Ο επιπόλαιος χριστιανός της Μεγάλης Εβδομάδας.

του π. Γεωργίου Χριστοδούλου

Με αφορμή τη σημερινή παραβολή των δέκα παρθένων…

Η επιπολαιότητα του βαπτισμένου χριστιανού κορυφώνεται τις άγιες ημέρες της Μ. Εβδομάδος. Η αγία μας Εκκλησία μας δίνει τη δυνατότητα της συχνής Θείας μεταλήψεως(Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη, Μ. Τετάρτη, Μ. Πέμπτη με δύο Θείες Λειτουργίες συνήθως όπως και το Μ. Σάββατο και φυσικά, την Ανάσταση το βράδυ). 

Σε αρκετές και μεγάλες ενορίες τελούνται συνήθως δύο θείες Λειτουργίες τη Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο που διαρκούν περίπου μία ώρα με την αιτιολογία της εξυπηρέτησης των εργαζομένων. Σκέφτομαι και προβληματίζομαι πολλές φορές, ειδικά μετά από καταιγισμό τηλεφωνημάτων στο γραφείο του ναού με την ερώτηση: «τι ώρα ακριβώς κοινωνάτε»…

…τόσες ευκαιρίες εκκλησιασμού τη Μ. Εβδομάδα δεν αρκούν για τον σύγχρονο άνθρωπο; Αν εργάζεται τις καθημερινές δε θα μπορούσε να μεταλάβει το Μ. Σάββατο στην πρώτη ανάσταση, μια τόσο όμορφη ακολουθία; Αν εργάζεται το Μ. Σάββατο τι δικαιολογία θα έχει να μην κοινωνήσει την Ανάσταση; Μήπως είμαστε χριστιανοί της τελευταίας στιγμής;

Φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι με ιδιαίτερες συνθήκες στη ζωή τους όπως π.χ. κάποιος στρατιωτικός που αναγκάζεται να φύγει σε δύσκολη αποστολή μέσα στη Μ. Εβδομάδα, ένας γιατρός με δύσκολες εφημερίες κτλ.,

Οι υπόλοιποι όμως έχουμε πραγματικά δικαιολογία;


Σας θερμοπαρακαλώ, όταν σκεφτείτε να προσεγγίσετε τον Θεό μέσω της Θείας μεταλήψεως να μην γίνετε σαν εκείνους που χωρίς ιδιαίτερη ανάγκη, τη Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο στη Θ. Λειτουργία που ξεκινά 7:00π.μ. και τελειώνει στις 08:00, έρχονται οχτώ παρά πέντε να πάρουν τη Θεία κοινωνία και μάλιστα να φύγουν πριν ακούσουν το Δι’ ευχών. Η ενδυμασία μας πρέπει να είναι σεμνή και να ταιριάζει σε υποδοχή Θεού. 

Το κραγιόν είναι και αυτό μια ένδειξη της άγνοιας για τον Θεό. Σε πολλές περιπτώσεις αναμιγνύεται μέσω της λαβίδας με το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας. Το να ερχόμαστε έχοντας πιεί τον καφέ με το τσιγάρο είναι ασέβεια. 

Όπως επίσης και το να καπνίσουμε μόλις κοινωνήσουμε. Πού θα πεταχτεί το αποτσίγαρο που ενδεχομένως το Αίμα του Κυρίου μας δεν έχει φύγει ακόμη από τα χείλη μας;

Μη ξεχνάμε ότι ο ιερέας πριν κοινωνήσει λέει εντός του ιερού τα εξής μεταξύ άλλων «Ἰδού, βαδίζω πρὸς θείαν κοινωνίαν· Πλαστουργέ, μὴ φλέξῃς με τῇ μετουσίᾳ· πῦρ γὰρ ὑπάρχεις τοὺς ἀναξίους φλέγον. ἀλλ᾿ οὖν κάθαρον ἐκ πάσης με κηλῖδος.

Μετάφραση: Νά, βαδίζω πρὸς τὴ θεία Κοινωνία. Πλαστουργέ μου, μὴ μὲ κατακάψεις τὴν ὥρα ποὺ θὰ μεταλαμβάνω. Γνωρίζω πὼς εἶσαι φωτιὰ ποὺ κατακαίει ὅσους ἀνάξια κοινωνοῦν. Ἀλλὰ Ἐσύ, Χριστέ μου, καθάρισέ με ἀπὸ τὰ στίγματα τῶν ἁμαρτιῶν μου.

Θεουργὸν Αἷμα φρίξον, ἄνθρωπε, βλέπων· ἄνθραξ γάρ ἐστι τοὺς ἀναξίους φλέγων· Θεοῦ τὸ Σῶμα καὶ θεοῖ με καὶ τρέφει· θεοῖ τὸ πνεῦμα, τὸν δὲ νοῦν τρέφει ξένως.

Μετάφραση: Ὦ ἄνθρωπε, φρίξε βλέποντας τὸ Αἶμα ποὺ σὲ θεοποιεῖ·Γιατὶ εἶναι φωτιὰ ποὺ κατακαίει τοὺς ἀνάξιους.Τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ Σῶμα αὐτό, καὶ μὲ τρέφει πνευματικὰ καὶ μὲ θεώνει. Θεώνει τὴν ψυχὴ καὶ τὸ πνεῦμα μου, καὶ τρέφει τὸ νοῦ μου μὲ τρόπο παράδοξο.

Πάνω απ’ όλα χρειάζεται επίγνωση του Ποιος είναι ο Θεός και ύστερα μετάνοια για τις αμαρτίες μας, σε συνδυασμό με το ιερό μυστήριο της εξομολόγησης. Εύχομαι να γινόμαστε όλο και περισσότερο συνειδητοί χριστιανοί και όχι επιπόλαιοι για να μη μοιάσουμε στις πέντε παρθένες της παραβολής που έχασαν τον παράδεισο από αμέλεια και αναβλητικότητα.

Καλή Ανάσταση!