Η λέξη θάνατος άλλαξε όνομα και σημασία, έγινε Κοίμηση.

Την Κυριακή η εκκλησία μας γιορτάζει την Απόδοση της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου δηλαδή 9 μέρες μετά τη Κοίμηση της και την «εις ουρανούς μετάσταση της».

Η εκκλησία μας σε όλες τις δεσποτικές και θεομητορικές εορτές έχει καθιερώσει τα Προεόρτια, την Κυριώνυμη μέρα και την Απόδοση της εορτής.

Με ιδιαίτερη χαρά μας αξίωσε ο θεός και φέτος και εορτάσαμε την Κοίμηση της Θεοτόκου και την «εις ουρανούς μετάσταση της» που κατά την παράδοση  θεωρείται και το Πάσχα του καλοκαιριού της εκκλησίας μας. Η Κοίμηση της Θεοτόκου έχει πολλά διδάγματα να μας προσφέρει. Για τη ζωή και την Κοίμηση της Παναγίας μας βασιζόμαστε πάνω στην ιερή παράδοση της εκκλησίας μας. Μέσα από την ιερή παράδοση γνωρίζουμε ότι η Παναγία επισκεπτόταν συχνά τον τόπο προσευχής του Χριστού, τη Γεσθημανή., όπου και προσευχόταν και η ίδια. Εκεί της φανερώθηκε ο αρχάγγελος Γαβριήλ και κρατώντας ένα κλαδί φοίνικα που είναι «σύμβολο νίκης» την ειδοποίησε ότι σε τρεις μέρες θα έφευγε από τη γη για να συναντήσει τον Υιό της.

Η Παναγία μας γεμάτη χαρά και συγκίνηση επέστρεψε στο σπίτι της για να προετοιμαστεί. Κάλεσε τις γειτόνισσες, τις χήρες , τα ορφανά και μοίρασε τα λιγοστά και φτωχικά της ρούχα. Αφού τακτοποίησε την υλική της περιουσία , αποδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο την αγάπη που έτρεφε και τρέφει προς τους ανθρώπους, ξάπλωσε στο κρεβάτι της, σταύρωσε τα χέρια της και προσευχήθηκε.

Πόσο λοιπόν μας διδάσκει η προετοιμασία της Παναγίας για το θάνατο της ! Κάθε πιστός χριστιανός θα πρέπει να μιμείται το παράδειγμά της και να προετοιμάζεται για το θάνατο του. Όπως εύχεται και η Αγία μας εκκλησία «να μας διαφυλάξει ο Θεός από αιφνιδίου θανάτου» διότι ο αιφνίδιος θάνατος δε δίνει στον άνθρωπο την ευκαιρία να προετοιμαστεί. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πάντοτε προετοιμασμένοι και να προσερχόμαστε στα Μυστήρια της εκκλησίας όπως στο μέγα μυστήριο της μετάνοιας και  της θείας Ευχαριστίας.

Μετά την προετοιμασία της ήρθε ο θάνατος στην Παναγία μας.

Οι Απόστολοι την ημέρα της Κοιμήσεως της Παναγίας έλειπαν μακριά και ειδοποιήθηκαν από αγγέλους. Και μέσα από την ιερή παράδοση στηρίζεται ο ωραίος ύμνος «Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε» που ψέλνουμε στο τέλος των Παρακλήσεων της Παναγίας το 15Αυγουστο.

Αυτό, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι με λίγα λόγια το ιστορικό της Κοιμήσεως Της Θεοτόκου. Και μας διδάσκει ότι η λέξη θάνατος ‘άλλαξε όνομα και σημασία, έγινε Κοίμηση. Αφού με τη σταύρωση του Κυρίου ημών  Ιησού Χριστού ο θάνατος  δε μας γεμίζει πια  φόβο και αβεβαιότητα . Γι’ αυτό λέμε η «Κοίμηση της Θεοτόκου» ελπίζοντας και πιστεύοντας στην ανάσταση των νεκρών και στη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού .

Η εκκλησία μας σε κάθε ακολουθία και σε κάθε θεια λειτουργία εύχεται «τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής μας να τον περνάμε με ειρήνη και μετάνοια». Εύχεται επίσης, «το τέλος της ζωής μας να είναι εν Χριστώ , να είναι ανώδυνο, ανεπαίσχυντο, ειρηνικό και να έχουμε καλή απολογία μπροστά στο φοβερό βήμα του Χριστού» .

Ας προσπαθήσουμε, αγαπητοί μου αδελφοί, να αποκτήσουμε και να κάνουμε βίωμα μας τις αρετές της Υπεραγίας Θεοτόκου, την αγνότητα ζωής, την πίστη που είχε στο θεό, την υπακοή, την εργατικότητα, την υπομονή και τέλος την ύψιστη αρετή της ταπείνωσης.

Η Παναγία βοήθεια μας ,σκέπη και οδηγός της ζωής μας . Αμήν!