Αποφθέγματα Πατέρων περί αναξικακίας (Μέρος 1ο)

Είπε ο αββάς Ζήνων:
«Εκείνος πού θέλει ν᾿ ακούσει γρήγορα ο Θεός τήν προσευχή του, μόλις σταθεί όρθιος καί υψώσει τά χέρια του γιά νά προσευχηθεί πρός τό Θεό, πρίν απ᾿ όλα καί προτού ακόμα ευχηθεί γιά τή δική του ψυχή, άς προσευχηθεί από τά κατάβαθα τής ψυχής του γιά τούς εχθρούς του. Καί μ᾿ αυτή του τήν πράξη, γιά ότι κι άν παρακαλέσει τό Θεό, θά εισακουστεί».

Ενώ καθόταν κάποτε ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός μπροστά από τήν εκκλησία, τόν περιτριγύρισαν οι αδελφοί καί τού εμπιστεύονταν τούς λογισμούς τους. Τόν είδε κάποιος απ᾿ τούς Γέροντες καί επειδή πολεμήθηκε από φθόνο, τού είπε:
«Τό κανάτι σου, Ιωάννη, είναι γεμάτο δηλητήριο».

Καί ο αββάς Ιωάννης τού είπε:
«Έτσι είναι, αββά. Καί αυτό τό είπες, γιατί βλέπεις μόνο τά έξω. Καί τί δέν θά είχες ακόμη νά πείς, άν έβλεπες καί τά μέσα;»

Είπε ο αββάς Ποιμήν γιά τόν αββά Ισίδωρο ότι, όταν μιλούσε στούς αδελφούς στήν εκκλησία, αυτόν τόν λόγο μόνο έλεγε:
«Αδελφοί, συγχωρήστε καί θά συγχωρηθούν καί οι δικές σας αμαρτίες».

Είπε ο αββάς Ποιμήν:
«Οποιαδήποτε ταλαιπωρία κι άν πέσει επάνω σου, θά τή νικήσεις μέ τή σιωπή».

Ακόμα είπε:
«Η πονηρία δέν εξουδετερώνει καθόλου τήν πονηρία, αλλά, εάν κάποιος σού κάνει κακό, εσύ ευεργέτησέ τον, γιά νά εξαφανίσεις τήν κακία μέ τά καλά έργα».

Άκουσε ο αββάς Ποιμήν γιά κάποιον πού έτρωγε κάθε έξι ημέρες, διότι οργιζόταν.

Καί είπε ο Γέροντας: «Έμαθε νά σηκώνει τό βάρος τής νηστείας τών έξι ημερών καί δέν έμαθε νά διώχνει τήν οργή του».

Κάποιος αδελφός, πού αδικήθηκε από άλλον αδελφό, ήλθε στόν αββά Σισώη καί τού είπε:
«Αδικήθηκα από κάποιον αδελφό καί θέλω νά πάρω πίσω τό δίκιο μου».
Ο Γέροντας όμως τόν παρακαλούσε λέγοντας:
«Μή, τέκνον, καλύτερα άφησέ το στό Θεό τό θέμα τού δίκιου σου».
Κι εκείνος επέμεινε: «Δέν θά σταματήσω τήν υπόθεση, ώσπου νά πάρω τό δίκιο μου πίσω».

Τότε ο Γέροντας τού είπε: «Άς σηκωθούμε γιά προσευχή, αδελφέ».
Καί, αφού σηκώθηκε, είπε ο Γέροντας:
«Θεέ δέν σ᾿ έχουμε πλέον ανάγκη νά φροντίζεις γιά μάς, γιατί εμείς οι ίδιοι παίρνουμε πίσω τό δίκιο μας».

Μόλις λοιπόν τό άκουσε αυτό ο αδελφός, έπεσε στά πόδια τού Γέροντα λέγοντας:
«Συγχώρεσέ με, αββά, δέν θά ζητήσω πλέον τό δίκιο μου από τόν αδελφό».
Πήγαν κάποτε στό ασκητήριο ενός Γέροντα ληστές καί τού είπαν:
«Έχουμε έλθει νά σού πάρουμε όσα έχεις στό κελί σου».
Κι εκείνος είπε: «Πάρτε όσα νομίζετε, παιδιά μου».
Πήραν λοιπόν όσα βρήκαν στό κελί, ξέχασαν όμως ένα σακούλι πού ήταν εκεί κρεμασμένο.

Τό πήρε λοιπόν ο Γέροντας κι έτρεχε από πίσω τους φωνάζοντάς τους καί λέγοντας:
«Παιδιά, πάρτε αυτό πού ξεχάσατε στό κελί σας».
Κι εκείνοι, επειδή θαύμασαν τήν αγαθότητα τού Γέροντα, έβαλαν στή θέση τούς όλα τά πράγματα τού κελιού καί μετανιωμένοι έλεγαν μεταξύ τους:
«Πραγματικά αυτός είναι άνθρωπος τού Θεού».

Aπό το "Μέγα Γεροντικό"