Εκλογές και...αισθανόμαστε ξένοι στον τόπο μας!!

Πάντα επίκαιρο το άρθρο του γεροντα Μωυσή

"Την άλλη Κυριακή ο ελληνικός λαός θα προσέλθει στις κάλπες, για να εκφράσει την επιθυμία του ποιος θέλει να τον κυβερνήσει. Παρατηρείται μάλλον ένα μούδιασμα, μία ατονία. Δεν υπάρχει ο παλαιός ενθουσιασμός.

Ίσως να είναι δείγμα πολιτισμού, λέγουν, η παρατηρούμενη ησυχία. Θα ήταν σίγουρα μεγάλο το ευτύχημα αν μετά τις εκλογές άλλαζε προς το καλύτερο η χώρα.

Είναι γεγονός, όπως λέγουν πολλοί, ότι επικρατεί ένα κλίμα λίαν παγερό, υποτονικό, μελαγχολικό. Οι νέοι δίχως αισιοδοξία και χαρά και με ανησυχία για το μέλλον τους. Οι συνταξιούχοι μοναχικοί, απομονωμένοι, λησμονημένοι, φοβισμένοι και ταραγμένοι. Οι οικογένειες διαλυμένες, δυστυχισμένες, διασπασμένες και νευριασμένες. Δυστυχώς οι Νεοέλληνες δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι για την παρούσα κατάσταση της χώρας τους. Η μεσαία τάξη περίεργη και καχύποπτη.

Φοβάμαι πως και η επόμενη μέρα θα είναι ακριβώς ίδια με την προηγούμενη. Λείπει το όραμα, το μεράκι, το φιλότιμο, η ειλικρίνεια. Δεν γκρινιάζω αναίτια. Ο ξύλινος πολιτικός λόγος δεν αγγίζει καμιά καρδιά.

Κουράστηκαν οι πολίτες μια μονότονη φλυαρία των πολιτικών. Νομίζουν ότι αυτοί που τους ακούν τρώνε άφθονο κουτόχορτο. Η αποχή είναι λύση; Όχι. Το λευκό είναι λύση; Όχι. Τελικά κάποιος ψηφίζει το λιγότερο κακό.

Χρειάζονται λοιπόν ισχυρά αντανακλαστικά, δυνατά αντισώματα.

Περίσκεψη και αιδώς. Το πρόβλημά μας δεν είναι απλά και μόνο οικονομικό. Είναι πλέον περισσότερο από φανερό ότι το πρόβλημά μας είναι πνευματικό. Αισθανόμαστε ξένοι στον τόπο μας. Δεν τολμάμε να πούμε ότι αγαπάμε την πατρίδα μας.

Ο πατριωτισμός αποτελεί νόσημα ή αίρεση για τους ψευτοκουλτουριάρηδες των Αθηνών. Να πεις ότι είσαι χριστιανός Ορθόδοξος χρειάζεται τόλμη. Θα σε ειρωνευτούν βάναυσα με ένα πονηρό χαμόγελο οίκτου. Χάθηκε η εθνική αξιοπρέπεια!

Η σύγχρονη υπερκαταναλωτική κοινωνία βουρδουλίζεται από τη συνεχή προσφορά νέων ειδών. Και νομίζει ο ταλαίπωρος καταναλωτής ότι θα αλλάξει αυτοκίνητο και αυτόματα θα αλλάξει και η ζωή του.

Και καλά αυτό να το κάνουν οι έμποροι και οι διαφημιστές, αλλά να το κάνουν και οι πολιτικοί; Να παίζουν δηλαδή με την καημένη την καρδιά μας. Είναι ανεπίτρεπτο κάτι τέτοιο. Και όμως τους ακούμε και δεν τους γυρίζουμε την πλάτη.

Δεν ακούγεται καμία πρόταση για τον πολιτισμό, περισσότερο αναπτύσσεται η πρασινολογία και κοκκινολογία. Πολιτισμός βέβαια δεν είναι κάποιες φαιδρές γραφικότητες, μπουζουκοτράγουδα και προχειρότητες δίχως έμπνευση, πνοή και τέχνη, περιφερόμενων θιάσων, με δυτικόφερτες ή ανατολίτικες επιδράσεις, και όχι το κάλλος των εγχώριων πηγών. Ο πολιτισμός φωτίζει, υψώνει, χαριτώνει, εξευγενίζει, ελευθερώνει και χαροποιεί τον άνθρωπο.

Οι πολιτικοί προσβλέπουν στην εκκλησία προς άγραν ψήφων ή προς πολεμική, προς ικανοποίηση των αντιφρονούντων.

Μερικοί τη βλέπουν μόνο σαν φιλανθρωπικό κατάστημα και της επιτρέπουν να συνεχίζει το φιλανθρωπικό έργο της.

Μερικοί τη θεωρούν πλούσια υπέργηρη που κάποτε χρειαζόταν, που έχει εκπληρώσει τον σκοπό της. Έτσι μιλούν για άμεσο και πλήρη χωρισμό, για αρπαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας, για φορολόγησή της, για περιορισμό της.

Τώρα αν και οι άνθρωποι της εκκλησίας τη θεωρούν ως μια ωραία ιδεολογία και ότι το έργο της όλο εξαντλείται στη φιλανθρωπία, η κατάσταση τότε γίνεται αρκετά αξιοθρήνητη.

Οι βλέψεις ορισμένων για τη δημιουργία λαϊκού, άθρησκου, άθεου κράτους δεν θα πρέπει να μας παρασύρουν σε συζητήσεις ανώφελες.

Είναι ώρα ευθύνης. Χρειάζεται περίσκεψη. Δίχως φόβο και πάθος καταθέτουμε το λογισμό μας. Αυτή την κρίσιμη ώρα, ας πράξει καθένας το καλύτερο. Υπάρχει οπωσδήποτε οικονομική κρίση, πιστεύουμε όμως ακράδαντα ότι μεγαλύτερη είναι η πνευματική. Ας σκάψουμε και μέσα μας.

Ας δούμε τα πράγματα βαθύτερα. Ας μελετήσουμε καλύτερα το παρελθόν μας. Ας σκεφτούμε καλά το μέλλον μας."