Διακαινήσιμος Εβδομάδα.

Διακαινήσιμος: Δια+καινίζω από το αρχαίο καινός που σημαίνει καινούριος. Η γραφή με ήτα είναι εσφαλμένη, επικράτησε όμως και κατοχυρώθηκε από τη μεσαιωνική κοινή.

Στην αρχαία εκκλησία, οι κατηχούμενοι, όσοι δηλαδή προέρχονταν από τις τάξεις των ειδωλολατρών, δέχονταν το λόγο του Θεού και βαπτίζονταν. Οι βαπτίσεις δεν ήταν ατομικές, ή οικογενειακές όπως σήμερα. 

Βαπτίζονταν σε ειδικά βαπτιστήρια Σάββατο βράδυ μετά την αναστάσιμη λειτουργία. Φορούσαν λευκούς χιτώνες και κρατούσαν αναστάσιμες λαμπάδες. Ο παλαιός άνθρωπος πέθαινε και γεννιόταν ο καινούριος. 

Η διακαινήσιμος σηματοδοτεί την έναρξη της καινούργιας ζώης, της ζωής του Χριστού, για όλους πια μέχρι σήμερα. 

Ονομάζεται και λευκή εβδομάδα. Οι παλιοί εδώ, μιλάνε για το ασπροβδόμαδο. Λέγεται έτσι, από τα άμφια των ιερέων που είναι λευκά!

Όλες οι λειτουργίες έχουν μια λαμπρότητα, ακόμα κ οι κηδείες. Στα κοιμητήρια πηγαίνουν τσουρέκια κ αυγά. Το ασπροβδόμαδο ασπρίζουν κάθε μέρα. Για να είναι έτοιμα και κατάλευκα τα σπίτια την "Νιά Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής" και της τοπικής μας επέτειου, της β"εθνοσυνέλευσης, που θα περιφέρουν το λάβαρο της ανάστασης, στο χωριό.

Θα περάσει ο αναστάς Χριστός πρέπει το σπίτι να'ναι ασπρισμένο,παστρικό, έλεγε η γιαγιά μου. Μας έδιωχνε,να μην παίζουμε και λερώνουμε την αυλή!  Οι παλιοί επίσης είχαν και μια θλίψη, γιατί ασπρίζοντας τα σπίτια, σκέφτονταν τα γεράματα και τα άσπρα τους μαλλιά. Οι τσοπάνηδες σκέφτονταν το χιόνι που θα έπεφτε στα ορεινά και θα ήταν επιζήμιο για τα κοπάδια τους.

Η εβδομάδα αυτή, επίσης, ονομάζονταν και "λαμπρόσκολο". Οι άνθρωποι ξεκουράζονταν, έκαναν λίγες δουλειές, φορούσαν τα καλά τους και έκαναν επισκέψεις, τα πρωινά πήγαιναν εκδρομές και οι νεότεροι ξυπνούσαν μεσημέρι! 

Κάνει πάντα ο νους ένα πισογύρισμα στα χρόνια εκείνα και στα έθιμα,που δόξα τω θεώ τα κρατάμε μέχρι σήμερα..

Χριστός Ανέστη! 

Τρισεύγενη Καπράνου 

Από το face book