Οἱ Ἅγιοι Κήρυκος καὶ Ἰουλίττα ἡ μητέρα του

 Ἡ Ἁγία Ἰουλίτα, ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ. Καταγόταν ἀπὸ τὸ Ἰκόνιο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.

Ἐπειδὴ ὅμως τότε κυριαρχοῦσε ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, πῆρε τὸν γιὸ της τὸν Κήρυκο καὶ πῆγε στὴν Σελεύκεια καὶ στὴν συνέχεια στὴν Ταρσό. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ συνάντησε τὴν ἴδια κατάσταση. Στὴν Ταρσὸ συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα ,τὸν Ἀλέξανδρο, ὁ ὁποῖος τὴν ὑπέβαλε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια μπροστὰ στὸ παιδί της.

Στὴν συνέχεια προσπάθησε νὰ φέρει μὲ τὸ μέρος του τὸν μικρό. Τὸ παιδάκι ὅμως δὲν δεχόταν καὶ μάλιστα ἀφοῦ ἐπικαλέστηκε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἔδωσε μία δυνατὴ κλωτσιὰ στὴν κοιλιὰ τοῦ ἡγεμόνα. Αὐτὸς ἐξοργίστηκε τόσο ποὺ τὸ πέταξε ἀπὸ τὰ σκαλιὰ σπάζοντας τὸ κρανίο τοῦ μικροῦ Κήρυκου.

Μ' αὐτὸν τὸν τρόπο ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου ὁ μικρὸς Κήρυκος.
Ἡ δὲ μητέρα του μετὰ ἀπὸ λίγο, ἀφοῦ ὑπεβλήθη σὲ πολλὰ καὶ φρικτὰ βασανιστήρια, παρέδωσε τὸ πνεῦμα της στὸν Χριστό.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἡ καλλιμάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἰουλίττα, σὺν τριετεῖ ἀμνῷ αὐτῆς τῷ Κηρύκῳ, δικαστικοῦ πρὸ βήματος παρέστησαν φαιδρῶς, εὔτολμοι κηρύττοντες, τὴν χριστώνυμον κλῆσιν, ἄμφω μὴ πτοούμενοι, ἀπειλὰς τῶν τυρράνων· καὶ στεφηφόροι νῦν ἐν οὐρανοῖς, ἀγαλλιῶνται, Χριστῷ παριστάμενοι.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐν ἀγκάλαις φέρουσα ἡ Χριστομάρτυς, Ἰουλίττα Κήρυκον, ἐν τῷ σταδίῳ ἀνδρικῶς, ἀγαλλομένη ἐκραύγαζε· Χριστὸς ὑπάρχει Μαρτύρων τὸ καύχημα.

Μεγαλυνάριον.
Φέρουσα ὡς ἄμπελος νοητή, Κήρυκον τὸν θεῖον, Ἰουλίττα ἐν ταῖς χερσίν, οἶνον εὐφροσύνης, ληνοῖς τοῦ μαρτυρίου, βλυστάνετε τῷ κόσμῳ, ἐν θείῳ Πνεύματι.