Ζωντανή Αναμετάδοση Ιερών Ακολουθιών
Σάββατο, 12 Ιουνίου 2021
Αντίδωρο ευγνωμοσύνης σε μια Ιεραποστολική καρδιά.
του Αρχιμ. Κοσμά Θασίτη, Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Κατάγκας
Καθώς διανύουμε δύσκολες ημέρες στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και ο κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται (Ά Ιωάν. 5,19), αλλά και η Ορθόδοξη Εκκλησία βάλλεται από διαφόρους χώρους, προβάλλονται φωτεινά παραδείγματα, για να μας οδηγούν στο συνεχή πνευματικό μας αγώνα, αλλά και για να δοξάζεται το όνομα του Τριαδικού Θεού.
Ένα τέτοιο φωτεινό παράδειγμα είναι ο Πανοσιολ. Καθηγούμενος, Αρχιμ. π. Βαρνάβας Γρηγοριάτης.
Είναι δύσκολο να περιγράψουμε με τα φτωχά μας λόγια την πορεία ενός καταξιωμένου Ιερομονάχου, ο οποίος ανδρώθηκε στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους.
Η πορεία αυτής της Ιεράς Μονής, στο διάβα των αιώνων, και η ιστορία της έχει να μας αναδείξει μεγάλα πνευματικά αναστήματα που ασκήθηκαν και έσωσαν χιλιάδες ψυχές, οι οποίες προσπαθούσαν να βρουν πνευματικό σωσίβιο σωτηρίας.
Έτσι, ο π. Βαρνάβας, καθώς διανύει μία πορεία σαραντατριών ετών στο χώρο του Μοναχισμού και της Ιερωσύνης, έχει δοκιμαστεί, θα λέγαμε, ποικιλοτρόπως ως χρυσός εν χωνευτηρίω στην παλαίστρα της πνευματικής και μοναχικής ζωής.
Ο φτωχός λόγος μας είναι ένα αντίδωρο ευγνωμοσύνης απέναντι σ’ αυτόν τον σεβαστό και λίαν αγαπητό αδελφό και συλλειτουργό, τον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής των Αγίων Αποστόλων Tshabula στο Κολουέζι, π. Βαρνάβα, ο οποίος άγει τα ονομαστήριά του.
Ο π. Βαρνάβας, μία εξέχουσα προσωπικότητα στον Αγιορείτικο Μοναχισμό, συνεχίζει την Ιεραποστολική του πορεία στον αμπελώνα του Κυρίου.
Διακόνησε, επί τριάντα οκτώ συναπτά έτη, στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους.
Με πλήρη αυταπάρνηση, με πνεύμα θυσίας, με πνεύμα αγάπης.
Προσευχόμενος, κάνοντας υπακοή στον μακαριστό Καθηγούμενο, Αρχιμ. π. Γεώργιο Καψάνη.
Προετοίμασε έτσι τον εαυτό του ψυχικά για το μεγάλο Ιεραποστολικό έργο που τον περίμενε.
Ένας γλυκύς άνθρωπος, με το χάρισμα της διακρίσεως, παρηγορούσε πάρα πολλούς προσκυνητές του Αγίου Όρους, οι οποίοι ακουμπούσαν το βάρος των αμαρτιών τους στο πετραχήλι του και έβρισκαν ανάπαυση και ειρήνη στις ψυχές τους.
Τα τελευταία συγκλονιστικά λόγια που είπε ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός.
Τα τελευταία συγκλονιστικά λόγια που είπε ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός.
«Παιδιά μου πολύ σας παρακαλώ!
Ντυθείτε με την πανοπλία που δίνει ο Θεός για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πονηρός είναι.
Δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με πονηρά πνεύματα.
Προσέξτε.
Τον διάβολο δεν τον συμφέρει να δεχτεί κανείς την ύπαρξή του, να σκέφτεται, και να αισθάνεται, ότι είναι κοντά στον άνθρωπο.
Ένας κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από έναν ορατό εχθρό…
Σχόλια στο Ευαγγέλιο της Κυριακής (των Αγίων Πατέρων)
Πίστεως απαυγάσματα
«Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου»
Για αιώνες ολόκληρους οι άνθρωποι τελούσαν υπό πλήρη άγνοια για την ύπαρξη του αληθινού Θεού. Στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν εσωτερικές αναζητήσεις, στρέφονταν στη λατρεία των ειδώλων, η οποία χαρακτηριζόταν σαφώς από την ματαιότητα. Κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να προσεγγίσει τον αληθινό Θεό. Όπως άλλωστε μάς πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Θεόν ουδείς εώρακεν πώποτε». Έτσι, ο αληθινός Θεός γίνεται άνθρωπος για να δώσει τη δυνατότητα της Θεογνωσίας.
Ο σαρκωμένος Υιός και Λόγος του Θεού, στην αρχιερατική Του προσευχή, που έγινε όπως είναι γνωστό λίγο πριν από το Πάθος, αναφέρθηκε και στο έργο Του για την αποκάλυψη του Θεού στους ανθρώπους. Είπε χαρακτηριστικά: «Πάτερ, εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις». Εδώ φαίνεται πως στο πρόσωπο του Χριστού αποκαλύπτεται ο Θεός και δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να τον πλησιάσει και να ενωθεί μαζί Του.
Οι Απόστολοι
Ο Κύριος, κατά την επί γης παρουσία Του, όταν κήρυττε και θαυματουργούσε, είχε πάντοτε μαζί Του τους μαθητές και αποστόλους Του. Όταν κλήθηκαν από τον Ιησού, «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν Αυτώ», σύμφωνα με την θεόπνευστη περιγραφή6υ. Τους δόθηκε έτσι ευκαιρία να μυηθούν στο βάθος της διδασκαλίας και του έργου Του. Σε μερικές μάλιστα περιπτώσεις, όπως φανερώνει η γραφίδα των Ευαγγελιστών, έγιναν δέκτες μεγάλων αποκαλύψεων.
Η εορτή του Αγίου Λουκά στη Συμφερούπολη της Κριμαίας.
Με μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, στην πόλη του, την Συμφερούπολη.
Στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος της ομώνυμης Μονής της Συμφερούπολης, τελέστηκε την παραμονή οι ακολουθίες του Εσπερινού, του Όρθρου και των Χαιρετισμών.
Την κυριώνυμο ημέρα τελέσθηκε η πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας κ. Λαζάρου, συμπαραστατούμενος από τον Επίσκοπο Γιάλτας κ. Νέστορα και τον Επίσκοπο Μπαχτσισαράϊ κ. Καλλίνικο.
Λόγω της πανδημίας, και τη φετινή χρονιά, δεν επετράπει στους πιστούς την ώρα των ακολουθιών να βρίσκονται εντός του Ναού και δεν πραγματοποιήθηκε λιτανεία των ιερών λειψάνων του Αγίου.
Το κεντρί του θανάτου…
Κάποια μέρα γινότανε λόγος σε ένα σπίτι για τον θάνατο. Οι περισσότεροι ενοχλήθηκαν.
Μια κυρία όμως φαινόταν εντελώς ήρεμη και γαλήνια. «Εσύ γιατί δεν φοβάσαι;» την ρώτησαν. Και εκείνη διηγήθηκε την εξής ιστορία.
«Όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι είχαμε πάει με την μητέρα μου σε ένα χωράφι. Εκεί χοροπηδώντας και παίζοντας ενόχλησα κάτι μέλισσες και μια επιτέθηκε να με τσιμπήσει. Εγώ τότε έβαλα τις φωνές και έτρεξα στη μητέρα μου.:
-«Σώσε με», της είπα. «Με έφαγε!»
– «Έννοια σου, παιδάκι μου στάσου εσύ ακίνητη». Κούνησε η μητέρα μου το χέρι της μπροστά από την μέλισσα και η μέλισσα ερεθισμένη πήγε και τσίμπησε το χέρι της μητέρας. Και είδα πάνω στο χέρι της μητέρας μου βγαλμένο το κεντρί της μέλισσας, που ήταν για μένα. Εγώ είχα ερεθίσει το μελίσσι. Εμένα έπρεπε να τσιμπίσει. Αλλά η μητέρα μου το προκάλεσε και πήγε και τσίμπησε το χέρι της. Και τότε εκείνη μου είπε:
-Ναι παιδάκι μου. Εσύ έκανες το κακό. Για σένα ήταν το δηλητήριο. Αλλά εγώ επειδή είσαι παιδί μου και σε αγαπάω, προτίμησα να τσιμπίσει εμένα και να νιώσω εγώ τον πόνο από το κεντρί του.
Έτσι κι εσύ να θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι με τα έργα μας ερεθίζουμε το κεντρί του θανάτου και του Άδου (που λέει ο απόστολος).
Από την διδασκαλία του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας.
Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας.
Συχνά ρωτούν οι άνθρωποι γιατί, για ποιο λόγο, Κύριος ο Θεός τους στέλνει θλίψεις και πολλές φορές και πολύ σοβαρές δοκιμασίες; Είναι πολύ σημαντικό για τον κάθε χριστιανό να καταλάβει ότι οι θλίψεις μάς αποστέλλονται κατά το θέλημα του Θεού, το πάντοτε αγαθό και σωτήριο.
Τις περισσότερες φορές μάλιστα στέλνονται όχι σαν τιμωρίες, για τις αμαρτίες μας, αλλά για να επαναπροσδιορίσουμε τους δρόμους μας και τις καρδιές μας ή σαν απάντηση στα αιτήματα που απευθύνουμε στο Θεό.
Οι άνθρωποι πολλές φορές περιμένουν από το Θεό να πραγματοποιήσει αυτά που ζητούν στις προσευχές τους με ένα τρόπο που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι ο καλύτερος.
Ο Θεός, όμως, συχνά άπαντα στις δεήσεις τους με έναν εντελώς
διαφορετικό τρόπο και όχι μ' αυτόν που θα ήθελαν ή θα φαντάζονταν.
Αν
ζητάνε, για παράδειγμα, να τους χαρίσει ο Θεός ταπείνωση, φαντάζονται
ότι σιγά-σιγά μέρα με τη μέρα η ταπείνωση υπό την ευεργετική επίδραση
του Θεού θα μεγαλώνει στις καρδιές τους.
Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος ὁ ἐν Ἱερουσαλήμ.
Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος ἐγεννήθηκε τὸν 4ο αἰώνα μ.Χ. στὴν Αἴγυτπο καὶ καταγόταν ἀπὸ ἀριστικρατικὴ οἰκογένεια. Ὁ βιογράφος του, Ὅσιος Παφνούτιος, ἀναφέρει ὡς πατρίδα τοῦ Ὀνουφρίου τὴν Περσία, πράγμα ὅμως ποὺ δὲν μνημονεύεται οὔτε στὰ Συναξάρια, οὔτε καὶ στὸν Κανόνα τῆς ἑορτῆς αὐτοῦ.
Ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος στὴν ἀρχὴ τῆς μοναχικῆς του πολιτείας εἰσέρχεται σὲ κοινόβιο μοναστήρι κοντὰ στὴν Ἑρμούπολη τῶν Θηβῶν. Τὸ κοινοβιακὸ σύστημα, ποὺ εἶναι αὐστηρότερο ἀπὸ τὸ Λαυρεωτικό, διαμορφώθηκε ὑπὸ τοῦ Ὁσίου Παχωμίου τοῦ Μεγάλου († 15 Μαΐου) τὸν 4ο αἰώνα στὴν Αἴγυπτο.
Τὸ πρῶτο κοινόβιο ἱδρύθηκε περὶ τὸ 320 μ.Χ. στὴνΤαβεννίσιδα κοντὰ στὴν ἀνατολικὴ ὄχθη τοῦ Νείλου ποταμοῦ. Στὸ κοινόβιο τῆς Ἑρμουπόλεως, ὀνομαζόμενο Σμαούν, ὁ Ὀνούφριος ἐδιδάχθηκε τὰ τοῦ μοναχικοῦ βίου. Ἐκεῖ ἄκουσε γιὰ τὴν ἥσυχη καὶ ἐρημικὴ ζωὴ δύο μεγάλων μορφῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸν ἀσκητικὸ καὶ ἐρημικὸ βίο τοῦ Προφήτου Ἠλιοὺ τοῦ Θεσβίτου, ὁ ὁποῖος ἦταν «ἐνδεδυμένος μηλωτὴν (=δέρμα προβάτου) καὶ ζώνην δερμάτινην περιζωσμένος τὴν ὀσφὺν αὐτοῦ» καὶ τὸ μιμητὴ αὐτοῦ Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο καὶ προετοιμαστὴ τῆς παρουσίας Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος, ὅπως καὶ ὁ Ἠλιού, φέροντας ἀσκητικὸ ἔνδυμα καὶ ἀκολουθώντας τὸν ἐρημικὸ βίο ἐκήρυξε στὸ λαὸ τὸ βάπτισμα τῆς μετανοίας.
Μετὰ τὰ ὅσα ἄκουσε στὸ κοινόβιο τῆς Ἑρμουπόλεως, ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος ἐνθουσιάσθηκε γιὰ τὸν ἐρημικὸ βίο καὶ τὸν ἀναχωρητισμὸ καὶ ἔφυγε γιὰ τὴν ἔρημο.
Ὅταν ὁ Ὅσιος Ὀνούφριος ἔφυγε στὴν ἔρημο, ὕστερα ἀπὸ μία ἑβδομάδα ὁδοιπορία, ποὺ εἶχε πολλὴ πείνα καὶ κόπο, εἶδε ξαφνικὰ ἕνα σπήλαιο, ἀπ’ ὅπου βγῆκε ἕνας γέροντας μοναχὸς καὶ τὸν ὑποδέχθηκε, φωνάζοντάς τον μὲ τὸ ὄνομά του. Ὁ ἀσκητὴς ἐκεῖνος διηγήθηκε στὸν Ὅσιο Ὀνούφριο τὸ βίο του καὶ τὶς δυσκολίες τῆς ἐρήμου.
Ὅταν πιὰ ἐπέρασαν τριάντα ἡμέρες, μὲ προσευχὲς καὶ θεῖες διηγήσεις, δίχως νὰ νιώσουν πείνα ἢ δίψα, ὁ ἀσκητὴς εἶπε στὸν Ὅσιο νὰ πάρουν τὸν δρόμο «ἐπὶ τὴν ἐνδοτέραν ἔρημον». Μάλιστα, ἔτρεχε ὁ ἴδιος, παρὰ τὴν προχωρημένη ἡλικία του. Ὕστερα ἀπὸ τέσσερις ἡμέρες εὑρῆκαν ἕνα μικρὸ σπήλαιο, ὅπου εἶπαν νὰ καθήσουν, γιὰ νὰ ξεκουρασθοῦν. Ἐκείνη τὴ στιγμή, ἕνας φοίνικας ἐφύτρωσε καὶ ἐψήλωσε καὶ τοὺς ἔδωσε μεγάλη χαρά. Τότε ὁ γέροντας εἶπε στὸν Ὀνούφριο ὅτι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ εὐδόκησε, ὥστε σὲ αὐτὸ τὸ σπήλαιο νὰ δώσει τοὺς ἀσκητικούς του ἀγῶνες.
Ἐδῶ ἐνέκρωσε «τὰ ἐπὶ τῆς γῆς μέλη» καὶ ὑπέμεινε «τὸν παγετὸν τῆς νυκτὸς καὶ τῆς ἡμέρας τὸν καύσωνα». Ἔτσι ἐπέτυχε τὴν οὐράνια ζωή, βλέποντας, ὅπως τονίζει ὁ ὑμνογράφος αὐτοῦ, «τὸ ἀμήχανον κάλλος τοῦ Κτίστου» του. Ἔφθασε τὸ πράγματι «ἐφετόν» διὰ τῆς ἀπαρνήσεως κάθε κοσμικῆς συγχύσεως καὶ κατόρθωσε τὴν ποθούμενη «ὑπερκόσμιον ἀκρότητα». Ἔζησε στὴν ἔρημο περίπου ἑβδομήντα ἔτη καὶ εἶχε ὡς τροφὴ τὴν ἐγκράτεια καὶ ὡς πλοῦτο τὴν πτωχεία καὶ τὴν ἀκτημοσύνη.
Ἔφθασε δὲ σὲ τέτοιο βαθμὸ ἀσκήσεως στοὺς πειρασμούς, ὤστε τὴν ἡδυπάθεια, τὴ σκληραγωγία καὶ τοὺς πόνους τῆς ἐγκράτειας νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζει μὲ καρτερία καὶ χαρὰ ἀνεκλάλητη.
Καλή σας μέρα!
Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί,
για να ταξιδεύουν τη ματιά.
Για ν` ανακαλύπτουν ορίζοντες.
Παρασκευή, 11 Ιουνίου 2021
Πειραιώς: ''Ποιος πρέπει αληθινά να εντρέπεται αγαπητέ κ. Νικόλαε Πρίντεζη;''
Στήν ἱστοσελίδα τῆς Καθολικῆς «Ἀρχιεπισκοπῆς» Νάξου, Τήνου, Ἄνδρου καί Μυκόνου ὁ πρώην «Ἀρχιεπίσκοπος» κ. Νικόλαος Πρίντεζης, ὅπως ὑπογράφεται, μέ ἐπίτιτλο «Δηλώσεις ἀγάπης καί δηλώσεις μίσους» σχολιάζει τό ἡμέτερον Ἀνακοινωθέν τῆς 31/5/2021 «Ἔλεγχος σοβαροῦ Ἐπισκοπικοῦ ἀτοπήματος» ἀναφερόμενο σέ ἀπαραδέκτους δηλώσεις στό Vaticanews τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἰταλίας κ. Πολυκάρπου καί ἀπομονώνοντας 3 σειρές ἀπό 10σέλιδο Ἀνακοινωθέν μας, τίς χαρακτηρίζει ὡς δηλώσεις μίσους καί τίς «ἐπισφραγίζει» μέ κεφαλαῖα γράμματα ΝΤΡΟΠΗ! ὑπογράφοντας +Ν. Προηγουμένως βέβαια στίς ὀρθοδόξως ἀπαράδεκτες δηλώσεις τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ἰταλίας κ. Πολυκάρπου διά τήν συνάντησί του μέ τόν καταληψία τοῦ Πρεσβυγενοῦς Πατριαρχείου τῆς Πρεσβυτέρας Ρώμης κ. Φραγκῖσκον Μπεργκόλιο, πού παραθέτει, στίς ὁποῖες ὁ Σεβ. Ἰταλίας χαρακτηρίζει τήν συνάντησι μέ τόν κ. Φραγκῖσκο ὡς συνάντησι «ἑνός υἱοῦ μέ τόν ἀγαπημένο του πατέρα», ἑνός «Ἐπισκόπου μέ τόν Προκαθήμενο καί Πατριάρχη του» ἐκφράζει τήν ἀπόλυτη εὐαρέσκειά του χαρακτηρίζοντας τά πρόδηλα ψεύδη τοῦ Σεβ. Ἰταλίας κ. Πολυκάρπου καί τίς ἀνεπέρειστες καί ἐξωπραγματικές δηλώσεις του, ὡς δῆθεν δηλώσεις ἀγάπης τίς ὁποῖες «καταστέφει» μέ τό ἐπίρρημα ΕΥΓΕ!, ὑπογράφοντας +Ν.
Τό βασικό στοιχεῖο τῆς εἰς Χριστόν πίστεως εἶναι ἡ ΑΛΗΘΕΙΑ γιατί ἡ ἀλήθεια δέν εἶναι ἰδεολόγημα ἤ ὑποκειμενική προσέγγισις τῶν πραγμάτων ἀλλά Ἐνυπόστατος πραγματικότητης, ὁ ἐνσαρκωθείς Θεός Λόγος, ὁ Ὁποῖος διά τόν ἑαυτόν Του διεκήρυξε «ἐγώ εἰμί ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια, καί ἡ ζωή» (Ἰω. 14,6) καί ἑπομένως οἱ ἀνωτέρω ἀμετροεπεῖς δηλώσεις τοῦ Σεβ. Ἰταλίας κ. Πολυκάρπου γνωρίζει πολύ καλῶς ὁ Ἐκλαμπρότατος κ. Νικόλαος Πρίντεζης ὅτι δέν ἔχονται ἀληθείας διότι ἐάν ὁ κ. Φραγκῖσκος Μπεργκόλιο ἦτο πράγματι «Προκαθήμενος καί Πατριάρχης» τοῦ Σεβ. κ. Πολυκάρπου τό γεγονός θά ἀπεδεικνύετο μέ τήν διακοινωνίαν, ἀλλά διακοινωνία δέν τολμᾶ ὁ Σεβ. Ἰταλίας κ. Πολύκαρπος νά διαπράξη, διότι γνωρίζει καλῶς ὅτι τήν ἰδία στιγμή ἀπό Μητροπολίτης Ἰταλίας, δίχα καθαιρέσεως καί δίχα ἀναθεματισμοῦ θά ἐκπέσει οὐσιαστικά καί μετά ταῦτα καί τυπικά, ὄχι μόνον τῆς Ἀρχιερωσύνης ἀλλά καί αὐτῆς τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς του ταυτότητος.
"Απάντηση σε έναν άθεο''.
Κάποτε ο υπεύθυνος των θρησκευτικών υποθέσεων της Κριμαίας, είπε στον άγιο μέσα σε ένα συνέδριο: ''Πώς εσείς ο τόσο μεγάλος χειρουργός πιστεύετε σ' αυτόν τον οποίο κανείς ποτέ δεν είδε (δηλ. το Θεό);
Ο άγιος απάντησε: Εσείς πιστεύετε οτι υπάρχει αγάπη;
Υπεύθυνος: Ναί.
'Αγιος; Πιστεύετε οτι υπάρχει νούς;
Ένας ηρωικός Ποιμενάρχης, στα χρόνια του άθεου Κομμουνισμού.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χασόγιας, πτυχιούχος Θεολογικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α.
Ο άγιος Λουκάς ο ιατρός, ή ο Βαλεντίν Βόινο – Γιασένέτσκι όπως ήταν το κοσμικό του όνομα, (1877-1961), υπήρξε ένας ηρωικός Ποιμένας και νεομάρτυρας επί Κομμουνισμού.
Ο θαυματουργός άγιος της Εκκλησίας, είναι ένας από τους χιλιάδες χριστιανούς που βασανίσθηκαν στα κομμουνιστικά κάτεργα και μαρτύρησαν για την πίστη τους και οι οποίοι σήμερα λαμπρύνουν το νοητό στερέωμα της Εκκλησίας ως αστέρες υπέρλαμπροι της Χάριτος του Κυρίου.
Εξαιρετικός χειρούργος, ιδιοφυής επιστήμονας και πανεπιστημιακός καθηγητής ο ίδιος, αναδείχθηκε σε μάρτυρα της πίστεως όταν οι Διωγμοί εναντίον της Εκκλησίας και οι ανάγκες στήριξης των πιστών το επέβαλαν.
Ήταν Ιεράρχης με βαθύ αίσθημα ποιμαντικής ευθύνης, δέχθηκε αγόγγυστα συκοφαντίες, ταλαιπωρίες, απίστευτες περιπέτειες και πολυετείς εξορίες, φυλακίσεις, εξαντλητικές ανακρίσεις και βασανιστήρια συνεχόμενα για ημέρες ολόκληρες, χωρίς να προδώσει την πίστη του και το ποίμνιο του κι ελπίζοντας μόνο στον Θεό, τον οποίον αγάπησε με όλη τη δύναμη της ψυχής του.
«Αγάπησα το μαρτύριο, το οποίο τόσο παράξενα καθαρίζει την ψυχή», συνήθιζε να λέει ο ίδιος.
Βλέποντας τώρα τον οσιακό βίο του και τα μαρτύρια που υπέστη από τους Κομμουνιστές, χωρίς ποτέ να λυγίσει ή να διαμαρτυρηθεί, δεν μπορούμε παρά να θαυμάσουμε την ευγένεια της ψυχής αυτού του νεοφανέντος αγίου.
Ο άγιος Λουκάς υπήρξε γόνος πριγκηπικής οικογενείας. Γεννήθηκε την 14η /27η Απριλίου 1877 στην πόλη Κέρτς της Κριμαίας[1].
Από τα νεανικά του χρόνια ανέδειξε το ιδιαίτερο ταλέντο που είχε στη ζωγραφική εξ ου και γράφτηκε ως φοιτητής στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Πολύ γρήγορα όμως εγκατέλειψε μια περίφημη καριέρα στη ζωγραφική αφού ένοιωσε ότι στη ζωή του επιθυμούσε να κάνει κάτι που να απαλύνει τον ανθρώπινο πόνο.
Έτσι σπούδασε Ιατρική και δεν άργησε να αναδειχθεί σε ικανότατο χειρούργο που απέκτησε πολύ γρήγορα μεγάλη φήμη. Ο νεαρός Βαλεντίν διακρίνονταν για το ήθος του, την επιμέλεια στη μελέτη και τις ικανότητές του[2].
Οι καθηγητές και οι συμφοιτητές του προέβλεπαν ότι θα είχε μεγάλη εξέλιξη στον κλάδο της Ιατρικής, εξέταζε και θεράπευε τους πτωχούς ασθενείς δωρεάν.
Αργότερα, θα εξομολογείτο ο ίδιος στα απομνημονεύματα του με τίτλο «Αγάπησα το μαρτύριο»: «Είχα ενοχληθεί σφόδρα από το γεγονός ότι δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως εγώ σπούδασα Ιατρική με μοναδικό σκοπό να βοηθώ και να θεραπεύω σε όλη μου τη ζωή τους πτωχούς ανθρώπους.»
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)