Των παθών του Κυρίου τας απαρχάς…

Γράφει ο Τρύφων Τσομπάνης Αναπλ. Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

---

Κυριακή των Βαϊων πρωί. Άνοιξα το παράθυρο να μπει αγέρι πασχαλινό.Ο ουρανός καθάριος και φωτεινός! Η καμπάνα χτυπάει για τον όρθρο της γιορτής.

Μια αίσθηση ρίγους διαπερνά το σώμα και την καρδιά, καθώς κοιτώ απέναντί μου την ανθισμένη πασχαλιά της αυλής να σειέται στο φύσημα του πρωϊνού αέρα, κάνοντας θαρρείς «σχήμα» στο χτύπημα της καμπάνας, καθώς έκαμνε κι η μάννα μου όταν άκουγε τον γνώριμο αυτόν ήχο.

Πάσχα λοιπόν, το λένε και τα λουλούδια και η φύση ολάκερη κι ο καθαρός γαλάζιος ουρανός. Η κατάσταση των ημερών επιβάλλει «μένουμε σπίτι»!!!

Ανοίγω την τηλεόραση,για να μη μου λείπει τουλάχιστον η εικόνα. Να… σε λίγο θα σημάνει κι η δεύτερη καμπάνα και θα ψαλλούν οι καταβασίες της εορτής, οι χοροί αποδίδουν τους ύμνους με πάσαν τάξιν και μεγαλοπρέπεια, ο Πατριάρχης στο θρόνο χοροστατών, στραμμένος προς το ιερό βήμα προσευχόμενος.

Κινήσεις μετρημένες. Σιγή!!! Αυτή η αιώνια «εν αήχω φωνή» σιγή της Βασιλεύουσας!!!

Αυτή η τάξη της Κωνσταντινουπόλεως που αποπνέει αρχοντιά και ευλάβεια συγχρόνως, είναι καθημερινό μάθημα ευταξίας και αρχαιοπρεπούς λιτότητος, μαθήματα δύσκολα για νεοέλληνες!!!

Σημαίνει η ώρα της δοξολογίας, ο Πατριάρχης κατεβαίνει του θρόνου και σεβίζων αποκαλύπτεται.

«Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του αγίου Πνεύματος…», δεν είναι απλά μια εκφώνηση, είναι ένα μήνυμα για μια πορεία στην εσχατιά της αιωνιότητος και στην αγκάλη του Θεού.

Πόση ευλογία, να ακούγεται στη Βασιλεύουσα αυτό το «ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός…»!!!

Την ίδια ώρα η φωνή του ιμάμη ακούγεται να σχίζει τον αέρα της Φαναριώτικης συνοικίας με τους δικούς του ψαλμούς. Κανείς δεν πτοείται, παίρνουν δύναμη για το νέο ξεκίνημα προς τη Βασιλεία του Θεού.

Ο Ναός με τους λίγους της πατριαρχικής αυλής στα αναλόγια, ο Ηγούμενος του Γένους στο θρόνο, και οι άγιοι της Πόλης, μόνιμη συντροφιά και παρηγορία κι αντάμα η Παναγία η Παμμακάριστος.

Η λειτουργία τελειώνει ο Πατριάρχης μοιράζει τα βαϊα και ευλογεί τους παρισταμένους. Η φύσις γύρω θυμίζει τον εθνικό ποιητή που έγραφε σαν τέτοια μέρα :«μάγεμα η φύσις κι όνειρο..»!

Το απόγευμα η πρώτη ακολουθία του νυμφίου. Η ίδια τάξη, η ίδια ευπρέπεια, η ίδια λιτότητα και Πολίτικη αρχοντιά, συνέχεια θαρρείς της πρωινής λειτουργίας, μια και ο χορός θα ψάλλει το: «Εκ νυκτός οθρίζει το πνεύμα μου προς σε ο Θεός…Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί την γήν….Ζήλος λήψεται λαόν απαίδευτον…», και μετά, η μεγάλη επίσκεψη: «Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός…Βλέπε ούν ψυχή μου μη τω ύπνω κατενεχθής ίνα μη τω θανάτω παραδοθής και της βασιλείας έξω κλεισθής…».

Τα πάντα εκπέμπουν την πένθιμη ατμόσφαιρα της Μεγάλης εβδομάδος, τα άμφια ,οι μωβ πασχαλιές και οι κρίνοι, κι όμως ο ψάλτης θα δώσει άλλο τόνο, έναν τόνο χαρμολύπης, καθώς θα ψάλλει: «Των παθών του Κυρίου τας απαρχάς, η παρούσα ημέρα λαμπροφορεί, δεύτε ουν φιλέορτοι υπαντήσωμεν άσμασιν…», και μετά το Ευαγγέλιο και την πρώτη ωδή, ο Πατριάρχης θα δώσει τον τόνο της ελπίδας: «Εμεγάλυνας Χριστέ την τεκούσαν Σε Θεοτόκον…Ταύτην μακαρίζοντες πάσαι αι γενεαί σε μεγαλύνομεν»!!!

Να η ελπίδα, να η παρηγοριά! Να η αγκαλιά η ανοιχτή!!! Έτσι και ο νυμφώνας ανοίγει και η ψυχή λαμπρύνεται, κι ας είμαστε φτωχοί και χωρίς ένδυμα γάμου, Αυτός θα μας λαμπρύνει τη στολή!

Η ποίηση των ημερών συμπλέκεται με την ποίηση των υμνογράφων και των υμνωδών. «Τα πάθη τα σεπτά η παρούσα ημέρα, ως φώτα σωστικά ανατέλλει τω κόσμω»!!! Ιλιγγιώδης παράθεση λέξεων και νοημάτων.

Η εικόνα του νυμφίου, δέχεται τις μετάνοιες του Πατριάρχου, θαρρείς πως κάμπτει τα γόνατα για όλη την ορθόδοξη οικουμένη, και δίπλα στο νυμφίο, η Παναγιά η Παμμακάριστος, φρουρός ακοίμητη του Φαναρίου, γίνεται πρέσβειρα των κρυφών στεναγμών του Γένους και του Ηγουμένου του.

«Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα»!

Η πορεία του γένους ολάκερου, αλλά η φωνή του Πρώτου αυτής της πορείας, πραγματικό βάλσαμο ελπίδας και προσμονής: «και συνανυψώ υμάς εις την άνω Ιερουσαλήμ εν τη Βασιλεία των ουρανών»!!!

Καλή μεγαλοβδομάδα!!!

Πηγή:   romfea.gr