Εμείς αποφασίζουμε πως θα ταξιδέψουμε.

Μια μέρα, ο πατέρας με το γιο και το γαϊδούρι τους στη μεσημβρινή ζέστη ταξίδεψα μέσα από τα σκονισμένα δρομάκια της πόλης. 

Ο πατέρας οδηγούσε τον γάιδαρο και ο γιος του τον οδηγούσε από το χαλινάρι.
Κακό αγόρι, είπε ο περαστικός, τα μικρά σου πόδια ελάχιστα συμβαδίζουν με τον γαϊδούρι.
"Πώς μπορείτε να κάθεστε αδρανώς σε ένα γαϊδούρι όταν βλέπετε ότι το αγόρι είναι εντελώς εξαντλημένο;"
Ο πατέρας πήρε τα λόγια του στην καρδιά. Όταν γύρισαν στη γωνία, κατέβηκε από τον γάιδαρο και είπε στον γιο του να καθίσει πάνω του.
Σύντομα ένας άλλος άνθρωπος τους γνώρισε. Με μια δυνατή φωνή είπε:
"Δεν ντρέπεσαι!" Ο Μικρός κάθεται σε ένα γαϊδούρι, σαν σουλτάνος, και ο φτωχός πατέρας του τρέχει μετά από αυτόν. 

Το αγόρι ήταν πολύ αναστατωμένο από αυτά τα λόγια και ζήτησε από τον πατέρα του να καθίσει στο γαϊδούρι πίσω του.
"Καλοί άνθρωποι, έχετε δει κάτι τέτοιο;" η γυναίκα κατήγγειλε κάτω από ποιο κατω. Έτσι, βασανίζετε το ζώο! Ο φτωχός γάιδαρος έχει ήδη μια κορυφογραμμή μπροστά του και εσείς σαν νεαρά μωράκια κάθεστε πάνω του, σαν να είναι ένας καναπές,σε αυτό το απίστευτο πλάσμα!

Χωρίς να πουν λέξη ο πατέρας και ο γιος, μπερδεμένοι, κατέβηκαν από το γαϊδούρι.
Μόλις περπατησαν μερικά βήματα, ο άνδρας που τους γνώρισε άρχισε να τους χλευάζει:
"Τι κάνει ο γάιδαρος σας τίποτα, δεν κάνει τίποτα καλό και δεν φέρνει και κάποιον από εσάς στη ραχη του;"
Ο πατέρας έβαλε στο γαϊδουράκι μια χούφτα άχυρο και έβαλε το χέρι του στον ώμο του γιου του.
Ό, τι κι αν κάνουμε, είπε, σίγουρα θα υπάρξει κάποιος που δεν θα συμφωνήσει μαζί μας. Νομίζω ότι πρέπει εμείς να αποφασίσουμε, πώς θα πρέπει να ταξιδέψουμε...