Χριστόδουλος: Ο Έλληνας, ο ηγέτης.

 

15 χρόνια από την κοίμησή του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου – Η Διαθήκη του για τον Ελληνισμό και το αιώνιο μήνυμά του.

 

 

*Για όλους εμάς τους απλούς ανθρώπους ο μακαριστός Χριστόδουλος ήταν το όνειρο που προσδοκούσαμε για μια άλλη Ελλάδα, για μια αληθινή Εκκλησία. 

Τη Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008, τελείωσε η εποχή Χριστόδουλου, μια εποχή που στην πραγματικότητα, δε θα τελειώσει ποτέ… Αιωνία η μνήμη του

«Χρειάζονται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων τα κάστρα των θυσιών. Σταθήτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μην ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. 

Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ’ επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει.»

Μια αλήθεια.

 

Μια φορά ο Θεός μ’ένα παιδί
περνούσαν μια γέφυρα.

-Κράτα το χέρι παιδί μου,
λέει ο Θεός.

ΚΑΓΩ ΕΙΣΔΕΞΟΜΑΙ ΥΜΑΣ

 

"Διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ" (Β' Κορ. 6, 17-18)

"Γι’ αὐτὸ λέει ὁ Κύριος· Φύγετε μακριὰ ἀπ’ αὐτοὺς καὶ ξεχωρίστε. Μὴν ἀγγίζετε ἀκάθαρτο πράγμα, κι ἐγὼ θὰ σᾶς δεχτῶ. Θὰ εἶμαι γιὰ σᾶς ὁ Πατέρας, κι ἐσεῖς θὰ εἶστε γιοὶ καὶ θυγατέρες μου, λέει ἀκόμα ὁ παντοκράτορας Κύριος"

            Ο άνθρωπος, ο οποίος αναζητεί τον Θεό, νιώθει επιτακτική ανάγκη στην ψυχή του να αισθανθεί ότι ο Θεός τον δέχεται ό,τι κι αν έχει κάνει, όσο κι αν βρίσκεται σε πάθη και λάθη, όσο κι αν ο τρόπος ζωής δεν συμβαδίζει με τον έρωτα που ο Θεός ζητά από τον καθέναν μας. Είναι ανακουφιστική η αναφορά του αποστόλου Παύλου, σε συνέχεια ενός λόγου της Παλαιάς Διαθήκης, ότι ο Θεός θα πει σε όλους μας: "καγώ εισδέξομαι υμάς". 

Αυτός ο λόγος δείχνει πατρότητα, δείχνει συγχωρητικότητα, δείχνει στοργή, δείχνει υπέρβαση που έχουμε όσο τίποτε άλλο ανάγκη, παραδομένοι, καθώς είμαστε, στην δική μας κλειστή καρδιά, στην δική μας θέληση να δεχόμαστε μόνο όσους συμφωνούν μαζί μας και φέρονται, όπως θέλουμε εμείς να φέρονται.

            "Καγώ εισδέξομαι υμάς". Τρεις προϋποθέσεις θέτει ο Θεός για να γίνει αυτό. Να φύγουμε μακριά από την ειδωλολατρική νοοτροπία, να αισθανόμαστε δυνατή στην καρδιά μας την χριστιανική ιδιότητα, να μην πειραματιζόμαστε με το κακό και την αμαρτία. Το πρώτο δείχνει ότι ζούμε μεν μέσα στον κόσμο, όμως η ελπίδα μας είναι ο ουρανός. Χρησιμοποιούμε τα ανθρώπινα, δεν τα καθιστούμε όμως κέντρο της ζωής μας. Πάντοτε στην καρδιά μας δεσπόζει η αγάπη προς τον Θεό. 

Είναι πολύ φυσικό.

 

 

Η αμαρτία και η αποτυχία είναι δίπλα μας κάθε στιγμή·

 είμαστε ζυμωμένοι με αυτό το πράγμα. 

Είναι πολύ φυσικό, γι’ αυτό και ο ταπεινός άνθρωπος προσέχει. 

Ὁ Ἅγιος Δημήτριος ὁ Νεομάρτυρας ὁ Χιοπολίτης.

 

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυς Δημήτριος γεννήθηκε τὸ ἔτος 1780 στὸ Παλαιόκαστρο τῆς Χίου ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς, τὸν Ἀπόστολο καὶ τὴν Μαρουλοῦ. Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἦρθε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐργαζόταν πλησίον τοῦ ἀδελφοῦ του Ζαννῆ, ποὺ ἦταν ἔμπορος. Μνηστευθεὶς ὅμως μὲ μία νέα, χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζει ὁ ἀδελφός του, ἀποπέμφθηκε ἀπὸ τὴν ἐργασία του.

Ἡ φτώχεια τὸν ἔκανε νὰ θυμηθεῖ ὅτι ὁ Τοῦρκος Σεΐχ – οὐλ – ἰσλάμης ὄφειλε στὸν ἀδελφό του δύο δηνάρια, ἀπὸ κάποια ἀγορὰ ὑφασμάτων μὲ πίστωση, πῆγε στὴν οἰκία του, γιὰ νὰ εἰσπράξει τὸ ὀφειλόμενο χρέος καὶ νὰ τὸ χρησιμοποιήσει γιὰ τὸν ἑαυτό του. 

Ἐκεῖ βρῆκε μία Μωαμεθανὴ ποὺ τοῦ ἐκδήλωσε τὴν ἀγάπη της λέγοντάς του ὅτι, ἢ πρέπει νὰ γίνει Μωαμεθανὸς γιὰ νὰ τὴ νυμφευθεῖ ἢ πρέπει νὰ πεθάνει. Ὁ Δημήτριος αἰφνιδιάστηκε. Δέχθηκε τὶς προτάσεις τῆς γυναίκας καὶ παρέμεινε στὴν οἰκία της ὡς ἐξωμότης. Ἦλθε ὅμως στὸν ἑαυτό του καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ραμαζανίου δραπέτευσε καὶ κρύφθηκε ἀπὸ Χριστιανικὴ οἰκογένεια στὴ συνοικία τοῦ Σταυροδρομίου. Ὁ ἀδελφός του Ζαννῆς ἔτρεξε νὰ τὸν συναντήσει. 

Ὁ Δημήτριος ἔγραψε ἐπιστολὴ στὸν πατέρα του μὲ τὰ συμβάντα καὶ ἐξομολογήθηκε στὸν Πνευματικὸ τί εἶχε πράξει. Μέσα στὴν καρδιά του φούντωσε ὁ πόθος τοῦ μαρτυρίου. Κοινώνησε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων καὶ παρουσιάσθηκε στὸν Τοῦρκο διοικητή, πρὸς τὸν ὁποῖο ὁμολόγησε τὴν πίστη του στὸν Χριστό. 

Καλη σας νύχτα!

 

Δυνατό άνθρωπο,
δεν σε κάνουν όσα περνάς,

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κι ο νεαρός ροκάς.

 

Κείμενο: ερημίτης

Ίσως να έχει μια κάποια μικρή αξία η παρακάτω προσωπική μου εμπειρία.
Πρέπει να ήταν Φεβρουάριος νομίζω, του 2000. Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος βρισκόταν τότε στο επίκεντρο της δημόσιας ζωής, με εκείνο το χαρακτηριστικό του εκρηκτικό ταμπεραμέντο οπού είχε προκαλέσει πονοκέφαλο σε ένα ολόκληρο σύστημα εξουσίας, που τον ακολουθούσε ενα τεράστιο πλήθος όπου και αν μιλούσε και που το συγκινούσε.

Νεαρός τότε εγώ, ροκάς, μ' ένα μαλλί μακρύ, μέσα στα μαύρα ρούχα και άθεος, εκείνο το βράδυ βρέθηκα μποτιλιαρισμένος, για κάποιον λόγο άγνωστο, με το πολύ σπορ αμάξι που οδηγούσα τότε -όχι ακριβό, αλλά σπορ- επάνω στην πλατεία Συντάγματος, στην Αθήνα, στα πλάγια και στο ύψος περίπου καμιά τριανταριά μέτρα μετά το "Grande Bretagne", για να δώσω μια εικόνα σε όσους ξέρουν.
Ήμουν σε μια μεσαία λωρίδα ακινητοποιημένος και έχει σημασία αυτό, διότι όπως χάζευα τριγύρω μου, δεν άργησα να αντιληφθώ ότι διαγώνια πίσω και αριστερά μου ακριβώς, είχε επίσης πέσει θύμα μποτιλιαρίσματος ένα πολυτελές μαύρο αυτοκίνητο της Αρχιεπισκοπής.
Τότε ήταν που φαντάστηκα πως μέσα ίσως βρισκόταν ο Αρχιεπίσκοπος -ο περίφημος- και γύρισα ολόκληρος να δω. 

Και έτσι ήταν στ' αλήθεια, όμως είχε στραμμένο το κεφάλι του, πίσω του, αριστερά διαγώνια κι εκείνος, παράλληλα με εμένα, σαν κάτι να παρατηρούσε έντονα προς τη μεριά που είναι περίπου το κτίριο της Βουλής. Μου ήταν αδύνατον να δω το πρόσωπο του από εκεί και έτσι μετά από λίγο βρέθηκα, ούτε πολύ ουτε λίγο, να έχω γυρίσει σχεδόν την πλάτη μου στο τιμόνι, διότι ακόμη πάλευα να δω αν πράγματι είναι αυτός, να τον ταυτοποιήσω.
Ήμουν άθεος. Με τις φιλοσοφικές μου αναζητήσεις τότε, με τα διαβάσματα μου "περί ενεργειών του σύμπαντος", αλλά η περίπτωση του, η αντισυστημική του δράση, μου είχε προκαλέσει τότε, η αλήθεια είναι, κάποιο ενδιαφέρον.
Τότε και μετά από κάποιες στιγμές αμφιβολίας, βλέπω ξαφνικά μπροστά μου το πρόσωπο όντως του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, το οποίο όμως να εκτελεί αποφασιστικά μια κίνηση πάρα πολλών μοιρών, να περιστρέφεται και να κρατάει τελικά το βλέμμα του έντονα επάνω σε... εμένα.

Πάντα να προσεύχεσθε.

 

Έχει τεράστια σημασία να υπάρχει κάποιος που 

να προσεύχεται πραγματικά μέσα στην οικογένεια. 

Σχόλια σρτο Ευαγγέλιο της Κυριακής (της Χαναναίας)

 

Οι ζητούντες τον Κύριο

«Εξήλθε των ορίων αυτής»

Η Χαναναία γυναίκα (συροφοίνισσα, ειδωλολάτρισσα), που βίωνε την απόρριψη των συνανθρώπων της και ζούσε στο περιθώριο της κοινωνίας, αποτόλμησε την πιο ηρωική αλλά και σωτήρια έξοδο. 

Περνούσε το δικό της δράμα και αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει το έλεος του Θεού για να σωθεί η θυγατέρα της. Βρισκόταν υπό την κυριαρχία δαιμονικών δυνάμεων. «Εξήλθε των ορίων αυτής» για να συναντήσει τον Χριστό. Έκανε την πιο αποφασιστική κίνηση της ζωής της.

Υπόδειγμα πίστεως

Πραγματικά, σύμφωνα με την ανθρώπινη λογική, η γυναίκα εκείνη θα μπορούσε να κατέφευγε σε χίλιες άλλες δυο καταστάσεις, πολύ υποσχόμενες ότι θα έσωζαν το παιδί της. Δεν θα ήταν λογικό, σύμφωνα με την κοσμική νοοτροπία, να γνωρίζει και κυρίως να εμπιστεύεται τον Χριστό. Και όμως, μπροστά στην αγάπη του έμελλε να εκδηλώσει υποδειγματική πίστη. Θα πρέπει εδώ να γνωρίζουμε ότι δεν έχει θέση από μόνη της η ψυχρή λογική, η οποία όταν δεν φωτίζεται από την χάρη του Θεού, μόνο σε αδιέξοδα οδηγεί τον άνθρωπο. Στο βάθος της ύπαρξής μας, η σφραγίδα της «εικόνας του Θεού», συνιστά το εφαλτήριο για να συνδεθούμε με το Πρόσωπο του Χριστού. 

Όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της δυστυχισμένης εκείνης γυναίκας, που  φέρει μπροστά μας η σημερινή ευαγγελική διήγηση. Από αυτήν ακριβώς την θεία σφραγίδα ορμώμενη, «εξήλθε των ορίων της» για να συναντήσει τον πραγματικό Σωτήρα. Προβάλλει ως ισχυρό παράδειγμα ως προς το πού θα πρέπει να πορευθεί ο άνθρωπος, ιδιαίτερα σήμερα, προς τα πού επιβάλλεται να οδεύσει για να καρπωθεί τη σωτηρία που τόσο εναγωνίως ψάχνει στη ζωή του.

Μπορείς να πλησιάσεις τους Νέους αν τους αγαπάς - Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος

 

Δίχως το τραύμα δεν θα υπήρχε κανένα θαύμα στην ζωή μας.

 

 

π. Λίβυος

Σε είδα μες στα λασπόνερα μια παγωμένη νύχτα του Γενάρη. Έρημη σε βαθιά απόγνωση. Ανθρωπος δεν υπήρχε δίπλα σου. Είχαν φύγει όλοι, μαζί κι ο εαυτός σου.

«Δεν μπορώ άλλο πάτερ», κατάφερες να ξεστομίσεις.
«Κάνω διαρκώς τα ίδια λάθη. Ξέρω το σωστό μα μια δύναμη εντός μου, με τραβάει στο πάθος και το λάθος. 

Τα επιλέγουμε τελικά πατέρα μου, τα πάθη ή μας επιλέγουν; Από την μέρα που γεννήθηκα θυμάμαι να παλεύω για να ανασάνω. Να γδέρνομαι για να επιβιώσω. Να μάχομαι να κρατηθώ σε αυτό που ονομάζουμε ζωή. Γιατί; Άραγε γιατί; Για πόσο ακόμη πάτερ μου θα παλεύω με την αόρατη πληγή; 

Με την λαβωματιά εκείνη που δεν κατοικεί στο σώμα μου κι όμως τρυπάει τα σώθηκα μου; Χρόνια ψάχνω σπιθαμή προς σπιθαμή την σάρκα μου, την γύμνωσα, την άφησα ερειπωμένη, μα πληγή δεν βρήκα. Τι με πονάει πάτερ; Που είναι αυτό το τραύμα να την θεραπεύσω;"

Ησύχασε. Κάνε ειρήνη με αυτό που δεν αντέχεις να αλλάξεις. Αυτό που σήμερα φαίνεται αδύνατον αύριο θα γίνει δυνατό. Τώρα αποδέξου απλά ότι δε μπορείς. Ξέρεις τι δύναμη και ταπείνωση θέλει αυτό; Σπουδαίο να μάθεις τι μπορείς και τι δεν μπορείς σε κάθε φάση της ζωής σου.

ΕΙΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ ΑΙΩΝΙΟΝ!

 

"Πολλές ψυχές έσωσε, αγαπητοί μου αδελφοί και ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος....
Έτσι ομολόγησε ο δαίμονας , όταν κάποτε ο Άγιος Γέροντας Κύριλλος διάβαζε ένα ταλαιπωρημένο άνθρωπο από δαιμόνια, εκεί στον Άγιο Χαράλαμπο ήμασταν και επεκαλείτο πολλούς Αγίους.
Μεταξύ άλλων πήγε αναφέρει τον Άγιο Χριστόδουλο, τον εν Πάτμω εννοούσε, με το που αναφέρει τη λέξη " Χριστοδούλου", ωρύεται το δαιμόνιο και φωνάζει:
" ΟΧΙ, ΡΕ, ΑΥΤΟΝ,
ΑΥΤΟΣ ΜΕ ΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ, ΕΦΕΡΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΚΙ ΕΣΩΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΨΥΧΕΣ."
Αγάπησε την Εκκλησία ο Μακαριστός, αγάπησε το ποίμνιό του και αγαπήθηκε από το ποίμνιο.
Ήταν αγωνιστής Ιεράρχης.

Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: H φωνή της μεγάλης Ελλάδας που αντηχεί ακόμα δυνατά στις καρδιές μας.

 

Ελευθέριος Ανδρώνης 

Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος: Σε αυτά τα αγριεμένα χρόνια που διανύουμε, πόσες και πόσες φορές έχουμε φέρει στο νου μας τον μακαριστό Χριστόδουλο! Πόσες και πόσες φορές τον έχουμε επικαλεστεί σε σοβαρά ζητήματα που αφορούν τον τόπο μας!

«Που είσαι Χριστόδουλε!»

«Αχ και να ζούσε ο Χριστόδουλος σήμερα!»

«Καλά τα έλεγε ο Χριστόδουλος!»

Σκέψεις και λόγοι που όλοι μας έχουμε συναναστραφεί και όλοι μας έχουμε εκφράσει. Πέρασαν 15 ολόκληρα χρόνια από την κοίμηση του και η μνήμη του όχι μόνο δεν ξεθωριάζει στη θύμηση του λαού, άλλα φαντάζει ολοένα και πιο ζωντανή όσο δυσκολεύουν οι καιροί.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήταν και παραμένει ένας δικός μας άνθρωπος. «Είμαι ο Χριστόδουλος σας», είχε πει και η φράση του ακόμα αντηχεί στις μέρες μας.

Όχι μόνο οι φιλακόλουθοι χριστιανοί άλλα και πολλοί άνθρωποι που κείνται μακράν της Εκκλησίας, αναγνωρίζουν σήμερα στο πρόσωπο του Χριστόδουλου έναν χαρισματικό και αλησμόνητο ποιμένα. Μπορεί να έμεινε μονάχα εννέα χρόνια και εννέα μήνες στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, άλλα κατάφερε να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στην πατρίδα μας. Λεβέντικη ψυχή, γνήσιος πατριώτης, ευρυμαθής, ευφυέστατος, αεικίνητος, επικοινωνιακός, με χαρισματικό λόγο, με ενωτικό πνεύμα, ασυμβίβαστος και διορατικός.

Μόνος του αποφασίζει.

 

 

Δεν έχει εξουσία ο διάβολος απ’ ευθείας ή αισθητά να πειράξει τον άνθρωπο. 

Μόνο με τη φαντασία, με εικόνες, που προβάλλει στην

 οθόνη της διάνοιας,  και με έννοιες μέσω του νου, προκαλεί. 

Τότε ο άνθρωπος μόνος του αποφασίζει να αποδεχτεί

 την πρόκληση (προσβολή) ή να την απορρίψει.