Αντί καληνύχτας....

Στη μέχρι τώρα μου ζωή, κατάφερα να μοιάσω στον Ηρώδη. Πάχυνε η ύπαρξή μου από την καλοπέραση της σάρκας.

Στη μέχρι τώρα μου ζωή, κατάφερα να μοιάσω στους Ιουδαίους. 

Γινόμουνα χάβρα με τη χάβρα, όχλος με τον όχλο, έτοιμος να λιντσάρω τον όποιο διαφορετικό από εμένα.

Στη μέχρι τώρα μου ζωή, κατάφερα να μοιάσω με τους Γραμματείς και με τους Φαρισαίους. 

Δίκαιος και καλός να φαίνομαι σε όλους, αλλά η καρδιά μου να είναι πέτρινη. Να το παίζω το καλό παιδί και ταπεινός, αλλά μόλις κάποιος μου θίξει το ”εγώ” μου, να γίνομαι θηρίο.

Στη μέχρι τώρα μου ζωή, κατάφερα να μοιάσω με τον Πιλάτο. 

Μόνο λόγια και κακό και μόλις τα πράγματα ζορίζουν, εγώ ‘’νίπτω τας χείρας’’.

Στη μέχρι τώρα μου ζωή, κατάφερα να μοιάσω με τον Ιούδα. Ούτε θυμάμαι πόσες φορές πίκρανα τη γυναίκα μου, τα αδέρφια. τους γονείς μου, τους φίλους μου και όλους αυτούς που με αγαπάνε.

Στη μέχρι τώρα μου ζωή, με έναν δεν κατάφερα να μοιάσω. Με Αυτόν που δέχτηκε να ξεφτιλιστεί, να βασανιστεί, να ταπεινωθεί, να γίνει έσχατος, για τα δικά μας τα μαύρα χάλια…

Λάθος την πήγαμε την ζωή μας φίλε μου. Πρέπει να το πιάσουμε από την αρχή το πράγμα…

~ Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος