Εκοιμήθη ο Ομότιμος Καθηγητής Ευάγγελος Θεοδώρου.

Πλήρης ημερών εκοιμήθη σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών και πρ. Πρύτανης Ευάγγελος Θεοδώρου.

Ο μακαριστός Καθηγητής γεννήθηκε το 1921 στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας.

Ολοκλήρωσε την βασική του εκπαίδευση στον Πειραιά, και το 1938 εισήχθη πρώτος στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αποφοίτησε με άριστα το 1943, και στη συνέχεια εργάστηκε ως βοηθός στην Πάντειο Ανώτατη Σχολή Πολιτικών Επιστημών.

Από το 1949, άρχισε να αρθρογραφεί στο περιοδικό Εκκλησία της Εκκλησίας της Ελλάδος, ενώ το ακαδημαϊκό έτος 1951-1952 δίδαξε στην «Προπαρασκευαστική Σχολή Διακονισσών» της Αποστολικής Διακονίας.

Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Μάρμπουργκ της Γερμανίας την περίοδο 1952-1953 σπουδάζοντας θεολογία, φιλοσοφία, ψυχολογία, παιδαγωγική και κοινωνιολογία.

Επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1954 αναγορεύτηκε διδάκτορας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ από το 1959 εξελέγη υφηγητής στην έδρα της Πρακτικής Θεολογίας, διδάσκοντας για δύο χρόνια Κατηχητική, Λειτουργική και Εκκλησιαστική Ρητορική.

ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2018. Ομιλία Σεβασμιωτάτου Σισανίου κ. Παύλου για τον Άγιο Ιάκωβο τον Τσαλίκη.

Ομιλία για τον νέο Άγιο Ιάκωβο (Τσαλίκη) τον εν Ευβοία,  πραγματοποιήθηκε σήμερα, Τρίτη 16 Οκτωβρίου, στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πειραιώς, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2018.

Προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλος, ο οποίος αναφέρθηκε στο πρόσωπο, την ζωή, τα χαρίσματα του Αγίου και γενικότερα για το πως τον έζησε καθώς ήταν μάρτυς πολλών γεγονότων και συζητήσεων με τον Άγιο.

Τον Άγιο που όταν ήταν στην ζωή χιλιάδες πρόσωπα ωφέλησε με το πετραχήλι του, τις πνευματικές του συμβουλές αλλά και με τα θαύματα τα οποία επιτελούσε με την καθαρότητα της προσευχής του.

Ταυτόχρονα υπογράμμισε σε όλους ότι ο δρόμος της αγιότητας είναι ο μόνος δρόμος για τον χριστιανό. Ο Άγιος Ιάκωβος τα κατάφερε γιατί όχι και εμείς;

Πρέπει να αναλάβεις τον Σταυρό σου και να ακολουθήσεις τον Χριστό.

Ο Στάρετς Ζαχαρίας διηγήθηκε ένα περιστατικό, συγκινητικό για το βαθύ περιεχόμενό του, που συνέβη σε κάποιον νέο, τελείως άπειρο από ψεύδος και πονηριά και που διακρινόταν από την παιδική του ηλικία για την αγάπη του προς την αλήθεια.

Εδώ φαίνεται η ψυχή ενός καθαρού και τίμιου, αλλά αγράμματου ανθρώπου με πίστη μικρού παιδιού, ακλόνητη και απλή, που είχε καρδιά και θέληση καθαρή και που αγωνιζόταν για τον Θεό, μια ψυχή που τον έκανε πράγματι λίγο μόνο παρακάτω από τους αγγέλους. Όντως είχε γίνει σοφός, ικανός να βλέπει και τα ουράνια και τα επίγεια.

Το γεγονός αυτό έλαβε χώρα στην Ρωσία, στα απόμερα βάθη της χώρας, σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μιλίων από το πιο κοντινό χωριό. Εκεί ζούσε ένας χωριάτης, ορφανός, τελείως αγράμματος, εργατικός όμως. Πάντοτε εργαζόταν και δεν πέρασε ούτε στιγμή με οκνηρία. Η ψυχή του ήταν καθαρή σαν κρύσταλλο. 

Σε κάθε υπόθεση πάντοτε υπήκουε στην συνείδησή του. Η συνείδησή του ήταν ευθεία, όχι όμως ασθενής, μα πραγματικά ευθεία, ευαίσθητη και αυστηρή. Με τον απλό τρόπο του δεν την κατεπάτησε ποτέ με την παρακοή και έτσι πάντοτε άκουγε την φωνή της. Εάν ένας άνθρωπος παρακούει την συνείδησή του μια φορά, δυο φορές ή και περισσότερο, τότε δεν την ακούει πια.

Ο απλοϊκός αυτός άνθρωπος τηρούσε τις νηστείες και τρεφόταν με το ελάχιστο. Ήταν πάντοτε χαρούμενος και γεμάτο ενθουσιασμό για τη ζωή. Δεν κατέκρινε κανένα ποτέ, θεωρώντας τον εαυτό του χειρότερο και κατώτερο από κάθε άλλον. Μια ημέρα, άκουσε από ένα προσκυνητή πως για να σωθεί κανείς πρέπει να αναλάβει τον σταυρό του και να ακολουθήσει τον Χριστό. Ο απλοϊκός μας άνθρωπος δεν είχε πάει ποτέ σαν μεγάλος στην εκκλησία, αφού ήταν πολύ μακριά από το χωριουδάκι που ζούσε. Είχε βαπτισθεί σαν μωρό, μα δεν το θυμόταν καθόλου.

«Πρέπει να αναλάβεις τον σταυρό σου και να ακολουθήσεις τον Χριστό». Αυτά τα λόγια ο απλοϊκός μας άνθρωπος τα εννοούσε στην κυριολεξία.

Παρήγγειλε ένα τεράστιο ξύλινο σταυρό και αποφάσισε να τον πάρει και να ακολουθήσει τον Χριστό. Η καθαρή ψυχή του ποθούσε τον Θεό, η καρδιά του διψούσε την σωτηρία, αλλά πώς να Τον ακολουθεί; Και πού; Σε ποιό δρόμο; Πού ήταν ο Χριστός; Να ο σταυρός, αλλά πού να τον πάει;

Ο απλοϊκός άνθρωπος άφησε όλα τα λίγα υπάρχοντά του και τη δουλειά του, σήκωσε τον σταυρό του πάνω στους ώμους του και ξεκίνησε. Βάδιζε, όπως λέει η παροιμία, ακολουθώντας τη μύτη του. Βάδιζε, βάδιζε για πάρα πολλή ώρα και επιτέλους, μέσα σ’ ένα πυκνό δάσος, συνάντησε ένα ανδρικό μοναστήρι. Χτύπησε την πόρτα.

Μία εκδήλωση καμωμένη από χώμα και όνειρα.

Την Κυριακή  14 Οκτωβρίου στην Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής, πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη ιεραποστολική γιορτή. 

Κι αυτό γιατί με χαρά και ευγνωμοσύνη στο Θεό παρακολουθήσαμε την διακονία της Ιεράς Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής το φετινό καλοκαίρι στην Αφρικανική χώρα της Ουγκάντας.

Η εκδήλωσή μας που είχε τον τίτλο «Ιεραποστολή: Από χώμα και όνειρα -Παρουσίαση της 7ης αποστολής μας στην Ουγκάντα» μίλησε ακριβώς για αυτό το πράγμα. Για ένα συνεχιζόμενο θαύμα που επιτελείται εδώ και επτά χρόνια με κέντρο το χωριό Λουγκουζί  και στο Ρουμπάρρε στις ψυχές εκατοντάδων ανθρώπων. Μίλησε  για τις στιγμές που έζησαν και φέτος και οι δύο ομάδες της αποστολής μας.

Μίλησαν με ιδιαίτερα ζεστό και ανθρώπινο τρόπο οι πατέρες των ιεραποστολικών κλιμακίων π. Γεώργιος Νυόμπι και π. Άριστοτέλης Ασήμουε.

Ταξιδέψαμε με εικόνα και ήχο, με λόγο και πρόσωπα στην οικεία ομορφιά της χώρας.

Οι εθελοντές μέσα από προσωπικές μαρτυρίες μας γνώρισαν την έβδομη αποστολή  και μας έκαναν μετόχους αυτής της μεγάλης χαράς.

Ευχαριστούμε τον Άγιο Θεό που μας επιτρέπει να διακονούμε  και να βρισκόμαστε  εκεί αλλά και όλους εσάς που βοηθάτε  με κάθε τρόπο, κυρίως με την ψυχή και την προσευχή σας την υπόθεση της Ιεραποστολής. Ο Θεός βλέποντας για τις θυσίες και τους κόπους σας να ευλογεί εσάς και τις οικογένειές σας.

Η εκλογή του Μητροπολίτου Δημητριάδος Ιγνάτιου, 9 Οκτωβρίου 1998…

Την Παρασκευή 9 Οκτωβρίου του 1998, αρχίζει μια νέα, καινούργια σελίδα στην ζωή και την διακονία του μέχρι τότε Πρωτοσυγγέλου της Μητροπόλεως Πειραιώς π. Ιγνάτιου. 

Την ημέρα εκείνη, η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, προέβη στην πλήρωση του κενού μητροπολιτικού θρόνου της Μητροπόλεως Δημητριάδος. 

Κατά την ψηφοφορία για την εκλογή του τριπρόσωπου, σύμφωνα με τις διατάξεις εκλογής των Μητροπολιτών, ο Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Γεωργακόπουλος συγκέντρωσε 65 ψήφους, ο Επίσκοπος Ευρίπου Βασίλειος 27 ψήφους και ο Αρχιμανδρίτης Χριστόφορος Κολοκυθάς 13 ψήφους. 

Στην συνέχεια για την ανάδειξη του Μητροπολίτη Δημητριάδος η Σεπτή Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος εξέλεξε ως Μητροπολίτη τον Αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο Γεωργακόπουλο Πρωτοσύγγελο της Μητροπόλεως Πειραιώς με 65 ψήφους επί συνόλου 75 ψηφισάντων.

 

 

Ακολούθως ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος προσφωνώντας τον νέο Μητροπολίτη του απεύθυνε τα παρακάτω λόγια με συγκίνηση. « Θεοφιλέστατε, εψηφισμένε Μητροπολίτα της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιε, με δικαιολογημένην συγκίνησιν σας υποδέχομαι, για να σας μεταφέρω το ευχάριστον άγγελμα ότι η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας με πολύ μάλιστα ηυξημένην πλειοψηφίαν σας εξέλεξε και σας κατέστησε Μητροπολίτην της Αγιωτάτου Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού.

Φθινοπωρινές εικόνες.

”Πας στο κατηχητικό;” Όχι, γυρίζω!

Έρχομαι από την χώρα του κατηχητικού. Από τον πλανήτη πες καλύτερα. Τόσο μακριά μοιάζει αυτό το μέρος και τόσο άγνωστη είναι η διάλεκτος που μιλάνε εκεί που ούτε τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, ούτε τα ιδιαίτερα με εξειδικευμένους καθηγητές μπορούν να σε προϊδεάσουν για όσα θα δει το μυαλό και η ψυχή σου στο κατηχητικό.

«Ποιοι πάνε στο κατηχητικό;» Δες καλύτερα ποιοι φεύγουν από αυτό. Είναι κάποιοι που άφησαν την καρδιά τους ανοιχτή να ακούσει και να μάθει και να ζήσει πράγματα που έχουν σχέση με τον Χριστό. Φεύγουν και επιστρέφουν ξανά. Τους ελκύει η χάρη του Θεού και ο τόπος που τον συναντάνε συχνά, η εκκλησία. 

Ξέρω, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου συγκεκριμένες καταστάσεις απωθούνε τους ανθρώπους. Αλλά, γυρίζω από το κατηχητικό εδώ και χρόνια και μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι την αυθεντικότητα και την ευλογία που νιώθουν όσοι ζουν πραγματικά το κατηχητικό δεν μπορούν να την βρουν αλλού.

«Μα είναι τα μικρά παιδιά σε θέση να επιλέξουν το κατηχητικό;» Μα, η κατήχηση δεν γίνεται μόνο σε μικρά παιδιά. Ο καθένας που διαβάζει κάτι σχετικό με το πνεύμα του Θεού και το αφήνει να βρει τόπο στην καρδιά του για να φυτρώσει και να βλαστήσει, αυτός εργάζεται πνευματικά, καλλιεργεί τον εαυτό του. Και αυτό είναι μια μορφή κατήχησης. Όπως και το να ρωτήσει κάποιον που γνωρίζει περισσότερα, ή να ψάξει να βρει έναν ιερέα για να ρωτήσει. Βέβαια, τα κατηχητικά απευθύνονται κυρίως στους μαθητές. 

Στην κατεχόμενη Κερύνεια κρατούν 2.000 Εικόνες «αιχμάλωτες».

του Αριστείδη Βικέτου

Η εικόνα και τα κειμήλια από τη μονή του Αποστόλου Ανδρέα, στην Καρπασία, που το 1991 είχαν μεταφερθεί στο κάστρο της Κερύνειας, δεν υπέπεσαν στην αντίληψη των μελών της Δικοινοτικής Τεχνικής Επιτροπής για την Πολιτιστική Κληρονομιά.

Η επίσκεψη της Επιτροπής στο δωμάτιο όπου βρίσκονται περίπου 2.000 εικόνες από ναούς και μονές στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, είχε τον χαρακτήρα «κατόπτευσης» του χώρου και δεν κράτησε πάνω από 25 λεπτά. Το δωμάτιο βρίσκεται στη δυτική πλευρά του κάστρου. Τα μέλη της Επιτροπής συνόδευαν ο διευθυντής του Τμήματος Αρχαιοτήτων της ούτω καλούμενης «ΤΔΒΚ» Φουάτ Αζιμλί, ο προκάτοχος του, Τουντζέρ Χουσεΐν Μπαγισκάν, και μία ακόμη αρχαιολόγος. Μέλος της Επιτροπής ανέφερε ότι ο Φουάτ Αζιμλί «ήταν πολύ καταδεχτικός και εξυπηρετικός».

Οι εικόνες και τμήματα από εικονοστάσια είναι τοποθετημένα σε ξύλινα ράφια. Όλα είναι καταγεγραμμένα σε δελτία, αλλά δεν αναφέρεται ο ναός προέλευσης τους.

Οι εικόνες στην πλειοψηφία τους είναι του 19ου και του 20ού αιώνα, ενώ υπάρχουν και κάποιες του 17ου και του 18ου αιώνα. Εκκλησιαστικά σκεύη δεν βρέθηκαν μέσα στο χώρο. Πιθανόν άλλες εικόνες να υπάρχουν σε άλλο δωμάτιο στο Κάστρο, στον Α΄ της Δικοινοτικής Τεχνικής Επιτροπής για την Πολιτιστική Κληρονομιά Αρχάγγελο της Κερύνειας, στα κελιά του Αποστόλου Βαρνάβα και του Αγίου Μάμα της Μόρφου, στον Άγιο Ιωάννη στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου, και ίσως και αλλού. 

Η γενική εικόνα που αποκόμισαν τα μέλη της Επιτροπής είναι ότι γενικά η κατάστασή τους είναι καλή. Ωστόσο, υπάρχει έλλειψη κλιματισμού. Ο επικεφαλής της ελληνοκυπριακής ομάδας στην Επιτροπή, Τάκης Χατζηδημητρίου, δήλωσε ότι η αξιολόγηση της επίσκεψης στο κάστρο της Κερύνειας θα γίνει στη συνεδρίαση την προσεχή Πέμπτη.

Μακριά από αυτούς που κατηγορούν και κατακρίνουν…

Αγίου Ισαάκ του Σύρου

Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να αγαπάει τα γέλια και να θέλει να γελοιοποιεί τους άλλους, να μην πιάνεις φιλία…
Γιατί θα σε κάνει να συνηθίσεις στην ψυχική ατονία.

Σε κείνο πού ή ζωή του είναι διεφθαρμένη, μη δείχνεις ιλαρό πρόσωπο φυλάξου όμως καλά μήπως τον μισήσεις. Και αν θελήσει να μετανοήσει, βοήθησε τον και φρόντισε τον, θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή σου, να σωθεί.Εάν όμως είσαι πνευματικά ασθενής, μην τολμήσεις να γίνεις γιατρός του.

Μπροστά σε άνθρωπο πού έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και έχει την αρρώστια να προσέχεις πολύ πώς θα μιλήσεις. Γιατί ενόσω μιλάς, αυτός εξηγεί μέσα του τα λόγια σου όπως αγαπά και από τα αγαθά σου λόγια παίρνει αφορμή και σκανδαλίζει τους άλλους. Και αλλάζει το νόημα των λόγων σου μέσα στο μυαλό του σύμφωνα με την πνευματική του αρρώστια.

Ο Άγιος Ιάκωβος ο Τσαλίκης, όπως τον έζησα! (Ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Σισανίου κ. Παύλου)

Ομιλία για τον νέο Άγιο Ιάκωβο (Τσαλίκη) τον εν Ευβοία,  θα πραγματοποιηθεί αύριο, Τρίτη 16 Οκτωβρίου στις 7.00μ.μ., στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Πειραιώς, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων ΔΗΜΗΤΡΙΑ 2018.

Προσκεκλημένος ομιλητής είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλος, ο οποίος θα αναφερθεί για το πρόσωπο, την ζωή, τα χαρίσματα του Αγίου και γενικώτερα για το πως τον έζησε καθώς ήταν μάρτυς πολλών γεγονότων και συζητήσεων με τον Άγιο.

Τον Άγιο που όταν ήταν στην ζωή χιλιάδες πρόσωπα ωφέλησε με το πετραχήλι του, τις πνευματικές του συμβουλές αλλά και με τα θαύματα τα οποία επιτελούσε με την καθαρότητα της προσευχής του.

Η ομιλία θα γίνει εντός του Ιερού Ναού, και σας περιμένουμε στην πνευματική αυτή χαρά.

Είναι πιο επικίνδυνη.

Η ασθένεια της ψυχής είναι βαρύτερη και πιο επικίνδυνη από την 

ασθένεια του σώματος, διότι η μεν ασθένεια του σώματος φέρνει 

τον θάνατό του, η ασθένεια όμως της ψυχής, 

το θάνατο της ψυχής που είναι αθάνατη.

Ὁ Ἅγιος Λογγῖνος ὁ Ἑκατόνταρχος.

Ἦταν ἐπικεφαλὴς ἀξιωματικὸς τῶν ρωμαίων στρατιωτῶν, στὴν ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς καταδίκης τοῦ Χριστοῦ. 

Ὅταν ἐκτελοῦσε τὴ διαταγὴ τοῦ Πιλάτου, ἀγνοοῦσε ποιὸς ἦταν ὁ Ἰησοῦς, γι’ αὐτὸ παρέστη σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς φρικτῆς τραγωδίας. Ὅμως ἡ ψυχὴ τοῦ Λογγίνου δὲν εἶχε τὶς φαρισαϊκὲς παρωπίδες καὶ τὴν ἀχρειότητα τῶν ρωμαίων στρατιωτῶν. 

Εἶδε σὲ βάθος τὸ θύμα καὶ πρόσεξε σ’ αὐτὸ τὴν ἀγαθότητα, τὴ σεμνότητα, ἀλλὰ καὶ τὴν γαλήνη ποὺ τὸ διέκρινε.

Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου, ὅταν εἶδε τὸ καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ νὰ σχίζεται στὰ δυό, τὴν γῆ νὰ σείεται, τὶς πέτρες νὰ ραγίζουν καὶ τὰ μνημεῖα νὰ ἀνοίγουν, φωτίσθηκε ἀκόμα περισσότερο. 

Δὲ χωροῦσε πλέον καμιὰ ἀμφιβολία μέσα του, καὶ μὲ ὅλη του τὴν δύναμη διακήρυξε κάτι, ποὺ ὅλοι ὅσοι ἔχουν καθαρὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους στὴν παντοδυναμία τοῦ Κυρίου διακηρύττουν: «Ἀληθῶς ὁ ἄνθρωπος οὗτος υἱὸς ἣν Θεοῦ». Ἀλήθεια, ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦταν υἱὸς Θεοῦ, ὁ Θεάνθρωπος Σωτὴρ τοῦ κόσμου.

Πνευματικος πατέρας ή ψυχολόγος;

Η πιο μεγάλη παγίδα για τους πνευματικούς πατέρες είναι να μετατραπούν σε ψυχολόγους. Να προσπαθούν δηλαδή να κάνουν τον άλλον να αισθανθεί καλά. Να προσπαθούν να τον θεραπεύσουν σε ψυχολογικό επίπεδο και όχι σε πνευματικό.
Είναι μεγάλη παγίδα. Ο πνευματικός πατέρας δεν θα πρέπει να γίνει το συναισθηματικό μας δεκανίκι. Χρειάζεται διάκριση και προσοχή και από μέρους του πνευματικού πατρός αλλά και του πνευματικού τέκνου.
---------------------------------
Ο πνευματικός πατέρας καλείται να φανερώσει στο πνευματικό του τέκνο την Αλήθεια, δηλαδή τον Χριστό, να το συνδέσει μαζί Του. Αυτό μπορεί να είναι επώδυνο για το πνευματικό τέκνο. Όμως όπως ο χειρουργός δεν διστάζει να κάνει επίπονες τομές στον ασθενή για να τον σώσει έτσι και ο πνευματικός ιατρός χρειάζεται κάποιες φορές να γίνει αυστηρός και να φανεί στα μάτια του πνευματικού ασθενή "κακός" ώστε να τον σώσει από τον αιώνιο θάνατο.
---------------------------------
Δυστυχώς οι χριστιανοί ψάχνουν πνευματικούς πατέρες που θα τους αναπαύσουν συναισθηματικά και όχι που θα τους ωφελήσουν πνευματικά· ψάχνουν πνευματικά βιβλία που θα τους ηρεμήσουν και όχι που θα τους προβληματίσουν, που θα τους ξυπνήσουν. Ψάχνουν κληρικούς στα μέτρα τους...
---------------------------------
Είναι απλά τα πράγματα αδελφοί μου. Θέλουμε Χριστό ή μόνο να είμαστε καλά; Θέλουμε Χριστό ή μόνο λύση στα προβλήματά μας; Ξεκάθαρα πράγματα. Ο Λόγος του Θεού είναι ξεκάθαρος. Μας καλεί ο Κύριος να τον ακολουθήσουμε. Αυτό όμως για να γίνει χρειάζεται να ξεβολευτούμε, να ζοριστούμε, να ματώσουμε γι'Αυτόν. Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουμε στην εξομολόγηση και να ψάχνουμε μόνο λόγους παρηγοριάς και δικαίωσης από τον πνευματικό μας. Στο μέγα Μυστήριο της Εξομολογήσεως πάμε να ταπεινωθούμε, πάμε να δείξουμε τις πληγές μας, πάμε να ομολογήσουμε την αλήθεια για τον εαυτό μας, για το χάλι μας. Πάμε με μετάνοια και όχι επειδή δεν είμαστε καλά συναισθηματικά ή επειδή θέλουμε να κοινωνήσουμε!
---------------------------------
Ο πνευματικός μας πατέρας λοιπόν μπορεί να μας μαλώσει, θα μας συμβουλέψει, θα μας καθοδηγήσει όχι για να αναπαυτούμε αλλά για να αγιάσουμε. Τώρα από κει και πέρα εάν θέλουμε τον ακούμε εάν δεν θέλουμε είμαστε υπεύθυνοι για την επιλογή μας. Με το ζόρι τίποτα δεν γίνεται.

Πως αλλάζει η ζωή τελικά…

Ήταν μια οικογένεια όπου για πολλά χρόνια ζούσε κάτω από τα όρια της φτώχειας, στα όρια της εξαθλίωσης. Όλοι προσπαθούσαν για το καλύτερο, μα οι κόποι τους δεν ανταμείβονταν…

Συνολικά ήταν 4 άτομα. Ένας πατέρας, μία μητέρα και τα δύο παιδιά τους. Το ένα ήταν αγόρι και το άλλο κορίτσι, 14 ετών και 12 αντίστοιχα. Τα δύο παιδιά ήταν στεναχωρημένα πολύ βλέποντας την κατάσταση όλη και όχι μόνο την αισθηματική. Το αγόρι ήταν πολύ ευαίσθητο σε πολλά θέματα.

Ήταν έξυπνο και δημιουργικό. Όμως δεν άντεχε με αυτά που έβλεπε το καημένο και αρρώστησε βαριά. Έπαθε κατάθλιψη και σοβαρά προβλήματα. Ένιωθε συνεχώς κουρασμενος και στεναχωρημένος. Όποιος τον έβλεπε διέκρινε ένα χάος μέσα στο βλέμμα του.

Οι γιατροί, όσοι καταδέχτηκαν βέβαια να έρθουν χωρίς πληρωμή, διότι οι γονείς δεν είχαν χρήματα. Οι γιατροί ήταν μαθητευόμενοι, νέοι στην δουλειά αλλά είχαν το βλέμμα ενός έμπειρου. Στα μάτια των τριγύρω ανθρώπων φαινόντουσαν λυτρωτές αν κατάφερναν να σηκώσουν το παιδί και να το κάνουν να τρώει, να μιλά και να περπατά.

Όμως δυστυχώς δεν άργησε η ώρα που το παιδί ήταν αντιμέτωπο με το χάρο, βλέμμα με βλέμμα και τριγύρω του ανθρώποι, να μην μπορούν να τον κάνουν καλά. Το αγόρι αυτό πίστευε και ήξερε ότι η ζωή είναι δύσκολη για αυτόν και για την οικογενειά του και κατά κάποιον τρόπο μέσω της στεναχώριας είχε απαρνηθεί την ίδια του την ζωή.

Δεν είχε θέληση, δεν είχε τίποτα πια. Μόνο δάκρυα και ένα αχανές βλέμμα που χανόταν και έσβηνε στο χλωμό προσωπό του.

Τώρα όλη η οικογενειά του είχε δύο πράγματα να κάνει, να προσπαθήσει πέρα από το να δουλεύουν πολλές ώρες για να εξασφαλίζουν το πενιχρό εισόδημα, αλλά και να βοηθήσει όσο μπορεί στην συναισθηματική κατάσταση καταρχάς του αγοριού. Πια όμως η κατάσταση του αγοριού είχε φτάσει σε τέτοιο προχωρημένο στάδιο που έλπιζαν σε ένα θαύμα και προσεύχονταν συνεχώς.

Ύστερα από μέρες όσοι γιατροί παρακολουθούσαν την πορεία του αγοριού, ήταν σίγουροι ότι δεν θα ζήσει για πολύ ακόμα, διότι δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτα. Οι ίδιοι σήκωναν τα χέρια ψηλά, αλλά οι λίγοι συγγενείς του αγοριού ευελπιστούσαν σε ένα καλύτερο αύριο, προσευχόμενοι.

Ο πατέρας μόλις έχει τελειώσει από μία έκτακτη δουλειά ευελπιστώντας ότι θα πάρει τα χρήματα που του αναλογούνται για να συμπληρώσει ένα ικανό ποσό, ώστε να κλείσει ένα πολύ καλό γιατρό για μία επίσκεψη, έστω ολιγόλεπτη με τον γιο του, μήπως αλλάξει κάτι την τελευταία στιγμή.

Αγιος Γέροντας Πορφύριος: «Έτσι μπορείς να αγιάσεις».

Η ελευθερία δεν κερδίζεται, αν δεν ελευθερώσομε το εσωτερικό μας απ’ τα μπερδέματα και τα πάθη. Αυτό είναι η Εκκλησία μας, αυτή είναι η χαρά μας, αυτό είναι το παν για μας. Και ο άνθρωπος σήμερα αυτό ζητάει. Και παίρνει τα δηλητήρια και τα ναρκωτικά, για να έλθει σε κόσμους χαράς. αλλά ψεύτικης χαράς. Κάτι αισθάνεται εκείνη τη στιγμή και αύριο είναι τσακισμένος.

Το ένα τον τρίβει, τον τρώει, τον τσακίζει, τον ψήνει. Ενώ το άλλο, δηλαδή το δόσιμο στον Χριστό, τον ζωογονεί, του δίνει χαρά, τον κάνει να χαίρεται τη ζωή, να νιώθει δύναμη, μεγαλείο.

Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιασθεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν’ αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν’ αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια και να είναι, μπορείτε να γίνετε άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη. Να βάζετε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, με ενθουσιασμό και αγάπη, προσευχή και σιωπή. Όχι να έχετε άγχος και να σας πονάει το στήθος.
Να εργάζεσθε με εγρήγορση, απλά, απαλά, χωρίς αγωνία, με χαρά κι αγαλλίαση, με αγαθή διάθεση. Τότε έρχεται η θεία χάρις.

Όλα τα δυσάρεστα, που μένουν μέσα στην ψυχή σας και φέρνουν άγχος, μπορούν να γίνουν αφορμή για τη λατρεία του Θεού και να παύσουν να σας καταπονούν. Να έχετε εμπιστοσύνη στον Θεό.