Ο Άγιος Χαράλαμπος της δουλειάς μας. (Αληθινή ιστορία)

Σε ένα Ελληνικό εργοστάσιο συσκευασίας βρίσκεται ένας ψηλός, γεροδεμένος ηλικιωμένος, περίπου 75 χρονών, από την Ρουμανία, που ονομάζεται Χαράλαμπος. 
Είναι 20 χρόνια μακριά από το σπίτι του, ένα φτωχό ορεινό χωριό, στο οποίο ζει η γυναίκα του και μπορεί να την βλέπει μόνο μία φορά τον χρόνο.

Έχει δύο παιδιά ο Χαράλαμπος και τα δύο είναι δόκτορες ιατρικής σε δημόσια νοσοκομεία της Ρουμανίας. Ο ίδιος ακόμη τους στέλνει χρήματα από τον μικρό μισθό του και φαγητά με το τρένο της πόλης.

Μία φορά μας έδειχνε βυζαντινού τύπου Ορθόδοξο γάμο που έκανε ο ένας του γιος. Θυμάμαι τις φωτογραφίες τους και τον Χαράλαμπο με κουστούμι να καμαρώνει περισσότερο δίπλα στον Άγιο Κωνσταντίνο και Ελένη, την μεγάλη βυζαντινή εικόνα της Εκκλησίας τους, παρά δίπλα στο γιο του. Πλάκα είχε ο Χαράλαμπός μας, έλαμπε. 

Η οικογένειά του ήταν λες και βγήκε από άλλη εποχή, πιο όμορφη από την δική μας εποχή. Νιώσαμε υποχρεωμένοι που βλέποντας τις φωτογραφίες του, αισθανόμασταν λες και άνοιγε το παλάτι του, για μας που δεν φέραμε τα ανάλογα δώρα και εμφάνιση. Είχε κουβαλήσει με το τρένο από την Ρουμανία χειροποίητα γλυκά της γυναίκας του, για να μας κεράσει για τον γάμο.

Ο γέροντας αυτός δουλεύει σχεδόν όλη την ημέρα, πότε στο εργοστάσιο και πότε ως κουβαλητής σε μάστορα, σε οικοδομικές εργασίες. Τα χέρια του είναι ροζιασμένα και τεράστια, ενώ η δύναμη που έχει είναι πολύ μεγαλύτερη από κάθε άλλον εργάτη.
Το χαμόγελό του είναι αυτό που σε κάνει να του μιλήσεις και να μην φοβηθείς το ύψος (1,90) και την δύναμή του. Έρχεται και μας ζητά να φάει τίποτε, κανένα γλυκό, για να χορτάσει την πείνα του. Ο Χαράλαμπος δεν έχει προβλήματα με τα γλυκά και δεν κάνει δίαιτες και τέτοια που εμείς κάνουμε. 

Είναι πολύ καλός για την ηλικία του, λεπτός και σωματώδης και η δουλειά που κάνει δεν του επιτρέπει να έχει προβλήματα που δημιουργούνται σε παχύσαρκους, χοληστερίνες κλπ από καθιστική ζωή. Πολλές φορές τον παίρνουμε με τα αυτοκίνητά μας από τον επαρχιακό δρόμο, έξω από την πόλη, που περπατά περίπου πέντε χιλιόμετρα για να αγοράσει νερό και φαγητό. Ένα ποδήλατο δανείζεται ο Χαράλαμπος, δεν έχει παρά τα τεράστια πόδια του και τα παλιά άρβυλα που φαράει.

Ο Χαράλαμπος υβρίζεται συνεχώς από τον μικροκαμωμένο μάστορα αφεντικό του, που μάλιστα με υπόλοιπους εργάτες, πότε του γράφουν τα ρούχα του με ύβρεις και πότε του πετούνε τον καφέ ή το φαγητό του.
Συνεχώς ακούς:
-Ρε Χαράλαμπε, θα δουλέψεις;
-Άντε βρε Χαράλαμπε ξύπνα, όλο χαζεύεις.
-Θέλεις να πας στον οδοντίατρο Χαράλαμπε, για ένα σπασμένο δόντι, γιατί έχετε και στο χωριό σου, γιατρό;
Και πολλά άλλα.

Όλοι εμείς που ακούμε συνεχώς, μα συνεχώς, όλα αυτά που του κάνουνε, έχουμε πολύ μεγάλη αγανάκτηση, αλλά ο Χαράλαμπος τίποτε. Δεν έχει ούτε μορφασμό στο πρόσωπό του. Γελάει πάντα και υπομένει. Περίεργο πράμα, αυτή η υπομονή του. Λες και είναι μεθυσμένος, δεν καταλαβαίνει τίποτε. Λες και χαίρεται να υπομένει.

Μόνο μία φορά ακούσαμε τον Χαράλαμπο να κάνει παράπονα στο αφεντικό του. Τον είχανε βάλει να κοιμάται σε ένα υπόγειο ενός κτηρίου και του είχανε βάλει και έναν νέο εργάτη στο ίδιο του το δωμάτιο. Μία φορά εκεί που ο γέροντας Χαράλαμπος ζέσταινε μία σούπα, είδε κάτι που τον ενόχλησε και αμέσως το επόμενο πρωί στην δουλειά, ακούσαμε τα εξής από τον Χαράλαμπο, που έλεγε στο αφεντικό του:

-Αφεντικό, μία χάρη θέλω. Βάλε με όπου θες να κοιμάμαι, στα χωράφια, στις αποθήκες σου, δεν με πειράζει, αλλά όχι με αυτόν που μου έφερες.

Και όταν τον πίεσε το αφεντικό του να του πει ποιος ο λόγος, που δεν τον θέλει, ο γέροντας Χαράλαμπος με σκυμμένο το κεφάλι και με ντροπή στα μάγουλα(!), του είπε ψιθυριστά:

-Αφεντικό τον είδα κρυφά να μου κατουράει το φαγητό μου, δεν είναι καλό αυτό, θα πάθω τίποτε…

Τι να σας πω.
Όταν το ακούσαμε φρίξαμε.
Είδαμε έναν τεράστιο γέροντα με την δύναμη στα χέρια του, να έχει ένα ήρεμο πρόσωπο και απλά να ζητάει λύση από το αφεντικό του.
Τελικά τον απέλυσε τον άλλον, το αφεντικό του, αλλά οι ύβρεις και τα πειράγματα στον Χαράλαμπο δεν έχουν σταματημό…

Μία άλλη φορά μας είχε πει:
-Εγώ το μόνο που φοβάμαι είναι τον Θεό και το αφεντικό μην χάσω την δουλειά μου, γιατί με αυτή προσφέρω στην οικογένειά μου, ο Θεός να τον έχει καλά.

Όταν βλέπεις το αφεντικό και το μάστορα και τους εργάτες που εκμεταλλεύονται τον δυνατό γέροντα Χαράλαμπο, είναι σαν να βλέπεις ένα άρμα μπροστά, και φοβισμένους στρατιώτες από πίσω, να ακολουθούν την σκόνη του άρματος και να χάνουν, και το άρμα και τον δρόμο τους, είχε πει κάποιος.

Τόση δύναμη με τόση ευγένεια! Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί στην δύναμη με τον Χαράλαμπο, που όπως λέει το αφεντικό του, αξίζει για τρεις από τους υπόλοιπους εργάτες του.

Μα και αυτό το χαμόγελο… Θεϊκό!

Αν νομίζεται πως η ιστορία μου είναι ψεύτικη, σας λέω πως μόνο το όνομα του γέροντα άλλαξα και όλα τα άλλα αλήθεια είναι,
και ο Θεός γνωρίζει το όνομα αυτού!

Ας γίνει ο …Χαράλαμπος, παράδειγμα υπομονής και αγάπης, για όλους μας!

Ο Χριστός Ζει στις Εντολές Του μέσα μας, είχε πει κάποιος Άγιος, τώρα κατάλαβα τι εννοούσε και πολλά άλλα που έχω διαβάσει σε βιβλία… 

από το facebook