Οι κοινωνικές διαστάσεις της Ορθόδοξης πνευματικότητας.

Τό Θεό δέν μπορεῖς νά τόν συναντήσεις παρά στό πρόσωπο τοῦ ἂλλου, ἀγαπώντας τόν ἂλλον, ἒστω κι ἂν αὐτός δέν δέχεται τήν ἀγάπη σου. 

Ὁ Θεός μᾶς συναντάει μόνο διά μέσου τοῦ πόνου τοῦ ἂλλου πού τόν κάνουμε δικό μας.

Ἡ προσευχή μας τότε δέν εἶναι προσευχή ἑνός μόνο ἀνθρώπου, ἀλλά δύο προσώπων μέ τό ἲδιο στόμα. 

Δέν ἒχουμε ἐδῶ μιά μυστικότερη βίωση τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου "οὗ εἰσί δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τό ἐμόν ὂνομα, ἐκεῖ ἐμί ἐν μέσω αὐτῶν" (Ματθ.ιη 20);

Ὁ ἐλάχιστος ἀριθμός τῶν δύο, πού ἀπαρτίζουν τή μικρότερη ἐν Χριστῶ κοινωνία προσώπων, πραγματοποιεῖται ἀγαπητικά καί μυστικά μέσα στήν προσευχόμενη γιά τόν ἂλλο καρδιά, πού τόν ἒχει ἢδη περιχωρήσει καί ἀγκαλιάσει μέσα της. 

Καί τότε δέν εἶναι μιά καρδιά, ἀλλά δύο! Αὐτό ἀκριβῶς μᾶς λέει καί ὁ ἃγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος."Γίνου κοινωνός μετά τῶν τῆ καρδία λελυπημένων ἐν τῶ πόνω τῆς προσευχῆς καί τῆ συνοχῆ τῆς καρδίας σου καί ἀνοίγεται ἒμπροσθεν τῶν αἰτημάτων σου πηγή ἐλέους"

(Λόγος Λ΄Περί Εὐχαριστίας, σελ. 129). 

Ἱερομ. Εὐσεβίου, "Οἱ Κοινωνικές Διαστάσεις τῆς Ὀρθόδοξης Πνευματικότητας".