Ἡ εἰσβολή τοῦ 1974.

τοῦ Πρωτ. Κυριακοῦ Ρήγα

 

«Ὦ πόποι ἦ μέγα πένθος Ἀχαιίδα γαῖαν ἱκάνει» (Ὁμ. Ἰλ. Α΄ 254) 

Τό δίδυμο ἔγκλημα ἐπιτελεῖται. Τό ἀνίερο πραξικόπημα ἐνάντια στήν πατρίδα, τήν ἐκκλησία καί τή δημοκρατία πραγματοποιεῖται, καί ἡ παραβίαση τῆς συνταγματικῆς τάξης ἔχει βέβαιη τελεολογική συνέπεια τήν Τουρκική εἰσβολή, παρόλες τίς συνετές προειδοποιήσεις τοῦ Ἐθνάρχη Μακαρίου τοῦ Γ΄, πρώτου προέδρου τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας. Ἄσπονδοι ἐχθροί καί φίλοι, ξένοι καί δικοί μας ἐνορχηστρώνονται γιά την Κυπριακή τραγωδία.

Ὁ Ἑλληνισμός τῆς Κύπρου θρηνεῖ! Ἡ ἁγιασμένη γῆ μας, τό νησί τῶν ἡρώων και ἁγίων defacto διχοτομεῖται. Τό 37% τῆς βόρειας γῆς μας τουρκοπατεῖται καί λεηλατεῖται. 200 χιλιάδες Ἑλληνοκύπριοι φεύγουν ἔντρομοι μπροστά στίς ὀρδές τοῦ Ἀττίλα ἐγκαταλείποντας τίς προαιώνιες ἑλληνικές πατρογονικές ἑστίες, «θεῶν τε πατρώων ἔδη θήκας τε προγόνων». Καταφεύγουν γιά νά βροῦν σωτηρία καί θαλπωρή στή νότια Κύπρο μας.

Τό 70% τῶν πλουτοπαραγωγικῶν πόρων τοῦ κράτους μας στά χέρια τῆς Ἄγκυρας. Τραγικότερη πτυχή ὅμως τοῦ δράματος οἱ χιλιάδες νεκροί καί ἀγνοούμενοι, οἱ χῆρες καί τά ὀρφανά.

Ἡ γενιά μας πού ἔζησε τά φοβερά γεγονότα τά ἔχει ἀνεξίτηλα γραμμένα στή μνήμη, τήν ψυχή καί τή συνείδησή της. Τά θύματα, οἱ ἀθῶοι καί οἱ ἀνένοχοι δέ χρειάζονται τεκμήρια ὕποπτων σκοπιμοτήτων καί σοφιστικῆς στρεψοδικίας, ὥστε νά γνωρίσουν τήν ἱστορική ἀλήθεια γιά τήν ἐθνική προδοσία τῆς Χούντας καί τῶν ἑλληνόφωνων ὀργάνων της.

Ἄς διατηροῦμε ὅμως ζωντανή καί διαυγῆ τήν ἐθνική μνήμη, ἄς ἀναφέρουμε σύντομα τά τραγικά γεγονότα γιά τούς νεοτέρους. Καί «ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω» κατά τόν λόγο τοῦ Ἰησοῦ, ὥστε μέ καθαρό μυαλό καί ἀνεπηρέαστη συνείδηση νά ἐρευνήσουν καί νά μάθουν τήν ἀλήθεια, γιά νά μήν ἐπαναληφθοῦν τά ἴδια λάθη καί ἐγκλήματα στή δική τους γενιά.

«Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰω.8,32) διδάσκει ὁ Κύριος, καί ἡ ἀλήθεια ἡ πνευματική, πού ἐλευθερώνει τήν ψυχή ἀπό τά πάθη τῆς εὐπερίστατης ἁμαρτίας ἔχει ἀνάγκη σά θεμέλιο τήν ἀμερόληπτη καί ἀντικειμενική ἱστορική ἀλήθεια, πού θά ὁδηγήσει τή νέα γενιά στήν ἐθνική καί κοινωνική εὐδαιμονία, σύμφωνα καί μέ τόν λόγο τοῦ Εὐριπίδη. «Ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν, μήτε πολιτῶν ἐπί πημοσύνην μήτε εἰς ἀδίκους πράξεις ὁρμῶν...» (Εὐρ. Ἀπ. 902)

Δευτέρα, 15 Ἰουλίου 1974, Ὥρα 8.25π.μ. 

Τό ἐθνοκτόνο πραξικόπημα τῆς Χούντας. Τό ραδιόφωνο μεταδίδει ψευδῶς ὅτι ὁ Μακάριος εἶναι νεκρός. Σέ λίγο ὅμως ἡ φωνή τοῦ Μακαρίου ἀπό τόν ραδιοσταθμό τῆς Πάφου διαψεύδει τήν εἴδηση καί χαροποιεῖ τόν λαό. Γιά μιά βδομάδα οἱ πραξικοπηματίες συλλαμβάνουν, φυλακίζουν καί ἀδιαφοροῦν γιά τό μέλλον τῆς δύσμοιρης Κύπρου μας. Σχηματίζουν παράνομη κυβέρνηση, διορίζουν καί ὁρκίζουν τοποτηρητή τῆς ἐκκλησίας, θριαμβολογοῦν καί, ὅπως ὁ ἀφελής νεανίας τοῦ αἰσώπειου μύθου «τῶν οἰκιῶν αὐτῶν καιομένων αὐτοί ἄδουσιν».

Σάββατο 20 Ἰουλίου 1974, Ὥρα 5.00 π.μ. 

Ἡμέρα ἀποφράς. Ἡ Α΄ φάση τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς. Ὁ τουρκικός στρατός ὕστερα ἀπό 400 χρόνια εἰσβάλλει ξανά στήν Κύπρο. Χάος, σύγχυση καί πανικός στήν ψευδοκυβέρνηση καί στούς ἐπίορκους ἀξιωματικούς. Οἱ ἐκπρόσωποι τῆς ἑλληνικῆς Χούντας εἴτε ἀπό σκοπιμότητα εἴτε ἀπό ἀνικανότητα ἐπιτείνουν τή χαώδη κατάσταση μέ ἀντιφατικές καί παραπλανητικές ἐντολές. Ἡρωικά παιδιά ὅμως τῆς Κύπρου καί τῆς Ἑλλάδας αὐτόβουλα μάχονται ὑπέρ βωμῶν καί ἑστιῶν καί θυσιάζονται καί «ἀποθνήσκουν αὐτοπροαιρέτως» στίς ἀκτές τῆς θαλασσοφίλητης Κερύνειας. Σέ λίγες μέρες οἱ Τοῦρκοι παραβιάζοντας μιά ψεύτικη ἐκεχειρία, μιά μόνιμη προσφιλή μέθοδο ὑπαναχωρήσεων, ἑδραιώνουν τήν κατοχή ὅλης τῆς περιοχῆς, σφάζοντας, βιάζοντας, λεηλατώντας, τρομοκρατώντας καί διώχνοντας τόν ἑλληνικό πληθυσμό.

23 Ἰουλίου 1974 

Πέφτει ἡ Χούντα καί ἀποκαθίσταται ἡ Δημοκρατία στήν Ἑλλάδα. Στήν Κύπρο παραιτεῖται ἡ ψευδοκυβέρνηση. Ἀρχίζουν συνομιλίες στή Γενεύη. Ἡ Τουρκία προτείνει διχοτομικές λύσεις, πού δέ γίνονται ἀποδεκτές.

Τετάρτη 14 Αὐγούστου 1974 Β΄Φάση τῆς εἰσβολῆς.

Τά τουρκικά στρατεύματα προελαύνουν καί καταλαμβάνουν τή Μόρφου, τή Μεσαορία, τήν Καρπασία καί τήν ἀνεξήγητα ἐγκαταλειμμένη Ἀμμόχωστο. Ὁ ἄμαχος ἑλληνικός πληθυσμός ἐγκαταλείπει χωριά καί πόλεις καί καταφεύγει στόν νότο. Τά ἀεροπλάνα τρομοκρατώντας παρακολουθοῦν τήν ἄτακτη φυγή ἀνυπεράσπιστων ἀνθρώπων καί προδομένων στρατιωτῶν, πετυχαίνοντας ἔτσι τόν σκοπό τους, πού ἦταν ἡ ἐκκένωση τῶν κατακτημένων περιοχῶν.

16 Αὐγούστου 1974.

Ἐκεχειρία. Οἱ στόχοι τῆς Τουρκίας ἐπιτεύχθηκαν. Ἀρχίζει ἡ τουρκοποίηση τῆς βόρειας Κύπρου μας, πού συνεχίζεται ὡς σήμερα μέ τήν ἐκδίωξη τῶν νόμιμων κατοίκων, τή μεταφορά καί ἐγκατάσταση ἐποίκων ἀπό τήν Τουρκία καί τήν ἑδραίωση τῶν τετελεσμένων γεγονότων.

Ἐπιδιώκεται μέ τόν ἐποικισμό, πού ἀποτελεῖ ἔγκλημα πολέμου, ἡ δημογραφική καί ἐθνολογική ἀλλοίωση καί ἡ ἱστορική παραχάραξη τῶν ἑλληνικῶν περιοχῶν.

Ὁ λαός μας ὅμως γιά 38 χρόνια τώρα ἀγωνίζεται καί δέν ὑποκύπτει στόν δόλο καί στή βία. Ἡ Δημοκρατία καί τό δίκαιό μας ἀναγνωρίζονται διεθνῶς. Τά τραύματα ἐπουλώνονται. Γίνεται οἰκονομικό θαῦμα. Τό κράτος, ὡς Κυπριακή Δημοκρατία, γίνεται ἰσότιμο μέλος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης.

Σήμερα ἀγωνιζόμαστε μέ εἰρηνικά μέσα γιά λύση δίκαιη καί λειτουργική, πού νά διασφαλίζει τό μέλλον τοῦ ἑλληνορθόδοξου πληθυσμοῦ καί νά δημιουργεῖ συνθῆκες εἰρηνικῆς καί εἰλικρινοῦς συμβίωσης ὅλων τῶν κατοίκων τῆς Κύπρου μας, Ἑλλήνων καί Τούρκων.

Ὅλοι μιλοῦμε γιά ἑνότητα! Ἄς τό ἀποδείξουμε ἔμπρακτα, θυσιάζοντας τά πάθη μας, κυβέρνηση, κόμματα, ἐκκλησία καί λαός ἀποδείχνοντας τήν καλή μας διάθεση καί ἔχοντας ὡς γνώμονα τῶν ἐνεργειῶν μας τό ἐθνικό συμφέρον καί τή σωτηρία τῆς πατρίδας. Ἄς μήν ἐπιτρέψουμε στή διχόνοια «πού βαστάει ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερή» νά πετύχει τό ὀλέθριο, ἐθνοκτόνο ἔργο της. Ἄς μήν ἔχομε «ὡς ἐπικάλυμμα τῆς κακίας τήν ἐλευθερίαν». (Α΄ Πέτρου, 2, 16). Ἄς κατανοήσουμε ὅτι ἡ ἑνότητα τῶν ἀνθρώπων εἶναι κατάσταση ψυχική, πνευματική, χριστιανική.

Γι’ αὐτή προσευχήθηκε πρίν τή θυσία του καί ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀπευθυνόμενος στόν πατέρα του, «ἵνα, οἱ ἀγαπημένοι Του μαθηταί, ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς ἕν ἐσμεν» (Ἰω. 17,22). Κι ἄν θέλουμε πραγματική ἐθνική ἐλευθερία καί κοινωνική εὐδαιμονία, ἄς εἶναι ἔναυλος στ’ αὐτιά μας ὁ λόγος τοῦ Μεγάλου Περικλῆ: «εὔδαιμον τό ἐλεύθερον, τό δ’ ἐλεύθερον τό εὔψυχον».

Διμηνιαία έκδοσις Ιεράς Μητροπόλεως Λεμεσού,Παράκληση, 

έτος 12^ο, τεύχος 67^ο, Ιούλιος – Αύγουστος 2012, σελ. 12-13.