Ο Θεσσαλιώτιδος Τιμόθεος κι ο Καρπενησίου Γεώργιος στην Κηδεία του πιλότου.

-Ο εθνικός ύμνος, το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών», οι πυροβολισμοί από το πεζικό, τα δάκρυα των πιλότων της πολεμικής αεροπορίας, το σφίξιμο την καρδιά των αξιωματικών και όλων των ενστόλων αλλά και οι σπαραγμοί της οικογένειας του ήρωα πιλότου, τον συνόδευσαν μέχρι την τελευταία του κατοικία. 

Η Θεσσαλική γη, τα βουνά των Αγράφων, η γενέτειρα του Νικόλαου Πλαστήρα, δέχθηκαν στην αγκαλιά τους τον Γιώργο Μπαλταδώρο, που έχασε τη ζωή του στην μοιραία πτήση με το μιράζ 2000-5 λίγο έξω από την Σκύρο.

“Αητέ μου, Αητέ μου” φώναζε η μητέρα του, και ίσως βαθιά μέσα της, να ήξερε ότι ο σμηναγός της, ο ήρωάς της θα την άκουγε.

“Παληκάρι μου” ψιθίριζε ο πατέρας του,

“Άγγελέ μου” σπάραζε η σύζυγός και μητέρα των παιδιών του, την στιγμή που ο Γιώργος βρισκόταν τυλιγμένος με την ελληνική σημαία, την οποία υπηρετούσε με περηφάνια και αυταπάρνηση.

Τα λόγια του φίλου του και συναδέλφου του, έκαναν τον κόσμο που βρισκόταν εκεί να ξεσπάσει σε λιγμούς κι όσο κι αν προσπαθούσε να κρατήσει και ο ίδιος την ψυχραιμία του δεν τα κατάφερε:

“Αξέχαστε Γιώργο», είπε στον επίκηδειο, «φίλε και συνάδελφε, ήρθες το 2002 στη σχολή και από τότε υπηρέτησες την πατρίδα ,με πάθος και χαμόγελο και ετοιμότητα. Η άπονη μοίρα σε έκλεψε από κοντά μας, έγινες μια θλιβερή ανάμνηση έφυγες σαν τα φύλλα που τα παίρνει του ανέμου η οργή. Το κενό της απουσίας σου είναι μεγάλο .

Σήμερα θρηνούμε την λεβεντιά που χάθηκε ….Η πολεμική αεροπορία θρηνεί την απώλεια ενός ήρωα. Γιώργο φίλε μου, ο χάρος ζήλεψε τα νιάτα σου, σε φοβήθηκε ο ουρανός και σε τρόμαξε η θάλασσα. Η 114 πτέρυγα μάχης θα σε θυμάται πάντα. Η πατρίδα σε κατατάσσει ανάμεσα στους ήρωες…”

Στην εξόδιο ακολουθία χοροστάτησαν οι Μητροπολίτες, Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφαρσάλων Τιμόθεος και Καρπενησίου Γεώργιος.

Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας

 δφφ