Τα αγκάθια στην πνευματική ζωή των νέων.

Του π. Γεωργίου Χριστοδούλου,Εφημέριου 

Ι.Ν. Αγ. Σοφίας Ν. Ψυχικού 

Με ένα πλοίο μέσα σε φουρτουνιασμένη θάλασσα, σχεδόν ακυβέρνητο, μοιάζει η ζωή των νέων στη σημερινή εποχή των κρίσεων και των έντονων αμφιβολιών. Ανεργία, οικονομική στενότητα, ασθένειες, έλλειψη προτύπων, ανασφάλεια, μοναξιά, θλίψη, απογοήτευση αλλά και μερικές πρόσκαιρες χαρές γεμίζουν καθημερινά τον νου και την καρδιά τους.

Μπορεί άραγε ο νέος άνθρωπος μέσα σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο να σηκώσει τα μάτια του αφήνοντας πίσω του το αισθητό, να δει το νοητό; Η ζωή τρέχει με αμείωτη ταχύτητα και δεν μπορεί κανείς να τη σταματήσει παρά μόνον ο Θεός.

Στο διάβα της παρασύρει τα πάντα και αν κάποιος προσπαθήσει να τραβήξει χειρόφρενο για να μη συγκρουστεί μετωπιαία με το άγνωστο, κινδυνεύει να εκτροχιαστεί και να πάθει χειρότερα.

Οι νέοι αντικρίζοντας το αδιέξοδο των απογοητεύσεων, στρίβουν το τιμόνι στην κατεύθυνση των αμαρτωλών ηδονών της σάρκας. Φαγητό, ολοκληρωμένες σχέσεις και απαγορευμένες ουσίες συνθέτουν το ουτοπικό σκηνικό που επιθυμούν να ζήσουν για να ξεχαστούν έστω και για λίγο. Εκτός όμως από τα παραπάνω έχουμε και την κατηγορία εκείνη των νέων που χάνονται στα διαβάσματα, στα φροντιστήρια και στο υπερβολικά ατελείωτο βασανιστήριο των σκέψεων για την επαγγελματική τους σταδιοδρομία και αποκατάσταση.

Πότε λοιπόν θα πάρει μπρος η μηχανή για να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει νόημα στη ζωή και μάλιστα μεγάλο; Οι άνθρωποι φεύγουν από τη ζωή σε κάθε ηλικία. Μετά τι; Τι κερδίσαμε;

Ο Χριστός δεν ήρθε μόνο για τους ηλικιωμένους αλλά για όλους.

«Ευφραίνου, νεανίσκε, εν νεότητί σου, και αγαθυνάτω σε η καρδία σου εν ημέραις νεότητός σου» μας γράφει ο Εκκλησιαστής. Για να γίνει κανείς ολυμπιονίκης ή έστω καλός αθλητής θα πρέπει να προπονείται από πολύ μικρή ηλικία, έτσι ώστε με τον καιρό να αποκτήσει δύναμη, αντοχή, μεθοδικότητα και πίστη για να πετύχει. Το ίδιο πρέπει να κάνει και η χριστιανική νεολαία. Λίγη προσευχή κάθε μέρα, λίγη νηστεία και αποχή από κάποιες άσχημες συνήθειες όπως είναι το τσιγάρο και οι παρέες εκείνες που σε σπρώχνουν αργά, αλλά σταθερά στο βυθό.

Να χαιρόμαστε τη νεότητα διότι είναι ένα διάστημα στο οποίο μπορούμε να κάνουμε πολλά και ωφέλιμα πράγματα για το μέλλον, μακριά από την ομίχλη εκείνη που δε μας αφήνει να δούμε τον Θεό. Διότι ο Θεός ΥΠΑΡΧΕΙ. Τον βλέπουμε στο Άγιο Φώς, στον Αγιασμό που τελεί ο ορθόδοξος ιερέας αλλά και όπου κι αν κοιτάξουμε. Αρκεί να το κάνουμε με το βλέμμα εκείνο που είναι διψασμένο για την αληθινή ζωή, καλοπροαίρετο αλλά συνάμα και μαχητικό. Ο Θεός δε χαρίζει τίποτα εύκολα, όπως και τα μετάλλια δε δίδονται παρά μόνο στους αγωνιστές.

Προσοχή λοιπόν, διότι τα αγκάθια ξεριζώνονται ευκολότερα σε μικρή ηλικία.