Μια αληθινή ιστορία που είναι σε εξέλιξη
Διαβάστε την μοναδική ιστορία του αγαπητού πνευματικού αδελφού Χ, η γνωριμία του οποίου απετέλεσε μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη προσωπικά.
Ελπίζουμε να βοηθήσει κι άλλους ανθρώπους.
Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την απεριόριστη εμπιστοσύνη που μας έδειξε από την πρώτη στιγμή.
Είμαι έγγαμος με τρία παιδιά, εγγόνια και ηλικία 63 ετών, συνταξιούχος του Δημοσίου.
Το 1989 γυρνώντας από την δουλειά μου, κουβαλώντας και ψώνια, άφησα τις σακκούλες για να ανοίξω την εξώπορτα. Σηκώνοντας τις σακκούλες αισθάνθηκα ένα πόνο οξύ στο στήθος, άρχι-σα να ιδρώνω και να χάνω τις αισθήσεις μου.
Η πρώτη μου αντίδραση: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με», δεν είναι τίποτε θα περάσει. Ξάπλω-σα και σε μισή ώρα περίπου άρχιζε ο πόνος να περνά. Αισθανόμουν μια συνεχή κούραση και δυ-σπνοια. Πήγα σε γνωστούς γιατρούς οι οποίοι με γνώριζαν και μου είπαν περισσότερο είναι η ιδέα σου. Μετά από εξετάσεις (στεφανιογραφία) τα στεφανιαία αγγεία έκαναν έντονους σπασμούς, αρρυθμία, πόνους στο στήθος περιοδικά. Μου δώσανε τριών ειδών φάρμακα για την καρδιά. Τα συμπτώματα δεν έφυγαν.
1990 – 1991, ένα πρωΐ παίρνω τηλέφωνο τον π. Πορφύριο στο Μήλεσι. Μόλις σήκωσε το τηλέ-φωνο μου λέει: «Μην μου πεις τίποτε, και άρχιζε να μου λέει την ζωή μου που έβλεπα σαν κινημα-τογραφικό φιλμ. Η διάγνωσή του: Παιδί μου έχεις χαμηλό οξυγόνο στο αίμα σου και μία βλάβη στο παρασυμπαθητικό νεύρο της καρδίας σου. Δεν γνωρίζω την αιτία, αλλά ο Θεός θα σε προειδο-ποιεί, θα αισθάνεσαι κάτι πίσω από το κεφάλι και εσύ να έλθεις σε επαφή με οξυγόνο, γιατί θα ει-ναι και η τελευταία σου αναπνοή μετά.
Οι γιατροί σου δώσανε αυτά τα φάρμακα, που μου τα κατωνόμασε, μην τα πάρεις γιατί η δια-γνωσή τους είναι εσφαλμένη. Θα πας στην Αγγλία στον κ. Τόνυ Αντωνίου μου έδωσε την διεύθυν-ση του, το τηλέφωνο του. Κλείνοντας μου λέει: Εσύ παιδί μου θα τρελλάνεις τους γιατρούς.
Στην ερώτησή μου πως θα βοηθήσω εγώ τον εαυτό μου; Θα μου περάσει;
Η απάντησή του: «Με τακτική εξομολόγηση, προσευχή, και πνευματική ζωή».
Μετά από καιρό πήγα όπως συνήθιζα στον π. Παΐσιο στο Άγιον Όρος.
«Τώρα είσαι καλά» μου είπε, «πρέπει να προσέξεις πολύ τον κρυφό εγωϊσμό, όχι μόνον τον φανερό». Όταν πήγα να τον ρωτήσω ποιός είναι ο κρυφός εγωϊσμός και πως αντιμετωπίζεται, κάποιος ήρθε και τον πήρε από τη συζήτηση που είχαμε και έμεινε το ερώτημά μου αναπάντητο. Μετά αρρώστησε και δεν ειδωθήκαμε.
Την απάντηση για τον κρυφό εγωϊσμό μου την έδωσε ένας ερημίτης στο Σινά.
«Πρέπει να έχεις ως κέντρο της ζωής σου τον Χριστό, και εσύ να στρέφεται γύρω – γύρω από Αυτόν. Να βγεις από το εαυτό σου».
Έστειλα τα χαρτιά μου στο γιατρό στο Λονδίνο και περίμενα. 1992 ο π. Πορφύριος κοιμήθηκε. Εγώ περίμενε απάντηση από τον γιατρό.
Μετά από πολύ καιρό με πολύ καημό είπα: «Α! ρε Γέροντα Πορφύριε εσύ αναπαύτηκες εγώ ταλαι-πωρούμαι, τι θα γίνει τώρα;
Εκείνη την ώρα κτυπά το τηλέφωνο. Εδώ ο Τόνυς Αντωνίου από το Λονδίνο. Πες τε μου τι σας συνέβη. Εγώ άρχιζα νε ομιλώ γρήγορα γιατί πλήρωνε. Κε….σας παρακαλώ ομιλείτε αργά για να σας καταλάβω, εγώ πληρώνω, και μην το σκέφτεσθε καθόλου. Μετά μου είπε να πάω να τον επι-σκεφθώ. Πήγα στο Λονδίνο βρήκα τον γιατρό, όταν τον ερώτησα αν γνωρίζει τον π. Πορφύριο, η απάντησή του ήταν αρνητική. Μετά από εξετάσεις με έστειλε σε έναν Άγγλο νευρολόγο στον κ. Καπούρ. Η διάγνωσή του: «Πάσχετε από το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης».
Από εκεί μετά επισκέφθηκα έξι φορές στη Γερμανία σε Γερμανούς γιατρούς, (και με ευλογία και ομοιοπαθητικούς,φυσικά χρήματα χαμένα και κούραση) και τελικά στο Γκέτιγκεν Πανεπιστη-μιακό νοσοκομείο ήρθε η διάγνωση: «Κατά την κόπωση ανεβάζει πνευμονική υπέρταση».
Πήγα στο νοσοκομείο εδώ είχα έναν φίλο παθολόγο και καρδιολόγο (έχει δύο ειδικότητες) του είπα το πρόβλημα μου. Άρχισε τις εξετάσεις όλων των ειδών και τέλος φθάσαμε στο τέστ κοπώ-σεως. Του είπα για την έλειψη οξυγόνου, τη χρόνια κόπωση. «Μην λες χαζαμάρες», μου λέει, αυ-τοι που έχουν έλειψη οξυγόνου έχουν αλλοιωμένα χαρακτηριστικά, μελανό χρώμα, εσύ είσαι μια χαρά. Μην είσαι ο κατά φαντασίαν ασθενής».
Μπροστά στην απόφασή μου, φώναξε έναν πνευμονολόγο μου πήραν αίμα, (αρτηριακό), λίγο πιο κάτω από την παλάμη. Ο γιατρός ήρθε με το αποτέλεσμα οξυγόνο 73 και διοξείδιο 32.
«Μπα λάθος έχει το μηχάνημα. Φώναξε τον υπεύθυνο της ΜΕΘ και του είπε πότε έκαναν σερ-βις στο μηχάνημα. Χθες Χρήστο. Τον βλέπεις αυτόν έχει υποξαιμία. Κάθισε να σου κάνουμε ακό-μη μία; Ναι του απαντώ. Το αποτέλεσμα το ίδιο. «Χρήστο μετά την κόπωση μετά την κόπωση θα φθάσω πάνω από 100».
Τελικά δεν το έβγαλα το τέστ κοπώσεως, στο 2ο στάδιο έμεινα. Άρχισα τότε να αιθάνομαι κάτι σαν μούδιασμα, με δύσπνοια πίσω στο κεφάλι και λέω στο φίλο μου τον γιατρό κάνε με άλλη μία εξέταση:. Αυτό είναι αδύνατον ιατρικώς. Εγώ θα σχίσω τα πτυχία μου. Σε παρακαλώ κάντο, του είπα. Μπροστά στην απόφασή μου, κάφθηκε ήρθε άλλος πνευμονολόγος μου πήρε αίμα από το άλλο χέρι και οι εξετάσεις έδειξαν Ο2, 107. Τότε συγκέντρωσε όλους τους καρδιολόγους και πνευ-μονολόγους του νοσοκομείου και προσπαθούσαν να βρουν τι συμβαίνει. Μετά από πολύ ώρα συ-σκεψη το αποτέλεσμα ήταν ότι δεν βρήκαν την αιτία αυτής της διαταραχής. Παράξενο πρόβλημα.
Η κατάστασή μου χειροτέρευε και έψαξα να βρω για ένα κέντρο για την πνευμονική υπέρτα-ση. Πήγα στην Αθήνα σε καθηγητές μου κάνανε εξετάσεις χωρίς να μπορέσουν να βρουν την αι-τία. Μου είπαν υπάρχουν τρεις καθηγητές που ασχολούνται με πνευμονική υπέρταση ένας στη Γαλλία, και δύο στην Αμερική. Μου δώσανε χαρτί ότι η περίπτωσή μου δεν αντιμετωπίζεται στην Ελλάδα και μέσω του υπουργείου υγείας με έστειλαν στην Αμερική στο μοναδικό Κρατικό ερευ-νητικό Κέντρο (Ν.Ι.Η) το 1995. Η είσοδος για τους αλλοδαπούς δύκολη. Η περίπτωση του κάθε ενός περνά από 11μελη επιτροπή Αμερικανών καθηγητών γιατρών για ασθένειες που είναι σπα-νιες. Ένας Έλληνας γιατρός μου έκανε την αίτηση εισαγωγής μου. Η κενή θέση μία, η δική μου και του συγγενούς του αντιπροέδρου της Αμερικής Αρ Γκορ.. Την ημέρα του αγίου Διονυσίου 17 Δεκεμβρίου 1995, η επιτροπή ενέκρινε την δική μου, η άλλη μετά από δύο μήνες. Ερχόταν οι Ελ-ληνες γιατροί και δεν πιστεύανε στο γεγονός. Μου έλεγαν: «Πες μας ποιός είσαι; Ποιός είναι αυ-τος που σε υποστηρίζει;» Ο Θεός τους απαντούσα δεν έχω κανένα άλλον γνωστό. Και μία άλλη λεπτομέρεια στις 30 Δεκεμβρίου ο πρόεδρος Κλίντον υπέγραψε απόφαση που απαγορεύεται η δω-ρεάν νοσηλεία σε αλλοδαπούς, εκτός εκείνων που έχουν νοσηλευτεί. Μετά από πολλές εξετάσεις η διάγνωση: «σύνδρομο ευαίσθητης καρδίας», και να τους επισκεφθώ σε ένα χρόνο. δίνοντάς μου φάρμακο ημιπραμίνη. Αυτό μου δημιουργούσε πολλές συναισθηματικές διαταραχές. Οπότε πήρα την απόφαση και το έκοψα.
Το 1996 που ξαναπήγα με ερώτησαν ποιά είναι η διάγνωση των Ελλήνων γιατρών και τους ει-πα: Οι 99 ότι είμαι κατά φαντασίαν ασθενής και ένας μου είπε για την έλλειψη οξυγόνου και βλα-βη στο παρασυμπαθητικόνεύρο της καρδίας. Μου λένε εμείς μπορούμε να το διαπιστώσουμε με ένα τέστ, αλλά είναι επικίνδυνο πρέπει να υπογράψεις ότι θέλειςνά γίνει. Έκανα τον σταυρό μου και υπέγραψα. Μετά από 14 ώρες εξαντλητικών εξετάσεων, την επομένη ήρθε ο καθηγητής και μου λέει: «Σε παρακαλώ πες μου το όνομα του Έλληνα γιατρού που σου είπε για την έλειψη οξυ-γόνου και την βλάβη στο παρασυμπαθητικό, γιατί πως μπόρεσε και έκανε αυτή την διάγνωση που μόνον εδώ στην Αμερική γίνεται αυτό το τέστ ακετυλχολύνης. Τι να του πω, αυτός ήταν Ινδός εξειδικευμένος στα νεύρα της καρδιάς. Το έμαθαν οι Έλληνες γιατροί του Ν.Ι.Η και με επισκέφθη-καν, σε αυτούς τους είπα ότι είναι ο μακαριστός π. Πορφύριος. Όλοι έκαναν τον σταυρό μους, και είπαν η πίστη μας είναι η αληθινή.
1998 Ιανουάριος. Η κατάστασή μου χειροτέρευε, δύσπνοια με επιθανάτιο ρόγχο, και διαπίστω-σα ότι σε κάθε συναισθηματική αλλαγή έκλαιγα με ένα σκοτεινό αίσθημα λύπης. Πήγα στο φίλο μου τον Χρήστο και με έστειλε σε έναν φίλο του ψυχίατρο του νοσοκομείου για να δει. Η δια-γνωση κατάθλιψη. Μου έδωσε δύο ειδών αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικό. Μετά από πολλές επισκέψεις – και συζητήσεις, και με αλλαγές στα αντικαταθλιπτικά φάρμα, εγώ έβλεπα ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά,. Σταμάτησαν τα δάκρυα αλλά η έντονη λύπη συνεχιζόταν.
Σε μία επίσκεψη του λέω γιατρέ μου μιλάς για συναισθηματικές διαταραχές, άγχος, και απο-τέλεσμα τίποτε. Αυτά τα αόριστα πράγματα χωρίς συγκεκριμένες αιτίες, δεν βγαίνουν πουθενά. Οι Άγιοι Πατέρες μας έχουν μιλήσει και γράψει για την κατάθλιψη γιατί δεν το ψάχνετε;. Εμείς σπουδάσαμε 6 χρόνια ιατρική, 4-5 χρόνια ψυχιατρική μεταπτυχιακές σπουδές και με διδακτορική διατριβή και με αυτά βαδίζω.
Κοίταξε του λέω μπορείς να μου πεις, του μιλούσα στον ενικό λόγω της φιλίας που αναπτύ-χθηκε από τις πολλές επισκέψεις μου, πως αντιμετωπίζεται οποιαδήποτε μορφή φόβου; Μου είπε, λέμε στον ασθενή να περάσει από αυτό που φοβάται και θα του περάσει. Αυτό το λέει και ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος στον 20ο λόγο του περί δειλίας.. «Σε όποιους τόπους συνηθίζεις να φοβήσαι, μη διστάζης να πηγαίνης, όταν ακόμη δεν έχη ξημερώσει. Εάν δείξεις κάποια χα-λαρότητα στο σημείο αυτό, τότε θα γηράση μαζί σου το νηπιακό και αξιογέλαστο τούτο πα-θος. Ενώ βαδίζεις προς τα εκεί οπλίζου με την προσευχή. Μόλις φθάσης σ ἐκείνους τους το-πους, ανύψωσε τα χέρια σου. Με το όνομα του Ιησού μάστιζε τους εχθρούς, διότι δεν υπάρχει ούτε στον ουρανό ούτε στην γη ισχυρότερο όπλο. Αφού απαλλαγής από την αρρώστεια αυ-τη, ας ανυμνήσης τον Λυτρωτή σου· διότι εάν τον ευγνωμονής, θα σε σκεπάζη παντοτινά». (κεφ. 6).
Μπορείς να μου πεις γιατρέ μου, συγκεκριμένα την αιτία του φόβου; Θα σου απαντήσω την άλλη φορά που θα έρθεις. Του λέω: Οι Άγιοι Πατέρες μας το λένε: «Ο δειλός άνθρωπος σημαίνει ότι πάσχει από δύο ασθένειες της ολιγοπιστίας και φιλοσωματίας, όποιος νικά τις δύο ασθένειες, βεβαιώνεται ότι ολοψύχως πιστεύει στο Θεό και περιμένει τα μέλλοντα αγαθά». (Αββά Ισαάκ Ασκητικά, λόγος κστ, κεφ. 16, ΕΠΕ, 8α).
Στην επόμενη επίσκεψη μου είπε: Ότι πήγε στο Άγιον Όρος στον παπα – Τύχωνα ηγούμενο του Σταυρονικήτα και το συζήτησε και μου είπε αυτά ακριβώς αυτά που μου είπες. Τι να σου πω; Δεν είσαι για μένα, έλα να σου γράφω τα φάρμακα. Η διαφορά με τους άλλους καταθλιπτικούς είναι ότι εσύ η κατάθλιψη την δημιουργεί ο ίδιος ο εαυτός σου, έτσι αντιδρά, γι’ αυτό και δεν σε πιάνουν τα φάρμακα. Σημειωτέον ότι εγώ διαπίστωσα ότι τα τετρακυκλικά φάρμακα, και ηρεμι-στικά κάνουν τον άνθρωπο «φυτό», και του «παγώνουν» την όρεξη για προσευχή και εκκλησια-σμο. Γι’ αυτό τον λόγο τα περιόρισα στην κατώτατη δοσολογία.
Από τον Ιανουάριο του 1998 μέχρι σήμερα Οκτώβριος του 2013 η «κολλητή μου φίλη» δεν με άφησε και πάντα έρχεται άλλοτε πιο δυναμικά άλλοτε πιο ήπια. Και μια βραδιά ήρθε πάρα πάρα πολύ δυναμικά με έντονη λύπη, τα έβλεπα όλα μαύρα, με λογισμούς (σκέψεις με εικόνες) ότι δεν υπάρχει τίποτε για σένα, απαγοήτευση και τάση για αυτοκαταστροφή.
Μέσα σ’ αυτή την τραγική, πραγματικά κατάστασή μου, τα μεσάνυκτα πήρα τηλέφωνο τον π. Λουκά στη Ι. Μονή Φιλοθέου και του λέω: «σώσε με έχω φθάσει σε αδιέξοδο έτομος για……».
«Κοίταξε παιδί μου, είναι μία δοκιμασία, ένας σταυρός, που μπορείς να σηκώσεις. Έχεις σκε-φθει πόσοι καταθλιπτικοί δεν έχουν την ελπίδα αναστάσεως που έχεις εσύ; Να σκέπτεσαι και τους άλλους που δεν έχουν την ελπίδα αναστάσεως και να προσεύχεσαι γι’ αυτούς και ο Θεός θε-λει να γίνεις ένα κανάλι που να διοχετεύει την χάρη Του στους καταθλιπτικούς». Πραγματικά μου έφυγε αυτή η λύπη, το σκοτάδι στο μυαλό μου και μπροστά μου και οι άσχημοι λογισμοί.
Μελετώντας τους Αγίους πολλοί Άγιοι πέρασαν από αυτό το καμίνι της καταθλίψεως: ο Άγιος Παΐσιος, (Παναγής Μπασιάς), ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, ο Άγιος Νείλος ο Καλαβρός, η Αγία Ολυμπιάδα η διακόνισσα.
Μαθήτρια του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ο οποίος της έστειλε 11 επιστολές από το τόπο της εξορίας του. Στην 10η επιστολή της γράφει: «Πράγματι, η κατάθλιψη είναι φοβερό βασανι-στήριο των ψυχών, είναι ένας πόνοςανέκφραστος και ποινή πικρότερη από κάθε άλλη ποινή και τιμωρία. Γιατί μιμείται το σκουλήκι, που έχει δηλητήριο και προσβάλλει όχι μόνον το σώμα, αλλά και την ίδια την ψυχή. Είναι σαράκι που κατατρώγει όχι μόνον τα κόκκαλα, αλ-λα και τη σκέψη είναι Ένας δήμιος καθημερινός που δεν ξεσχίζει μόνον τα πλευρά, αλλά κα-ταστρέφει και τη δύναμη της ψυχής· είναι και νύχτα παντοτινή, σκοτάδι χωρίς το παρα-μικρό φως, τρικυμία και ζάλη, πυρετός κρυφός, που καίει περισσότερο από κάθε φλόγα, πο-λεμος χωρίς ανακωχή, αρρώστια που κάνει σκοτεινά πολλά από αυτά που βλέπουμε. Γιατί ο ίδιος ο ήλιος και ο καθαρόςωαέρας φαίνεται ότι ενοχλούν εκείνους που έχουν αυτή τη δια-θεση και μεταβάλλει το μεσημέρι σε μεσάνυκτα.
Γι’ αυτό και ο θαυμάσιος προφήτης δηλώνοντας αυτό έλεγε· «ο ήλιος θα δύσει γι’ αυτούς το μεσημέρι» (Αμώς 8,9),όχι με την έννοια ότι ο ήλιος εξαφανίζεται ούτε ότι διακόπτει τον συ-νηθισμένο δρόμο του, αλλά με την έννοια ότι ο λυπημένος άνθρωπος το καταμεσήμερο φαν-τάζεται όι είναι νύχτα. Η σκοτεινή νύχτα δεν είναι τέτοια, όπως είναι η νύχτα της αθυμίας, η οποία δεν προέρχεται από φυσικό νόμο, αλλά από σκοτισμό της διάνοιας. Γι’ αυτό και είναι φοβερή και αφόρητη, έχει πρόσωπο άσπλαχνο, είναι σκληρότερη από κάθε τύραννο, δεν υποχωρεί γρήγορα σε κανένα από εκείνους που προσπαθούν να την διαλύσουν, αλλά κρατεί πολλές φορές την ψυχή που έχει κυριεύσει στερεώτερα από διαμάντι, όταν αυτή δεν ακολου-θει την κατά Θεόν φιλοσοφία. Σήκω επάνω και άπλωσε το χέρι σου στο λόγο μου και προ-σφερέ μου αυτήν την καλή συμμαχία, για να σε απαλλάξω τελείως από την αιχμαλωσία των πικρών σκέψεων.
Γνωρίζοντας αυτά τα πράγματα, ευσεβεστάτη κυρία μου, να κοπιάζεις και να αγωνίζεσαι και να βιάζεις τον εαυτό σου, έχοντας τη συμμαχία των λόγων μου, ώστε να διώχνεις και να απομακρύνεις με πολλή ορμή τις απαισιόδοξες σκέψεις που σε ταράσσουν και σου προκα-λουν θόρυβο και ζάλη» (Ε.Π.Ε. τομ. 37, 452).
Γιατί ο Θεός παραχωρεί αυτή την δοκιμασία;
«Γεννήτρια όλων των κακών είναι η ηδονή και η πονηρία. Όποιος τις έχει μέσα του δεν πρόκειται να ιδή τον Κύριον. Καθόλου δεν θα μας ωφελήση η αποχή από την πρώτη, εάν δεν απομακρύνωμε και την δευτέρα». (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, λόγος κστ α μέρος, κεφ. 30).
Η απάντηση είναι μία, επειδή εμείς δεν μετανοούμε για τις αμαρτίες μας, (δηλ. ο νους είναι σκοτισμένος από τα πάθη και τους λογισμούς και δεν μπορεί να δει, σαν ο οφθαλμός της ψυχής που είναι ο νους, γι’ αυτό και δεν παίρνουμε σωστές αποφάσεις και αμαρτάνουμε. Ενώ θα πρέπει ο νους να στρέφεται συνέχεια στο Θεό, να επιστρέψουμε όπως ο άσωτος της Παραβολής στο Θεό Πατέρα μας). Έχομε βάλει κέντρο της ζωής μας τον εαυτό μας, και όχι τον Χριστό. Ο εχθρός δια-βολος κάθεται απέναντι από τα μάτια μας λέει ο Αββά Ισαάκ, και παρατηρεί ποιά πόρτα (αίσθη-ση) είναι ανοικτή και μπαίνει και αλωνίζει. Είτε το πρόβλημα είναι από σωματική αρρώστια η από ψυχολογικούς λόγους. Η αγάπη Του παραχωρεί αυτόν τον Σταυρό για να μας ξυπνήσει από το λήθαργο που μας δημιουργούν οι τρεις γίγαντες των παθών η αμέλεια, η ραθυμία και η άγν-οια.
Πόσο δίκιο είχε ο Αγιασμένος Γέροντας π. Παΐσιος όταν μου είπε να φυλάγομαι από τον κρυ-φο εγωϊσμό!
Πως την αντιμετωπίζω.
Με την θεία «ψυχανάλυση» την εξομολόγης σε πνευματικό ιερέα, Γιατί όμως; Όλες οι αμαρ-τίες ακολουθούν την ίδια πορεία κατά τους Πατέρες μας. Τα στάδια της αμαρτίας.
Έτσι μπορούμε να διακρίνουμε τα στάδια για την πορεία προς τη χώρα της αμαρτίας (αμαρτία ση-μαίνει ότι φεύγω από το στόχο μου που είναι το καθ’ ομοίωση):
α) την προσβολή,
β) τη συγκατάθεση
γ) την αιχμαλωσία,
δ) την πραγματοποίησή της και
ε) το πάθος, η συχνή επαναλαμβανόμενη αμαρτία καταντά πάθος.
Πως λειτουργεί ο μηχανισμός αυτός; Λειτουργεί ως εξής: Κάποιος πονηρός λογισμός (κενο-δοξίας, φιλαργυρίας, φιληδονίας, κατακρίσεως, κ.λ.π.) εισέρχεται στο νου του ανθρώπου. Ο πειρα-σμος εργάζεται με την φαντασία (που μας δόθηκε από το Θεό να φανταζόμαστε τα κάλλη του Παραδείσου). Παρουσιάζει την υπόθεση όσο πιο ελκυστική μπορεί. Έτσι η προσβολή γίνεται πιο ελκυστική και δυνατή. Μέχρι το σημείο αυτό ο άνθρωπος είναι ανεύθυνος. Είναι το πρώτο στάδιο, μία προσβολή, μία επίθεση του εχθρού η πιο απλά το κτύπημα της πόρτας. Η κατάσταση είναι φυσιολογική. Είναι αδύνατον να υπάρξει άνθρωπος, που να μην δεχθεί την προσβολή. Ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος έλεγε ότι όπως μέσα στον κήπο κατά φυσιολογικό τρόπο φυτρώνει μαζί με τα φυ-τα και η αγριάδα η όπως τα νησιά κτυπιούνται γύρω – γύρω από τα κύματα, έτσι και ο άνθρωπος οπωσδήποτε θα έλθει σε επαφή με τις προσβολές των λογισμών. Γι’ αυτό στην Ακολουθία του Αποδείπνου λέμε: «τους λογισμούς διόρθωσον, τας εννοίας κάθαρον…».
Το εφάμαρτο στάδιο αρχίζει από εδώ και πέρα. Αρχή του αγώνος είναι η προσβολή. Αν ο άνθρωπος την απομακρύνει από το νου του χωρίς καθόλου να την περιεργασθεί, τότε σώζεται και απαλλάσσεται από τις άθλιες συνέπειες που ακολουθούν. Αν, όμως, δεχθεί τη συζήτηση με τον πονηρό λογισμό, ανοίγει την πόρτα στον πονηρό λογισμό που προηγουμένως απλώς του χτύπησε την πόρτα, δημιουργεί τη φιλία και τότε πια φθάνει στη συγκατάθεση για την αμαρτία, που είναι το δεύτερο στάδιο για την εκτέλεση της αμαρτίας. Ο άνθρωπος τώρα με πρωταγωνιστή τον εαυτό του, στα άδυτα της ψυχής του επιτελεί την αμαρτία: κατακρίνει, βλασφημεί, πορνεύει, μοιχεύει, διαπράττει φόνους και αμέτρητα εγκλήματα και κάνει οτιδήποτε μπορεί να φαντασθεί ο ανθρώπινος νους. Δεν μένει τίποτε άλλο κατόπιν, παρά το τρίτο στάδιο της αμαρτίας, που είναι η ενεργός διάπραξή της από τον άνθρωπο, που προηγουμένως ο νους του έγινε αιχμάλωτος του λογισμού (δηλ. του διαβόλου), και δεν τον ορίζει πλέον, αλλά ορίζεται. Έτσι ο λογισμός, που ξεκί-νησε με ένα απλό κτύπημα της πόρτας, την προσβολή, προχώρησε στο άνοιγμα της πόρτας, τη συγκατάθεση, τελικά δεν μπόρεσε να νικήσει και κατέληξε στην διαπράξει της αμαρτίας. Αυτή ει-ναι η πορεία προς την αμαρτία, που αρχίζει με έναν απλό λογισμό».
(http://www.paterikiorthodoxia.com/2012/06/830.html). Την θεία Κοινωνία, μελέτη Πατερικών κειμέ-νων.
Επίσης αγωνίζομαι να αράξω την βάρκα μου στο γαλήνιο λιμανάκι της Μητέρας όλων μας την Παναγία. Σ’ αυτήν λέω τον πόνο μου, την ανησυχία μου, το πρόβλημά μου και με ακούει.
Προσέχω με την βοήθεια του Θεού τις άσχημες σκέψεις μόλις μου χτυπήσουν την πόρτα, δεν την ανοίγω. Δεν συζητώ μαζί με τις σκέψεις γιατί μιλώ με τον διάβολο. Στρέφω τον νου μου στην Πα-ναγιά, προσεύχομαι, έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που είναι σχετικοί με την Εκκλησία, με τη φύση. Παίρνω τα φάρμακα γιατί πρέπει να βοηθηθεί το άρρωστο σώμα. Και κάνω υπομονή. Τι ση-μαίνει υπομονή; Υπό και μένω κάθομαι κάτω από τον Εσταυρωμένο Ιησού Χριστό. Αυτόν που σταύρωσαν οι αμαρτίες μας, που από Αγάπη πέθανε για να μας ελευθερώσει από τη διαβολική τριάδα: Διάβολο, αμαρτία, θάνατο και με την Ανάστασή Του πήρε την ανθρώπινη σάρκα και την ανέβασε πάνω από τους Αγγέλους στα δεξιά Του Θεού Πατρός.
Ο κάθε άνθρωπος να βρει ενδιαφέροντα πράγματα και δημιουργικά που να του αρέσουν. μου-σική, να μάθει όργανο, να ασχολείται με τον κήπο, η μελέτη κ. α.
Δεν πηγαίνω σε ψυχολόγους, αλλά σε ψυχίατρο και μάλιστα να έχει σχέσει με Εκκλησία, όσο αυτό είναι δυνατόν. Η πείρα μου με εδίδαξε ότι πολλοί από τους ψυχιάτρους δεν πιστεύουν στον Θεό, αλλά σε μία ανώτερη δύναμη. Και διερωτώμαι: Πως ασχολούνται με την «θεραπεία της ψυ-χης» που δεν γνωρίζουν καθόλου, ούτε τον ρόλο της, τις δυνάμεις της, γιατί μας δόθηκε;
Μία μέρα είπα σε έναν φοιτητή της ιατρικής που συζητούσαμε για τη ψυχή και του λέω: Τι ει-ναι η ψυχή; Ποιός είναι ο ορισμός της; Όχι αόριστες λέξεις αλλά συγκεκριμένες. Δεν ξέρω μου λέει. Το δυστύχημα είναι όχι ότι εσύ δεν ξέρεις αλλά και καθηγητές σου στη σχολή δεν ξέρουν. Για να σου το αποδείξω, πήγαινε μετά το τέλος του μαθήματος στον καθηγητή ψυχιατρικής και να είστε μόνοι σας και πες του. «Κύριε καθηγητά μας μιλήσατε για ψυχιατρική και την ψυχή. Μπο-ρείτε σας παρακαλώ να μου πείτε τον ορισμό της ψυχής που εσείς προσπαθείτε να θεραπεύσετε;» Σου λέω να είσθε μόνοι γιατί μπορεί ο καθηγητής να το πάρει διαφορετικά, ότι πας να τον μειώ-σεις, να τον κοροϊδέψεις, και μπορεί να στραφεί εναντίον σου.
Πράγματι πήγε ο φοιτητής και του ζήτησε τον ορισμό της ψυχής. Η απάντησή του ήταν δεν υπάρχει ορισμός. Πόσο μεσάνυχτα είχε! Ήρθε ο φοιτητής και μου το είπε. Έλα να σου δώσω τον ορισμό της ψυχής που τον αναφέρουν οι Άγιοι: «Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης δίνοντας τον ορισμό της ψυχής λέει ότι είναι ουσία κτιστή, ζώσα, νοερά, μεταδίδουσα στο οργανικό και αισθητικό σω- μα ζωτική δύναμη και αντιληπτική των αισθητών, έως ότου βέβαια παραμένει το σώμα στην ζωή. Η ψυχή εισάγει ζωτική δύναμη στον σωματικό οργανισμό για την ενέργεια των αισθήσεων. (Γρηγ. Νύσσης έργα, 1 ΕΠΕ, σελ. 228, 250) Αυτό σημαίνει ότι το σώμα κινείται από τη δύναμη και την ενέργεια της ψυχής. Έτσι, η ψυχή είναι κτιστή, γενητή, δημιουργημένη από τον Θεό, είναι νοερά και ζώσα ουσία, που μεταδίδει την ζωή στο σώμα, έως ότου διατηρείται η ενότητα ψυχής και σω-ματος, με την βοήθεια και ενέργεια του Θεού.
Έναν ολοκληρωμένο ορισμό για την ψυχή μας δίνει ο όσιος Νικήτας Στηθάτος. Γράφει: «Ουσία δε ψυχής εστίν, ως και άλλοις πεφιλοσόφηται κάλλιστα, απλή, ασώματος, ζώσα, αθάνατος, αόρα-τος, σωματικοίς οφθαλμοίς μηδαμώς θεωρουμένη, λογική τε και νοερά, ασχημάτιστος, οργανικώ κεχρημένη σώματι και παρεκτική τούτω ζωής κινήσεως, αυξήσεως, αισθήσεως και γεννήσεως, νουν έχουσα μέρος αυτής το καθαρώτατον, πατέρα και προβολέα του λόγου, αυτεξούσιος φύσει, θελητική τε και ενεργητική και τρεπτή ήτοι εθελότρεπτος, ότι και κτιστή». (Νικήτα Στηθάτου: Μυ- στικά συγγράμματα, εκδ. Παν. Χρήστου, Θεσσαλονίκη 1957, σελ. 98).
Η ψυχή, επίσης, είναι ζώσα ύπαρξη, απλή, ασώματη· η φύση της είναι αόρατη με τα μάτια του σώματος· είναι λογική και νοερή, χωρίς σχήμα· κατοικεί σε οργανικό σώμα και του παρέχει ζωή, ανάπτυξη, αντίληψη και γέννηση· δεν έχει τον νου σαν κάτι διαφορετικό από τον εαυτό της, αλλά σαν το πιο καθαρό στοιχείο της· διότι, όπως είναι το μάτι στο σώμα, έτσι είναι και ο νους για την ψυχή. Είναι αυτεξούσια και έχει θέληση και ενέργεια· είναι μεταβλητή, δηλαδή μεταβάλλεται σύμφωνα με τη θέλησή της, διότι είναι κτιστή. Όλα αυτά τα έχει λάβει με φυσική τάξη από τη χα-ρη του Δημιουργού της, η οποία της έδωσε και την ύπαρξη και τη φύση». (Άγιος Ιωάννης ο Δα-μασκηνό Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως, κεφ 26).
Πως είναι δυνατόν να θεραπεύσουν την ψυχή που δεν την γνωρίζουν που είναι αόρατη, απλη-σίαστη από τον άνθρωπο;
Γι’ αυτό ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος έλεγε: Αιτία της κατάθλιψης είναι ο εγωϊσμός μας, η υπερηφάνειά μας. Η κατά Θεόν φιλοσοφία που έγραφε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην Ολυμπιάδα είναι η κάθαρση από τα πάθη, για να έρθει ο φωτισμός του νου.
Το φάρμακο το έχει η Εκκλησία, ο Χριστός που είναι ο δημιουργός μας και Αυτός γνωρίζει το «μηχάνημα» (άνθρωπο) που κατασκεύασε και γνωρίζει πως λειτουργεί. Γι’ αυτό και στην υνολο-γία της Εκκλησίας μας λέμε: «Κύριε ίασε την ψυχήν ότι ήμαρτόν σοι», στίχος της δοξολογίας που λέμε πριν την θεία Λειτουργία. Γι’ αυτό εθέσπισε και τα Μυστήρια μετανοίας και Εξομολογήσε-ως του Ευχελαίου και Θείας Ευχαριστίς. Ίδρυσε την Εκκλησία που είναι το πνευματικό νοσοκο-μείο, για να θεραπεύσει την άρρωστη ψυχή και το σώμα.
Τελειώνοντας σου λέω ότι: Θα το διαπιστώσεις και μόνο σου. Ο Θεός τίποτε δεν παραχωρεί χωρίς λόγο, παρά μόνο για την σωτηρία της ψυχής μας, και ποτέ πάνω από τη δύναμή μας. Προ- σπάθησε να καταλάβεις ότι πριν σε επισκεφθεί η «μαύρη φίλη μας», ο Θεός σε προετοιμάζει. Πριν σου παραχωρήσει τον πειρασμό, σου στέλνει πρώτα τη Χάρη Του. Να σε ενδυναμώσει. Γιατί ο δια- βολος σαν λιοντάρι που βρυχάται είναι έτοιμος να μας καταπιεί όπως λέγει και ο Απόστολος Πε- τρος (Α Πέτρου, ε ).να τον περιφρονούν και αναγκάζεται να φύγει.
Αγαπητέ αναγνώστα σε κούρασα, σου ζητώ συγνώμη. Βιώνω αυτή την «αρρώστεια – δοκιμα- σία» 15 χρόνια και ήθελα να μοιρασθώ μαζί σου τον προβληματισμό μου. Σε παρακαλώ μέλέτησε με ταπείνωση όσο μπορείς τους ψαλμούς του Δαβίδ θα βρεις σίγουρα τον εαυτό σου και το προ- βλημά σου, αλλά και τη λύση του προβλήματός σου. Επίσης συχνή Εξομολόγηση και υπακοή σε πεπειραμένο πνευματικό πατέρα.Θα βοηθηθείς πολύ από τη Χάρη του Θεού. Μην το αμελήσεις σε παρακαλώ.
Για τη λύπη η Ι. Μονή τιμίου Προδρόμου Καρέα Αττικής έβγαλε ένα βιβλίο: «Ωδή το εφήμερο, η λύπη στην ευρύτερη σκέψη των Πατέρων της Εκκλησίας». Πολλά έχεις να μάθεις.
Για τυχόν επικοινωνία έδωσα το κινητό μου στην ιστοσελίδα.www.hggiken.pblogs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου