Διαβάστε μερικές από τις πιο σημαντικές διδαχές του Αγίου Παϊσίου για τη ζωή των ανθρώπων μέσα στον κόσμο και για το πώς θα πρέπει να συμπεριφέρονται όταν έρχονται αντιμέτωποι με ανάλογους προβληματισμούς και ερωτήματα.
– Γέροντα, σήμερα πολλοί νέοι άνθρωποι δεν θέλουν
να κάνουν παιδιά γιατί σκέφτονται σε τί είδους κόσμο θα φέρουν το παιδί
τους. Μόλυνση από τα χημικά από τα πυρηνικά, ζωή γεμάτη άγχος, άγρια
κοινωνία, πόλεμοι… Αν είμαστε κιόλας στον καιρό του Αντίχριστου,
σκέφτομαι και εγώ, μήπως δεν αξίζει κανείς να παντρεύεται και να κάνει
παιδιά.
— Όχι, Θανάση, δεν είναι έτσι!… Οι χριστιανοί στον
καιρό των διωγμών δεν παντρεύονταν; δεν κάναν παιδιά; Και
παντρευόντουσαν και παιδιά κάναν! Είχαν την ελπίδα τους στηριγμένη στον
Χριστό… όχι στους ανθρώπους.
Είναι ολιγοπιστία αυτός ο λογισμός. Ο Θεός σε μια
στιγμή μπορεί να τα διορθώσει όλα. Να σβήσει όλα τα στραβά. Κάνουν οι
άνθρωποι σχέδια… έχει και ο Θεός τα δικά Του.
Νάξερες πόσες φορές τύλιξε ο διάβολος τη γη με την
ουρά του για να την καταστρέψει… Δεν τον αφήνει ο Θεός… του χαλάει τα
σχέδια· και το κακό που πάει να κάνει ο διάβολος, ο Θεός το αξιοποιεί
και βγάζει μεγάλο καλό. Μήν ανησυχείς!
— Γέροντα, μέχρι που φτάνει η υποχρέωση που εχει
ένας γονιός για τα παιδιά του; Να τα αφήσει κάτι, σκέφτεται. Πόσο κάτι;
Ένα, δύο,… τρία σπίτια;
— Ένας γνωστός μου εργοστασιάρχης που είχε πολλά
χρήματα, πολυκατοικίες κ.λ.π. τι έκανε; Τα σπούδασε τα παιδιά του,
τελείωσαν πανεπιστήμιο, κάναν και μεταπτυχιακά, και τους άφησε από ένα
διαμέρισμα. Τα υπόλοιπα τάδωσε στους εργάτες του και σ’ άλλους πούχαν
ανάγκη.
Πρώτα απ’ όλα να τους δώσει κανείς καλή,
χριστιανική ανατροφή. Αυτό είναι το σπουδαιότερο εφόδιο για τη ζωή τους.
Μετά να τα σπουδάσει να μάθουν λίγα γράμματα. Αν θέλουν να προχωρήσουν
πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακά, να τα βοηθήσει ή να μάθουν μία τέχνη. Να τα
βοηθήσει δηλαδή να βγάζουν το ψωμί τους. Ε! μετά αν έχει την δυνατότητα
να τους αφήσει και κάτι… κανένα οικόπεδο, κανένα σπίτι. Νάχουν κι αυτά
μια φωλιά!
Είναι και μερικοί γονείς που αδιαφορούν για τα
παιδιά τους και τα τρώνε όλα… δεν αφήνουν τίποτα για τα παιδιά τους!
Μερικοί μάλιστα αφήνουν μόνο χρέη!… Αυτό είναι πολύ άσχημο.
Όταν ήρθαν οι πρόσφυγες, το 1924, από την
Μικρασία, ο πρόεδρος του χωριού κοιτούσε να τους βολέψει όλους. Αυτός να
πάρει αυτό το χωράφι, ο άλλος εκείνο το κτήμα κ.λ.π. Τον εαυτό του τον
άφησε τελευταίο… δεν τον υπολόγισε.
Όταν μεγάλωσαν τα παιδιά του, του παραπονέθηκαν: —
«Καλά όλους τους βόλεψες… Εμάς δεν μας σκέφτηκες;…» και είχαν δίκιο τα
παιδιά… Άλλο νάναι κανείς μόνος του… Αν έχει κανείς οικογένεια πρέπει να
σκέφτεται πρώτα την οικογένειά του και μετά τους άλλους που έχουν και
αυτοί τους δικούς τους να τους σκεφτούν.
***
Στην κατοχή είχε μείνει στην γειτονιά ένα ορφανό.
Κανείς δεν το έπαιρνε σπίτι του. Σκεφτόντουσαν διάφορα πράγματα. Κατοχή
είναι… τα βολεύω δύσκολα… πως θα το ταΐσω… κ.λ.π.
Ένας πολύτεκνος, είχε δέκα παιδιά, ήταν και
φτωχός, μόλις το είδε το κακόμοιρο, το λυπήθηκε!! Το φώναξε σπίτι του
και τόχωσε κάτω από τις κουβέρτες μαζί με τ’ άλλα. — «Δέκα έχω… και ένα
αυτό ένδεκα!!» σκέφτηκε «έχει ο Θεός»…
Γέλασε ο γέροντας χαρούμενος και ευτυχισμένος και συνέχισε.
— Βλέπεις ο πολύτεκνος είχε πλούσια καρδιά… κι ας ήταν φτωχός… γι’ αυτό είχε και πλούσια την βοήθεια του Θεού.
***
— Γέροντα, είναι μερικά ζευγάρια που ενώ θέλουν, δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Γιατί συμβαίνει αυτό;
— Για να βολεύεται και κανένα ορφανό. Κάποιοι μόλις πήραν ένα ορφανό… τους έδωσε και ο Θεός ένα δικό τους μετά!
***
Όταν γυρίζει κανείς από την δουλειά και είναι
νευριασμένος η αγχωμένος καλύτερα είναι να πάει μια βόλτα σ’ ένα πάρκο
για είκοσι λεπτά και να γυρίσει στο σπίτι του ήρεμος και με χαμόγελο,
και ας πάει καθυστερημένος.
Αθανάσιος Ρακοβαλής «Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε…», εκδόσεις «Μέλισσα», Θεσσαλονίκη 1998
Αθανάσιος Ρακοβαλής «Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε…», εκδόσεις «Μέλισσα», Θεσσαλονίκη 1998
Πηγή: Βήμα Ορθοδοξίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου