Των Εισοδίων!

της Τρισεύγενης Καπράνου

  Εσπερινός των Εισοδίων.. Ομορφοστολισμένες οι εικόνες της Παναγίας μας,στους ναούς και στα εκκλησάκια μας,με τα χρυσάνθεμα του Νοέμβρη, περιμένουν καρτερικά να πάμε να αποθέσουμε ξανά στη χάρη Της, τους πόνους,τις ανάγκες,τα προβλήματα,να πάρουμε λίγο από την καρτερία και την υπομονή Της.

Πηγαίνοντας στον εσπερινό όμως σήμερα,έπεσε το βλέμμα μου σε μια Παναγίτσα του δρόμου,αν μπορώ να δώσω αυτόν χαρακτηρισμό.. Δεν ήταν ομορφοστολισμένη, ούτε ατσαλάκωτη.
Δεν έκρυβε το ιλαρό της πρόσωπο πίσω από το κατακάθαρο τζάμι. Ήταν χάρτινη εικόνα,σκισμένη,με το πρόσωπό Της γλυκό, μα θλιμμένο. 

Την κρατούσε ένας γέρος ζητιάνος. Πρόβαλε την εικόνα για να αγγίξει το θρησκευτικό μας συναίσθημα; Και κάποιος θα μπορούσε να σκανδαλιστεί. Γιατί υπάρχουν πολλοί κατ' επαγγελματίες ζητιάνοι, που έχουν δημιουργήσει περιουσίες ολόκληρες. 

Όμως αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη είναι ότι την σημερινή εποχή, εποχή κρίσης,η επιβίωση δεν είναι εύκολη. Οι οικονομικές ανατροπές στη ζωή των συνανθρώπων μας,η ανεργία,οι δυσκολίες, έχουν φέρει πολλούς σε κατάσταση έσχατης ένδειας. Κάποιοι ζουν φτωχά και με αξιοπρέπεια, κάποιοι άλλοι έχουν φτάσει στο τελευταίο σκαλοπάτι της στέρησης και της φτώχειας υψώνοντας παρακλητικά το χέρι για λίγα χρήματα. Για το ψωμί της μέρας, για λίγο φαγητό, για ένα ρούχο.

Κόσμος πηγαινοέρχεται στην πολύβουη πόλη. Πλησιάζει η μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης, τα Χριστούγεννα. Η Παναγίτσα του δρόμου εκεί. Μαζί με το ζητιάνο, στη γωνία στο Παγκράτι. Δεν ξέρω πόσοι θα την προσέξουμε αυτή την Παναγία.

Σίγουρα όμως, αν κοιτάξουμε το πρόσωπο Της, πίσω από το τσαλακωμένο χαρτί, να είμαστε σίγουροι ότι μας λέει αυτό: "Μακάριοι οι ελεήμονες,ότι αυτοί ελεηθήσονται". Αυτή την προτροπή να κάνουμε πραγματικότητα. Και καλό θα είναι να μην εξετάζουμε ποιός αξίζει ελεημοσύνη και ποιός όχι. Αν έχουμε αυτή τη σκέψη δεν θα δώσουμε σε κανέναν ελεημοσύνη.

Ο Αβραάμ,ακριβώς επειδή δεν εξέτασε ποιός από τους περαστικούς άξιζε ελεημοσύνη και ποιός όχι, αξιώθηκε τη θαυμαστή εκείνη μεγάλη φιλοξενία. Μέσα στο σαρανταήμερο, λοιπόν, ας αξιωθούμε, μαζί με τη νηστεία, να καλλιεργήσουμε την προσφορά αγάπης, στο φτωχό και στον αναγκεμένο. Ας μην οχυρωθούμε μέσα στη δική μας ευημερία και ευμάρεια και ας στολίσουμε μαζί με τα δέντρα και την ψυχή μας με την ελεημοσύνη.

Όσο μπορούμε .Για να υπάρχει κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη. Αυτό που μας διδάσκει εξάλλου και η Παναγίτσα του δρόμου.

 

Πηγή:  Εκδόσεις Χρυσοπηγή