Βίκυ Μοσχολιού: «Κάποτε έκανα καθήκοντα μοναχής».

Το αληθινό πρόσωπο της Βίκυ Μοσχολιού -Αν κάνει κανείς μία έρευνα στο διαδίκτυο θα διαβάσει πολλά για τις κοσμικές επιτυχίες της Βίκυ Μοσχολιού ως τραγουδίστριας. 

Παρότι ήταν ευρύτερα γνωστή η ζωντανή σχέση της με την Εκκλησία, όμως η μυστική ζωή και η μετάνοιά της παραμένουν ακόμη ελάχιστα γνωστά στους κοσμικούς κύκλους.

Η παρακάτω επιστολή, που έστειλε στον μοναχό θείο της Αγιορείτη Γέροντα Ησύχιο Γρηγοριάτη το 1994, όταν ήταν ακόμη 52 ετών, αποκαλύπτει την αθέατη πλευρά της πνευματικής ζωής της.

Η Βίκυ Μοσχολιού αποκαλύπτει την μετάνοιά της, την επιθυμία της να σταματήσει την δουλειά της τραγουδίστριας, που την είχε κουράσει και ότι για μία περίοδο της ζωής της, ακόμη και όταν εργαζόταν σε νυκτερινά κέντρα, ζούσε σαν μοναχή, δηλαδή με εγκράτεια και άσκηση.

Ολόκληρη η επιστολή της:

“Αξιοσέβαστε θείε, ευλογείτε.

Έχω ακούσει από πολλούς Ιερείς για την αγιωσύνη που έχετε, και από την Μητέρα μου. Εγώ, η τόσο αμαρτωλή και ανάξια αισθάνομαι πολύ τυχερή που σάς έχω θείο, και συγχρόνως λυπάμαι που ποτέ δεν σάς γνώρισα.

Είστε ευλογημένος άνθρωπος που από νέος ακολουθήσατε τον σωστό δρόμο του Θεού. Δυστυχώς εμείς μπήκαμε στην βιοπάλη της ζωής, και όσο και να καταλαβαίνουμε τα λάθη μας, δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω.

Θείε μου, από παιδάκι δουλεύω και σήμερα αισθάνομαι πολύ κουρασμένη. Ευχαριστώ πάντα τον Κύριό μας και την Παναγιά για το θείο δώρο που μου χάρισαν (τη φωνή) να μπορέσω να βοηθήσω τους γονείς μου, τα αδέλφια μου και τον κόσμο. Όμως τώρα είμαι 52 ετών και παρακαλώ την Παναγία να με βοηθήσει να τακτοποιηθώ, να σταματήσω, μήπως και βάλω την ζωή μου σε μια σειρά. Κάποτε έκανα καθήκοντα Μοναχής και δούλευα. Όμως αυτό με κούρασε πολύ…

Βέβαια ξεμολογήθηκα, έκλαψα και κλαίω πικρά και παρακαλώ την Παναγία και τον Χριστό μας να με συγχωρέσουν και να είναι μαζί μου. Βλέπετε, θείε μου, ότι ο άνθρωπος όσο και να ξεφύγη, άμα έχει μεγαλώσει με χριστιανικές αρχές, κάποτε συνέρχεται. Αυτό κάνω και εγώ. Προσπαθώ να βρω τον δρόμο του Θεού, που κάποτε ήμουν και που μου άρεσε πολύ. Ας ελπίσω ότι ο Χριστός και η Παναγία θ’ ακούσουν τις προσευχές μου γιατί δεν θέλω να χαθή η ψυχούλα μου.

Θείε μου, θέλω να σου πω πώς έχω δύο κοριτσάκια, την Ουρανία και την Βαγγελία, είναι δύο καταπληκτικά παιδιά. Τα έχω παντρέψει και τα δυο με πολύ καλά παιδιά. Η Ουρανία μου έκανε και ένα κοριτσάκι που είναι τώρα 3 μηνών.

Θείε μου, θα ήταν μεγάλη η ευλογία, αν μπορούσα να σας δω, γιατί έχω πολλά να πω. Θέλω να ανοίξω την καρδιά μου, να με ακούσετε, να γονατίσω μπροστά σας, να κλάψω. Και τότε να έρθη η θεία φώτιση.

Θείε μου, εσείς που είστε ένας άνθρωπος του Θεού προσευχηθήτε για μένα και για την οικογένειά μου για τα παιδάκια μου και το εγγονάκι μου να τακτοποιηθώ και να φύγω από αυτή την δουλειά που μ’ έχει κουράσει.

Θα ήταν μεγάλη ευλογία αν κάτι προσωπικό σας αντικείμενο μου στέλνατε, θα το είχα σαν ιερό κειμήλιο από εσάς, κάτι που αγαπάτε πολύ.

Δεν θέλω να σάς κουράσω πιο πολύ. Ο Θεός να σάς έχει καλά πάντα.

Τις ευχές σας η ταπεινή ανηψιά σας

Βασιλική (η Βίκυ) Μοσχολιού.

Υ.Γ. Σάς στέλνω αυτό το γράμμα με τον Πάτερ Νικόδημο, ο οποίος ήρθε στο Σπίτι μου με την Μητέρα του και έφερε την ευλογία. Ο Πάτερ Νικόδημος μου έδωσε δύο φωτογραφίες σας και χάρηκα πάρα πολύ που σάς είδα. Βλέπω ότι μοιάζετε πολύ με την Γιαγιά μου της Μαριάμ. Επίσης, μου έδωσε πολύ ωραίες χάρτινες εικονίτσες και ωραία βιβλία και μοσχοθυμίαμα. Ήταν Θεού δώρο να στείλετε τον Πάτερ Νικόδημο, γιατί είναι σαν να είσαστε εσείς εδώ”.

Η επιστολή δημοσιεύτηκε με την άδεια του Ηγουμένου της Μονής Γρηγορίου μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη από τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Σεβασμιώτατο κ. Ιερόθεο, μαζί με κατατοπιστική εισαγωγή και σχόλια στο περιοδικό της Ι. Μητροπόλεως «Εκκλησιαστική Παρέμβαση», τον Σεπτέμβριο του 2013, τεύχος αριθμός 113, στο κύριο άρθρο του «Η “ψυχούλα” της Βίκυς Μοσχολιού» (http://parembasis.gr/index.php/el/menu-teyxos-113/2351-2005-113-01) και είχε κυκλοφορήσει σε πολλά εκκλησιαστικά sites.