Του Σεβ. Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωροθέου Β'
Αργά
ή Γρήγορα, περισσότερο ή λιγότερο επώδυνα, το λεγόμενο μεταναστευτικό
πρόβλημα που στιγματίζει την πρώτη εικοσαετία του 21ου αιώνα και
δοκιμάζει τις αντοχές της δημοκρατίας, της ανθρωπιάς, του πολιτισμού,
αλλά και της πίστης και της εθνικής αυτοσυνειδησίας μας, θα βρει τη θέση
του στις δέλτους της Ιστορίας ως ακόμη μια μετανάστευση λαών, τα αίτια
και οι συνέπειες της οποίας θα μελετώνται από τους ιστορικούς του
μέλλοντος.
Είναι άδηλο, βεβαίως το τελικό μέγεθος του προβλήματος και η χρονική
διάρκεια του γεγονός που προκαλεί ανησυχίες, προβληματισμούς και
φοβίες!
Αλλά σε μας, τον απλό λαό, που συνθλίβεται στη μέγκενη οικονομικών,
και κοινωνικών και καθημερινών προβλημάτων, εναπόκειται όχι τόσο η
αποτίμηση των αιτιών και η επιτίμηση των αιτίων, αλλά η ψύχραιμη και
χωρίς ακρότητες και πανικούς θεώρηση των πραγμάτων και, κυρίως, η
άντληση πολύτιμων διδάγματος και απ αυτή την κρίση!
Ενώ η οικονομική κρίση έφερε στην επιφάνεια χρόνιες
κοινωνικοπολιτικές στρεβλώσεις και παθογένειες της ελληνικής
πραγματικότητας και την αλλοτρίωση του σύγχρονου Έλληνα από τις σειρήνες
του καταναλωτισμού, της υλοφροσύνης και της ψευδεπίγραφης ευτυχίας,
καταστάσεις και νοοτροπίες από τις οποίες έξι χρόνια τώρα αγωνιζόμεθα να
αποδράσουμε, η προσφυγική κρίση κατέδειξε τη ρευστότητα των ανθρώπινων
δεδομένων και τη διαχρονική τραγικότητα του ανθρώπου!
Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού ο άνθρωπος είναι εκ γενετής μετανάστης.
Τελικά, όλοι είμαστε πρόσφυγες… Διωγμένοι από έναν τόπο που πλάσθηκε
για μας σε έναν τόπο που «τιμωρήθηκε» μαζί με μας και εξαιτίας μας…
Είμαστε πρόσφυγες του Παραδείσου!
Η σημερινή πραγματικότητα μας καλεί όχι να ανησυχήσουμε μήπως χάσουμε
τον Ελληνισμό ή την Ορθοδοξία μας, αυτά δεν μας τα παίρνει κανείς, αν
οι ίδιοι δεν τα παραδώσουμε- ούτε να προβληματιστούμε για την πιθανή
έξοδό μας από διεθνείς ενώσεις ή συνθήκες, αλλά μας προκαλεί να βρούμε
την έξοδο από την κοιλάδα τούτη του κλαυθμώνος στην πεδιάδα της αληθινής
ευτυχίας και ζωής!
Όπως ακριβώς οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, θέλουμε να φτάσουμε σε
έναν τόπο, όπου θα ηρεμήσουμε, θα ανεφοδιαστούμε, θα ξεκουραστούμε και
θα «ταυτοποιηθούμε» ως άξιοι του διαβατηρίου που θα μας οδηγήσει στην
αληθινή πατρίδα μας, στον Ουρανό και ταυτόχρονα θα μας γεμίσει από
αγωνιστικότητα, θάρρος και θέληση να φέρουμε τον Ουρανό, τι Βασιλεία του
Θεού στη Γη!
Με άλλα λόγια χρειαζόμαστε πνευματικά «hot spots», εγκαταστάσεις,
δηλαδή μέσα στις οποίες ειδικοί θα μας προσφέρουν καθοδήγηση, συμβουλές,
στήριξη τροφή και θα μας υποδεικνύουν τη σωστή κατεύθυνση… Σ' αυτό το
σημείο είμαστε τυχεροί!
Δεν έχουμε οκτώ «hot spots» στον ελληνικό χώρο υπό την εποπτεία του
OHE και διεθνών οργανώσεων, αλλά αμέτρητα διασπαρμένα στην ελληνική γη,
υπό την εποπτεία του Θεού και της Εκκλησίας Του!
Πνευματικό «hot spot» η Εκκλησία αιώνες τώρα μας καλεί και μας δείχνει τον δρόμο προς τη σωτηρία.
Μας δέχεται, καταρρακωμένους από την πάλη μας με τα κύματα της
καθημερινότητας, πληγωμένους από τα τραύματα της αμαρτίας, πεινασμένους
και διψασμένους για ειρήνη, αγάπη και δικαιοσύνη, και μας περιθάλπει,
μας ανακουφίζει, μας στηρίζει, μας θρέφει με το Σώμα και μας ξεδιψά με
το Αίμα του Θεού…
Κάθε ναός, μεγαλοπρεπής ή ταπεινός, σε πόλεις θορυβώδεις, σε ψηλές
βουνοκορφές ή σε θαλασσοφίλητες ακτές, και ένας πνευματικός σταθμός
περίθαλψης, στήριξης, ελέγχου και αποκατάστασης της ποιότητας μας στο
πρωτόκτιστο κάλλος, ανοιχτός σε όλους, χωρίς διακρίσεις και
αποκλεισμούς, γιατί όλοι «δίκαιοι» και «άδικοι», «αμαρτωλοί» και
«ενάρετοι», είμαστε πρόσφυγες, γιατί όλοι, κατά τον Μίλτο Σαχτούρη, «ας
μη το κρύβουμε, διψάμε για ουρανό»!
Πηγή: romfea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου