Άγιος Παϊσιος, για μία αρμονική οικογένεια!

Μιλώντας για μια αρμονική οικογένεια ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης δηλώνει: «όσο μπορούν οι σύζυγοι, να καλλιεργήσουν την αρετή της αγάπης, για να μένουν ενωμένοι πάντοτε οι δύο και να μένη μαζί τους και ο Τρίτος, ο Γλυκύτατος Χριστός μας». 

Όταν αποφασίζει ο νέος να ακολουθήσει την έγγαμη ζωή, τότε η επιλογή της συντρόφου του πρέπει να γίνει με πνευματικά κριτήρια. Αν έχουν και οι δύο φόβο Θεού και ταπείνωση, τότε μπορούν να πορευθούν μαζί και να περάσουν το κακό ρεύμα του κόσμου. 

Σχετικά με τη διαφορά των χαρακτήρων μεταξύ των ανδρογύνων ο Γέροντας δηλώνει ότι σε αυτή κρύβεται η αρμονία του Θεού, καθώς οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. 

Οι μικροδιαφορές των χαρακτήρων των συζύγων βοηθούν να δημιουργηθεί μια αρμονική οικογένεια, γιατί ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Και στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, μπορούν περισσότερο να βοηθήσουν τα παιδιά να βρίσκουν μια ισορροπία.
Ο Θεός τα ρύθμισε όλα με σοφία. Με άλλα χαρίσματα προίκισε τον άνδρα, με άλλα τη γυναίκα. Η αγάπη όμως τους ενώνει. 

Μέσα στην αγάπη είναι ο σεβασμός. Μέσα στο σεβασμό είναι η αγάπη. Το ένα είναι συνυφασμένο με το άλλο. Και ο φόβος που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο δεν πρέπει να παρερμηνεύεται. Αυτός ο φόβος σημαίνει να αισθάνεσαι δέος. Είναι κάτι το ιερό. Αυτό όμως που ενώνει περισσότερο τους συζύγους είναι η ευγνωμοσύνη. Ο ένας αγαπάει τον άλλο για αυτό που του χαρίζει. 

Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ο άνδρας δίνει στη γυναίκα τη σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει. Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να ασκούν τα πνευματικά τους καθήκοντα.

Για να ζήσουν αρμονικά χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στη θυσία και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, τη σαρκική. 

Όταν υπάρχει αγάπη και μακριά να βρεθεί ο ένας από τον άλλο, θα βρίσκονται κοντά, γιατί την αγάπη του Χριστού δεν τη χωρίζουν αποστάσεις. Επιπλέον η Χάρις του Θεού προσφέρει σε κάποιους ανθρώπους θεοπτία, όταν αυτοί είναι πλημμυρισμένοι από αγάπη, ανεξικακία και υπομονή.
Με την υπομονή σώζεται η οικογένεια και χαριτώνεται ο άνθρωπος. Ο Θεός κρέμασε τη σωτηρία των ανθρώπων στην υπομονή. «Ο υπομείνας εις τέλος, σωθήσεται» (Ματθ. 10,22). Για αυτό και δίνει δυσκολίες και διάφορες δοκιμασίες, για να ασκούνται οι άνθρωποι στην υπομονή. 

Η υπομονή ξεκινά από την αγάπη. Και έτσι διασώζεται η οικογένεια. Γιατί με την υπομονή, την καρτερία, την καλοσύνη και την αρχοντιά της ψυχής αντιμετωπίζονται όλα. Και κερδισμένος βγαίνει όποιος δείχνει υπακοή και ταπείνωση.........