Το μυστήριο του Σταυρού!

Μέσα λοιπόν ἀπό τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, τό ὁποῖο ὁ Χριστός μᾶς ἀποκάλυψε, καλούμαστε νά ἀποδεχθοῦμε τἰς Ἀλήθειες τῆς πίστης μας καί νά ἐπιλέξουμε τό δρόμο τῆς προσωπικῆς μας Ἀνάστασης στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας. Αὐτές οἱ Ἀλήθειες-μεταξύ ἄλλων- εἶναι ὅτι:

1. Στό Σταυρό φάνηκε ὅτι ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἡ ἐξουσία, ἀλλά ἡ ἀγάπη. Ὁ Χριστός ἀρνήθηκε νά κατεβεῖ ἀπό τό Σταυρό, ὅπως μποροῦσε, γιατί ἤθελε ὁ ἄνθρωπος νά πιστεύει σέ ἕναν Θεό πού σέβεται τήν ἐλευθερία του καί πού δέν ζητᾶ τήν ἐπιβολή. 

Καί ἡ ἐλευθερία λειτουργεῖ μόνο στήν ἀγάπη πού γίνεται αἷμα καί ὄχι ὅπλο. Γίνεται παραίτηση ἀπό τά δικαιώματά μας χάριν τῆς ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί τήν προσφορά στό συνάνθρωπο. 

Γίνεται ἐλπίδα σ' Ἕναν Θεό πού δέ θά συντρίψει τούς ἁμαρτωλούς, ἀλλά θά τούς συγχωρέσει, ἐφόσον οἱ ἴδιοι τό ζητήσουν. Γίνεται ὑπομονή στήν ἀδικία καί, ταυτόχρονα, προσευχή. Κι αὐτό εἶναι ἡ Ἀνάσταση.

2. Στό Σταυρό φάνηκε ὅτι ὁ Θεός δέν περιμένει ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἀλλά κάνει ὁ Ἴδιος τό πρῶτο βῆμα. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἐγωιστική, ἀλλά θυσιαστική. Δέν ἀπαιτεῖ ἀπό ἐμᾶς ὁ Θεός, ἀλλά δίδεται καί προσφέρεται στόν καθέναν μας. 

Γι' αὐτό καί στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καλούμαστε νά κοινωνήσουμε τόν Ἑσταυρωμένο καί Ἀναστημένο Χριστό ὁ Ὁποῖος αὐτοπροσφέρεται σέ κάθε Θεία Λειτουργία καί μᾶς περιμένει, ὄχι γιά τό καλό τοῦ χρόνου, ὄχι μία φορά, ἀλλά συνεχῶς, γιά νά γίνει γιά τόν καθέναν μας ἀνάσταση, ἄφεσις ἁμαρτιῶν καί ζωή αἰώνιος.

3. Στό Σταυρό φάνηκε ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος καί γεύθηκε ὅλες τίς πτυχές τῆς ἀνθρώπινης φύσης, πλήν τῆς ἁμαρτίας. Γι' αὐτό καί ὁ Θεός καταλαβαίνει τόν πόνο μας, τίς θλίψεις μας, τίς δυσκολίες μας, τήν ἀγωνία μας μπροστά στό θάνατο καί ζητᾶ νά μᾶς ξεκουράσει ἀπό ὅλα τά βάρη πού μᾶς καθιστοῦν κοπιῶντας καί πεφορτισμένους. 

Ἀρκεῖ νά Τόν ἐμπιστευθοῦμε, νά ἀφήσουμε σ' Αὐτόν τίς σκέψεις μας, τίς μέριμνές μας καί τίς λύπες μας, διαλέγοντας τό δρόμο τῆς προσευχῆς τόσο γιά τόν ἑαυτό μας ὅσο καί γιά ὅλο τόν κόσμο.

4. Στό Σταυρό φάνηκε ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά ὑπομείνει τήν κακία τῶν ἀνθρώπων μέχρι καί τόν θάνατο. Ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ὅμως καλεῖται νά κάνει τόν θάνατο τοῦ Θεοῦ ἀνάσταση γιά τόν ἴδιο. Νά ἀφήσει κατά μέρος τήν κακία, τήν ἁμαρτωλή ἐπιθυμία του, τόν ρυπαρό λογισμό καί νά ἀναστηθεῖ διά τῆς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Νά σταυρώσει τά δικά του πάθη καί νά νικήσει τόν πενυαμτικό θάνατο πού εἶναι ὁ χωρισμός μας ἀπό τό Θεό.

5. Στό Σταυρό φάνηκε ὅτι ὁ Θεός θέλει νά σωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καί δέν κάνει διακρίσεις. Ἅπλωσε τά χέρια Του καί ἀγκάλιασε ὅλο τόν κόσμο. Δέν ἔμεινε στά πλαίσια ἑνός τόπου, ἑνός περιούσιου λαοῦ, δέν χώρισε τούς ἀνθρώπους ἀνάλογα μέ τήν καταγωγή τους, τή γλῶσσα τους, τίς πεποιθήσεις τους. 

Ἔδειξε ὅτι ἀγαπᾶ τούς πάντας καί, μάλιστα, κατῆλθε καί μέχρις Ἅδου ταμείων γιά νά ὁδηγήσει στή σωτηρία καί ὅσους εἶχαν ζήσει πρίν τή δική Του παρουσία. Γι' αὐτό καί ἡ Ἀνάσταση εἶναι πρόταση ζωῆς καί σωτηρίας γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα. Γι' αὐτό καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπευθύνει πρόσκληση πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους νά ζήσουν τήν Ἀνάσταση στήν πίστη, τά μυστήριά της καί, πρωτίστως, στήν ἀγάπη πού δεν γνωρίζει εξαιρέσεις.....