Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι.Μ. Καστορίας Αρχιμ. Αθανασίου Γιαννουσά
Η μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, «η μητρόπολις» κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, μία φράση την οποία ακούμε συχνά πυκνά από το στόμα του Επισκόπου μας εδώ στην Βυζαντινή Καστοριά τις ημέρες αυτές, είναι η απάντηση του Ουρανού στην τραγωδία του ανθρώπου και στο αίτημά του να λυτρωθεί από την αμαρτία και ν’ αποκτήσει και πάλι την αληθινή κοινωνία που είχε με τον Θεό πριν από την πτώση.
Την ημέρα εκείνη, που ο Αδάμ έχασε αυτή την επικοινωνία, έπεσε από το ύψος του, «εξεβλήθη του Παραδείσου» και ντύθηκε τους δερμάτινους χιτώνες και οι θλίψεις και τα δάκρυα ήταν πλέον ο μόνιμος σύντροφος στην ζωή του, φάνηκε προς στιγμή ότι ο Θεός απέτυχε του σχεδίου Του.
Έμοιασε να θριάμβευσε, προς στιγμήν, ο εισηγητής της κακίας, ο διάβολος. Φάνηκε να είναι ο νικητής στην υπόθεση της ζωής.
Ο Θεός, όμως, θα γράψει ο μεγάλος δογματολόγος της Εκκλησίας μας ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, βρήκε λύση.
«Λύσιν ευπρεπεστάτην»1.
Εκεί που ο άνθρωπος σταματά και φαίνονται παντού τα αδιέξοδα, η απάντηση του Θεού είναι συγκλονιστική.
Απορούν οι Άγγελοι στον Ουρανό.
Συγκλονίζεται ο ανθρώπινος νούς.
Ο Θεός «ων τέλειος, άνθρωπος τέλειος γίνεται»2 γίνεται άνθρωπος, «ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται»3.
Γι’ αυτό θα βροντοφωνάξει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Εκείνος, λοιπόν, το θέλησε. Καί το έκανε. Κατέβηκε στη γη και έσωσε τον άνθρωπο . . .
Σήμερα γεννιέται Αυτός που υπάρχει αιώνια και γίνεται αυτό που ποτέ δεν υπήρξε . . . Γίνεται άνθρωπος και πάλι Θεός μένει»4.
Έτσι, ο Θεός ευδοκεί να μπεί μέσα στο δράμα του ανθρώπου, να ντυθεί το ανθρώπινο φύραμα, να λάβει την ανθρώπινη σάρκα για να μας μεταδώσει τον πλούτο της Θεότητός Του, για να μας απαλλάξει από την αμαρτία, για να μας ελευθερώσει από τα δεσμά του θανάτου και του διαβόλου, για να μας χαρίσει την υιοθεσία - «ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν»5.
Πόσο συγκλονιστικός είναι αυτός ο λόγος του Αποστόλου Παύλου! Πόσο συγκλονίζει τις καρδιές μας και μας φωτίζει στα αδιέξοδα της ζωής μας!
Η υιοθεσία.
Ο Ουρανός.
Το φως του Χριστού.
Η αιώνια πατρίδα.
Κλειδιά για να απαντήσουμε στο φάσμα του θανάτου.
Η ενανθρώπιση του Χριστού μας φανερώνει πως ο άνθρωπος δεν επανέρχεται απλώς στην κατάσταση προ της πτώσεως, αλλά ανεβαίνει σε ύψος δυσθεώρητο: «Την καταβάσαν φύσιν του Αδάμ . . . υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας ανήγαγες»6.
Μπροστά σ΄ αυτήν την ευπρεπέστατη λύση ανάλογη θα πρέπει να είναι και η δική μας ανταπόκριση.
Εάν θέλουμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και να ευτυχήσουμε, οφείλουμε να ενστερνισθούμε, να βιώσουμε και να εμβαθύνουμε σ’ αυτό που μας διδάσκουν οι ιεροί υμνογράφοι της Εκκλησίας μας: Η προσκύνηση και η λατρεία του Σαρκωμένου Λόγου του Θεού.
«Προσκυνούμεν Σου την Γένναν, Χριστέ.
Δείξον ημίν και τα Θεία Σου Θεοφάνεια»7.
1 Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, Έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου πίστεως, Περί της θείς οικονομίας και περί της δι’ ημάς κηδεμονίας και της ημών σωτηρίας, ΕΠΕ 1,280. (πρβλ. και PG 94,984Α).
2 Αυτόθι.
3 Δοξαστικό των Αίνων της εορτής του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου.
4 Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Εις το Γενέθλιον του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, Φωνή των Πατέρων (αρ. 15) Χριστός Γεννάται, εκδ. Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής, 1995, σελ. 5. Πρβλ. PG 56,385.
5 Γαλ. 4,5.
6 Tροπάριο της Λιτής της εορτής της Αναλήψεως του Σωτήρος Χριστού.
7 Δοξαστικό της Θ΄ Ώρας των Χριστουγέννων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου