Ζωντανή Αναμετάδοση Ιερών Ακολουθιών

Σάββατο 20 Μαρτίου 2021

Η κοινωνία γέμισε από άγρια «λιοντάρια».

ag gerasimos liontaria

 

Γράφει ο Αρχιμ. Γεώργιος Αλευράς


Η πρώτη ιστορία που άκουσα για έναν Άγιο από την γιαγιά μου πριν από 53 χρόνια, ήταν για τον Άγιο Γεράσιμο. Την ιστορία του Αγίου μου την έμαθε ως παραμύθι γιατί δεν γνώριζε ούτε καν το όνομά του.

Εκπλήσσομαι σήμερα που μαθαίνω ότι η ζωή του Αγίου Γερασίμου κυκλοφορεί σαν παραμύθι για μικρά παιδιά.

Η γιαγιά μου ήταν τόσο αγράμματη που την υπογραφή της την έβαζε με το σημείο του Σταυρού, και παρόλο που δεν ήξερε ούτε να διαβάζει αλλά ούτε και να γράφει, εξ ακοής όμως γνώριζε τόσα πράγματα για τον Θεό, που ήταν αρκετά για την ίδια αλλά και για να μπορεί να μεταλαμπαδεύσει το Ορθόδοξο βίωμα στα εγγόνια της.

Έτσι έμαθα από αυτή την αγράμματη γιαγιά για έναν Άγιο που δεν ήξερα ούτε το όνομά του. Αργότερα όταν έγινα μοναχός έμαθα ότι ήταν ο Άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης.

Ο Άγιος αυτός ερημίτης κάποτε βρήκε ένα πληγωμένο λιοντάρι, το οποίο αφού το πλησίασε χωρίς φόβο, του έδειξε την προστασία του και την αγάπη του και το ελευθέρωσε από το πρόβλημα που είχε και αμέσως αυτό το άλογο ζώον έγινε λογικό ον και υπηρετούσε τον Άγιο Γεράσιμο σαν να ήταν άνθρωπος.

Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή  με το λιοντάρι που συνόδευε το γαϊδουράκι το οποίο είχε η Λαύρα για να μεταφέρει νερό στον Άγιο Γεράσιμο.

Μία μέρα κάποιοι που είδαν μόνο του το γαϊδουράκι και το έκλεψαν. Όταν πια επέστρεψε το λιοντάρι μόνο του στον Άγιο Γεράσιμο, εκείνος το επιτίμησε γιατί θεώρησε πως το λιοντάρι έφαγε το γαϊδουράκι και έτσι του έβαλε κανόνα να πηγαίνει εκείνο για το νερό.

Μια μέρα όμως, εκείνοι που είχαν κλέψει τον γάιδαρο συνάντησαν στην περιοχή το λιοντάρι, φοβήθηκαν και άφησαν τον γάιδαρο.

Έτσι το λιοντάρι έφερε πίσω στον Άγιο Γεράσιμο τον γάιδαρο και εκείνος αφού αναγνώρισε το λάθος του και ζήτησε συγγνώμη από το λιοντάρι λες και ήταν άνθρωπος.

Ακούγοντας την διήγηση αυτή από την γιαγιά μου με τα λίγα γράμματα που ήξερε, έμεινε μέσα μου βαθιά τόσο πολύ η αγάπη για αυτόν τον Άγιο που μέσα μου είχα μία μεγάλη επιθυμία να ζήσω και εγώ κάτι παρόμοιο κι έλεγα: «αξίωσέ με και μένα Θεέ μου να βοηθήσω ένα λιοντάρι και μετά να γίνει φίλος μου και να με υπηρετεί». 

Ο Θεός άκουσε αυτή την προσευχή και μου επεφύλαξε μία έκπληξη. Όχι μόνο ένα λιοντάρι αλλά πολλά λιοντάρια θα βοηθούσα.

Ο άνθρωπος έχει τέτοια δύναμη μέσα του που είναι ένα λιοντάρι και όταν δεν ζει με τον Θεό είναι πιο άγριος από το λιοντάρι και μπορεί να κατασπαράξει περισσότερους ανθρώπους από όσους μπορεί να κατασπαράξει ένα λιοντάρι.

Και ο Θεός έστειλε να βοηθήσω ανθρώπους που είναι σαν λιοντάρια και να τους ελευθερώσω από τους πόνους και τα βάσανα που τους ταλαιπωρούν, με την ελπίδα ότι ο Θεός κάποτε αυτούς τους ανθρώπους θα τους κάνει ήμερους και θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν πλέον αυτή τη δύναμη για το καλό.

Όπως το λιοντάρι του Αγίου Γερασίμου από ένα άγριο θηρίο έγινε ήμερο και την δύναμή του την είχε πλέον για να είναι χρήσιμη μόνο για την εξυπηρέτηση αυτού του Αγίου.

Σήμερα όταν θέλουμε να δείξουμε στους ανθρώπους την αγριότητα και την κακότητά του κόσμου τους λέμε: «λιοντάρια είναι θα σε φάνε».

Πρέπει να τα βλέπουμε όλα με πνευματικό μάτι και για να μπορέσουμε σήμερα να κάνουμε αυτό τον κόσμο πιο χρήσιμο πρέπει να αποκτήσουμε την δύναμη αυτή του Αγίου Γερασίμου.

Όταν θα αποκτήσουμε αυτή την αγάπη και την ευαισθησία που είχε να ενσκήψουμε στον σύγχρονο άνθρωπο που έχει αγριέψει και είναι σαν λιοντάρι, να του αφαιρέσουμε τα αγκάθια που του ταλανίζουν και ταλαιπωρούν την ψυχή του, μπορεί μετά, εάν εμείς θυσιαστούμε για αυτούς, να φανούν χρήσιμοι όχι μόνο για εμάς αλλά και για άλλους ανθρώπους.

Κι ας θυμηθούμε και την ιστορία του Ναβουχοδονόσορα και του Προφήτη Δανιήλ. Όταν ο Προφήτης Δανιήλ συκοφαντήθηκε από τους αυλοκόλακες του Ναβουχοδονόσορα, εκείνος παρόλο που εκτιμούσε και πίστευε τον Προφήτη, υποχρεώθηκε να τον ρίξει στον λάκκο των λεόντων.

Ο Ναβουχοδονόσορας όμως πίστευε ότι ο Προφήτης Δανιήλ ήταν άνθρωπος του Θεού και πως ο Θεός θα τον προστάτευε από τα λιοντάρια.

Και πράγματι ο Θεός προστάτευσε τον Προφήτη Δανιήλ ώστε κανένα λιοντάρι να μην τον πειράξει. Τον είδαν να είναι μέσα στον λάκκο ως ποιμήν προβάτων και ο Ναβουχοδονόσορ του είπε: «πίστευα ότι είσαι άνθρωπος του Θεού». 

Η ιστορία του Αγίου Γερασίμου και του Προφήτη Δανιήλ είναι πολύ διδακτικές για τις μέρες μας. Η κοινωνία γέμισε από άγρια «λιοντάρια».

Όποιος είναι άνθρωπος του Θεού μπορεί να πλησιάσει αυτά τα άγρια «λιοντάρια» και να τα βοηθήσει, αλλά και όποιος αδικήσει σε αυτή τη σύγχρονη «ζούγκλα» έναν Άγιο, όπως ήταν ο Προφήτης Δανιήλ, όσο άγρια θηρία κι είναι τα “λιοντάρια”, τον δίκαιο και τον άνθρωπο του Θεού θα τον σεβαστούν. 

Ακόμα και οι πιο σκληροί άνθρωποι, οι πιο απάνθρωποι, τα πιο άγρια θηρία μπροστά στη δύναμη του Θεού υποκλίνονται.

Αυτές οι δύο ιστορίες είναι διδακτικές γιατί το λιοντάρι είναι ένα σύμβολο δύναμης.

Αυτοί οι άνθρωποι, ο Άγιος Γεράσιμος και ο Προφήτης Δανιήλ είχαν την δύναμη του Θεού και υπέταξαν το πιο δυνατό θηρίο επί της γης και έγινε υπηρέτης τους.

Οφείλω πολλά σε αυτή την αγράμματη αγία γυναίκα που αυτή ήταν η πρώτη που μου δίδαξε τον Θεό και την Ορθοδοξία.

Την Ορθοδοξία την κράτησαν, την κρατούν και θα την κρατούν οι αγράμματοι άνθρωποι. 

Αγράμματες γιαγιάδες κράτησαν την Ορθοδοξία μέσα στους αιώνες.

Δεν είναι τυχαίο ότι και οι σύγχρονοι Άγιοι Γέροντες, Πορφύριος, Παΐσιος και Ιάκωβος ήταν αγράμματοι άνθρωποι. Κι ας θυμηθούμε τι μας λέει και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: «το κακό σας θα έρθει από τους διαβασμένους».

Σήμερα νομίζω ότι η κοινωνία έχει ανάγκη να κοιτάξει αυτούς τους δύο Αγίους και να ωφεληθεί τα μέγιστα από την παντοδυναμία του Θεού μέσα τους.

Να παρακαλάμε τον Θεό να στείλει ανθρώπους σαν τον Άγιο Γεράσιμο και τον Προφήτη Δανιήλ.

Πηγή: romfea.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου