Μικρό σχόλιο για την γιορτή του πατέρα!

"- Πότε θα έρθεις σπίτι μπαμπά;
- Γιε μου, δεν ξέρω πότε, αλλά θα βρεθούμε και θα περάσουμε πολύ ωραία.
Ο γιος μου έγινε 10 χρονών τις προάλλες και του πήρα μια μπάλα για τα γενέθλιά του. Μου είπε:
- Ευχαριστώ για την μπάλα μπαμπά. Έλα να παίξουμε. Θα μου μάθεις πώς να σουτάρω;
- Όχι σήμερα γιε μου, δεν έχω χρόνο, με περιμένουν τόσα πολλά! Μα θα κανονίσουμε να παίξουμε μια μέρα!
- Εντάξει δεν πειράζει, είπε και απομακρύνθηκε χαμογελώντας για να παίξει. Μια μέρα θα σου μοιάσω, θα γίνω σαν κι εσένα, είπε
Λοιπόν έφτασε η στιγμή της αποφοίτησης από το Πανεπιστήμιο. Τον καμάρωσα. Ήταν πια ολόκληρος άνδρας
- Είμαι περήφανος για σένα. Κάτσε λίγο να τα πούμε! του είπα. Κούνησε το κεφάλι του και είπε χαμογελώντας:
- Αυτό που θα θελα μπαμπά, είναι να μου δανείσεις τα κλειδιά του αυτοκινήτου! Θα μιλήσουμε αργότερα. Μπορείς να μου τα δώσεις , σε παρακαλώ;

Τώρα πια έχω βγει στη σύνταξη κι ο γιος μου μετακόμισε. Τον πήρα τηλέφωνο
- Θα ήθελα να σε δω, αν δεν σε πειράζει..
- θα τόθελα μπαμπά, αν εύρισκα λίγο χρόνο… Βλέπεις η νέα μου δουλειά είναι φασαρία και τα παιδιά έχουν γρίπη... Χάρηκα που τάπαμε!
Και καθώς έκλεισα το τηλέφωνο πέρασε από το μυαλό μου η μεγάλη αλήθεια:
Ο γιος μου τελικά έγινε σαν κι εμένα!"

Δημήτρης Καραβασίλης