν’ αρνηθούν να παραστούν. 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν’ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που του πρόσφερε η θεϊκή αγάπη.

Οι προφάσεις

Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο οικοδεσπότης μόλις ακούει τις φτηνές δικαιολογίες που αράδιασαν, εξοργίζεται. Αυτό συμβαίνει γιατί η τιμή που κάνει ο Θεός στον άνθρωπο να τον καλέσει σε κοινωνία μαζί του, συνιστά ένα ανεπανάληπτο μεγαλείο, για την άρνηση του οποίου δεν χωρεί καμιά δικαιολογία. Πόσο μάλλον οι τόσο φθηνές που επικαλούνται οι προσκεκλημένοι της περικοπής. Παρόμοιες αιτιάσεις όμως προβάλλονται και σήμερα για ν’ αρνούνται κάποιοι να συμμετάσχουν στην κοινωνία αγάπης που ανοίγει ενώπιον τους η μητέρα μας Εκκλησία. 

Δικαιολογίες για ασχολίες που αφήνουν τον άνθρωπο καθηλωμένο και εγκλωβισμένο στα υλικά αγαθά, προτάσσονται συνήθως για να μας κρατούν σε απόσταση από το Ευχαριστιακό Δείπνο, από τον Άρτο της Ζωής, το Ουράνιο Μάννα, που μας τρέφει πνευματικά και μας εντάσσει στο χώρο της θείας ζωής. Οι ασφυκτικοί ρυθμοί της καθημερινότητας που περισφίγγουν τον άνθρωπο, ακόμα πιο πολύ σήμερα, τον έχουν μετατρέψει δυστυχώς σ’ ένα κατευθυνόμενο ρομπότ που άγεται και φέρεται αλλά και βραχυκυκλώνεται σε απάνθρωπες συχνότητες. 

Το δύσκολο άθλημα.

Αγίου Ελευθερίου: Ο προστάτης των εγκύων, που χαρίζει «καλή λευτεριά» στον τοκετό.

Του Αγίου Ελευθερίου σήμερα (εορτάζει στις 15 Δεκεμβρίου) προστάτη κάθε έννοιας ελευθερίας, αλλά ιδιαιτέρως των εγκύων γυναικών καθώς πιστεύεται ότι δίνει “καλή λευτεριά”!

Ο Αγιος Ελευθέριος είναι πολύ θαυματουργός. Ελευθερώνει τους φυλακισμένους, αλλά και τις έγκυες. Θεωρείται ο προστάτης του τοκετού και θεωρείται μέχρι σήμερα ο προστάτης και ο ευεργέτης για τις επίτοκες γυναίκες, τις εγκύους, οι οποίες πάντοτε τον επικαλούνταν, προκειμένου να φτάσουν να «ελευθερωθούν» με τον καλύτερο τρόπο.

Την παραπάνω αλήθεια επισημαίνει και ο υμνογράφος της Εκκλησίας μας: «Των επιτόκων γυναίων, Πάτερ, κηδόμενος, ελευθερίαν δίδως τω Ναώ σου φοιτώσαις∙ εύπλοιαν δε πάλιν άλλοις θερμώς εξαιτούσιν επέδωκας∙ και τοις νοσούσιν υγείαν συ χορηγείς, διαλάμπων εν τοις θαύμασιν». Δηλαδή: Φροντίζοντας, πάτερ, τις επίτοκες γυναίκες, δίνεις ελευθερία σ’ αυτές, που έρχονται προσκυνήτριες στον Ναό σου. Και έκανες καλοτάξιδους πάλι εκείνους που σε παρακάλεσαν θερμά, όπως και στους ασθενείς δίνεις την υγεία, λάμποντας έτσι με τα θαύματα.

Τα τρόφιμα που προστατεύουν τα μάτια και την όραση.

Η προσεγμένη διατροφή μπορεί να ωφελήσει σημαντικά τα μάτια, μειώνοντας τον κίνδυνο εκδηλώσεως διαφόρων σοβαρών οφθαλμοπαθειών.

Οι διαταραχές της όρασης είναι πάρα πολύ συχνές. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) αναφέρει ότι περισσότεροι από ένας στους έξι κατοίκους του πλανήτη πάσχει από κάποιο νόσημα που μειώνει την όρασή του.

Αναλυτικότερα, σχεδόν 189 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ήπια διαταραχή της μακρινής όρασής τους, 217 εκατομμύρια μέτρια έως σοβαρή και 36 εκατομμύρια είναι τυφλοί. Αντίστοιχα, περισσότερα από 825 εκατομμύρια έχουν διαταραχή στην κοντινή όρασή τους.

«Στους ενήλικες που κατοικούν σε ανεπτυγμένες χώρες, οι κύριες αιτίες της μειωμένης όρασης είναι ο καταρράκτης, η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, το γλαύκωμα και η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας», λέει ο χειρουργός-οφθαλμίατρος Δρ. Αναστάσιος-Ι. Κανελλόπουλος, καθηγητής Οφθαλμολογίας Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης, NYU Medical School. «Στα παιδιά είναι κυρίως η αμφιβληστροειδοπάθεια της προωρότητας. Ωστόσο τα περιστατικά της παιδικής ηλικίας είναι σπάνια. Η συντριπτική πλειονότητα των ατόμων με μειωμένη όραση έχουν ηλικία άνω των 50 ετών».

Ο ΠΟΥ εκτιμά οι παθήσεις που μειώνουν την όραση μπορούν να προληφθούν σε ποσοστό που φθάνει το 80%.

«Είναι γεγονός πως, όπως η διατροφή επηρεάζει την υγεία της καρδιάς, έτσι επηρεάζει και την υγεία των ματιών», λέει ο Δρ. Κανελλόπουλος. «Μελέτες έχουν δείξει ότι η ακολούθηση μιας διατροφής χαμηλής σε λιπαρά και πλούσιας σε φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής ωφελεί τα μάτια. Αυτό είναι λογικό, αφού τα μάτια βασίζονται σε μικροσκοπικές αρτηρίες για να τροφοδοτηθούν με οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά, ακριβώς όπως η καρδιά βασίζεται στις δικές της, μεγαλύτερες αρτηρίες. Επομένως πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διατηρούμε αυτές τις αρτηρίες ανοιχτές, χωρίς στενώσεις που περιορίζουν τον αυλό τους».

Να την μισήσουμε.

 

Ένα μόνο αιώνιο και αληθινό αγαθό μπορούμε να αποκτήσουμε 

στο διάστημα της επίγειας ξενιτειάς μας, τη γνώση του Θεού,

 την καταλλαγή και την ένωση μαζί του, 

την οποίαν μας χάρισε ο Χριστός. 

Ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος.

Ἔδρασε στὴν Ρώμη κατὰ τὸν 2^ο αἰώνα μ.Χ. ὅταν αὐτοκράτορες ἦταν ὁ Κόμμοδος καὶ ὁ Σεπτίμιος Σεβῆρος. 

Ἡ μητέρα του Ἀνθία, ποὺ ἔμεινε χήρα ὅταν ὁ Ἐλευθέριος ἦταν μικρός, κατηχήθηκε στὴν χριστιανικὴ πίστη ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο. 

Ἡ Ἀνθία ἀνέθρεψε τὸν γιό της σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ μάλιστα ἀνέθεσε τὴν ἠθική του τελείωση καὶ τὴν θεολογική του κατάρτιση στὸν ἐπίσκοπο Ρώμης Ἀνίκητο.

Σὲ ἡλικία 15 ἐτῶν ὁ Ἐλευθέριος χειροτονήθηκε διάκονος ἀπὸ τὸν Ἀνίκητο, ἐνῶ ἀργότερα ἔγινε ἐπίσκοπος Ἰλλυρικοῦ. 

Ὁ βασιλιὰς τῆς Βρετανίας Λούκιος ἔστειλε ἐπιστολὴ στὸν Ἅγιο, δηλώνοντας τὴν ἐπιθυμία του νὰ διδαχθοῦν τὴν πίστη στὸν Χριστὸ αὐτὸς καὶ ὁ λαός του. 

Η αγάπη όλα τα μπορεί!

Κάτι που δεν πουλιέται…

Κάποτε ο διάβολος το έριξε στο εμπόριο. Άνοιξε ένα μεγάλο κατάστημα, ένα σούπερ – μάρκετ, όπως θα λέγαμε σήμερα. Και κάθε μέρα διαφήμιζε και πουλούσε τα προϊόντα του.

Ανάμεσα στα εμπορεύματά του, υπήρχε και ένα εργαλείο με πολύ παράξενο και προκλητικό σχήμα. Επάνω στο εργαλείο αυτό ο διάβολος είχε βάλει μία πινακίδα που έλεγε: ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ.

Πολλοί από τους πελάτες του ενδιαφέρθηκαν να το αγοράσουν, το παράξενο αυτό εργαλείο. Αλλά ο διάβολος έμεινε άκαμπτος και ανυποχώρητος. Μην κάνετε κουβέντα! έλεγε. Ότι άλλο θέλετε, μπορώ να το πουλήσω. Αυτό όχι! Αυτό είναι το πιο χρήσιμο, από όσα έχω. Και είναι πραγματικά παράξενο. Με αυτό κατορθώνω, εκείνα που δεν θα μπορούσα να κατορθώσω με κανένα άλλο τρόπο. Μην κάνετε λοιπόν συζήτηση. Γιατί πουλώντας το εργαλείο αυτό, εγώ το έκλεισα το μαγαζί μου!…

Χρειάζεται στους νέους η εξομολόγηση;

Ένα μυστήριο, την αξία του οποίου πολλοί δεν κατανοούν, είναι αυτό της μετανοίας και εξομολογήσεως.

Πολλοί το συγχέουν με την κοσμική ψυχοθεραπεία. Ακόμη κι αν αισθάνονται ότι ο ιερέας δεν είναι ψυχολόγος, εντούτοις, οι περισσότεροι που μετέχουν στο μυστήριο τον θεωρούν υποψήφιο ακροατή των προβλημάτων και των παθημάτων τους, και όχι ως τον πνευματικό πατέρα, ο οποίος ακούει την εξαγόρευση των αμαρτιών, βοηθά στην πνευματική αναγέννηση του εξομολογουμένου και την ίδια στιγμή προσπαθεί να τον βοηθήσει να σηκώσει τους σταυρούς του εντός του σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας.

Έτσι και οι νέοι. Όσοι εξομολογούνται, συνήθως έχουν επίγνωση της ανάγκης για κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη εφόσον έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλον που έχει επαφή με την Εκκλησία. Πολλοί νέοι επισκέπτονται τον πνευματικό όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα, ιδιαιτέρως στις σχέσεις τους ή στην οικογένειά τους, και αναζητούν μία συμβουλή.

Άλλοι αναζητούν απαντήσεις σε αγωνίες που ανακύπτουν μέσα από διάφορες δοκιμασίες, όπως η αρρώστια ή ο θάνατος. Άλλοι προσελκύονται από το πρόσωπο του πνευματικού, ιδίως όταν αυτός μπορεί να επικοινωνήσει μαζί τους. Άλλοι πάλι επηρεάζονται από κάποιους φίλους τους, όταν συμβεί να συμμετέχουν στην ενοριακή ζωή.

Είναι κρίσιμη η εξέταση αυτών των λόγων, διότι το κυριότερο ερώτημα που ανακύπτει είναι κατά πόσον ο Θεός μιλά στις καρδιές των νέων που προσέρχονται στο μυστήριο. Η απάντηση φαντάζει αυτονόητα καταφατική. Δεν είναι όμως πάντοτε έτσι.