Τί με ρωτησες;
Α, ναι.
Να γινεις νοσηλευτης, ή οχι;
Ιδου η απορια.
Θα σου απαντησω με μια ερωτηση.
Αντεχεις;
Αντεχεις τα ξενυχτια; Οχι εκεινα τα διασκεδαστικα στα μπαρακια.
Εκεινα τα δραματικα. Εκεινα που παιζεις σκακι με το Χαρο. Εκεινα που μεσα στη νυχτα ακους τα ουρλιαχτα απο ψυχες που πονανε. Τα αντέχεις αυτά τα ξενυχτια;
Αντεχεις να σφιγγεται η καρδια σου καθε φορά που τρυπας καποιον και σπαει η φλεβα του;
Αντεχεις την οψη του πονου ζωγραφισμενη σε παιδια;
Αντεχεις να κρατησεις το ακρωτηριασμενο ακρο του νεαρου που ηρθε απο το τροχαιο;
Αντεχεις να εισαι μονιμα μονος σε μια βαρδια;
Αντεχεις να κοιταξεις στα ματια τους συγγενεις των ασθενων που πεθαναν στα χερια σου;
Αντεχεις να τακτοποιησεις 15 εισαγωγες; Θα προλαβεις;
Αντεχεις την αγωνια, αν τρυπηθεις απο μολυσματικη βελονα;
Αντεχεις την αδικια; Μεταξυ μας, αυτο δεν το αντεχω ουτε εγω.
Αντεχεις να διαβαζεις για αυτοκτονιες συναδελφων απο burn out;
Αντεχεις να ακους το βραδυ στον υπνο σου τα μοιρολογια των ψυχων που εφυγαν;
Α, ναι.
Να γινεις νοσηλευτης, ή οχι;
Ιδου η απορια.
Θα σου απαντησω με μια ερωτηση.
Αντεχεις;
Αντεχεις τα ξενυχτια; Οχι εκεινα τα διασκεδαστικα στα μπαρακια.
Εκεινα τα δραματικα. Εκεινα που παιζεις σκακι με το Χαρο. Εκεινα που μεσα στη νυχτα ακους τα ουρλιαχτα απο ψυχες που πονανε. Τα αντέχεις αυτά τα ξενυχτια;
Αντεχεις να σφιγγεται η καρδια σου καθε φορά που τρυπας καποιον και σπαει η φλεβα του;
Αντεχεις την οψη του πονου ζωγραφισμενη σε παιδια;
Αντεχεις να κρατησεις το ακρωτηριασμενο ακρο του νεαρου που ηρθε απο το τροχαιο;
Αντεχεις να εισαι μονιμα μονος σε μια βαρδια;
Αντεχεις να κοιταξεις στα ματια τους συγγενεις των ασθενων που πεθαναν στα χερια σου;
Αντεχεις να τακτοποιησεις 15 εισαγωγες; Θα προλαβεις;
Αντεχεις την αγωνια, αν τρυπηθεις απο μολυσματικη βελονα;
Αντεχεις την αδικια; Μεταξυ μας, αυτο δεν το αντεχω ουτε εγω.
Αντεχεις να διαβαζεις για αυτοκτονιες συναδελφων απο burn out;
Αντεχεις να ακους το βραδυ στον υπνο σου τα μοιρολογια των ψυχων που εφυγαν;
Αντεχεις να πληρωνεσαι με ψιχουλα ή να μην πληρωνεσαι επειδη καποιοι ροκανιζουν τον κοπο σου;
Αντεχεις να εισαι παντου;
Αντεχεις να δουλευεις για να προσφερεις κατι αορατο στον πολυ κοσμο, αλλα τοσο σημαντικο;
Δεν ξερω αν τα αντεχεις ολα αυτα.
Κρατα αυτο.
Κανεις δεν θα σου πει οτι θα ειναι κατι ευκολο.
Αλλα, αν ηταν ευκολο δεν θα αξιζε.
Θα γινεις νοσηλευτης για να βοηθησεις τον ανημπορο, τον πονεμενο, τον ασθενη.
Οταν θα το κανεις αυτο, θα καταλαβεις μονος σου γιατι εγινες.
Εκτος ομως απο το να γινεις απλα νοσηλευτης, φροντισε να γινεις ενας σωστος νοσηλευτης.
Αυτο θα το αποδεικνυεις καθε μερα.
Απο τη πρωτη σου μερα, εως τη μερα της συνταξιοδοτησης σου.
Και θα το αποδεικνυεις με πραξεις.
Μονο με πραξεις.
Κι αν ματωθει καμια φορα η στολη σου, πες τους…
Τιμη μου!
Να γινεις λοιπον νοσηλευτης.
Αλλα να γινεις σωστος, δικαιος και συναδελφικος.
Οπως αυτοι οι πολλοι κι αλλοι τοσοι γιατροι διαμαντια που γνωριζω εγω και ειμαι ευτυχης που συνεργαζομαι μαζι τους.
Οταν ανακατευεσαι με διαμαντια, διαμαντι θα βγεις.
Και, τα διαμαντια ειναι για παντα.
Λαμπρος Λιαπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου