Ο Θεός και η συμφορά της πανδημίας.

Μερικοί σκέφτονται ότι η πανδημία είναι τιμωρία του Θεού για τις αμαρτίες μας. 

Αν η έμφαση δίνεται στις αμαρτίες μας, στον εγωισμό μας, στη μικρότητά μας, στις κακίες μας κλπ έχει καλώς. 

Αν όμως δίνουμε έμφαση στην τιμωρία του Θεού, δεν είναι κάτι αδόκιμο, αλλά ενδέχεται να δημιουργούμε μια εικόνα του Θεού που κάθε άλλο παρά ελκύει τον σημερινό άνθρωπο. 

Ο Θεός δε στέλνει συμφορές και ασθένειες, λέει ο άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς. Στη βίβλο ωστόσο φαίνεται καθαρά ότι ο Θεός τιμωρεί εξαιτίας της αμαρτίας. Δεν πρέπει να το ερμηνεύσουμε έτσι ώστε να βλέπουμε τον Θεό ως δυνάστη. 

Η βίβλος περισσότερο θέλει να δείξει τι μπορεί να συμβεί στον άνθρωπο αν αποκλείσει τον εαυτό του από τη χάρη του Θεού. Σε αυτή την περίπτωση αρνείται ο άνθρωπος τον Θεό. Ποτέ όμως δε συμβαίνει το αντίστροφο. 

Κι επειδή Τον αρνείται όντως μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε. Και αυτό το οτιδήποτε συμβαίνει σε εναν κόσμο όπου τα πάντα συμβαίνουν επειδή το θέλει ο Θεός. Ακόμη και οι συμφορές. Παρότι ο Θεός δεν τις προκαλεί.

Άρα ο κορονοϊός δεν πρέπει να μας δημιουργεί την εικόνα ενός Θεού - τρομοκράτη και σαδιστή. 

Πρέπει να μας προκαλεί την αίσθηση της απουσίας του Θεού από τη ζωή μας, την αίσθηση ενός κενού που προσπαθούμε να το καλύψουμε με διάφορους τρόπους, αλλά αυτό ολοένα εμφανίζεται αλλού, με άλλα λόγια να μας δημιουργεί την ανάγκη της μετάνοιας.
                                                                                                                                                                 Γιώργος Μπάρλας