Η χώρα ἐπί ξηρού0αἀκμής. Χρειάζεται σύνεση καί ὁμοψυχία

Του Κωνσταντίνου Ερρίπη, θεολόγου - Καρδιολόγου

Ἕνα μικρό λάθος, ἕνας ἐπιπόλαιος χειρισμός, καί πέσαμε στόν γκρεμό. Καί ὁ γκρεμός δέν ἔχει ἐπιστροφή, δέν ἔχει λύτρωση.

Οἱ μαρτυρίες γιά τἀ πρόσφατα δεινά πού ὐπέστησαν τά κράτη τῆς Ν. Ἀμερικῆς εἶναι καταλυτικές.
«Στίς ἀρχές τοῦ 1973 ἡ  Χ ι λ ή  ἔμοιαζε μέ χώρα σέ ἐμπόλεμη κατάσταση, τό μῖσος, πού μεγάλωνε στή σκιά μέρα μέ τή μέρα, εἶχε ξεσπάσει μέ ἀπεργίες, σαμποτάζ καί τρομοκρατικές πράξεις γιά τίς ὁποῖες ἀλληλοκατηγοροῦνταν οἱ ἐξτρεμιστές τὴς ἀριστερᾶς καί τῆς δεξιᾶς … 

Οἱ ἐχθροί τοῦ Ἀλιέντε τελειοποίησαν τίς μεθόδους τους κάνοντας ἀκόμα χειρότερα τά οἰκονομικά προβλήματα, μέχρι πού τίς μετατρέψανε σέ ἐπιστήμη, κυκλοφοροῦσαν φῆμες σπρώχνοντας τόν κόσμο ν’ ἀποσύρει τά λεφτά του ἀπό τίς τράπεζες, ἔκαιγαν σοδειές καί σκότωναν τά γελάδια, ἐξαφάνιζαν ἀπό τήν ἀγορά τά βασικά προϊόντα, ἀπό λάστιχα γιά φορτηγά μέχρι μικροσκοπικά ἀνταλλακτικά γιά τίς πιό σύνθετες ἠλεκτρονικές μηχανές. Χωρίς σύριγγες, χωρίς βαμβάκι τά νοσοκομεῖα παρέλυαν, χωρίς ἀνταλλακτικά γιά τά μηχανήματα τά ἐργοστάσια δέν λειτουργοῦσαν. Ἦταν ἀρκετό νά ἐξαφανίσουν ἔνα μόνο ἀνταλλακτικό γιά νά σταματήσει ὁλόκληρη βιομηχανία, ἔτσι ἔμεναν χιλιάδες ἐργάτες στό δρόμο …».

«… Ἐκείνη τήν ἐποχή ἡ  Ο ὐ ρ ο υ γ ο υ ά η  ἦταν χώρα γιά πούλημα. Μέ τή δικαιολογία τῆς ἐκκαθάρισης τῶν παρτιζάνων, ἡ στρατιωτική δικτατορία εἶχε καθιερώσει τό μπουντρούμι, τά βασανιστήρια καί τίς μαζικές ἐκτελέσεις σάν τρόπο διακυβέρνησης. Ἐξαφανίστηκαν καί πέθαναν χιλιάδες ἄνθρωποι, σχεδόν τό ἕνα τρίτο τοῦ πληθυσμοῦ μετανάστευσε ξεφεύγοντας ἀπό τήν τρομοκρατία ἐκείνων τῶν καιρῶν, ἐνῶ οἱ στρατιωτικοί καί μία χούφτα συνεργάτες τους πλούταιναν μέ τά λάφυρα. 

Αὐτοί πού ἔφευγαν δέν ἔπαιρναν πολλά μαζί τους καί ἦταν ὑποχρεωμένοι νά πουλᾶνε τά ὐπάρχοντά τους. Σέ κάθε τετράγωνο ἐμφανίζονταν πινακίδες γιά πωλήσεις καί πλειστηριασμούς, ἐκεῖνα τά χρόνια μποροῦσε κανείς ν’ ἀγοράσει ἀκίνητα, ἔπιπλα, αὐτοκίνητα καί ἔργα τέχνης σέ μηδαμινή τιμή, οἱ συλλέκτες τῆς ὐπόλοιπης ἠπείρου ἔτρεχαν σάν τά πιράνχας σ’ αὐτή τή χώρα ψάχνοντας γιά ἀντίκες …».

(«Πάουλα»  Ἰζαμπέλ Ἀλιέντε  ἐκδ. Ὠκεανίδα Ἀθήνα 1994  σελ. 247 καί 338).