Με αφορμή την τρομοκρατία.

Τοῦ ἱεροκήρυκος 

ἀρχιμ. Δανιήλ Ἀεράκη

Τρομοκρατία σημαίνει ἀπειλή κατά ἀθώων μέ κάθε βίαιο τρόπο. Τρομοκρατία βέβαια εἶναι καί ἡ κατά ἐνόχων βίαιη ἀπειλή καί ἐνέργεια. Ἔνοχοι εἴμαστε ὅ­λοι. 

Ὅσοι ἔχουν ἐξουσία καθίστανται, κάπως, ὡς ὑπεύθυνα πρόσωπα, περισ­σότερο ἔνοχοι. Αὐτό δέν σημαίνει «παίρνω τό νόμο στά χέρια μου». Ὑπάρχει ὁ λόγος μέ τά ἐπιχειρήματά του, ὑπάρχει ἡ δικαιοσύνη μέ τούς νόμους της, ὑπάρ­χει τό κράτος μέ τά κατασταλτικά του ὄργανα.

Τόν τελευταῖο καιρό ἡ τρομοκρατία ἦρθε καί πάλι στήν ἐπικαιρότητα.

• Ἡ πρώτη μορφή ἀγριότητάς της εἶναι αὐτή στό πρόσωπο τοῦ τρομοκράτη τῆς 17 Νοέμβρη, πού εἶχε δραπετεύσει ἀπό τή φυλακή καί ἐπί ἕνα χρόνο ὅλος ὁ τόπος ζοῦσε μέ τήν ἀγωνία κάποιου τρομοκρατικοῦ χτυπήματος ἀπό ἄτομο ἤ ἀπό «πυρῆνα ἀτόμων», πού δέν ὀρωδιοῦν πρό οὐδενός.

Εὐτυχῶς στίς 3 Ἰανουαρίου, μιά μέρα πρίν ἀπό τό ἑτοιμαζόμενο, ὅπως λέγεται, χτύπημα, ἡ Ἀντιτρομοκρατική Ὑπηρεσία τῆς Ἀστυνομίας ἀνακάλυψε τίς «γιάφκες» τοῦ τρομοκράτη, τόν ὁποῖον καί συνέλαβε.

•  Δέν προλάβαμε νά συνέλθουμε ἀπό τό «σόκ» τῆς πρώτης ἀγριότητας, καί δεύτερη ἀγριότητα κατέκλεισε ὡς εἴδησις τά μέσα ἐνημερώσεως, ἔντυπα καί ἠλεκτρονικά. Στίς 7 Ἰανουαρίου τό Παρίσι συγκλονίστηκε ἀπό φοβερό τρομο­κρατικό χτύπημα. Μουσουλμάνοι ἐξτρεμιστές, πού τώρα τελευταῖα ἀκοῦνε στό ὄνομα «τζιχαντιστές» καί κατευθύνονται ἀπό ὀργανώσεις καί στρατόπεδα τῆς Μέσ. Ἀνατολῆς (Ἀλ Κάϊντα κ.λπ.), χτύπησαν μέ βαρύ ὁπλισμό τά γραφεῖα τῆς σατιρικῆς ἐφημερίδας «Charlie Hebdo».

Σκότωσαν ἕνδεκα δημοσιογράφους. Ἀργότερα δέ τά θύματα τῶν τρομοκρατῶν ἀνῆλθαν στά δέκα ἑπτά, ἀφοῦ δύο ἀπό αὐτούς, πρίν ἐξοντωθοῦν, σκότωσαν καί ἕξι ὁμήροιυς.

• Ἡ αἰτία τῆς ἐπιθέσεως τῶν «τζιχαντιστῶν»; Ὅπως γράφτηκε, ἦταν ὁ θρη­σκευτικός φανατισμός. Ἡ σατιρική ἐφημερίδα ἐπανειλημμένως εἶχε δημοσι­εύσει σκίτσα προσβλητικά, πού διακωμωδοῦσαν τόν ἀρχηγό τῆς Μουσουλμα­νικῆς θρησκείας, τόν Μωάμεθ.

• Φυσικά ἀνατριχιάζει κάθε λογικός ἄνθρωπος μέ τή σκέψι, ὅτι θρησκευτικό συναίσθημα, πού, ὑποτίθεται, ἐξημερώνει, εἶναι δυνατόν νά ἐξαγριώνη καί νά θηριοποιῆ τόν ἄνθρωπο.

• Ἀλλ᾽ ἐνῶ καταδικάζουμε τήν ἀποτρόπαιη ἀγριότητα τοῦ Παρισιοῦ, ἔχουμε δικαίωμα καί καθῆκον νά ὑπογραμμίσουμε καί μία τρίτη ἀγριότητα.

Δέν σκοτώνουν μόνο τά ὅπλα. Σκοτώνει κάποτε καί ἡ πέννα. Γιατί εἴμαστε ἕτοιμοι νά ἀμνηστεύσουμε τήν ὁποιαδήποτε ἀκρότητα σατιρικῆς βαρβαρότητας; Ὅταν ἕνα πρόσωπο (θρησκείας) ἤ σύμβολο εἶναι τόσο βαθειά χαραγμένο σέ φανατισμένη καρδιά, τί κάνει ὅποιος αἰσχρά διακωμωδεῖ τό πρόσωπο ἤ τό σύμβολο αὐτό; Βάζει φωτιά στό φυτίλι τοῦ σχιζοφρενικοῦ ἐνίοτε σκοταδισμοῦ.

• Καλά θά ἦταν νά καταλάβαιναν ὅλοι, ὅτι εἴμαστε ἰσότιμα μέλη μιᾶς δημο­κρατικῆς κοινωνίας. Καλά θά ἦταν νά μήν ὑπῆρχαν φανατισμοί (θρησκευτικοί, πολιτικοί, ποδοσφαιρικοί). Καλά θά ἦταν ὅμως καί νά μήν ὤξυναν τίς φανατικές τάσεις ἀκραῖα δημοσιεύματα ἤ σκιτσογραφήματα. Διότι ὑπάρχει κίνδυνος ἡ γραφίδα νά ἀκονίζη τό σπαθί!

• Καλά ἔκαναν καί μαζεύτηκαν ἡγέτες ἀπό ὅλο τόν κόσμο στό Παρίσι καί ἔκαναν πορεία κατά τῆς παγκόσμιας τρομοκρατίας. Ἀλλά καλά θά κάνουν ἐπίσης νά μήν ἀφήνουν ἀσύδοτα τίς πέννες καί τά μολύβια!

Ποτέ, μά ποτέ, ἡ ἐλευθερία τοῦ τύπου, δέν εἶναι ἀσύδοτη χυδαιότητα. Ποτέ, μά ποτέ, ἡ ἐλευθερία τῆς ἔκφρασης δέν ταυτίζεται μέ τίς βρισιές καί τίς βλα­σφημίες. Ποτέ, μά ποτέ, δέν μπορεῖ νά ὑπάρχη τέχνη χωρίς ὅρους καί ὅρια.

• Καί βεβαια ὑπάρχει καί στόν τόπο μας ὁ περί τύπου νόμος καί διάταξις κατά τῆς αἰσχρῆς βλασφημίας. Καί ὅμως εἴδαμε καί πρόσφατα τήν τέταρτη ἀγριότη­τα. Εἶναι ἐκείνη, πού βάναυσα διακωμώδησε τήν ἄκρα Ἁγιότητα. 

Στό περιοδικό «Life», πού συνεργάζεται μέ ἀθηναϊκή καθημερινή ἐφημερίδα, δημοσιεύτηκε σκίτσο αἰσχρότατο, γιά νά διακωμωδηθῆ ὄχι ἕνας ἀρχηγός θρη­σκευτικοῦ κινήματος, ἀλλ᾽ ὁ Δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου, ὁ Τριαδικός Θεός!!! Καί ὅμως, οἱ πάντες ἐσιώπησαν.

Δέν θά γίνουμε βεβαίως «τζιχαντιστές», πού σκοτώνουν ὅταν βρίζεται ὁ ἀρχηγός τους, ἀλλ᾽ οὔτε θά γίνουμε ἀρνητές τῆς Πίστεώς μας.

Οἱ κοσμικοί δημοσιογράφοι ἔχουν τήν εἰρωνεία τους. Ἐμεῖς ἔχουμε τήν ὁμο­λογία μας. Ἔχουμε καί κάτι ἀκόμα, ἄν τό ἔχουμε καί ἄν θά τό ἔχουμε γιά πολύ ἀκόμα. Ἔχουμε καί μία Ὀρθόδοξη Χριστιανική χώρα, τήν Ἑλλάδα, πού ἔχει καί νόμους ἐναντίον πάσης μορφῆς βλασφημίας.

Πηγή: Συνοδοιπορία