Καλό απόγευμα!

 

Τις όμορφες μέρες μαζεύουμε 

 φως δύναμη ελπίδα .

Όταν ο Διάβολος έβαλε λογισμό για το Σώμα και το Αίμα Χριστού – Τι πραγματικά είναι η Θεία Κοινωνία.

 

Η τρομερή ιστορία όπου ο διάβολος έβαλε λογισμό στον αδελφό για το Σώμα και Αίμα Χριστού και το τρομερό όραμα που τον έπεισε τι πραγματικά είναι η Θεία Κοινωνία.

Η τρομερή ιστορία όπου ο διάβολος έβαλε λογισμό στον αδελφό για το Σώμα και Αίμα Χριστού και το τρομερό όραμα που τον έπεισε τι πραγματικά είναι η Θεία Κοινωνία.

Αφηγήθηκαν κάποτε οι πατέρες για έναν αδελφό ότι.
«Όταν μια Κυριακή γινόταν ακολουθία ξεκίνησε να έλθει στην εκκλησία σύμφωνα με τη συνήθεια αλλά τον κορόιδεψε ό διάβολος λέγοντας του: « Πηγαίνεις στην εκκλησία για να μεταλάβεις άρτο και οίνο και για να σου πουν ότι αυτά είναι Σώμα και Αίμα Χριστού; Μην κοροϊδεύεσαι ».

Ό αδελφός υπάκουσε στον λογισμό του και δεν πήγε σύμφωνα με την συνήθεια στην εκκλησία, ενώ οι αδελφοί του τον περίμεναν γιατί έτσι είναι ή συνήθεια σε κείνη την έρημο, να μην τελούν την ακολουθία μέχρις ότου έλθουν όλοι. Αφού τον περίμεναν αρκετά και κείνος δεν ερχόταν, μερικοί απ’ αυτούς πήγαν στο κελί του σκεπτόμενοι, « Μήπως είναι άρρωστος ή πέθανε ό αδελφός;».

Όταν ήλθαν στο κελί τον ρωτούσαν « Γιατί αδελφέ δεν ήλθες στην εκκλησία; «. Αυτός ντρεπόταν να τους απαντήσει. Όταν όμως αντιλήφθηκαν το φαύλο τέχνασμα του διαβόλου, οι αδελφοί τον υποχρέωσαν να τούς ομολογήσει την επιβουλή του διαβόλου. Αυτός τούς απάντησε, « Συγχωρήστε με, αδελφοί, γιατί ενώ ξεκινούσα όπως πάντα να έλθω στην εκκλησία, ό λογισμός μου, μου λέγει ότι δεν είναι το σώμα και το αίμα του Χριστού αυτό πού πας να μεταλάβεις, άλλα είναι απλώς άρτος και οίνος.

Αν λοιπόν θέλετε να έλθω μαζί σας, διορθώστε μου τον λογισμό για τη θεία λειτουργία «. Αυτοί του είπαν «Σήκω, έλα μαζί μας και θα παρακαλέσουμε τον Θεό να σου δείξει ζωντανά την θεϊκή δύναμη». Αυτός πήγε στην εκκλησία και εκεί αφού ικέτευσαν πάρα πολύ τον Θεό για τον αδελφό, δηλαδή να του αποκαλυφθεί ή δύναμη των μυστηρίων, άρχισαν αμέσως τη θεία λειτουργία, αφού τοποθέτησαν τον αδελφό στη μέση της εκκλησίας, ενώ αυτός ως την απόλυση δεν σταμάτησε να βρέχει με τα δάκρυα του το πρόσωπο του.

Η ευχή του Ιησού.

 

Στους δύσκολους καιρούς θα υπάρχει

 τρόπος κάποιος να σωθεί: 

Το κλάμα της Ελληνίδας.

 

Μητροπολίτου Μαυροβουνίου και Παραθαλασσίας Αμφιλόχιου

---

Ἰδοῦ εἴμαστε πάλι στὴν Βασιλεύουσα. Εἰσερχόμαστε στὴν Ἁγιὰ Σοφιά, αὐτὴ τὴν θαυμαστὴ ἐνσάρκωση τῆς Θείας ὡραιότητος.

Λέω στοὺς μαθητές: ἥσυχα ψάλτε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν…».

Ἀκούγεται ἕνα ἥσυχο βουητὸ ὡς ψαλμωδία ἀηδονιοῦ. Ἡ μᾶζα τῶν ἐπισκεπτῶν στρέφεται ὡς ἐντολέας πρὸς στοὺς μαθητές.

Ὅλοι γνωρίζουν ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀπαγορευμένο αὐστηρὰ ἀπὸ τοὺς τουρκικοὺς νόμους, καὶ ἀποκτᾶ τὴν ἐντύπωση ὅτι πράγματι ὅλοι αὐτὸ περιμένανε.

Στὸν ναὸ τὰ πάντα μετετράπησαν σὲ ὕμνο, ἀναστάσιμη ψαλμωδία, σὰν νὰ μὴν εἶχε διακοπεῖ ἀπὸ τὴν τελευταία λειτουργία τῆς 29ης Μαΐου τοῦ ἔτους 1453.

Ἀνήλθαμε στὴν ὁδὸ τῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων στὰ μπαλκόνια τοῦ ναοῦ. Ἐκ τῶν διατηρημένων μωσαϊκῶν μᾶς βλέπουν ὁ Κύριος, ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ κάποιος αὐτοκράτορας, ὡς ζῶντες.

Οἱ μαθητὲς ἥσυχα ψέλνουν. Ἡ ψαλμωδία προσελκύει τὴν προσοχὴ ἑνός παντρεμένου ζευγαριοῦ, εἶπαν ὅτι ἦταν ἀπὸ τὴν Θεσσαλία.

Ἡ νεαρὴ γυναῖκα μὲ πλησιάζει καὶ μοῦ λέει:

-«Ξέρετε πάτερ σὲ ποιὸν πυλῶνα κρύφθηκε ὁ ἱερέας πρὶν τὴν εἴσοδο τῶν Τούρκων στήν Ἁγιὰ Σοφιά, μὲ τὴν Θεία Κοινωνία καὶ περιμένει μέχρι νὰ ἔρθουν οἱ ἐλευθερωτές; Μήπως βρίσκεται κοντὰ στὴν εἴσοδο τοῦ ναοῦ, στὴν ἀριστερὴ πλευρά, ραγισμένη;»

- Ἔτσι μᾶς λέει ἡ παράδοση, λέω.

Ένοχοι εξίσου…

 

 

Δεν έχεις ευθύνη μόνο για το κακό που έκανες. 

Έχεις ευθύνη και για το καλό το οποίο μπορούσες να κάνεις και δεν έκανες…

Αν πληγώνεις τον αδερφό σου, φταις. 

Αν όμως, ενώ μπορείς να τον ανακουφίσεις στον πόνο του δεν το κάνεις, φταις εξίσου.

Αν μιλάς απαξιωτικά στην σύζυγό, στον σύντροφο, στον άνθρωπό σου φταις. 

Αν όμως δεν φροντίζεις να λες μια καλή κουβέντα, ένα ‘’σ’αγαπώ’’, ένα ‘’μου λείπεις’’, φταις εξίσου.

Και πάει λέγοντας…

Απαντά με τη σιωπή.

 

 

Ο Θεός απαντά στην προσευχή μας με πολλούς τρόπους. 

Κάποτε άπαντα και με γεγονότα, που τα νομίζουμε συμπτώσεις, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι συμπτώσεις, αλλά έργο της θείας του πρόνοιας. 

Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος.

 

Ἔζησε καὶ μαρτύρησε ἐπὶ αὐτοκρατορίας Διοκλητιανοῦ.

Ἦταν γιὸς τοῦ Ἀνάκ, ὁ ὁποῖος ἦταν συγγενὴς τοῦ βασιλιὰ τῆς Ἀρμενίας Κουσαρῶ. 

 Ὁ πατέρας τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ὑπεύθυνους γιὰ τὴ δολοφονία τοῦ βασιλιὰ τῆς Ἀρμενίας. Οἱ Ἀρμένιοι γιὰ νὰ ἐκδικηθοῦν σκότωσαν τὸν Ἀνὰκ καὶ τὴν οἰκογένειά του, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Γρηγόριο καὶ ἕναν ἀδελφό του. 

Μετὰ ἀπὸ χρόνια ὁ γιὸς τοῦ Κουσαρῶ, ὁ Τηριδάτης, συνέλαβε τὸν Γρηγόριο ἐπειδὴ ἦταν χριστιανὸς καὶ τὸν βασάνισε σκληρά. Ὅταν δὲ ἔμαθε ὅτι πρόκειται γιὰ τὸ γιὸ τοῦ Ἀνάκ, ὁ ὁποῖος εὐθυνόταν γιὰ τὴ δολοφονία τοῦ πατέρα του, διέταξε νὰ τὸν ρίξουν σὲ λάκκο μὲ φίδια καὶ ἄλλα ἑρπετά. 

Ὁ Γρηγόριος ὄχι μόνο δὲν ἔπαθε τίποτα ἀλλὰ ἐπέζησε γιὰ 15 χρόνια τρεφόμενος μὲ τὸ ψωμὶ ποὺ τοῦ πήγαινε κρυφὰ μιὰ χήρα.

Καλή σας μέρα!

 

Κάνε όπως τα δέντρα.
Αλλάζουν τα φύλλα, κρατούν τις ρίζες.

Καλή σας νύχτα!

 

Το πιο δύσκολο ταξίδι του ανθρώπου,
είναι εκείνο που τον οδηγεί μέσα στον εαυτό του.

Από την σοφία των Πατέρων.

 

Όταν ακούσεις τη Γραφή που λέει ότι «θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του», μη σκεφτείς έργα άξια της κολάσεως ή της Βασιλείας, αλλά έργα της πίστεως ή της απιστίας σ’ Αυτόν,

Ξύπνα, σήκω, μίλα, πρόσεξε…

 

 

Ξύπνα.

Άνοιξε τα μάτια σου και δες. Δες τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου και που σε αγαπάνε.

 Σήκω.

Σήκω από τον καναπέ. Σήκω από την παραίτηση. 

Βάλε αρχή και θα αλλάξει η ζωή σου.

 Μίλα.

Μίλα για όσα σε ενοχλούν. Μίλα για όσα σε πειράζουν. 

Δεν θα μυρίσει ο άλλος τα δάχτυλά του για να καταλάβει τι σε ενοχλεί.

Στην μνήμη του αγίου Κυριακού του αναχωρητή.

 

Έζησε μια ζωή αφιερωμένη στο Θεό,
μέχρι τα 107 του χρόνια.
Αναχωρούσε συχνά
γιατί είχε πνευματικές αναζητήσεις
και ήθελε να βρει το Θεό.
Η ζωή του υπήρξε
μια διαρκής προσφορά στο Θεό
και διακονία στον άνθρωπο.
Μαθήτευσε κοντά σε μεγάλες μορφές
της εποχής εκείνης (5ος αιώνας)
και, σαν τη μέλισσα, πήρε από αυτούς
όλα τα εφόδια ώστε να φτάσει
σε πνευματικά ύψη.

Η αγάπη για τον Χριστό.

 

 

Γράφει η Νίκη Τσάγγου

Κλιν. Ψυχολόγος - Θεολόγος  

---

Ασθμαίνοντες στον αγώνα τον πνευματικό, παλεύοντας με τον εαυτό μας στον καθρέπτη του νου μας, πιο πολύ ασχολούμαστε με την πίστη μας σαν ιδέα, σαν ιδεώδες θρησκευτικό, απόλαυση στοχασμού,  παρά με την αγάπη μας στον Χριστό.

Έτσι όμως, η πίστη καταντά θεωρητική έννοια, φιλοσοφική, και η προσευχή στοχαστική θεώρηση, παρά ένωση με τον θεό, που για μας είναι Πρόσωπο.

Όλοι οι ορθόδοξοι άγιοι,  μας εμπιστεύονται ξανά και ξανά την προσωπική τους κατάκτηση, το βίωμα που τους χαρίζει η προσευχόμενη στάση ζωής τους: 

Ο Χριστός είναι Πρόσωπο, τα σταυρωμένα χέρια Του μια ανοιχτή, σταθερή αγκαλιά όλο το 24ωρο, διαχρονική, μέσα στους αιώνες.

Η μυστική συνάντηση μαζί Του, η συνομιλία μαζί Του πρόσωπο με Πρόσωπο, είναι πολύ εύκολη, πολύ πραγματική. 

Επειδή είναι Πρόσωπο Βλέπει, Ακούει, Μιλάει μέσα στην ανθρώπινη καρδιά. Κυρίως όμως αγαπά, δεν μπορεί να μην Αγαπά, είναι έξω από την δική Του φύση. 

Αρκεί να υπάρχει αγωνία για καθαρότητα στην ανθρώπινη καρδιά, προσπάθεια για  επίγνωση του εγωισμού και της ανθρώπινης αλαζονείας, μετάνοια, όχι αναμαρτησία κι ο Χριστός σπεύδει να μιλήσει με  το πλάσμα Του, να το βοηθήσει. 

Αυτή η διαδικασία μετανοίας που ενεργοποιείται από το Πνεύμα το Άγιο, είναι μια δικλείδα ασφαλείας που επιτρέπει να να δούμε και να εμβαθύνουμε σ όλη μας την γήινη ζωή, πόσο εγωιστές είμαστε, πόσο εγω-κεντρικοί, ώστε να μην μπορούμε να ενωθούμε με τον θεό (αποκολληθήκαμε από το πρωταρχικό), την απαρχή της Δημιουργίας, «πάντων των γεγονότων».

Τί απαιτείται;

  

 

Ο Θεός ευαρεστείται στις προσευχές εκείνες που προσφέρονται με τον 

πρέποντα τρόπο, δηλαδή με συναίσθηση της ατέλειας και της αναξιότητάς μας. 

Ὁ Ὅσιος Κυριακὸς ὁ Ἀναχωρητὴς.

 

Ἦταν ἄνθρωπος ποὺ καλλιεργοῦσε ὑπομονήν καὶ πραότητα. Γι' αὐτὸ καὶ πέτυχε στὴν ἀσκητική του ζωή.

Γεννήθηκε στὴν Κόρινθο τὸ 5^ο αἰῶνα, ἀπὸ ἱερέα πατέρα, τὸν Ἰωάννη. Τὴν μητέρα του τὴν ἔλεγαν Εὐδοξία καὶ εἶχε ἀδελφὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κορίνθου Πέτρο.

Ἀπὸ ἱερατικό, λοιπόν, γένος ὁ Κυριακός, σὲ νεαρὴ ἡλικία πῆγε στὰ Ἱεροσόλυμα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ στὴ Λαύρα τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου. 

Ἐκεῖ, ὁ Μέγας Εὐθύμιος, τὸν ἔκανε μοναχὸ καὶ τὸν ἔστειλε στὸν ἀσκητὴ Γεράσιμο. Ὅταν πέθανε ὁ Γεράσιμος, ὁ Κυριακὸς ἐπέστρεψε στὴν Λαύρα τοῦ Εὐθυμίου, ὅπου μὲ ζῆλο καλλιεργοῦσε τὶς ἀρετές του, ὥσπου κάποια στάση ποὺ ἔγινε στὴ Λαύρα τοῦ Εὐθυμίου τὸν ἀνάγκασε νὰ πάει στὴ Λαύρα τοῦ Σουκᾶ.

Ἐκεῖ 40 χρονῶν χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ ἀνέλαβε τὴν ἐπιστασία τοῦ Σκευοφυλακίου. Ἐκεῖνο ποὺ τὸν διέκρινε ἀπέναντι στοὺς συμμοναστές του, ἦταν ὁ γαλήνιος τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο τοὺς ἀντιμετώπιζε, γι’ αὐτὸ καὶ ἦταν παράδειγμα πρὸς μίμηση ἀπὸ ὅλους.