Σχόλια στο Ευαγγέλιο της Κυριακής (ΙΓ΄ Ματθαίου)

 

Αμπελώνας ουράνιας ακτινοβολίας

«Άνθρωπός τις ην οικοδεσπότης, όστις εφύτευσεν αμπελώναν και φραγμόν αυτώ περιέθηκε»

Φύτεψε ένα αμπέλι ο οικοδεσπότης και γύρω του τοποθέτησε ένα φράκτη. Όταν ήλθε ο καιρός της συγκομιδής, οι γεωργοί κακοποίησαν τους απεσταλμένους του οικοδεσπότη και μάλιστα δεν δίστασαν να φονεύσουν ακόμα και τον υιό του. Αυτή είναι η εικόνα που ξεδιπλώνει σήμερα μπροστά μας η Εκκλησία με την παραβολή του Ευαγγελίου. Πραγματικά, μέσα από το βαθυστόχαστο περιεχόμενό της, φαίνεται η χωρίς όρια αχαριστία και η σκληροκαρδία που εκδηλώνεται από τους ανθρώπους, αλλά συνάμα και η απέραντη αγάπη του Θεού, στον ωκεανό της οποίας μπορεί να κολυμπά η κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.

Η πατερική ερμηνεία

Ο ιερός Χρυσόστομος αναλύοντας τη συγκεκριμένη παραβολή σημειώνει ότι μετά την έξοδο από την Αίγυπτο ο Θεός έδωσε νόμο στους Ισραηλίτες. Ο νόμος αυτός είναι ο φράκτης στον οποίο αναφέρεται το Ευαγγέλιο και προσφέρθηκε στο λαό για να τον προφυλάξει από την πλάνη και την αποστασία. Βέβαια, ο φράκτης δεν ήταν μόνο για την Παλαιά Διαθήκη αλλά υπάρχει και στην Καινή.

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής επισημαίνει ότι ο Θεός για να χειραγωγήσει τον άνθρωπο στην πνευματική ζωή, έδωσε τρεις νόμους: το φυσικό (τη συνείδηση), το γραπτό που δόθηκε στον Μωϋσή, και τον ευαγγελικό που είναι ο νόμος της Χάριτος. Μετά την πτώση όμως ο άνθρωπος σκοτίσθηκε φοβερά με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να διακρίνει το θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό, ο Θεός μέσα από την αγάπη του έδωσε το νόμο Του για να βοηθήσει τον άνθρωπο να βρίσκεται σε διαρκή κοινωνία μαζί Του και να τον προφυλάσσει από τις πλάνες και το ψεύδος.

Στην παραβολή φαίνεται ότι οι γεωργοί του αμπελώνα σκότωσαν πρώτα τους απεσταλμένους και ύστερα τον υιό του οικοδεσπότη. Εδώ βλέπουμε όλη την ιστορία των Ιουδαίων, οι οποίοι όχι μόνο φόνευσαν και εδίωξαν τους προφήτες, αλλά σταύρωσαν και τον Υιό του Θεού. Με τον ίδιο τρόπο βλέπουμε να εκδηλώνεται παρόμοια συμπεριφορά και σε όλους τους αγίους που κοσμούν την Εκκλησία του Χριστού, οι οποίοι διώχθηκαν μέχρι θανάτου.
Απεσταλμένοι όμως του Θεού που μας καθοδηγούν για να τηρούμε το θέλημά Του είναι και οι ιερείς και γενικά οι ποιμένες της Εκκλησίας που εργάζονται με την ευλογία του Επισκόπου που είναι εις τύπον και τόπον Χριστού. Έτσι στους πνευματικούς πατέρες της Εκκλησίας θα πρέπει να καταφεύγουμε για να μας κατευθύνουν στο άγιο θέλημα του Κυρίου και ποτέ να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να συμπεριφέρεται όπως την περίπτωση των κακών εκείνων γεωργών που καταδίωξαν τους απεσταλμένους του Θεού. Όπως φαίνεται μέσα από την διήγηση, ο Θεός απέσυρε την χάρη του από τον Ισραηλιτικό λαό, διότι απεδείχθη ανάξιος της μεγάλης κληρονομιάς που του πρόσφερε. Αυτή την κληρονομιά χάρισε στην Εκκλησία και σε όσους είναι ενωμένοι με το Σώμα του Χριστού.

Αγαπητοί αδελφοί, είναι σημαντικό να διαφυλάσσουμε στη ζωή μας τη μεγάλη κληρονομιά που μας προσφέρει ο Θεός με τη χάρη Του και να το εκφράζουμε αυτό με την αγάπη, η οποία θα πρέπει να λειτουργεί στη βάση της αντιπροσφοράς. Αυτή ακριβώς την πορεία μπορούμε να ακολουθήσουμε μέσα στο χώρο της Εκκλησίας που ανοίγει τους ορίζοντες της αυθεντικής πνευματικής ζωής. Στο χώρο αυτό διαφυλάσσεται ανόθευτη η αλήθεια της πίστεως, την οποία οι αγωνιστές και όλες οι άγιες μορφές διαφυλάσσουν με το ευλογημένο παράδειγμά τους. Για να το επιτύχουμε χρειάζεται διαρκής αγώνας και μετάνοια και κυρίως μεγάλη προσοχή για να μην καταντήσουμε όπως τους κακούς γεωργούς και να απολέσουμε τη Θεία Χάρη ως δυνατότητα ζωής και σωτηρίας.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.

Πηγή:  Εκκλησία της Κύπρου