Περί ανυπομονησίας…

Αρχιμ. Αντώνιος Ρωμαίος

Η ανυπομονησία έχει στενή συγγένεια με τη δραστηριότητα των πονηρών πνευμάτων.

Η ανυπομονησία είναι το άγχος του εγωϊσμού ή η κραυγή του πεινασμένου στομαχιού του.

Η ανυπομονησία είναι καρπός υπαρξιακής ανασφάλειας και μαρτυρία δαιμονικής αναμίξεως στις υποθέσεις μας.

Η ανυπομονησία φανερώνει αστοχία και αποτυχία στα μεγάλα θέματα της ζωής μας.

Η ανυπομονησία είναι εχθρός της ειρήνης και σύμβουλος της εγκληματικότητος.

Η ανυπομονησία είναι δειλία που πολλάκις παρουσιάζεται με ένδυμα γενναιότητος.

Η ανυπομονησία είναι υπαρξιακή άρνησις του Σταυρού, πρόδρομος της απελπισίας και μητέρα της αυτοκτονίας.

Η ανυπομονησία είναι άγνωστος στον ηρωϊσμό.

Η ανυπομονησία είναι πρόδρομος του θυμού και συνοδός μας στην κόλασι.

Η ανυπομονησία γεννά στείρα δάκρυα, αδιακρισία και πνευματική τυφλότητα.

Μικρή ανυπομονησία κηλιδώνει τις μεγάλες αρετές και μεγάλη τις σκοτώνει.

Η ανυπομονησία μοιάζει με υστερική και άτεκνη γυναίκα, ενώ η υπομονή μοιάζει με χαριτωμένη και πολύτεκνη μητέρα ή με «Μαρία παρά τους πόδας του Ιησού».

Η ανυπομονησία μοιάζει με τους πολύγλωσσους απατεώνες της σύγχρονης κοινωνίας, πότε ομιλεί με ψεύδη και προφάσεις, πότε με κολακείες ή απειλές, πότε με ύβρεις και συκοφαντίες, πότε με νοσηρούς συναισθηματισμούς και υστερικότητες, πότε με διαπληκτισμούς και εγκληματικότητες.

Η ανυπομονησία είναι η πόρτα από την οποία υποχρεώνουμε τον Κύριο να φύγει από τη ζωή μας.

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας