Κρίση.

Είναι μεγάλο λάθος να θεωρείται η Κρίση οικονομική.

Μπορεί να είναι και οικονομική, αλλά πρωτίστως είναι κρίση ηθική, συνειδησιακή.

Είναι κρίση αποκαθήλωσης των αξιών, των ιδανικών, της πίστης, της παιδείας.

Όλα όσα συνείχαν τη ζωή των ανθρώπων πριν μερικές δεκαετίες.  Όταν οι άνθρωποι ήταν απλοί, ολιγαρκείς, φιλότιμοι.

Οι πόλεμοι, η σκληρότητα, η ασυδοσία, η μεγαλομανία, η ακόρεστη επιθυμία ν’ αποκτήσει ο άνθρωπος αγαθά με οποιονδήποτε τρόπο, έννομα ή άνομα, η παμφαγία, η αδικία επί παντός, η αχορταγία, η επιθυμία να καταθέτεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς εντός και εκτός της χώρας σου εκατομμύρια, εις βάρος δυσπραγούντων, η παρανομία, η πώρωση της συνείδησης και άλλα πολλά, είναι αυτά που οδήγησαν στην οικονομική κρίση που μαστίζει σχεδόν όλη την ανθρωπότητα, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Η έξαρση και αντιπαράθεση των θρησκευτικών δοξασιών, οδηγεί σε πράξεις ανελέητης φρίκης, χωρίς να λογαριάζεται η απώλεια ζωών, ακόμα και ομοφύλων.

Η τρομοκρατία στα ύψη.  Ουδείς είναι ασφαλής στην πατρίδα του, στο δρόμο, στο αεροπλάνο, το τραίνο, σ’ όποια διακίνησή του.

Ζούμε σε συνεχή εμπόλεμη κατάσταση που με καταχθόνιους τρόπους μηχανεύτηκαν οι εξτρεμιστές.

Ο άνθρωπος κινδυνεύει παντού, ακόμα και μέσα στο σπίτι του, όπου εισβάλλει ο οποιοσδήποτε για να του κλέψει €100-, €200-, €500-, να τον δείρει, να τον σκοτώσει, για να εξασφαλίσει τη δόση του.

Έχουμε εγκαταλείψει τις παραδόσεις μας, πολιτιστικές και θρησκευτικές.

Τις εκτελούμε τυπικά, χωρίς η ψυχή μας να γεμίζει φως.  Από συνήθεια.

Η ξενομανία είναι το αποκορύφωμα της ψυχικής μας πορείας.

Κάθε ξένο είναι άριστο, κάθε δικό μας παλιομοδίτικο.

Η πολυπολιτισμικότητα κατέστρεψε τα χρηστά μας ήθη.  Δημιούργησε ένα ψυχικό κενό.
Ακόμα και τη γλώσσα μας περιφρονούμε.  Μιλούμε μια γλώσσα ανάμεικτη, τη γλώσσα των υπολογιστών.

«Οι μηχανές» έχουν περισσότερη σημασία από τον συνάνθρωπο.

Η επικοινωνία έφτασε στο μηδέν, η συντροφικότητα, η επαφή με τον γείτονα, το χαμόγελο, που δεν είναι υποκριτικό, αλλά χαμόγελο καθαρής καρδιάς.

Ήταν φυσικό λοιπόν να έρθει η ΚΡΙΣΗ.  Και ήρθε και στρογγυλοκάθισε.  Και δεν θα φύγει, αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία, αν δεν γυρίσουμε στις ρίζες μας, αν δεν παλαίψουμε να ανορθώσουμε τον ψυχικό μας κόσμο, να δώσουμε ευκαιρίες στον εαυτό μας.

Να δώσουμε το χέρι ο ένας στον άλλο.

Να ανοίξουμε την καρδιά μας.

Τότε ο ουρανός θα γίνει γαλανός.  Κι η θάλασσα από το αντιφέγγισμά του γαλάζια, με φλοίσβους να σπάνε στην αμμουδιά, σαν εκείνους τους φλοίσβους στην Αμμόχωστο.

Κλαίρη Αγγελίδου
Πρώην Υπουργός
Παιδείας και Πολιτισμού

Πηγή: Εκκλησία της Κύπρου