Η αδιάλειπτη παρουσία του Χριστού, διαμέσου των Αγίων Πατέρων!

 

του Πρεσβυτέρου Νικολάου Γονιδάκη (εφημ. Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου Βόλου) Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού

---

Τους τριακοσίους δέκα και οκτώ Αγίους και Θεοφόρους Πατέρες, τους συγκροτήσαντες την Α’ Οικουμενική Σύνοδο στην Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ., τιμά και εορτάζει η Αγία μας Εκκλησία σήμερα, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.

Μία σύνοδος, διοργανώσασα υπό του Ρωμαίου αυτοκράτορος Μεγάλου Κωνσταντίνου, η οποία πήρε πολλές και κρίσιμες αποφάσεις πάνω σε καίρια ζητήματα που ταλαιπωρούσαν και έσπερναν την διχόνοια στους πιστούς χριστιανούς, μιας και οι καταστάσεις, λόγω των προηγούμενων δύσκολων ετών και των διωγμών, είχαν ήδη καταπονήσει και συγχύσει, ακόμα και τους ίδιους τους Πατέρες, δημιουργώντας διάφορες θεολογικές παρερμηνείες και αντιπαραθέσεις, είτε τοπικά είτε οικουμενικά.

Εν τάχει, κάποιες από τις αποφάσεις που προείπαμε, οι κυριότερες αυτών, ήταν ο καταδικασμός του Αρείου και της διδασκαλίας του, ο οποίος αμφισβητούσε την Θεϊκή υπόσταση του Χριστού Υιού, θεωρώντας Τον, κατώτερο, ως ένα απλό κτίσμα και κατασκεύασμα του Θεού Πατρός.

Η σύνταξη του Συμβόλου της Νικαίας (Συμβόλου της Πίστεως), των πρώτων επτά άρθρων αυτού, που καθιέρωσε τον όρο «Ομοούσιος», βασιζόμενο σε βαπτιστήρια σύμβολα και κυρίως, όπως έχει επικρατήσει και ιστορικά, σε αυτό των Ιεροσολύμων.

Επιπροσθέτως, εισήχθη το μητροπολιτικό σύστημα στον τρόπο διοικήσεως, των κατά τόπους Εκκλησιών, καθορίζοντας τις αρμοδιότητες της κάθε επαρχιακής συνόδου και τέλος η κοινή ημέρα εορτασμού του Πάσχα.

Στο σύνολο, οι κανόνες της συνόδου ήταν 20, για τους οποίους, όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να ανατρέξει στα διάφορα σχετικά εγχειρίδια Εκκλησιαστικής ιστορίας, περί της διεξαγωγής της Α’ Οικουμενικής Συνόδου όπου λεπτομερώς, αναφέρονται.

Τέλος, κάποιες από τις εξέχουσες μορφές που συμμετείχαν σε αυτό το πρωτόγνωρο γεγονός, για την εποχή εκείνη, ήταν ο Άγιος Σπυρίδων, ο Άγιος Νικόλαος, ο Ευστάθιος Αντιοχείας, ο Μέγας Αθανάσιος, ο Αλέξανδρος Κωνσταντινουπόλεως, ο Μακάριος Ιεροσολύμων κ.ά.

Οι αποφάσεις αυτές, υπογράφηκαν από όλους τους Πατέρες, και έτσι, χάριν αυτών, τέθηκαν γερά και ορθά θεμέλια πίστεως, που έως την σήμερον, πάνω σε αυτά δογματικά, στηριζόμαστε και πορευόμαστε.

Η Εκκλησία μας, λοιπόν, διακατεχόμενη από την του Θεού Σοφία, θέσπισε αυτήν την έκτη, κατά σειρά, Κυριακή μετά την ένδοξο Ανάσταση και έπειτα της εορτής, της Θείας Αναλήψεως, της τελευταίας επίγειας παρουσίας του Χριστού να τοποθετήσει την ενθύμηση του συγκεκριμένου γεγονότος, για διδακτικούς και ενισχυτικούς λόγους.

Ποιοι είναι αυτοί; Πρώτον, όπως ακριβώς οι Άγιοι Πατέρες, στο όνομα του Χριστού, συγκεντρώθηκαν από διάφορα μέρη, παραβλέποντας τις διάφορες λειτουργικές δυσκολίες της εποχής, όπως αυτή της μετακίνησής των και άλλων πολλών, διά να βρούνε λύσεις στις παρερμηνείες που αναφέρονταν στην ορθότητα της πίστεως προς τον Χριστό, έτσι κι εμείς γινόμενοι ως άλλοι Πατέρες, κληρικοί και λαϊκοί, να φροντίζουμε δίχως να λογαριάζουμε κόπους, διά την ενθύμηση, τήρηση και μετάδοση των κανόνων που εκείνοι μας παρέδωσαν, μη ξεχνώντας ποτέ, την Θεία οικονομία που μας επισκιάζει από τότε έως και σήμερα, με την αδιάλειπτη παρουσία του ζωντανού Θεού, του Χριστού, στις ζωές μας.

Δεύτερον, να διατηρήσουμε μέσα μας την χαρά όλης της περιόδου που διανύσαμε, την χαρά που είχαν οι μαθητές κατά την Ανάληψη του Κυρίου μας, την χαρά που είχανε οι Άγιοι Πατέρες που επέδωσαν μετά πολλών αγώνων στον Χριστό, την αξία και την δόξα, που αναφαίρετα Του ανήκει.

Και τέλος, να προσπαθήσουμε να γινόμεθα άνθρωποι Χριστοκεντρικοί. Στην καθημερινότητά μας, με τους φίλους μας, στις οικογένειές μας, στην εργασία μας, να αναφερόμαστε στο πρόσωπο του Κυρίου μας, μετέχοντας των Αγίων Μυστηρίων και των Εκκλησιαστικών δρωμένων των ενοριών μας.

Εδώ, προσέχουμε, όχι εμμονικά, διότι όπου εμμονή αρρώστια και πάθη ατομικής αναδείξεως, αλλά ενοτικά, όπου ενότης, υγιές πνεύμα και συμπόρευση μαζί με τον Χριστό.

Παρά τις όποιες αντιπαραθέσεις μπορεί να έχουμε με τους αδελφούς μας, όπως ακριβώς και οι προαναφερόμενοι Πατέρες, όντως είχαν, οι λύσεις θα βρίσκονται και ο Χριστός θα παραμένει πάντοτε ανάμεσά μας, όπως ο Ίδιος μας πληροφόρησε «Οὗ γάρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν» (Ματθαίος ιη΄ 20), διότι όπου είναι δύο ή τρεις συγκεντρωμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι ανάμεσά τους.

Αμήν.

Πηγή:  romfea.gr